Δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή

Σείριο με την ψύχωση σπάνε οι άμυνες του οργανισμού και για να ζήσεις ανεξάρτητα χρειάζεται μια δεκαετία συνεχούς ανάρρωση με διατροφή και γυμναστική για να δημιουργήσεις άμυνες αυτό είναι το κλειδί καλή εγκεφαλική λειτουργία να μη λες βλακείες δηλαδή και άμυνες με τα χρόνια μαθαίνεις τι να λες δηλαδή πιο είναι λογικό και πιο παράλογο αλλά θέλει συνεχή έκθεση για καμιά δεκαετία για να αποκτήσεις άμυνες επαναλαμβάνω με διατροφή και γυμναστική όσο πιο σκληρή γυμναστική κάνεις τόσο το καλύτερο διατροφή φουλ πρόγραμμα στον ύπνο κλπ όσο για δεξιότητες προσπάθησε να μαθαίνεις συνέχεια καινούρια πράγματα δηλαδή σεμινάρια επιμόρφωση δουλειές του ποδαριού κλπ εκεί θα καταλάβεις τα προβλήματα ακριβώς εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις ότι έκανα εγώ να πας να μοιράσεις φυλλάδια εκεί θα καταλάβεις τα προβλήματα ακριβώς να φύγεις δηλαδή από το προστατευμένο περιβάλλον και να βγεις στη ζωή μόνοσ σου σαν να μην έχεις κανένα εκεί θα φανεί η μαγκιά σου

@elis κ παλιότερα που είχα πρόβλημα κ ανάρρωνα πάντα σκεφτόμουν την δουλειά αλλά κόλωνα!!Όταν ήμουν φοιτητής έλεγα να ξεκινήσω από φυλλάδια για αρχή,έπαιρνα τηλέφωνα αλλά μέσα μου έλεγα να μη με πάρουν.Πρόβλημα αυτοεκτίμησης βλέπεις.Μεγάλη ανασφάλεια με την ανάλειψη ευθυνών και την περίπτωση να κάνεις λάθος μη σε πουν βλάκα...Πρέπει να το ξεπεράσω αυτό το κομμάτι.

Ευχαριστώ για την απάντηση!!!

Βλάκα με λέγανε εμένα αλλά δεν καταλάβαινα είχα τον στόχο μου

βρε παιδια ομως αυτη η υπερεκθεση οταν ειστε τοσο ευαλωτοι δεν ειναι ψυχοφθορα??

Εγω ισα ισα νομιζω οτι η καλυτερη δουλεια για εναν ψυχωσικο ειναι μια μηχανικη, που δεν χρειαζεται να εχεις πολλα παρε-δωσε με πολύ κόσμο. Σκουπίστε, ψεκάστε, τελειωσατε, ενα πράγμα...

Στο θέμα δουλειάς η αλήθεια είναι ότι πρέπει να έχεις γνώθι σαυτόν και για έναν ψυχωσικό αυτό είναι ανέφικτο τις περισσότερες φορές. Χτυπάει σε ηλικία που αναπτύσσεις δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή και αρχίζεις να δοκιμάζεσαι.

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια δουλειά που μπορεί να σου ταιριάζει,να μπορείς να την βγάλεις εις πέρας , να αντέχεις την πίεση, να σου εξασφαλίζει έναν καλό μισθό όταν έχουν περάσει πολλά χρόνια κ δεν έχεις τίποτα να παρουσιάσεις στο βιογραφικό σου.Εγώ παράδειγμα παράτησα ΤΕΙ είμαι 30 χρονών και δεν έχω δουλέψει εκτός από το μαγαζί των γονιών μου που στην ουσία είναι μια μικρή βοήθεια κ όχι δουλειά.

Σκέφτομαι για μάγειρας να πάω σε ΙΕΚ.Μου το πρότεινε ο γιατρός και το σκεφτόμουν από τότε που ήμουν στο ΤΕΙ.Η αλήθεια είναι ότι αυτή η δουλειά έχει πολύ πίεση και εξοντωτικά ωράρια αλλά δεν ξέρω,εμπιστεύομαι τον γιατρό μου και ίσως βλέπει πολλές δυνατότητες σε μένα.

