ψυχωσικό επισόδιο-υποστήριξη από την οικογένεια

ευχαριστώ πολύ για τις άμεσες απαντήσεις!! είναι πολύ βοηθητικό όλο αυτό εδώ.. γενικότερα τα πράγματα πάνε καλύτερα με την αγωγή την επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο και τα συναφή..

Μara Z. είναι πολύ ευχστοχά και τα δικά σου λόγια, και άνοιξες ένα θέμα που αφορά και εμάς δυστυχώς καθώς και έμένα η μητέρα μου είχε κάποια ψυχωσική διαταραχη κι την έλεγχε με φάρμακα τα οποία την είχαν σε μια μόνιμη αδράνεια (δεν είχε επισόδεια) καθώς εμείς μεγαλώναμε.. δύσκολο πράγμα το πρότυπο σου να είναι κάπως έτσι καθώς εγώ έμαθα σε μεάλη ηλικία ότι η μητέρα μου ήταν έτσι λόγω προβλήματος. προσπαθώ να βοηθήσω την ''Κ'' όσο μπορώ, δυστυχώς μένουμε χώρια και δεν έχω καλή εποπτεία είναι πολυ δεκτική με την αγωγή, απλά απογοητεύεται που οι δυνάμεις της την εγκαταλείπουν (όπως η καθαρή σκέψη και η συγκέντρωση στο διάβασμα). Προσπαθώ να την εμψυχώσω και να την παρακινώ για νέα πράγματα πιο ανάλαφρα...

Αυτό που έγινε είναι πως ξαφνηκά είχε την αίσθηση ότι όλοι συνομοτούσαν για κακό της, άκουγε κάτι κοπέλες να γελάνε πχ στον δρόμο και νόμιζε ότι γελάνε με κείνη! είχε φτάσει σε σημείο να μην πιστεύει ότι το όνομα της ήταν το πραγματικό της όνομα. αυτό που με αγχώνει και με παραξενέυει είναι πως ο ψυχίατρος την παρακινεί να αφήσει την σχολή της ενώ εκείνη χωρίς καμία οικογενειακη πίεση θέλει να την παλέψει.. δεν λέω να κάτσει σε αυτήν την κατάσταση να ασχολείται με αυτό αν είναι δυνατόν, αλλά αφού, θέλει γιατί να την αποτρέπουμε να παλέψει με κάτι;

δεν ξέρω αν θα φανεί αλλά σου απάντησα κάτω :)

Η Μάρα τα λέει πολύ καλά αυτά είναι τα κλειδιά για ποιότητα ζωής ποιος άνθρωπος όσο χάλια και να ναι δε λυγίζει μπροστά στην αγάπη ποιος δεν το καταλαβαίνει όπως και να ναι σας πληροφορώ και οι αυτιστικοί το καταλαβαίνουν όλοι το καταλαβαίνουν

Καλό είναι να μην αποτρέπουμε τα άτομα με ψύχωση να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους και πρέπει να είμαστε σύμμαχοι στα όνειρα τους. Ο γιατρός ίσως έχει επιφυλάξεις καθώς τα στρεσογόνα περιβάλλοντα όταν δεν έχουμε σταθεροποιηθεί είναι παράγοντες που επαναφέρουν τα συμπτώματα ή την υποτροπή.

Εγώ νομίζω το να ασχολείται με την σχολή είναι πολύ θετικό.Γενικά η επαναφορά του ατόμου στις σπουδές του ή στην δουλειά του είναι ένα από τα κομμάτια της ανάρρωσης.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Καλό είναι να μην αποτρέπουμε τα άτομα με ψύχωση να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους και πρέπει να είμαστε σύμμαχοι στα όνειρα τους. Ο γιατρός ίσως έχει επιφυλάξεις καθώς τα στρεσογόνα περιβάλλοντα όταν δεν έχουμε σταθεροποιηθεί είναι παράγοντες που επαναφέρουν τα συμπτώματα ή την υποτροπή.

Εγώ νομίζω το να ασχολείται με την σχολή είναι πολύ θετικό.Γενικά η επαναφορά του ατόμου στις σπουδές του ή στην δουλειά του είναι ένα από τα κομμάτια της ανάρρωσης.

---

Συμφωνω πολυ με τον Σειριο σλλά ισως ο γιατρος στις συνεδριες να εχει ακουσει κατι για το πως νιωθει στη σχολη - κατι που τον ανησυχει ιδιαιτερα- και για αυτο να επιμενει. Καλη δυναμη,οσο η αγωγη ειναι σταθερη και εκεινη ανοιχτη στο να δουλεψει επεξεργαστει τα ενοχλητικα συμπτωματα ευχομαι πως θα βγει πιο δυνατη απο ολο αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by άγνωστη x

Αυτό που έγινε είναι πως ξαφνηκά είχε την αίσθηση ότι όλοι συνομοτούσαν για κακό της, άκουγε κάτι κοπέλες να γελάνε πχ στον δρόμο και νόμιζε ότι γελάνε με κείνη! είχε φτάσει σε σημείο να μην πιστεύει ότι το όνομα της ήταν το πραγματικό της όνομα. αυτό που με αγχώνει και με παραξενέυει είναι πως ο ψυχίατρος την παρακινεί να αφήσει την σχολή της ενώ εκείνη χωρίς καμία οικογενειακη πίεση θέλει να την παλέψει.. δεν λέω να κάτσει σε αυτήν την κατάσταση να ασχολείται με αυτό αν είναι δυνατόν, αλλά αφού, θέλει γιατί να την αποτρέπουμε να παλέψει με κάτι;

---

Aυτο το "ξαφνικά" ποτέ δεν το πίστεψα...Πάντα κάτι έχει γίνει ΠΡΙΝ για να φτάσει το άτομο σε αυτό το σημείο τρόμου. Δεν ξέρω, υποθέτω από τις δυσκολίες και τις ματαιώσεις έχει γίνει ευαλωτο/υπερευαίσθητο/ασταθές κλπ ώσπου γινεται το μπαμ.

