σχιζοφρενεια

πηγα σημερα το πρωι στο γιατρο στο ΚΨΥ για 1η φορα εκει.μου πηρε ιστορικο.συμφωνησε με τη διαγνωση.ειπε οτι ανηκω στο 85% αυτων που παιρνουν φαρμακα αλλα που εχουν επεισοδια.η προγνωση ειναι κακη γιατι τα ψυχωτικα αρχισαν απο πολυ μικρη ηλικια. ζωγραφισε σε ενα χαρτι το πως λειτουργει η παθηση με τους νευρωνες και τη ντοπαμινη και το τι κανουν τα φαρμακα.μου ειπε καποιες φορες οι καταθλιψεις και το αγχος που παθαινω πριν τα ψυχωτικα επεισοδια ειναι προδρομα συμπτωματα.ειπε οτι δεν περναει αλλα οτι οταν μεγαλωσω μπορει να εχω λιγοτερα επεισοδια με φαρμακα που ειναι πιο δυνατα και μπορει να μου ταιριαξουν καλυτερα.αν δεν περασουν 3-6 μηνες οπου να ειμαι τελειως καλα δε μπορουμε να κανουμε μειωσεις.

απο σημερα το μεσημερι αρχισε παλι το αισθημα της παρακολουθησης και προσπαθω να το εκλογικευω οσο ειναι νωρις αλλα δεν πιανει και πολυ και φοβαμαι μηπως ξανακυλησω και τελειωσει αδοξα αυτο το 10ημερο που ειμαι καλα..

αυτο που με βασανιζει ειναι η σκεψη πως αν οταν ημουν 14 ειχα αντιδρασει αλλιως και δεν περναγα τη βαρια καταθλιψη φανταζομαι οτι δε θα ακολουθουσαν λογικα τα ψυχωτικα και τωρα δε θα ειχα θεμα.και τα εχω βαλει με ον εαυτο μου τωρα..γιατι να ημουν τοσο αδυναμη? με εχει παρει απο κατω..

Mη κοιτάς το παρελθόν.Δεν αλλάζει.
Μερικοί θεωρούν αδυναμία την ψυχική πάθηση.Ζούμε όμως σε έναν παράλογο κόσμο και σε παράλογες εποχές που πολλά άτομα δεν αντέχουμε το πως έχει διαμορφωθεί η κοινωνία και οι απαιτήσεις της.
Μη τα ρίχνεις στον εαυτό σου ή στους γύρω σου. Κάποιοι τα ρίχνουν στην κοινωνία,στην οικογένεια,στον Θεό, στην μοίρα. Οι ευθύνες όμως δεν θα αλλάξουν κάτι ούτε θα δικαιωθείς με αυτόν τον τρόπο.
Μη πιστεύεις σε προγνώσεις. Δεν λένε πολλά. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μυστήριο πράγμα και η πρόγνωση είναι νομίζω μπακαλίστικο πράγμα έτσι όπως την βγάζουν. Υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων που τα κατάφεραν με τις χειρότερες προγνώσεις και άτομα με καλές προγνώσεις έμειναν στον βάλτο.

Εγώ βλέπω θέληση σε σένα και πείσμα. Ισως αυτό να είναι κ η δύναμη σου για κάτι καλύτερο.

Συμφωνώ με @σειριο το θέμα είναι τι πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου. άσε από προγνωσεις άλλο τίποτα. Κάνε ότι εσύ θες γιατί η ζωή σου είναι δική σου και κανένας δεν έχει δικαίωμα να σε καταστρέψει!

κοιταω το παρελθον γιατι εκει ειναι η πηγη του κακου.δεν ειναι αδυναμια η ψυχικη παθηση?οταν εισαι σε καταθλιψη ή οταν εισαι σε ενα ψυχωτικο επεισοδιο ή δε ξερω και εγω τι αλλο δεν εισαι πιο αδυναμος?η παθηση σε κανει αδυναμο.ευαλωτο.ανικανο να φερθεις και να λειτουργησεις φυσιολογικα.

κι αν περιμενω τα μεσοδιαστηματα που θα ειμαι καλα σωθηκαμε.τι να προλαβω να κανω τοτε?τι απο ολα?να καταλαβω τι εγινε?να μαζεψω τα κομματια μου?να κανω ονειρα?να κανω πραγματα?για αυτο σκεφτομαι την αυτοκτονια ωρες ωρες ως λυση..

δεν τα ριχνω στα ατομα που μου προκαλεσαν την καταθλιψη αλλα σε μενα γιατι εγω φταιω που δεν την ειδα τοτε πιο δυναμικα την κατασταση.