Μαγειρας? το θεωρω εξαιρετικά δυσκολη και απαιτητικη δουλειά. Και με πολύ δυσκολες συνθηκες, υψηλες θερμοκρασίες, λάδια, τηγάνια, λάντζες, κουζίνες...

Γενικά πρωτοβουλίες μπορείς να αναλάβεις? μπορείς να φέρεις είς πέρας ότι αναλαμβάνεις?
ή μπερδεύεσαι και τα παρατας μισοτελειωμένα?

Δεν πασχω απο ψυχωση, αλλα πασχω απο καταθλιψη και αγχωδη διαταραχη που επισης στερουν πολλα πραγματα απο την ζωη καποιου που τα εχει. Οποτε θεωρω πως το πρωτο βασικο πραγμα ειναι η ανακτηση μιας αυτοπεποιθησης και μετα το πώς παρουσιαζουμε τον εαυτο μας και να εχουμε πειθω. Βλεπω ανθρωπους χωρις πολλες δεξιοτητες ή προσοντα να υπερχειλιζουν απο αυτοπεποιθηση και λεγειν και πειθω και βρισκουν και δουλειες και ο,τι θελουν στην ζωη. Και αλλοι με skills ακομα ψαχνονται.

Mελίνα, η ψύχωση είναι κάτι άλλο από την έλλειψη αυτοπεποίθησης...
Υπάρχουν ψυχωσικοι που πιστευουν, πανω στην κρίση τους, οτι είναι οι καλύτεροι όλων. Και σε πειθουν με τα λογια γιατι το βιωνουν ολο αυτο σαν πραγματικότητα.

Σε αυτο που λες συμφωνώ! από το πρισμα της καταθλιψης και του αγχους, η αυτοπεποιθηση ειναι σημαντική! Για να εχεις αυτοπεποιθηση ομως, πρεπει να έχεις αυτεπίγνωση, αυτοεκτίμηση. Ειδαλλως αν η αυτοπεποιηθηση σου στηριζεται σε επιτυχιες, ίσως προσωρινές, μπορεί να συντριβείς από μια αποτυχία.

Το ειπα επειδη η ελλειψη αυτοπεποιθησης συνηθως ερχεται μαζι με τις ψυχικες ασθενειες, επειδη περαν των αλλων, καποιος που νοσει μπαινει στην διαδικασια να σκεφτεται "αραγε θα μπορεσω να κανω και να κρατησω μια σχεση/οικογενεια/δουλεια; τι θα γινει αν με ξαναπιασει επεισοδιο; εδω υπαρχουν αλλοι υγιεις που δεν τα καταφερνουν, εγω πως θα τα βγαλω περα;"
Οταν περνουν τα επεισοδια οπου μπορει καποιος να πιστεψει διαφορα, τοτε μπορει να τα σκεφτει κι ολα αυτα.
Μπορει να λεω και βλακειες, αλλα στην ομαδα αυτοβοηθειας που πηγαινα για ενα διαστημα ηταν 3 ατομα με ψυχωση και εθεταν αυτους τους προβληματισμους, οπως και οι υπολοιποι που πασχαμε απο αλλες ψυχικες ασθενειες.

Λοιπον...προσπάθησα να σκεφτώ λίγο πάνω στο θέμα ξεκινώντας απο τον ορισμό του αρνητικού συμπτώματος, που είναι λίγο πολύ η "έλλειψη"...πως διορθώνουμε μία έλλειψη; Υποθετω με εξάσκηση, χτίζουμε σιγά σιγα την δεξιότητα που θέλουμε...

