Σωστα macgyver.Πριν λίγες ημέρες γεννήθηκε το παιδί του κωστα βουτσα και έλεγε μάλιστα ότι φύλαξε σπέρμα στο ψυγείο για να κάνει και άλλο αργότερα.Οποτε καλά κάνεις και δεν αγχωνεσαι
Σωστα macgyver.Πριν λίγες ημέρες γεννήθηκε το παιδί του κωστα βουτσα και έλεγε μάλιστα ότι φύλαξε σπέρμα στο ψυγείο για να κάνει και άλλο αργότερα.Οποτε καλά κάνεις και δεν αγχωνεσαι
Θανκ γιου , αντμ !! ειναι σταση ζωης για μενα να μην αγχωνομαι για τιποτα .............Quote:
Originally Posted by admforall
Καλα τα λες μακ ότι όλοι κάνουμε λάθη κ πρέπει να δέχεσαι τα πράματα όπως έρχονται...η μαλακιά είναι ότι δεν είμαι πολύ καλά εδώ κ δύο μέρες...εχω πέσει κ κλαίω γτ δεν έχω ένα γαμηεμνο φράγκο να πάω για ένα ******** μπανιο..οι φίλοι όλοι πήγαν για διήμερο κ γω έχω κατσει εδώ κλαίω κ σκέφτομαι όσα λαθη εχω κάνει κ με πνιγούν...το σκ να μην έρχεται πραγματικά..το οτι έχω κάνει το σκατο μου παξιμάδι για να φύγω 10 μερες τον Αυγούστο μου έχει γαμησει την ψυχολογία...πριν λίγο πήρα 5 ευρώ από την μανα μου να πάρω τσιγάρα...δεν ξέρω σήμερα με πήρε πολύ από κάτω κ Έκλαψα παρά πολύ.
Κ αν τα λάθη τα δικά σου τα νιώθεις τεράστια ??τα πιο τεράστια όλων;;;Quote:
Originally Posted by Macgyver
αυτό που λες κρύβει έναν σκληρό δικαστή-κριτή μέσα σου! που σε κατακρίνει ανελέητα για τις επιλογές σου!Quote:
Originally Posted by anxious4ever
επίσης, αυτο που λες εχει μια κλιμακωση...
τις πραξεις που εσύ για καποιους λογους επελεξες ή λόγω συνθηκών, τις θεωρείς ΛΑΘΗ, δηλαδή αναλαμβανεις 100% μια ευθυνη που μπορει να μην σου αναλογει απολυτα,
αυτές τις πραξεις-λαθη τις μεγεθυνεις!
και στο τελος, ερχεται η χαριστικη βολη καθως τις συγκρινεις με των αλλων και αυτοαπορριπτεσαι...
Η ουσία ειναι στην αυτοαποδοχη!
Θα σου συστηνα αυτο το βιβλίο http://www.politeianet.gr/books/9789...ton-sas-202460
Επιτέλους ένα βιβλίο σχετικό....κ εψαχνα ..χίλια ευχαριστώ!η αλήθεια ειναι οτ ναι είμαι αυστηρή πολύ με εμένα...κ δεν ξέρω πως να με συγχωρώ....ενώ είμαι ελαστική με τους άλλους...αρκετά ενοχικος άνθρωπος που βασανίζεται...
Να εισαι επιεικης με τον εαυτο σου , και θαλλαξει η οπτικη γωνια σου , τα παντα ειναι θεμα οπτικης γωνιας .........Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Quote:
Originally Posted by anxious4ever
To κλαμμα καλο σου κανει , ξεσπας ....................εγω που εχω να παω , οχι διακοπες , αλλα για ενα μπανιο απ το 04 , τι θαπρεπε να κανω ? κι ομως , δεν ειμαι δυσαρεστημενος , ταχει η ζωη αυτα , ολα κανουν τον κυκλο τους , ολα ειναι μες το παιχνιδι που λεγεται ζωη .........αμα το παρεις αποφαση αυτο , θα αισθανθεις καλυτερα ...........για τα λαθη , ταπαμε νομιζω , αρκετα ........