αλλα ενταξει ενταξει το παρελθον ειναι εκει πισω και δεν αλλαζει.μας επηρεαζει ομως το πως ειμαι τωρα γι αυτο σκαω.για τις λαθος μου επιλογες.γι αυτο με κατηγορω.

αλλα τελος παντων ας πουμε οτι τα αφηνω ολα πισω.πως μπορω τωρα να αλλαξω τα πραγματα?να ξεφυγω απο ολο αυτο και να προχωρησω τη ζωη μου?κι αν ξαναπαθω επεισοδιο ξανα τα ιδια?πεφτεις και σηκωνεσαι ποσες φορες?πως μπορει καποιος με ψυχωση να συνεχισει τη ζωη του κανονικα και να αποτρεψει επομενα επεισοδια?

Tην ψυχική πάθηση μπορεί να την πάθει και ένας κατα τα φαινόμενα δυνατός άνθρωπος ,με αυτοπεποίθηση,κοινωνικός και κατα τα φαινόμενα απόλυτα φυσιολογικος. Κατα την διάρκεια της ζωής του μπορεί να πατηθούν κουμπιά που μπορεί να το πυροδοτήσουν.
Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας.
Ολοι έχουμε τους φόβους μας.
Όλοι όμως έχουμε και δυνατότητες απεριόριστες.

Δεν ξέρω κατα πόσο είμαστε υπεύθυνοι. Εκτός από κάποιους φωτισμένους ανθρώπους που έφτασαν στα άδυτα του μυαλού οι υπόλοιποι είμαστε στα όρια της τρέλας. Βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί. Φυσιολογικοί κατα τα άλλα συμπεριφέρονται παράλογα καθημερινά.
Νομίζω σε κάτι τέτοιο που ξεκινά στην εφηβεία δεν έχεις τις δυνατότητες να καταλαβαίνεις τα συναισθήματα σου και τις σκέψεις σου. Γίνονται τεράστιες αλλαγές που σε μπερδεύουν. Είσαι ανυποψίαστος. Μη τα βάζεις με τον εαυτό σου.Η σχιζοφρένεια δεν είναι επιλογη

Μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση με το να πάρεις βήμα βήμα την ζωή στα χέρια σου. Αρχικά θα είσαι εξαρτώμενη από τους άλλους. Ίσως χρειάζεσαι στήριξη καθόλη την διάρκεια της ζωής σου. Είτε ψυχολογική,οικονομική κτλ. Αλλά είναι στο χέρι σου να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς.
Να ξεφύγεις από αυτό δεν ξέρω αν είναι λύση ή αν είναι εφικτό. Μπορείς όμως να κάνεις πολλά παρέα με αυτό. Σιγά σιγά θα αναπτύξεις μηχανισμούς και εξοικείωση με την πάθηση. Θα μάθεις τα όρια σου. Θα γίνεις πιο θετική με τον εαυτό σου και πιο στοργική.

*Ενημερώσου μη περιμένεις τον γιατρό να σου δώσει τις λύσεις. Δεν θα το κάνει.
*Να συζητάς με τον γιατρό οποιοδήποτε πρόβλημα σε βασανίζει. Να είσαι όσο γίνεται ειλικρινής για τις σκέψεις κ τα συναισθήματα σου καθώς κ τις παρενέργειες κ τα συμπτώματα ώστε να κρίνει ρεαλιστικά.
*Μείνε συνεπής με την αγωγή σου.
*Ξεκίνα με μικρά πράγματα όπως δουλειές σπιτιου. Αρχικά απλά από το δωμάτιο σου. Το να μπορείς να ξυπνάς πιο νωρίς είναι ένα βήμα, το να περιποιείσαι τον εαυτό σου κ την υγιεινή του ένα άλλο, το να καθαρίζεις όσο μπορείς το δωμάτιο ένα άλλο.
*Προσπάθησε να βγεις από το σπίτι σιγά σιγά. Αρχικά πηγαίνοντας με κάποιον για τα ψώνια του σπιτιού σιγά σιγά μόνη σου.
Αν σε βοηθά το περπάτημα κ έβαλες κιλά ξεκίνα να κάνεις περιπάτους.
*Σιγά σιγά πιθανόν να επανακτήσεις τα παλιά σου ενδιαφέροντα. Ετσι θα μπορείς να χτίσεις σ'αυτά και να βρίσκεις τον παλιό σου ευατό.
*Η κοινωνικοποίηση είναι δύσκολη για όλους. Είναι ένας στόχος να την αποκτήσεις κ πάλι.
*Να τρως καλά και να κοιμάσαι σε φυσιολογικές ώρες τουλάχιστον ένα 8ωρο. Καταλαβαίνω ότι στην αρχή ίσως κοιμάσαι παραπάνω. Καλό είναι σιγά σιγά να κοιμάσαι όσο γίνεται πιο κοντά στο 8ωρο.
*Όταν θα νιώσεις να καθαρίζει το μυαλό σου και τα φάρμακα να μειώνονται προσπάθησε να εντάξεις την γυμναστική στο πρόγραμμα σου.
*Προσπάθησε σιγά σιγά όταν θα νιώσεις πιο έτοιμη να εξασκείς την προσοχή σου με διάβασμα. Κάποιοι ξεκίνησαν με απλά παραμύθια. Δεν είσαι η μόνη που έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα με το διάβασμα.
*Αν σε βοηθά η μουσική και σου κάνει παρέα ή βοηθά στο να μειωθούν οι φωνές άκου ότι σου κάνει κέφι. Αρκεί να μη σε ταράζει και σου δημιουργεί τάσεις για παράνοια. Υπάρχουν πολλά είδη. Από χαλαρωτική μουσική μέχρι μουσική για διάβασμα.