Νομίζω οτι το γεγονός πως είναι κομμάτι των αρνητικών συμπτωμάτων μιας ψύχωσης κάτι, για παράδειγμα η δυσκολία που έχει κάποιος στις κοινωνικές σχέσεις ξέρω γω, δεν έχει σημασία. Δεν μπορεί κάποιος να έχει κοινωνικές φοβιες/αγχος σκέτα; Χωρίς να πηγάζει από ψύχωση αυτό; Ε γιατί να έχουν οι δύο περιπτωσεις διαφορά αν διαχειριζεσαι τα θετικά συμπτώματα; Ελλειψη μιας δεξιότητας έχει ο ένας έλλειψη μιας δεξιότητας έχει και ο άλλος, υποτιθεται η φαρμακευτικη αγωγή σας φέρνει στα ίσα...
Νομίζω λοιπόν τα ίδια βήματα θα κανουν. Σε κάποια περίπτωση μπορεί να αρκεί να προσπαθησει το άτομο να ξεπερασει κάποιο φόβο του οπως κάνουν πχ στο σχολείο (με δημόσιες ομιλίες πχ ή κοινωνικό άγχος)...σε άλλη περίπτωση μπορει να συνισταται η ψυχοθεραπεία (με ένα πολύ καλο πολύ προσεκτικά επιλεγμένο ψυχολογο), σε κάτι άλλο μπορεί να βοηθάει ένα υποστηρικτικό περιβαλλον, καθημερινη προσπάθεια, καθημερινοι στοχοι, πατέντες τύπου λίστες κλπ...η θλιψη, η κοινωνική απόσυρση, όλα αυτά είναι αυτονομα θέματα απο μόνα τους.

Ή εντύπωση που έχω είναι πως τα αρνητικά συμπτώματα είναι ψιλοαπορροια των θετικών και της όλης εμπειρίας...αν έβλεπα σαυρανθρωπους ή ακουγα φωνες λογικό δεν θα ήταν να θέλω να αποσυρθω; Και έτσι σιγά σιγά να ξεσυνηθισω απο το να λειτουργώ σε διάφορους τομείς; Η να μην ανάπτυξω κάποια δεξιότητα που έπρεπε να αναπτυξω στη φάση που το επαα; Μη ξεχνάμε και τον τεράστιο ρόλο που παίζουν ή κοινωνική απομόνωση και τα ταμπού στην ανάπτυξη και επιμονη των αρνητικών συμπτωμάτων. (Ασχετα που υπάρχουν και άλλοι παράγοντες)

Με βάση αυτό το σκεπτικό λοιπον αν διαχειριζεσαι με τα φάρμακα σου και γενικά τα θετικά συμπτώματα δε βλέπω γιατί να μην αντιμετωπιστεί το κάθε αρνητικό σύμπτωμα όπως θα προσπαθούσε ο οποιοσδήποτε να αναπτύξει μία οποιαδήποτε δεξιότητα.

Αν έχεις κοινωνική φοβία ή έλλειψη κάποιων κοινωνικών δεξιοτητων ξέρω γω το διαχειρίζεσαι με σταδιακη κοινωνικη εκθεση σε μικρές "εύπεπτες" δόσεις. Αν έχεις άγχος το διαχειριζεσαι με τους ίδιους μηχανισμούς που το κάνει κάποιος με αγχωδη διαταραχή κλπ...για να κρατήσεις μία δουλεια το διαχειριζεσαι όπως ο οποιοσδήποτε δυσκολεύεται να κρατήσει δουλειά κλπ...ναι υπάρχει μία παραπάνω ευαισθησία σε άτομα με ψυχώσεις και πρέπει να υπάρχει ένας βαθμός επίγνωσης/αυτογνωσιας/ελεγχου. Γενικά είναι δύσκολο να τα έχει κάποιος ειδικά αν το περιβάλλον του δαιμονοποιει τη κατάσταση αλλά εσύ από οτι βλέπω μία χαρά τα έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά. (Αλήθεια ασχετη ερώτηση, εσυ εχεις υποστηρικτικο περιβάλλον ή μόνος σου τα διαχειριζεσαι;)
Σε κάθε προσπάθεια που κανεις ίσως μπορείς να αναγνωρίζεις το όριο πέρα από το οποίο πιεζεσαι υπερβολικα και ποτε πρέπει να κάνεις λίγο πίσω /να αποσυμπιεστει ή κατάσταση. Γιατι φυσικά δεν θα ρισκάρεις να χαθεί η ισορροπια που έχει επιτευχθεί στα θετικά συμπτώματα για να κερδίσεις επιπλέον πράγματα...θέλει σωστές προτεραιοτητες..ε η πρώτη πρεπει να είναι μη χάσουμε ότι έχουμε ήδη πετύχει...γιατί θυμάμαι υπήρχαν περίοδοι που ο αδερφός μου πιεζοταν να αναπτύξει αυτά που λες, να κρατάει μία δουλειά, να διατηρεί μία κοινωνική ζωή, να ασκείται να κάνει διατροφη, να κάνει πράγματα, να βγαίνει, να αναπτύσει το δυναμικό του σαν άνθρωπος τελοσπαντων αλλά του γύριζε μπούμερανγκ και υποτροπιάζε :/
Για αυτό λέω με σωστές προτεραιότητες χωρίς πίεση και σιγά σιγά...να θυμάσαι οτι θα δοκίμασω το τάδε πράγμα λίγο και αν δεν μπορώ δεν ρισκαρω την ηρεμία μου ούτε το παίρνω προσωπικά που κάποιος μπορεί να μην καταλαβαίνει...πρεπει να εχεις και την αγνοια του κόσμου υποψη...για να είσαι εσύ μέσα σου πιο ηρεμος, οχι για να αποδεχεσαι τις χαζομαρες φυσικα.

