Printable View
φιλος μου στην αναγκη να παρει το πτυχιο επιασε τον διευθυντη να μιλησει....αλλα το παιδι δεν ειχε καποια ψυχικη νοσο αλλα πως το λενε ''δεν σκαμπαζει'' απο γραμματα...ειχε παλεβαι απο εξεταστικη σε εξεταστικη, δεν θα το παρω το πτυχιο? Καποιοι καθηγητες εδειξαν κατανοηση και τον εσπρωξαν και λιγο...Αν το ανεφερες εσυ, εφοσον θα το ηθελες, μπορει να εδειχναν καποια κατονοηση.....
Το θέμα δεν είναι μόνο ένας καθηγητής. Αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε πραγματικά άσχημα είναι η γνώμη/κριτική (η λέξη δεν μπορεί να το εκφράσει) όλων των άλλων, σαν "άθροισμα" κριτικής/γνώμης. Η κρυφή (συνήθως) ή η φανερή γνώμη/κριτική των άλλων. Αν οι άλλοι δεν αισθάνονταν "κάπως" για εμάς (σ' αυτή την περίπτωση για εσένα) δεν θα αισθανόσουνα άσχημα. Αυτό που σε κάνει (μας κάνει) να αισθάνεσαι άσχημα είναι οι άλλοι, συμφοιτητηές, κλπ. Αλλιώς, ο καθηγητής θα ήταν εκείνος που θα αισθανόταν άσχημα. Ή ίσως κανείς. Αλλά δυστυχώς αισθάνεσαι εσύ άσχημα. Δεν οφείλεται στον καθηγητή μόνο. Σωστά? Καταλαβαίνεις τι εννοώ?Quote:
Originally Posted by deep
Μετά, συμβαίνει κάτι άλλο. Όποιος βρεθεί σε τέτοια πίεση, αρχίζει να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μόνος του. Αυτό δημιουργεί το επόμενο θέμα. Στην προσπάθειά του να σταθεί στα πόδια του, βάζει πολλή δύναμη σε αυτό. Και προσπαθεί να κρυφτεί από τους άλλους, προσπαθεί να προστατευτεί από τους άλλους, προσπαθεί να βρει τρόπους να ανταπεξέλθει. Στην προσπάθεια αυτή χτίζει ένα τείχος προς τους άλλους. Το τείχος αυτό είναι "να σωθώ εγώ, δεν με νοιάζει για τον άλλο" (πάλι οι λέξεις δεν το εκφράζουν καλά).
Μπορεί να φαίνεται ότι υπάρχει δίκιο σε αυτό. Θα προτιμούσα οι άνθρωποι να συνεργαζόμασταν. Δηλαδή όταν εγώ βρεθώ σε μια άσχημη θέση να βρεθεί κάποιος που να αισθάνεται για μένα. Και εγώ με τη σειρά μου να κάνω το ίδιο γι' αυτόν. Φαίνεται ότι δεν είναι εύκολα εφικτό. Ας μην πω άλλα τώρα.
Κι εγώ έτσι έκανα, δηλαδή έλεγα δεν θα πάω να παρακολουθήσω αυτό το μάθημα, γιατί δεν νιώθω καλά και στο τέλος κατέληγα να κατεβαίνω στο πατρικό μου για κανένα διήμερο και να μένω μέχρι και την εξεταστική και ανεβοκατέβαινα για τα μαθήματα. Ευτυχώς με πολύ διάβασμα έχω περάσει όλα όσα έχω δώσει και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά. Εμένα το μόνο που μου δίνει κουράγιο είναι τα 2 γατάκια μου. Πραγματικά απο τότε που τα απέκτησα είναι ο λόγος που βρίσκω το κουράγιο για να ξυπνάω και να σηκώνομαι απο το κρεβάτι. Μάλιστα η γάτα μου έρχεται πρωί πρωί και με σκουντάει στη μύτη για χάδια και επομένως ξυπνάω. Όταν -τις λίγες φορές που πάω για παρακολούθηση- έχω κάτι να περιμένω, δηλαδή λέω θα υπομείνεις όλο αυτό, αλλά στο σπίτι θα σε περιμένουν τα γατάκια σου και έτσι θα περάσει η ώρα και θα έρθει αυτή η στιγμή. Αυτή τη χρονιά θέλω να μείνω και να παρακολουθήσω, γιατί μπαίνω στο 4ο έτος και στο τέλος θα πάρω πτυχίο και έστω μία υποτυπώδη φοιτητική ζωή δεν θα έχω ζήσει. Ευτυχώς σπουδάζω στην ίδια πόλη με τον αδερφό μου και όσο καιρό δεν έμενα να παρακολουθήσω, κρατούσε το διαμέρισμα ο αδερφός μου. Πάντως ευτυχώς που στη δική μου σχολή οι σχέσεις με τους καθηγητές είναι απρόσωπες, σε καμία περίπτωση δεν μιλάνε όπως περιγράφεις στους φοιτητές, εκτός αν γίνει κανένας καβγάς ξέρω 'γω.Quote:
Originally Posted by deep