Τοχω διαβασει αυτο το βιβλιο οταν ημουν 32 ετων , τοτε μουχε κανει τεραστια εντυπωση , τωρα καμμια .........μαθαινεις με τα χρονια ..........
Δεν ειναι ολα τα λαθη το ιδιο σοβαρα.Καποια σε κυνηγουν σε ολη σου τη ζωη,δεν ξεμπερδευεις ευκολα.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Δεν διαφωνω , φυσικα υπαρχουν λαθη που σε κυνηγουν για παντα , και δεν ξεμπλεκεις ευκολα , λιγα ομως , πχ. ενας αποτυχημενος γαμος με κακοπροαιρετο ατομο ,..................................... τιποτα δεν χαριζεται σε αυτην την ζωη , ολα εχουν το τιμημα τους , η ιδια η ζωη ειναι μια σειρα μαχών , αυτο δεν θαπρεπε να σου αλλαξει την σταση σου , εκτος κι αν θελεις να κλαις μια ζωη .............Quote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
Ε πως να μην εισαι δυσαρεστημενος μετα ρε Μαγκ,δε γυρνανε τα χρονια πισω.Ανθρωποι ειμαστε.
Λες εφαγα τα νιατα μου με το Χ ατομο ενω θα μπορουσα να μαι με το Ψ.
Συμφωνώ απολυτα με μακ...οτι τα πάντα ει αι θεμα οπτικής γωνίας...το πωε τα βλέπεις...το χω νιώσει αυτό που λέει...κάποιες φορές τα λάθη μου τα βλέπω γιγάντια κ κάποιες άλλες λέω"έλα.μωρε νταξ τώρα"..επίσης δεν έχω κάνει μέχρι στιγμής κάποιο λάθος για το οποίο κλαίω μία ζωή...πχ ένας γάμος κλπ..τα λάθη μου είναι χαζα..
Που δεν θα πρεπε πιστεύω να τα κουβαλάω...απλά έχω μάθει καλό αυτόμαστιγωμα μάλλον...ππλυ καλό..εχω γινει γίνει ειδική στο αυτομαστιγωμα...
το ξερω καλα οτι ειναι πολυ δυσκολο σε καποιους να συγχωρεσουν τον εαυτο τους.
προσπαθησε ομως να τον αποδεχτεις τουλαχιστον, καθως και οσα εκανες και δεν εκανες, με τη βοηθεια της σκεψης οτι ολοι, παντα, κανουν ο,τι καλυτερο μπορουν με βαση το τι δυνατοτητες νοητικες κ ψυχολογικες εχουν εκεινη τη δεδομενη στιγμη! ακομη και αν το αρνουμαστε οτι ''οχι, πιστευω οτι μπορουσα ανετα να το ειχα διαχειριστει ετσι'' προφανως για καποιους λογους ομως το διαχειρηστηκες αλλιως. ριξε τις ευθυνες στους λογους εκιενους και οχι σε σενα. εσυ αλλαζεις συνεχεια... εσυ επιλεγεις την καθε φορα ποιος θα εισαι με βαση και τις δυνατοτητες σου...
το εννοω με την εννοια οτι την εκαστοτε στιγμη δεν μπορουσες να κανεις κατι διαφορετικο απο αυτο, μην το δεις καν σαν ανημπορια, απλα ετσι ηταν τα δεδομενα. κατα καποιο τροπο δεξου απλως την πραγματικοτητα της καθε φορας εκεινης που σε βασανιζει ακομα...
αν καταλαβες οτι αντικειμενικα δεν θα μπορουσες να δρασεις διαφορετικα λογω των συνθηκων, τοτε θα καταλαβεις και το οτι δεν εχει νοημα να αυτομαστιγωνεσαι.
κατι πολυ ασχετο τωρα, προς τον Macgyver
μπορει να ειναι πραγματικα μαλακια οσα θα πω τωρα, και συγγνωμη εκ των προταιρων καθως δεν θελω να αποθαρρυνω κανεναν και για τιποτα....