Αυτές είναι οι συμβουλές μου για αρχή. Καλή ανάρρωση. Ίσως σου φαίνονται αυτή την στιγμή όλα ανέλπιδα και μάταια αλλά να ξέρεις ότι όλοι μας ήμασταν σε αυτή την φάση.

Μπου εγγυημένα θα πέσεις και θα σηκωθείς άπειρες φορές μέχρι να φτάσεις σε ένα καλό επίπεδο και πάντα να κοιτάς ψηλά ο ουρανός είναι πολύ χαμηλά για εμάς δεν είναι ο ουρανός ψηλά είναι χαμηλά αυτό να σκέφτεσαι και να προχωράς

Quote:

---

Originally Posted by boo

ευχαριστω για την απαντηση serios.αλλα αυτο που ρωταω ειναι αν μπορει να προκληθει ψυχωτικο επεισοδιο απο εντονο αγχος ή βαρια καταθλιψη

---

Ναι μπορεί
Και η σχιζοφρένεια μπορεί να ξεπεραστεί-αλλά θέλει πολλή δουλειά και όχι 15 συνεδρίες με μία τυχαία ψυχολόγο.
Την ταινία "Πάρε αυτά τα σπασμένα φτερά,την έχεις δει;

Πόσο χρόνων είσαι;

@serios
ναι σιγουρα η ψυχωση δεν ειναι επιλογη αλλα ισως και οι καταστασεις οδηγουν εκει.οχι παντα αλλα πολλες φορες σου τη δινουν πραγματα και γυρναει το μυαλο.εγω προσπαθουσα στα 15 να εκλογικευσω και να εξηγσω το γιατι δεν ειχα κανεναν διπλα μου και ουτε ενα φιλο και το μυαλο γυρισε και ειπε οτι ολα ειναι ετσι γιατι εχει φτιαχτει ο κοσμος και οι ανθρωποι λειτουργουν ετσι ωστε να παρακολουθουν εμενα και τις αντιδρασεις μου σε οτι γινεται.αργοτερα αυτο εγινε με παρακολουθουν, μου διαβαζουν τη σκεψη οταν με κοιτανε κλπ..ολα απο καπου ομως πρεπει να ξεκινανε.δε ξερω..εγω εκει καταληγω

εχω αρχισει και πηγαινω γυμναστηριο 2 φορες την εβδομαδα.
συγυριζω το δωματιο τα πολλα πολλα 2 φορες την εβδομαδα.
την προσωπικη υγειηνη την εχω παραμελημμενη τελειως δυστυχως.δε μου κανει κεφι να ασχοληθω με εμενα.λεω δε πειραζει μεινε ετσι.
κοιμαμαι 12 και ξυπναω 9 ειναι καλο ωραριο
επισης διαβαζω γυρω στη 1.5 ωρα τη μερα για τα μαθηματα που κανω για να ξαναδωσω πανελληνιες.δε μπορω να συγκεντρωθω παραπανω και κουραζομαι.αν και δε φτανει τσο λιγο..
τρωω καλα 2-3 γευματα τη μερα


@elis
αυτο με τον ουρανο δεν το επιασα..

