Printable View
Λες οτι αυτο το παθαίνεις με άτομα που σου φέρονται στοργικά ή πάνε να σε βοηθήσουν σε κατι κλπ, με άτομα που δεν σου φέρονται έτσι, ας πουμε που είναι καπως ουδέτεροι ή αδιάφοροι το παθαίνεις παλι; Δηλαδη λες απο μεσα σου καλύτερα να μη γνωριστούμε παραπάνω ή κατι τετοιο;
Κεράσι είμαι γενικότερα κλειστός ανθρωπος, δεν εκδηλώνομαι εύκολα. Άνθρωποι με τους οποίους δεν εχω προσωπική σχέση, δεν θα ασχοληθώ. Αν χρειάζεται κάποιος βοηθεια αν μπορώ θα την προσφέρω, είτε ανθρωπος που αγαπω είτε άγνωστος. Απλώς όταν νοιώσω κάποιου είδους δέσιμο, θέλω να φύγω με 1000 και η όλη διαδικασία είναι τόσο φρικτή. Εγώ καλά να πάθω, γιατί εγω το προκαλώ, αλλά δεν θελω να πληγώνω τους αλλους, αλλά όταν συμβαίνει αυτό δε μπορώ να σκεφτώ λογικά ή να το ελέγξω κ να το σταματήσω. Πως να σου πω. Είναι ας πουμε σα να σε κηνυγάει κάποιος να σε σκοτώσει. Δε θα κάτσεις να συζητήσεις το γιατί, θα κάνεις ότι μπορεις για να γλιτώσεις. Ετσι νοιώθω, ότι πρέπει να κάνω τα πάντα για να απομακρύνω τους άλλους από την σκατίλα μου και στην τελική καταλήγω να τους πληγώνω.
Είναι εντελώς τρελό αλλά δεν μπορώ να το εξηγησω περισσοτερο
Μήπως είναι θέμα αυτοεκτίμησης ?Quote:
Originally Posted by kutchunie
Η δεν θες να χρωστάς σε κανέναν καλοσύνες ? ή δεν τους έχεις ανάγκη οπότε φεύγεις?
Δεν ξέρω cube αν είναι θέμα αυτοεκτίμησης, δλδ αν ευθυνεται αποκλειστικά η χαμηλή αυτοεκτιμηση μου.
Το ότι δε θέλω να χρωστάω καλοσύνες είναι σιγουρο, γιατί νοιώθω πολύ λίγη στο να μπορέσω κάποτε να ανταποδώσω. Επίσης αυτό με τις καλοσύνες είναι και λίγο κάπως για μένα, γιατί έχω άσχημα βιώματα. Ας μη τα εξηγησω κι αυτά τωρα.
Παντως είμαι σίγουρη πως έχω ανάγκη να συναναστρέφομαι τους ανθρώπους να νοιωθω πως με αγαπούν, νοιωθω ασφάλεια όταν ξέρω πως κάποιος με σκέφτεται. Από την άλλη όμως πιστεύω πως αυτό δεν μου αξίζει, δεν μου αξίζει να με αγαπά κάποιος, δεν εχω τίποτα καλό που να αξιζει καποιος να αγαπά. Γι αυτό θελω να διώχνω τους άλλους
δεν ξερω γιατί τα χω μπλέξει τόσο μέσα στο κεφάλι μου
Αυτά τα χεις πει στον άντρα σου?
Γενικότερα ξέρει τι μου συμβαίνει. Ξέρει τα πάντα για εμενα και συζητώ μαζί του το οτιδήποτε. Αυτό το συγκεκριμένο πράγμα που έκανα αναρτηση δεν εχουμε προλάβει να το συζητήσουμε. Τέτοιες συμπεριφορές υπήρξαν στο παρελθόν κ τις συζητήσαμε κ τις ξεπέρασα σε μεγάλο βαθμό. Πχ όταν νοιώθω ότι βρίσκομαι σε πανικό και προσπαθω να τον διώξω του το λέω. Ηρεμώ και το ξεχνάμε, αλλά είναι βασανιστικό να συμβαίνει. Παλιότερα δεν ελεγα κάτι, απλώ εξαφανιζόμουν. Είναι πολύ φρικτό να συμβαίνει όμως. Σα να με τιμωρώ είναι και να τιμωρώ και τους υπόλοιπους μαζι
Απο απογοητεύσεις σε φιλίες στο παρελθόν πώς πας;
ούτε καν πέρασε από το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Η άποψη μου είναι ότι οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκα όντα και τα βιώματα μας δεν μπορουν να χωρέσουν σε καμιά διάγνωστική κατηγορία, τίποτε παραπάνω...Quote:
Originally Posted by kutchunie
Η αίσθηση που έχω από την ερώτηση σου του τίτλου είναι ότι αυτοκατηγορήσε και δεν νομίζω ότι βοηθάει.
