.
σιγουρα θα υπαρχει στιγμα πιστευω και ας μην στο λενε..
για μενα μην ανοιχτεις ποσο μαλλον εαν δεν ξερεις τον αλλον καλα
Printable View
Εγώ όπως το βλέπω απ' έξω νομίζω οτι δεν είσαι υποχρεωμένη να το λες σε όλο τον κόσμο ή στον οποιοδήποτε μπορεί να τύχει να κάνεις παρέα, αλλά στους ανθρώπους με τους οποίους έρχεσαι πιο κοντά, δε βρίσκω τον λόγο να μην το κάνεις.
Προφανώς είναι κάτι που σε απασχολεί, που επηρεάζει εν μέρη την καθημερινότητα σου, οπότε με έναν άνθρωπο που είσαι κοντά, τι πρέπει να κάνεις δηλαδή; Να το κρύβεις; Αυτό θα βασανίζει και εσένα και θα κλονίσει την εμπιστοσύνη του άλλου αν το μάθει αργότερα. Νομίζω οτι αν εσύ δεν αυτοστιγματίζεσαι, δε θα το κάνουν ούτε οι άλλοι. Οι περισσότεροι τουλάχιστον.
Εγώ το μοιράστηκα μόνο με τους κοντινούς μου και με έχει βοηθήσει γιατί νιώθω άνετα μαζί τους να κάνω και καμιά σχετική κουβέντα.. Τώρα σε άσχετους, για προφανείς λόγους δεν πρόκειται να πω το παραμικρό. Άλλωστε τώρα πια δεν έχω την ανάγκη να το συζητάω κάθε τόσο και νομίζω είναι καλύτερο να ξεχνιέσαι και να μη σκέφτεσαι καν την όλη φάση. Είτε κάνοντας πράγματα με τους φίλους σου, είτε δουλεύοντας αν έχεις τη δυνατότητα.. βοηθάει αρκετά πιστεύω.
Ο κοσμος θεωρει οτι το νορμαλ εισαι να εισαι ενα ξεκωλο με τη ριζα καστανη και τις ακρες ξανθες ή ενας κλαρινογαμπρος με παπουτσι αεροσολα,τατουαζ,V και χωριστρα.
Να στηνεσαι ορθιος για ωρες πινοντας μπομπες μεσα στο συνωστισμο και ακουγοντας κακογουστη και πολυ δυνατη μουσικη.
Α και να βγαζεις ολη την προσωπικη σου ζωη στο FB και να ανεβαζεις φωτογραφιες ακομα και οταν χεζεις.
Αυτοι οι ανθρωποι μετα ερχονται και κρινουν καποιον που δεν ειχε επιλογη να ειναι αυτο που ειναι...
Aν ησουν ετσι οπως περιγραφω παραπανω,θα σε θεωρουσαν και γαμω τα ατομα :confused:
Κατα τη γνωμη μου,κρατα την παθηση σου για τον εαυτο σου.Σχεδον κανεις δε θα σε καταλαβει,ακομα και αν εχουν οι ιδιοι κατι πολυ χειροτερο.
Εμενα πιο psycho μου φαινονται οι ''νορμαλ''.
Σε ένα ξενο site ψυχολογίας έδιναν συμβουλές για αυτο το θέμα. Το θέμα της ερωτικής γνωριμιας. Στο πρώτο ραντεβού και γενικά τις πρώτες μέρες αποφεύγεις να αναφέρεις οτιδήποτε. Με τον καιρό και όταν κρίνεις ότι υπάρχει εμπιστοσύνη το λες. Γιατί μπορεί οι ειδικοί να κάνουν καμπάνιες ότι δεν πρεπει να υπάρχει προκατάληψη, όμως αυτη υπάρχει και κάνει και τους ειδικούς επιφυλακτικους μπροστά της.
Να το αναφέρεις αμέσως μπορεί να ακουγεται έντιμο, σκέψου όμως, πόσοι θα έμεναν και ποσοι θα έφευγαν; Αν μενανε οι πολλοι περισσοτεροι, τοτε δεν θα υπηρχε το στιγμα ούτε αυτο το θέμα. Το ζητουμενο όμως ειναι να αυξησουμε τις πιθανοτητες να βρεθει ένας καλος συντροφος. Αν αποκαλυφθει στην πορεια, τότε θα αυξηθει η πιθανοτητα κάποιος να μεινει και θα μειωθει να φυγει. Κι έτσι καποιος που θα φύγει αν του το πεις απο την αρχή, αν το μάθει στην πορεία μπορει να μεινει και να αποδειχθει ενας καλος συντροφος.
Εδώ που τα λέμε σε ένα πρώτο ραντεβου λεγοντε γενικα πραγματα. Μπορει σε καποιον να μην τον πειραζε το προβλημα, αλλα να του φαινοταν παραξενο ότι αναφερεις προσωπικες λεπτομεριες σε ενα ατομο που ουσιαστικα ακομα δεν ξερεις.