Printable View
Λες??Quote:
Originally posted by krino
Στεκομαι στην απαντηση σου και σου απανταω,Quote:
Originally posted by Woman
2ον Πραγματικά πιστεύω ότι με αγαπάει, το έδειχνε, είμαι σίγουρη krino, γι αυτό ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το αφήσω.
εφοσον εισαι σιγουρη κανε αμεση προσπαθεια για να τα βαλετε παλι κατω.
Πιστεψε με αν δεν εχεις κανεις λαθος, το μονο προβλημα που θα υπαρξει ειναι οτι μεινατε για λιγες ωρες/μερες χωρια.
Κανενα προβλημα απολυτως.
Δεν φταίς εσύ. Ούτε κι αυτός φταίει. Προσπάθησε να βγείς με τους φίλους σου για να ξεχαστείς και με τον χρόνο όλα θα φτιαχνουν. Απλά κάνε υπομονή.
Αν πάλι δεν αντέχεις και υποφέρεις τόσο πολύ ενώ έχεις αφήσει τον χρόνο να περάσει τοτε κάνε την κίνηση σου και πλησίασε τον. Αν δεν σε δεχθεί τουλάχιστον θα ξέρεις ότι εσύ έκανες την προσπάθεια και θα μπορείς ευκολότερα να προχωρήσεις μπροστα.
Εμένα μου φαίνονται λογικά τα ανάποδα ερωτήματα, δηλαδή : Γιατί να μην φτάσεις στον πάτο, γιατί να αποδεχτείς το γεγονός, γιατί να φάς? Πονάς, πως μπορείς να κάνεις κάτι άλλο τώρα, κάτι λογικό? Όσο για το αν φταις...που φταίς?
Πάντα είχα την τάση να ρίχνω στον εαυτό μου το φταίξιμο, από μικρή (δεν ξέρω που οφείλεται αυτό).Quote:
Originally posted by Φοίβη
Εμένα μου φαίνονται λογικά τα ανάποδα ερωτήματα, δηλαδή : Γιατί να μην φτάσεις στον πάτο, γιατί να αποδεχτείς το γεγονός, γιατί να φάς? Πονάς, πως μπορείς να κάνεις κάτι άλλο τώρα, κάτι λογικό? Όσο για το αν φταις...που φταίς?
Σε ό,τι γίνεται στην ζωή μου - και πολύ περισσότερο στις προσωπικές μου σχέσεις - αν πάει κάτι στραβά, ψάχνω να βρω που εφταιξα. Αυτό δεν είναι κακό.
Φτάνω όμως στο σημείο να τα ρίχνω όλα στον εαυτό μου, θέλω να πω ότι αναπλάθω τις καταστάσεις στο μυαλό μου, με κύριο στόχο να δημιουργήσω ή να επιβαρύνω (την) προσωπική μου ευθύνη. Με αποτέλεσμα φυσικά να προσπαθώ να τα διορθώσω και όταν δεν μπορώ, μηδενίζω πλέον τον εαυτό μου, τον κακομεταχειρίζομαι, του κάνω κακό.
Αυτό κάνω τώρα... γι\' αυτό φοβάμαι.. μην γίνει πιο έντονο..
Quote:
Originally posted by Woman
Λες??Quote:
Originally posted by krino
Στεκομαι στην απαντηση σου και σου απανταω,Quote:
Originally posted by Woman
2ον Πραγματικά πιστεύω ότι με αγαπάει, το έδειχνε, είμαι σίγουρη krino, γι αυτό ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το αφήσω.
εφοσον εισαι σιγουρη κανε αμεση προσπαθεια για να τα βαλετε παλι κατω.
Πιστεψε με αν δεν εχεις κανεις λαθος, το μονο προβλημα που θα υπαρξει ειναι οτι μεινατε για λιγες ωρες/μερες χωρια.
Κανενα προβλημα απολυτως.
χμμμμ δεν θελω να παιζω με τις λεξεις.