Το καλυτερο θα είναι πιστευω να μην ετεροκαθοριζόμαστε. Βγήκε πέταξε την παπαριά του ο Αλαφροίσκιωτος, και αρχίζεις το αυτομαστίγωμα.Γιατί;
Μόνη σου γράφεις τη προσπάθεια που έχεις κάνει μέχρι τώρα, έχεις κάνει πάρα πολλά βήματα εμπρός, έχεις τη κατανόηση του άντρα σου, συνέχισε ετσι!!!
Προβλήματα στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους όλοι έχουμε, προσωπικά έβαζα Χ σε όλους με το καλημέρα γιατί βρισκόμουν στο δίπολο μαύρο/άσπρο (και θα έλεγα ότι ακόμα είμαι σε ενα βαθμο). Υπάρχει όμως και το γκρίζο...
Πιστεύω ειναι σημαντικό να ξεκινησεις από την επιφάνεια και να προχωρήσεις σιγά σιγά και βαθύτερα. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος έρχεται πιο κοντά σου ή επιθυμεί να έρθει πάρε μια βαθιά ανάσα και δείξε του με ειλικρίνεια μέχρι ποσο κοντά θα ηθελες να φτάσει. Βάλε τα όρια σου και κάντα κατανοητά, αυτό θα σε γεμίσει αυτοπεποίθηση, ότι μπορείς να εκφράζεις τις ανάγκες σου με γνησιότητα χωρίς να φτάνεις στο σημείο να φέρεσαι σκάρτα και να νιώθεις ενοχή ή αν εξαφανίζεσαι για να προστατευσεις την ταυτότητα σου. Προσπαθησε να αντιμετωπισεις τον άλλον.
Προσωπικά ένας λόγος που υποψιάζομαι ότι δεν θες περισσότερη επαφή έχει σχέση με την κακή αυτο-εικόνα που μάλλον έχεις και ίσως σχετίζεται και με κάποιους φόβους για το αν θα μπορείς να δεθείς και να ανταποκριθείς, αν ο αλλος θα σε αποδεχτεί ή όχι επειδή στο μυαλό σου εισαι πολύ πιο περιπλοκη από τους άλλους ή αν ο άλλος θα σε κακοποιήσει ψυχικά.
Να ξέρεις πως όλοι έχουμε κάτι μοναδικό και πολυτιμο να δώσουμε στους άλλος ο καθενας κάτι ξεχωριστό και πολύτιμο. Μην υποτιμάς το δικό σου.
Νιώθεις τόσο σκουπίδι που πιστεύεις πως σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει να είναι δίπλα σου, να ασχολείται μαζί σου, να σου μιλάει κλπ. Θες να είσαι μόνη σου γιατί αυτό πιστεύεις πως σου αξίζει και έτσι σου βγαίνει αυθόρμητα να θες να τους απομακρύνεις όλους, να έχεις νεύρα κλπ. Κι' αυτό επειδή δεν αποδέχεσαι και δεν θες να αποδεχτείς τον εαυτό σου αφού τον θεωρείς άχρηστο. Οι άλλοι δεν μπορούν να δουν την ανασφάλεια και τις ενοχές που κρύβονται από πίσω. Αυτό που έκανα εγώ για χρόνια ολόκληρα ήταν κάθε φορά που κάποιος άνθρωπος μου φερόταν καλά με έπιανε τρελή ανασφάλεια σε σημείο να τα σκατώνω όλα, να μην θέλω να κρατήσω αυτό τον άνθρωπο δίπλα μου γιατί πίστευα -και πιστεύω- πως δεν αξίζει κανείς να σπαταλάει ούτε και ένα δευτερόλεπτο για μένα. Γιατί οι άλλοι έχουν προσδοκίες, ακόμα πιο λίγοι σε αγαπάνε και πιστεύουν πως μπορείς να καταφέρεις πράγματα και αυτό το πράγμα εσένα σε πνίγει γιατί νιώθεις και βλέπεις πολλές φορές πως αυτό δεν ισχύει και αφού απογοητεύεις ήδη τον εαυτό σου, δεν θα άντεχες να απογοητεύεις και τους άλλους. Και το πιο βολικό ποιό είναι; Να σταματήσουν οι άλλοι να ασχολούνται μαζί σου, επομένως να μην έχουν τις προσδοκίες που σε πνίγουν. Ακόμα χειρότερα είναι όταν υπάρχει δέσιμο και αγάπη γιατί εκεί σε οποιαδήποτε αποτυχία ή κακή συμπεριφορά σου νιώθεις πως πληγώνεις ανθρώπους που σίγουρα τους έχεις πιο πάνω και από σένα, αφού στην ουσία όλα συμβαίνουν επειδή οι άλλοι είναι πάντα πιο πάνω από σένα, πιο σημαντικοί.