Επίσης, νομίζω, το θέμα δεν είναι αν η διπλανή παρέα γελάει μαζί σου, ή δυο άσχετα τυπάκια στο δρομο σε βλέπουν και γελάνε. Το θέμα είναι ο τρόμος που νιώθει το άτομο όταν έρχεται αντιμέτωπο με τέτοιες συμπεριφορές.

Η αλήθεια είναι πως είχε ενδείξεις από πιο πριν αλλά δεν ήταν τόσο έντονες ώστε να μας πάει το μυαλό εκεί. Φαινόντουσαν σαν υπερβολική σκέψη και αγχος. Πχ. την απέριψε ένα αγόρι και είχε πάθει με αυτό εμονή αλλά το ερμήνευαμε σαν να θίχτηκε ο εγωισμός της πχ και κολλησε. Ας μην πολυλογώ.. Και εγώ κάνω ανδρομή στο παρελθόν και συνειδητοποιώ πως δεν ήταν ξαφνηκά, ήταν ένα άτομο που πολύ πολύ δύσκολα δραστηριοποιούταν και έπαιρνε πρωτοβουλίες.. Τίποτα τελικά δεν γίνεται στα καλά καθούμενα. Επίσης ο γιατρός της μου είπε ότι πχ αυτά τα άτομα που έχουν τέτοιου είδους ψυχώσεις, από την ώρα που γεννήθηκαν ήταν δρομολογημένο να το πάθουν σαν να είναι γονηδιακό... Αλλά εξακολουθεί αυτό το πράγμα να μου φαίνεται περίεργο ρε γαμώτο! Όπως και να γενηθεί ένας άνθρωπος (εκτος κάποιων αλλων ειδικών περιπτώσεων) αν δεχθει αγάπη και μεγαλώσει σε ένα όμορφο και ήρεμο περιβάλλον είναι δυνατον να αναπτύξει τέτοιο τρόπο λειτουργίας; εννοώ πως πιστεύω πολυ πως κάποια πράγματα χαράζονται πάνω μας από τον τρόπο που γεννηθήκαμε. Δεν ξέρω δεν είμαι ειδικός. Πρέπει να σταματήσουν να μεγαλώνουν παιδία με αδιαφορία και άγνοια από τους γονείς. Να γεννιούνται παιδιά για να σώσουν μια σχέση ή να ικανοποιήσουν τα κοινωνικά μας κόμπλεξ. Και μετά να κουβαλάς μαζί σου ένα σωρό προβλήματα που σου έχουν φυτέψει

Λένε ότι η σχιζοφρένεια είναι ασθενεια του εγκεφάλου! δεν ειναι παραξενια, οπως μπορεί να φαίνεται σε εμάς, ή ιδιοτροπία.
Γενικα η γνωστη σου αυτη εμπιστεύεται κάποια άτομα?
Τοτε τα ατομα αυτα μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στη στήριξη της.
Συν η αγωγη της συν ενα προγραμμα σταθερό καθε μερα. Γυμναστική, βόλτες, σιγα σιγα θα επανελθει...

Quote:

---

Originally Posted by άγνωστη x

Πρέπει να σταματήσουν να μεγαλώνουν παιδία με αδιαφορία και άγνοια από τους γονείς. Να γεννιούνται παιδιά για να σώσουν μια σχέση ή να ικανοποιήσουν τα κοινωνικά μας κόμπλεξ. Και μετά να κουβαλάς μαζί σου ένα σωρό προβλήματα που σου έχουν φυτέψει

---

Ω ναι, συμφωνω απολυτως αλλά δε το κοβω να αλλαζει το συστημα. Τι ειδους ψυχωση εχει; πολλοι ανθρωποι παρουσιαζουν μεν ενα εντονο επεισοδιο αλλα μετα καταφερνουν να εχουν μια ζωη λειτουργικη, 1-2 φιλους, μια απασχοληση, μια σχεση ...
Επιλεγω το αισιοδοξο σεναριο γιατι στη τελικη ο - η ασθενης αναλογα με το ποσο θα συνεργαστει με γιατρο - ψυχοθεραπευτη και θα παλεψει με τον εαυτο του, αυτος ειναι ο παραγοντας ο πιο σημαντικος. Ναι μεν το να παρεχεις παρεα, συντροφια, κατανοηση, ηρεμια ολα αυτα ειναι παρα πολυ βοηθητικα για τον ανθρωπο που υποφερει και ας μην το ομολογει εκεινη τη στιγμη.

Ο αγωνας ειναι δικος της, εσυ εισαι διπλα της αλλά απλα απο αγάπη,νοιαξιμο,δεσιμο, πες το οπως θες ... θα ζησεις αυτο το ταξιδι που διανυει. Δεν εχει λογικη. Οσο και να το στυψεις το μυαλο σου μπορει απαντησεις ξεκαθαρες να μην βρεις. Απλα εκ μερους μου Μπραβο σου που εισαι "εκει ψυχικα" για εκεινην...

Οι περισσοτεροι λακιζουν αμεσα.