@Diana1982
ναι την εχω δει αυτην την ταινια.πολυ αισιοδοξη αλλα στην Ελλαδα δε νομιζω οτι υπαρχει καποιος που χωρις φαρμακα και πολυ δουλεια να προσπαθησει να σε θεραπευσει οσο χρονο κι αν χρειαστεις.ολοι σε χαπακωωνουν και αντε γεια.
ειμαι 28
δυστυχως δεν παιζει χρημα για ιδιωτικο ψυχολογο για περισσοτερες συνεδριες

Ο ουρανός είναι να το ξεπεράσεις αυτό εμένα μου φαίνεται πολύ λίγο επειδή το έχω από τα είκοσι δύο μου και παράλληλα έχω κάνει πράγματα και δουλεύω όλα αυτά τα χρόνια και σπούδασα και όλα οπότε να το ξεπεράσω δεν μου κάνει αίσθηση

Boo, όπως είπε ο serios, δεν έχει να κάνει με το πόσο δυναμικός είσαι, γι αυτό μην νιώθεις τύψεις οτι θα μπορούσες να το αποφύγεις αλλά δεν το έκανες.
Αν γνώριζες τον άντρα μου πριν αρρωστήσει θα έλεγες οτι δεν υπάρχει πιο δυναμικός, πιο δραστήριος, πιο εργατικός, πιο αισιόδοξος άνθρωπος απ αυτόν. Την έννοια της λέξης ' άγχος' πραγματικά δεν την ήξερε και ήταν ένας άνθρωπος που στην κυριολεξία πέταγε!
Και όμως! Το μπαμ έγινε από τη μιά στιγμή στην άλλη και κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Και μαζί του έπαθα κι εγώ κατάθλιψη.
Και από τότε τραβάμε τον γολγοθά τον ατελείωτο, κι εκείνος κι εγώ.
Αρκετά καλύτερα τώρα, μετά από 12 χρόνια, αλλά τί να λέμε...! Δεν είναι καν ο ίδιος άνθρωπος.
Γι αυτό πρέπει να καταλάβεις οτι δεν φταις εσύ. Πολλές φορές είναι και θέμα γονιδιακό. Ο άντρας μου έχει την αδελφή της μητέρας του που μπαινοβγαίνει στα ψυχοατρεία.

εριξα μια ματια στα παραπανω...δεν θελω να με παρεξηγεισετε..αν κ εχω ξαναγραψει στον τομεα ψυχωσεις παλαιοτερα κατι αναλογο..
θα ηθελα να σας πως ενιωσα πραγματικα τεραστια πικρα διαβαζοντας οσα εχετε περασει/περνατε..
να σας εκφρασω τον σεβασμο μου κ τον θαυμασμο μου για οσα εχετε κανει-κανετε.
ειστε ηρωες καθημερινοι κ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ !!
ειναι τοσο δυσκολο αυτο που περνατε...
κ μεις καθομαστε κ ασχολουμαστε με το στρες κ τις μαλακιες........κ τα πραγματικα προβληματα δεν τα βλεπουμε!
μπραβο παιδια!
εγω τωρα δεν θελω να κανω την εξυπνη..ουτε κ να ακουστω καπως φυσικα..
με ολον μου τον σεβασμο...αγαπηστε αυτο που ειστε..αυτο που σας εκανε ο θεος...
τι να πω....respect!

θα το συζητησω και με τη ψυχολογο την Τριτη.αυτο οτι με θεωρω υπευθυνη σε αρκετο βαθμο για οτι συμβαινει τωρα.θα το πω και στη γιατρο μου αλλα αυτο θα αργησει εχω ραντεβου μαζι της σε 21 μερες.

anxious ο καθενας αντιμετωιπιζει τις δυσκολιες του και για τον καθενα το καθε προβλημα του, μικρο ή μεγαλο για τους αλλους, για τον ιδιο μπορει να ειναι γολγοθας..
ωρες ωρες προσπαθω κι εγω να αγαπησω τον εαυτο μου αλλα ωρες ωρες στα επεισοδια ξεχνας ακομα και ποιος εισαι.εισαι κατι αλλο τοτε.τουλαχιστον μιλωντας για μενα

Quote:

---

Originally Posted by boo

@Diana1982
ναι την εχω δει αυτην την ταινια.πολυ αισιοδοξη αλλα στην Ελλαδα δε νομιζω οτι υπαρχει καποιος που χωρις φαρμακα και πολυ δουλεια να προσπαθησει να σε θεραπευσει οσο χρονο κι αν χρειαστεις.ολοι σε χαπακωωνουν και αντε γεια.
ειμαι 28
δυστυχως δεν παιζει χρημα για ιδιωτικο ψυχολογο για περισσοτερες συνεδριες