Δεν ξέρω αν σε αγγίζουν αυτά που γράφω, αν ισχύουν για σένα δηλαδή. Εγώ διαβάζοντας αυτά που έγραψες θυμήθηκα τα δικά μου. Και αυτό που προσπαθώ πλέον να κάνω είναι κάτι καθόλου βολικό. Να πω πως εφόσον ο τάδε είναι δίπλα μου και ενδιαφέρεται, εφόσον προσπαθεί και πιστεύει σε μένα, να προσπαθώ να μην τον απογοητεύσω και κυρίως να μην τον διώχνω. Σημαντικό κίνητρο. Όπως και εσύ, δεν το ρίχνω σε καμία διαταραχή, ούτε καν σε χαρακτήρα. Όλοι οι άνθρωποι τσαλακώνονται, θυμώνουν, θέλουν χρόνο με τον εαυτό τους. Το θέμα είναι τί κρύβεται πίσω από την θλίψη, τον θυμό και την μοναξιά. Το δυσκολότερο πράγμα για μένα είναι να με αγαπήσω, και εφόσον δεν τα καταφέρνω αλλά αγαπάω τους γύρω μου, είπα τουλάχιστον να προσπαθήσω γι' αυτούς για να μην νιώθω και επιπρόσθετες ενοχές ότι τους πληγώνω. Και ας συμβαίνει στην ουσία το αντίθετο.
Ρε κορίτσια αγόρια τι είσαστε τα είχα κι εγώ αυτά μέχρι που πήγα στρατό και θα σας πω μερικά πράγματα που εμένα με βοήθησαν καταρχάς έμαθα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο δηλαδή ότι τώρα εσείς πιθανώς να σπουδάσάτε κι έχετε ένα επίπεδο στην εκφορα του λόγου δεν είναι δεδομένο είναι μια επιτυχία σας επειδή οι φίλοι σας είναι σπουδαγμένοι δε σημαίνει ότι είναι δεδομένο αυτό επίσης έχετε και κάποια λεφτά και τα βγάζετε πέρα ούτε αυτό είναι δεδομένο άσχετα που όλοι οι φίλοι σας είναι έτσι επίσης σαν κορίτσια έχετε και κάποια αγόρια που ασχολούνται μαζί σας ούτε αυτό είναι δεδομένο γενικά ανοίξτε λίγο το μυαλό σας σχετικά με την αξία σας ως άνθρωποι αυτά άμα τα εμπεδώσετε θα αγαπήσετε λίγο τον εαυτό σας και θα σταματήσετε να εξαρτάτε από τη γνώμη των άλλων θα βγάλετε ένα συμπέρασμα από όλα αυτά και θα το πείτε στον εαυτό σας κι έτσι θα αποκτήσετε άμυνες γιατί από γνώμες άλλο τίποτα
Η συνολική εικόνα που την έχω εγώ είναι ότι όλοι κάνουν μαλακιεσ άμα τα ανοίξετε τα μάτια σας θα το δείτε
Φιλικά
Α ρε Έλις. Πάντα ουσιαστικός :)Quote:
Originally Posted by elis
Απόφοιτος δημοτικού αλλά τι δημοτικού έκτη δημοτικού κάναμε το γύρο του σχολείου και ζητούσαμε να παν εκδρομή οι δάσκαλοι φωνάζαμε Ιράκ Ιράν Συρία Πακιστάν αν δε μας πάτε εκδρομή θα γίνει Βιετνάμ γράψαμε ιστορία στο σχολείο και πάντα αγαπημένοι όλοι έτσι όχι όπως νομίζω είναι σήμερα
Και ξύλο παίζαμε και μπάλα παίζαμε σε όλα μέσα είμασταν