Γιατί κακά τα ψέμματα...σε ένα κόσμο ιδανικά πλασμενο ειναι σημαντικο να ξέρει ο κόσμος περι ψυχώσεων για να βελτιστοποιουνται οι συνθήκες υπο τις οποίες θα κάνει το άτομο που βίωσε/βιωνει ψύχωση τη προσπάθειά του για προσαρμογη...παίζουν ρόλο και οι εξωτερικοί παράγοντες δηλαδή...

Πάντως δεν ξέρω, δεν νιώθω ότι έχεις κάποιο τεράστιο προβλημα πέρα από κάποια θεματακια αυτοπεποίθησης/εμπιστοσυνης στον εαυτό σου και ευθυνοφοβιας ίσως...;
Ξέρεις ποοοοοσα άτομα με τα ίδια θέματα ξέρω χωρίς ψύχωση; Λολ. Δεν βλέπω γιατί να μη καταφέρεις να τα ξεπεράσεις σιγά σιγά :)

Πάντως ο μάγειρας όντως είναι πιεστική δουλειά νομιζω...εγώ είχα δει μία φορα πως είναι η κουζίνα σε ένα μεγάλο εστιατόριο ξενοδοχείου και τους λυπήθηκε ή ψυχή μου, ολο το προσωπικό. Κλίβανος, βιασύνη, τα αντε γαμησου πεφταν μεταξύ τους βροχη...εγω αν δουλευα εκεί μέσα θα τους είχα καρυδωσει όλους :P
Αλλά μπορεί να πετυχα περίπτωση τι να πω...
Ή μπορεί να σου ταιριάζει και να σε γεμίζει εσένα, δεν ξέρω, είναι και στο άτομο.
Πάντως μην κολας, δοκίμαζε τις δυνατότητες σου συνετα και προσεκτικα, το 'χεις. Όσο για τις μικρές πιθανές αποτυχίες εδώ κι εκεί μέσα το πρόγραμμα είναι, μη τις παίρνεις κατακαρδα, παρ'το διδακτικά και παμε παρακατω...μία κουβέντα είναι φυσικά αυτό αλλά αφού ο αντιλαμβάνεσαι λογικά γιατί να μην το θυμάσαι τις δύσκολες στιγμές για να συνεχίσεις να τραβας κουπί; Και φυσικά στα @@ σου τι θα πει ο κόσμος, ο κόσμος πολλές μπούρδες λέει δε μπορούμε να ζούμε ή ζωή που φαντάζονται/θελουν οι άλλοι για εμάς...σορυ για το σεντόνι :)
Δεν είπα και κάτι ουσιαστικό...τα ξέρεις. Λολ

@natalia αν το σκεφτόσουν παραπάνω πόσες σελίδες θα έγραφες χαχα

Στην ερώτηση σου αν έχω υποστηρικτικό περιβάλλον,ναι έχω ένα πολύ καλό περιβάλλον χωρίς πολλές εντάσεις και με κατανόηση.Τόσο από την οικογένεια όσο και από λίγους φίλους που είναι κοντά μου.Νιώθω πραγματικά τυχερός.