Εγω λεω αλλα εσυ εισαι σιγουρη για τα συμπερασματα που εχεις??
Αν εισαι 100 % σιγουρη,
ΝΑΙ ΛΕΩ.
Ως ένα βαθμό συμφωνώ δεν είναι κακό. Εσύ όμως φαίνεται οτι το παρακάνεις. Δεν ξέρω αν όλο αυτό έχει καθόλου να κάνει με το γεγονός οτι μετά προσπαθείς να διορθώσεις τις καταστάσεις. ΄Θα σου μίλήσω από προσωπική μου εμπειρία. Όταν κατηγορώ τον εαυτό μου οτι εγώ φταίω, πιστεύω οτι έκανα λάθος. Αφού το λάθος το έκανα εγώ άρα εγώ μπορώ και να το διορθώσω. Αν βρω το σωστό και το κάνω, τότε όλα θα φτιάξουν, θα γίνουν όπως πρίν. Αν όμως το λάθος δεν είναι δικό μου, αν δεν φταίω τότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι\' αυτό, είμαι ανίσχυρη. Τότε δεν μπορώ να διορθώσω την κατάσταση.
Δεν ξέρω αν αυτό σου λέει κάτι. Πάντως αν εγώ ήμουν στη θέση σου, θα προτιμούσα να κατηγορώ τον εαυτό μου( και έτσι κατά βάθος να ελπίζω οτι μπορώ να ξαναφτιάξω τη σχέση, αρκεί να βρω πως) παρά να δεχτώ οτι δεν περνάει από το χέρι μου. Αλλά αυτό είμαι εγώ. Για σένα μπορεί να μην είναι έτσι.
Παρόλα αυτά, παραμένει ο φόβος. Όπως και να ναι, δεν θες αυτή τη φορά να κάνεις κακό σε σένα. Αυτό το φοβάσαι.
Πήγα να ξαπλώσω λίγο, αλλά αυτή η ταχυκαρδία δεν με αφήνει.Quote:
Originally posted by Φοίβη
΄Θα σου μίλήσω από προσωπική μου εμπειρία. Όταν κατηγορώ τον εαυτό μου οτι εγώ φταίω, πιστεύω οτι έκανα λάθος. Αφού το λάθος το έκανα εγώ άρα εγώ μπορώ και να το διορθώσω. Αν βρω το σωστό και το κάνω, τότε όλα θα φτιάξουν, θα γίνουν όπως πρίν. Αν όμως το λάθος δεν είναι δικό μου, αν δεν φταίω τότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι\' αυτό, είμαι ανίσχυρη. Τότε δεν μπορώ να διορθώσω την κατάσταση.
Δεν ξέρω αν αυτό σου λέει κάτι. Πάντως αν εγώ ήμουν στη θέση σου, θα προτιμούσα να κατηγορώ τον εαυτό μου( και έτσι κατά βάθος να ελπίζω οτι μπορώ να ξαναφτιάξω τη σχέση, αρκεί να βρω πως) παρά να δεχτώ οτι δεν περνάει από το χέρι μου.
Αυτο ΑΚΡΙΒΩΣ αισθάνομαι.. δεν ήξερα ότι μπορεί να το αισθάνεται και κάποιος άλλος.. ίσως γι αυτό και οι 2 φθάνουμε στον πάτο!
Κάποιος, όταν του περιέγραψα, στο παρελθόν, αυτό που είπες, με είπε εγωκεντρική.
Το θέμα είναι, ότι έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο και δεν ξέρω τι να κάνω. Ή μάλλον ξέρω τι να κάνω (να πιάσω πάτο που λέγαμε)... αλλά φοβάμαι την αντίδρασή του... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμμα...
Συγγνώμη, που λέω τα ίδια πράγματα.. Κάποια στιγμή πιστεύω να ξεκολήσω.
