το ανεφερα σαν μια προοπτικη να μειωσει το αγχος του, να εξασφαλισει γαληνη σκεψης και πνευματος...Quote:
Originally Posted by σακης
Seirie πολυ σε συμπαθω για τον αγωνα που κανεις! Ευχομαι τα καλυτερα για σενα!!
Printable View
το ανεφερα σαν μια προοπτικη να μειωσει το αγχος του, να εξασφαλισει γαληνη σκεψης και πνευματος...Quote:
Originally Posted by σακης
Seirie πολυ σε συμπαθω για τον αγωνα που κανεις! Ευχομαι τα καλυτερα για σενα!!
Χμ αγώνας. Δεν νιώθω ιδιαίτερα αγωνιστής ίσως γιατί υπάρχει έντονα ο φόβος κ η αναγκη για ασφάλεια. Θα με χαρακτήριζα αγωνιστή αν κατάφερα να ξεφυγω απο την ζώνη αυτου του βολεματος κ της ανάγκης για ασφάλεια. Έχω πολύ δρόμο ακόμα κ ίσως πολλές ήττες να δοκιμασω.
Ισως την αναγκη για βολεμα τη χρειαζεσαι για να μειωσεις την ανασφαλεια που ισως νιωθεις...
Νομιζω οι ψυχωσικοι ειναι εντονοτατα ανασφαλεις, ολοι ειμαστε, αλλα οι ψυχωσικοι ισως λιγο παραπανω...
Η παθηση σου πως εκδηλωθηκε? τι ηλικια εχεις? πως το αποδεχτηκες??
Εγώ εντοπιζω τα πρωτα προβλήματα απο τοτε που πηγα γυμνάσιο.
Γ γυμνασίου ξαφνικα παράτησα το διάβασμα.
Γνωστικά προβλήματα δηλαδή μνήμη,συγκεντρωση έκαναν την εμφάνιση τους καθώς κ κινητρου κ απάθεια ίσως. Μπορεί να ηταν κ κατάθλιψη.
Στα 21 πήγα για πρωτη φορά σε γιατρό ακολούθησα αγωγη για 6 μηνες, την διέκοψα κ υποτροπιασα μέσα σε ενα εξάμηνο. Μετα ακολουθούσα αγωγη για αλλά 4 χρόνια κ ήρθε το μεγαλο μπαμ στα 26 μου το 2012. Δεν έπαιρνα σωστά τα φάρμακα κ δεν χειριστικα σωστα την υποτροπή.
Τώρα γινομαι 30 σε λιγες μερες.
Το πρόβλημα το αποδέχτηκα σχετικα εύκολα την τελευταια φορά γιατί είχα συνηθίσει πλεον στην ιδέα. Την πρωτη φορά σίγουρα θα το έπαιρνα δύσκολα.
πολυ μικρος ταλαιπωρηθηκες...
νομιζω η καταθλιψη και το εντονοτατο αγχος προηγουνται...
Τωρα μπορεις να συγκεντρωθεις κανονικα?
και εγω εχω προβλημα συγκεντρωσης και εχω μεινει πισω στη δουλεια μου (προσπαθω να τελειωσω ενα διδακτορικο..) σχεδον εξι χρονια, βεβαια κατα καιρους δοκιμαζω διαφορες τακτικες μπας και παρει μπρος το μυαλο οι οποιες δεν απεδωσαν τοσο οσο επρεπε. Οποτε σαν τελευταια λυση αναγκαστηκα να παω σε νευρολογο και μου εδωσε σερτραλιν...
δεν εχω ψυχωση. Γονιο ψυχωσικο ειχα οποτε ας πουμε οτι καταλαβαινω και απο την αλλη νιωθω τυψεις που δεν βοηθηθηκε ιατρικα/ψυχολογικα.
Δεν δοκιμάστηκα σε σπουδες τα τελευταία 4 χρόνια για να ξέρω σε τι επίπεδο είναι η συγκέντρωση μου και το να βγάζω φόρτο εργασίας.Την έχω παρατήσει την σχολή.
Εντάξει δεν είναι χάλια η συγκέντρωση.Θεωρώ ότι είναι ικανοποιητική σε σύγκριση με αυτό που ήταν.Διαβάζω λογοτεχνία κυρίως , κλασικά βιβλία συνήθως.
Σειριε, ομορφο αυτο που μοιραστηκες.
Αν νιωθεις χωρις ταυτοτητα δεν βλεπεις μελλον παρα ενα χαοτικο τρομακτικο παρον.
Βρισκω και τα 5 σταδια κατανοησιμα γνωστικα, βιωματικα μια ψυχη που ασθενει ισως να κλεισει πχ 20ετια ως προς την αναληψη της προσωπικης ευθυνης.
Ακομα ενας μπουσουλας το αρθρο για πολλους ανθρωπους που δεν εχουν προσβαση σε γιατρο,ψυχολογο κτλ.
Σε ευχαριστω.