Όπως είπες κ συ τα κύρια προβλήματα μου αυτη την στιγμή είναι κυρίως η αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση και η ανάληψη ευθυνών,πρωτοβουλιών.Θέλει δουλειά με μικρούς στόχους σαν προκλήσεις νομίζω.
Κατα τα άλλα προσπαθώ να το βλέπω ρεαλιστικά και νομίζω αντικειμενικά η ανάρρωσή μου είναι μια πολύ καλή ανάρρωση.Με θετικούς παράγοντες μέχρι στιγμής.Λίγη τόλμη και θάρρος μου λείπει να τα πάρω όλα σβάρνα και να φύγω μπροστά :p

Να πόσο πολύ φαίνεται και πόση διαφορά κάνει το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον...μπαμ κανει απο μακριά...φτου μη σε βασκάνω χαχα! Και πισογυρίσματα να έχεις (που στο απέυχομαι) μεσα στο πρόγραμμα είναι καμιά φορά...μια χαρά θα τα πας :)

Quote:

---

Originally Posted by serios

Στην ερώτηση σου αν έχω υποστηρικτικό περιβάλλον,ναι έχω ένα πολύ καλό περιβάλλον χωρίς πολλές εντάσεις και με κατανόηση.Τόσο από την οικογένεια όσο και από λίγους φίλους που είναι κοντά μου.Νιώθω πραγματικά τυχερός.

---

σε υποστηριζουν δηλαδη με ποιο τρόπο?

Quote:

---

Originally Posted by serios

@elis κ παλιότερα που είχα πρόβλημα κ ανάρρωνα πάντα σκεφτόμουν την δουλειά αλλά κόλωνα!!Όταν ήμουν φοιτητής έλεγα να ξεκινήσω από φυλλάδια για αρχή,έπαιρνα τηλέφωνα αλλά μέσα μου έλεγα να μη με πάρουν.Πρόβλημα αυτοεκτίμησης βλέπεις.Μεγάλη ανασφάλεια με την ανάλειψη ευθυνών και την περίπτωση να κάνεις λάθος μη σε πουν βλάκα...Πρέπει να το ξεπεράσω αυτό το κομμάτι.

Ευχαριστώ για την απάντηση!!!

---

serios ολοι λιγο πολυ με αυτη την ασθενεια εχουν προβλημα αυτοπεποιθησης,σου κοβεται η μαγκια οταν χανει καποιος τα λογικα του.Απο κει που ειχες εμπιστοσύνη στο μυαλο σου και ελεγες π.χ. πιστευω αυτο μετα αναθεωρεις γιατι καταλαβαινεις οτι μετα απο μια τετοια εμπειρια κλονιζεται η προσωπικοτητα του ανθρωπου οταν καταλαβαινεις μετα σε ποσο λαθος ιδεες πιστευες και θεωρεις οτι εισαι σε εισαγωγικα κατωτερος καποιου αλλου αλλα δεν ειναι ετσι και προσπαθω να το σκεφτομαι και γω με αλλο πρισμα.Δεν υπαρχει ανθρωπος κατωτερος ολοι ισοι ειμαστε οπως και μεις παθαμε και αυτο ετσι και ενας αλλος παθαινει την ταδε παθηση π.χ.καρκινο,αλτσχαιμερκ.τ.λ. Κανεις δεν προεξοφλει τη ψυχικη και σωματικη του υγεια εφ ορου ζωης.

Για να δουλεψεις και να ανεβασεις την αυτοπεποιθηση κανε μικρα βηματα π.χ. να οδηγησεις σε ενα ταξιδι αν εχεις διπλωμα ,μετα οταν τελειωσεις το ταξιδι θα πεις μεσα σου ειδες το καταφερα και αυτο και θα νιωθεις σπουδαιος μεσα σου και να βαζεις στοχους και να τους υλοποιείς π.χ. να τακτοποιεις το δωματιο σου και να το εχεις λαμπικο ετσι με αυτα τα πραγματα θα νιωθεις χρησιμος.Επισης αυτοπεποιθηση δεν εχουν τα ατομα που οταν ηταν μικρα δεν τα επιβραβρευαν οι γονεις τους για οσα καταφερναν παρα απαιτουσαν περισσότερα απο τα παιδια.