Δεν θα έλεγα οτι είσαι εγωκεντρική(δεν με συμφέρει, άλλωστε;)).Σκέφτομαι οτι ο λόγος που το κάνεις είναι ίσως για να γλιτώσεις τον εαυτό σου απο περισσότερο πόνο. Διαλέγεις τη λιγότερο επώδυνη επιλογή. Αυτό δεν νομίζω να είναι εγωκεντρικό.
Στην προκειμένη θα έπιανες πάτο αλλά κάτι σου λέει οτι δεν θα πετύχεις την αντίδραση που θέλεις από εκείνον, δεν θα φτιάξουν τα πράγματα. Αυτό σε κρατάει. Κι αυτό σε παγιδεύει στο αδιέξοδο, σ\'αυτή την κρεμασμένη θέση πάνω από το κενό...Πρέπει να είναι πολύ τρομακτικό και επίπονο αυτό που ζεις. Και όχι, δεν με κουράζεις να λες τα ίδια και τα ίδια αλλά ίσως να έχεις κουραστεί εσύ από αυτό. Και από το αδιέξοδό σου.
Αυτο που με κρατάει δεν είναι ότι δεν με αγαπάει.
Είναι ότι ο εν λόγω είναι άνθρωπος, και λάθος απόφαση να πάρει και να το καταλάβει, δεν θα κάνει κάτι να το αναστρέψει... εμμένει στην απόφαση γιατί ήταν απόφαση. Όσο και αν το θαυμάζω πολλές φορές αυτό, τόσο το βρίσκω τρελό από την άλλη
Ουσιαστικά δηλαδή, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Γιατί ό, τι και να κάνεις θα πέσει πάνω στον τοίχο που έχευ υψώσει αυτός ο άνθρωπος. Πάνω σε μια τελεσίδικη απόφαση.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτόν... απλά.
Πείτε μου έναν τρόπο, να σταματήσω να σκέφτομαι, να σταματήσει η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελλή... σας παρακαλώ
Τι θα σου συμβεί καλή μου χωρίς αυτόν?
Δεν ξέρω Φοίβη μου. Κάναμε όνειρα μαζί. Κι εγώ κόλλησα σε αυτά τα \"σχέδια\"... Κόλλησα και δεν βλέπω τίποτα πέρα από αυτά.. Χριστέ μου, λες και είμαι 15 χρονών κάνω :(
Ίσως τελικά, (όπως διάβασα και σε άλλο τοπικ), να μην ήταν έτοιμος για την \"υπέρβαση\"
Έχω πανικοβληθεί
κανείς από τους κοινούς μας φίλους δεν πιστεύει αυτό που έγινε..
Μοιάζει σαν να σου διέλυσε τη ζωή έτσι όπως την είχατε φανταστεί μαζί. Πώς να μην πανικοβληθείς μετά από ένα τέτοιο χτύπημα?
Τουλάχιστον υπάρχει κάτι, κάποιος, κάποιο μέρος του εαυτού σου από το οποίο να κρατηθείς αυτή τη στιγμή? Οι φίλοι, ίσως?
Καλημερα... Δεν ξέρω που θα οδηγήσει αυτό... Τα πρωινά ειναι τα χειρότερά μου. Μου έρχονται όλα στο μυαλό και σκάνε σαν μια βόμβα.. δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεββάτι.. Δεν θέλω να κάνω τίποτα.. Φοβάμαι να πω, ότι δεν θέλω να ζω.. Φοβάμαι να το πω για να μην το πιστέψω!
Μου διέλυσε την ζωή μου.. την παρούσα ... και την μελλουσα... Όλη μέρα ζω με μία ελπίδα.. να γυρίσει.. να συνειδητοποιήσει το σφάλμα του.
Φίλοι? Τα τελευταία τρία χρόνια (που ήμασταν μαζί) δεν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνικός τύπος.. άρα καταλαβαίνεις το αποτέλεσμα...
Πότε θα έρθει η μέρα, που θα ξυπνήσω και δεν θα είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτώ?
Πότε?