καταλαβαινω την αναγκη/θεληση σου να κανεις παιδι
ομως εχεις σκεφτει την μερια του παιδιου;
θα μιλησω απο αυτη τη μερια, καθως ειμαι μονο 22
καταρχην, αλλα ισως αυτο ειναι και το λιγοτερο, αλλα το τοσο μεγαλο ηλικιακο χασμα γονιου - παιδιου δεν ειναι και οτι καλυτερο, καθως περιοεριζεται κατα πολυ η αλληλοκατανοηση και επικοινωνια. κι αυτο δεν εχει να κανει με ελλειψη skills καλου γονιου, αλλα με το οτι αντικειμενικα διαφορετικη αντιληψη/ερεθισματα εχει η γεννια του 50 και διαφορετικη η γεννια του 2000!
προσωπικα με στεναχωρει πολυ (αν και το εχω αποδεχτει) που ο πατερας μου δεν μπορει να με καταλαβει σχεδον καθολου, καθ'οτι δεν εχει αντιστοιχα βιωματα και εμπειριες...κατα συνεπεια νιωθω οτι δεν με ξερει και δεν τον ξερω, και αυτο αυτοματα καθιστα την επικοινωνια μας καπως τυπικη...
επειτα, και ισως αυτο ειναι και το χειροτερο, ειναι πραγματικα ασχημο να εισαι στο ανθος της ζωης σου η ακομη και στα 30 - 35, να εχεις ονειρα για σπουδες στο εξωτερικο - ταξιδια - ακομη και μονιμη ζωη στο εξωτερικο - ειτε να εχεις χτισει ηδη τη ζωη σου στο εξωτερικο - και διαφορα αλλα
και λογω της μεγαλης ηλικιας των γονιων σου να ξεκινανε οι αρρωστιες, οποτε και να ''πρεπει'' (θελεις, νιωθεις την αναγκη να εισαι εκει μαζι τους) να αλλαξεις εντελως τα σχεδια και τα ονειρα σου, ακομη και να παρατησεις την ηδη φτιαγμενη ζωη σου για να γυρισεις πισω και να πρεπει να αρχισεις απο το 0.
στην ουσια παραμεριζεις - αναλογα και την περιπτωση - σε μεγαλο βαθμο τη δικη σου ζωη ωστε να φροντισεις το γονιο σου.....
τελος θα αναφερω και το χειροτερο ενδεχομενο
ειναι πραγματικα ζορι να χανεις γονιο σε μικρη ηλικια, οσο σε πιο μικρη τον χανεις τοσο πιο ζορι, καθ'οτι δεν εχεις ΚΑΝ καταλαβει οτι ετσι ειναι η ζωη, οτι οι ανθρωποι πεθαινουν κ.ο.κ. αφου το πιθανοτερο ειναι να εχεις βιωσει εστω εμμεσα ελαχιστους εως καθολου θανατους..
εμενα οι γονεις μου ειναι 65 και ηδη εχουν αρχισει καποια προβληματα, ενω εγω μενω αρκετα μακρυα και τους βλεπω σπανια. ο πατερας μου με αγχωνει λιγοτερο καθως εχει ξαναπαντρεφτει και η γυναικα του και τα παιδια της τον φροντιζουν και με το παραπανω.
η μανα μου ομως ειναι εντελως μονη της, μενει σε πολυ ερημικο μερος και την εχω πραγματικα αγχος, ενω παραλληλα ονειρευομαι μεταπτυχιακα και ζωη στο εξωτερικο.
δεν θελω καποια συμβουλη, τα αναφερω αυτα απλως επειδη ενιωσα καθηκον μου να σε κανω να δεις και αυτη την πλευρα.
ρε συ στα 65 σου δεν έχεις προβλήματα ηλικίας απλά έτυχε όπως μπορεί να τύχει και στα 40 σου.... και γενικά όσους έχω δει να χάνουν γονείς μια χαρά είναι συνήθως, τρώνε ένα χτύπο και συνεχίζουν....απλά έχω κουραστεί να λένε κρίμα τα παιδιά, παιδιά εννοώ 20+....κρίμα σε αυτόν που φεύγει λέω γω....Quote:
Originally Posted by moustarda