---

Τα φαρμακά σου θα τα παίρνεις οπωσδήποτε....ο αγώνας σου λοιπόν απ'εδώ και στο εξής θα είναι να εξασφαλίσεις ενα ικανοποιητικό ποσό - να βρεις μία/έναν αξιόλογο ψυχολόγο/ψυχίατρο,ο οποίος θα πιστεύει οτι με τον καιρό η σχιζο μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά και κάπως έτσι θα πορευτείς.Κατα τα άλλα μέχρι την έξοδο σου από την αρρώστια(που σου το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου)κάνε πολλή υπομονή μέχρις ότου έλθει η λύτρωσή σου!

Αλλά πρόσεχε! πρέπει να πιστέψεις ότι θα γίνεις κάποια μέρα καλά!

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Τα φαρμακά σου θα τα παίρνεις οπωσδήποτε....ο αγώνας σου λοιπόν απ'εδώ και στο εξής θα είναι να εξασφαλίσεις ενα ικανοποιητικό ποσό - να βρεις μία/έναν αξιόλογο ψυχολόγο/ψυχίατρο,ο οποίος θα πιστεύει οτι με τον καιρό η σχιζο μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά και κάπως έτσι θα πορευτείς.Κατα τα άλλα μέχρι την έξοδο σου από την αρρώστια(που σου το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου)κάνε πολλή υπομονή μέχρις ότου έλθει η λύτρωσή σου!

Αλλά πρόσεχε! πρέπει να πιστέψεις ότι θα γίνεις κάποια μέρα καλά!

---

στο τελος του μηνα θα παω και σε αλλον γιατρο να παρω και μια αλλη ακομα γνωμη.πως μπορω να βρω γιατρο που θα εχει στοχο να ξεπεραστει η σχιζοφρενεια?να μη μεινει δηλαδη στο να με χαπακωνει μια ζωη?τι να τον ρωτησω για να το καταλαβω αυτο?

προσπαθω να βρω κουραγιο στο οτι αν αλλαξω γιατρο και μου δωσει αλλα φαρμακα μπορει στο μελλον να μην κανω τοσα επεισοδια και τετοιας διαρκειας οποτε μπορει να γινω καλυτερα.δε βρισκω κατι αλλο να ελπιζω..

παιζει να εχει φταιξει το γεγονος οτι πριν 2-3 χρονια, οταν με ειχαν βγαλει διπολικη και οριακη, διαβαζα πολλα γυρω απο ψυχιατρικες παθησεις?μηπως επηρεατηκα και υιοθετησα συμπτωματα απο το πολυ διαβασμα?ή δε θα εκανα τοσα επεισοδια και με διαρκεια αν απλα ειχα επηραστει?

Quote:

---

Originally Posted by boo

θα το συζητησω και με τη ψυχολογο την Τριτη.αυτο οτι με θεωρω υπευθυνη σε αρκετο βαθμο για οτι συμβαινει τωρα.θα το πω και στη γιατρο μου αλλα αυτο θα αργησει εχω ραντεβου μαζι της σε 21 μερες.

anxious ο καθενας αντιμετωιπιζει τις δυσκολιες του και για τον καθενα το καθε προβλημα του, μικρο ή μεγαλο για τους αλλους, για τον ιδιο μπορει να ειναι γολγοθας..
ωρες ωρες προσπαθω κι εγω να αγαπησω τον εαυτο μου αλλα ωρες ωρες στα επεισοδια ξεχνας ακομα και ποιος εισαι.εισαι κατι αλλο τοτε.τουλαχιστον μιλωντας για μενα

---

αχ κοριτσακι μου! τι γολγοθας?εμεις με το στρες γολγοθας??
νταξ δνε ειναι ευχαριστο το στρες κ η καταθλιψη κ σε αποδεκατιζει..σε κανει δυσλειτουργικο ..αλλα ρε φιλε τωρα...καλο ειναι να ανοιξουμε εμεις οι υπολοιποι τα ματια μας κ να μην κλαιγομαστε που εχουμε "αυτο"...
να δουμε οτι ανθρωποι αντιμετωπιζουν σοβαροτερα προβληματα κ ομως το παλευουν ρε φιλε!
κ φυσικα καλα κανουν κ ετσι πρεπει!!
εμεις να τα βλεπουμε αυτα..που κλαιγομαστε με το παραμικρο!
εγω παλι θα πω ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ!! εισαι μεγαλη αγωνιστρια κοριτσι μου!!