Originally Posted by
FirewindG80
Καλησπέρα αγαπητά μέλη του forum! Είμαι καινούργιο μέλος εδώ και επέλεξα αυτό το forum και τη συγκεκριμένη κατηγορία,καθώς ευελπιστώ πως έτσι θα λάβω κάποιες σοβαρές απαντήσεις στο πρόβλημα μου. Κατ'αρχάς,να πω ότι είμαι νέος στην ηλικία και το πρόβλημα μου υπάρχει αρκετό χρόνο και ότι δεν το έχω συζητήσει με κανέναν στα σοβαρά επειδή είναι ιδιαίτερα προσωπικό (Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι αρκετά χρόνια και έκτοτε ζω με τη μητέρα μου. Για τις δύο παρακάτω περιπτώσεις,με συγκρίνω με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου,όπως τα βλέπω εγώ έξω. Αποκλείονται,φυσικά,αυτοί που κάνουν καμάκι ή/και παριστάνουν τους άντρες από το internet).
Το πρόβλημα μου λοιπόν έχει να κάνει με την ψυχολογία και τον χαρακτήρα μου.Αφορά την εικόνα μου για εμένα. Για να μην πολυλογώ,θεωρώ πως δεν είμαι αρκετά ''άντρας'',είτε γενικά,είτε για την ηλικία μου. Με θεωρώ παιδάκι ακόμα. Για αυτό το θέμα,ρίχνω τις ευθύνες στον πατέρα μου. Ποτέ μου δεν τον θεωρούσα πρότυπο,ούτε ως πατέρα,ούτε ως άντρα. Κάποτε τον θαύμαζα ως άντρα,αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια κατάλαβα ότι όση 'ομορφιά' υπήρχε εξωτερικά,τόση σαπίλα υπήρχε εσωτερικά. Θα αναφέρω ενδεικτικά,χωρίς να επεκταθώ,πως πάντα με μείωνε μπροστά στον κόσμο αλλά και στο σπίτι και πως ποτέ δεν άκουσα καλή κουβέντα,παρόλο που δεν ήμουν ποτέ ο 'αληταράς'. Δεν τα πηγαίναμε ποτέ καλά,χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Έτσι λοιπόν,ποτέ μου δεν έμαθα από κάποιον μεγαλύτερο και εμπειρότερο πως να φέρεσαι σωστά,σαν άντρας στην προσωπική και στη δημόσια ζωή.
Παλαιότερα είχα κόμπλεξ (κυρίως με την εμφάνιση μου) και πάντα ντρεπόμουν σε δημόσιους χώρους . Ήμουν ντροπαλός από μικρός,αλλά πιστεύω πως ο πατέρας μου το έκανε χειρότερο. Ακόμα και σήμερα το έχω. Όταν βρίσκομαι έξω δηλαδή,δεν γουστάρω να με κοιτάνε. Πιστεύω πως θα έχουν κάτι κακοπροαίρετο να πουν,αν και το ξέρω πως όλα αυτά είναι στο κεφάλι μου. Αποφεύγω να χαιρετάω γνωστούς ακόμα!
Επιπλέον,υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στο θέμα της προσέγγισης με το γυναικείο φύλο. Ποτέ μου ως τώρα δεν είχα επιτυχίες. Μου άρεσαν πολύ λίγες κοπέλες,αλλά δεν τους άρεσα εγώ. Εγώ άρεσα μόνο σε αυτές που δεν μου άρεσαν και αναγκαζόμουν μερικές φορές να συμβιβαστώ,για να μπω στο 'παιχνίδι'. Δεν ξέρω να μιλάω σαν ''άντρας''. Δεν μου βγαίνει το καμάκι καθόλου και γενικά δεν μπορώ να με δω σαν άντρα,ώστε να προβώ σε κάτι τέτοιο. Λέω πάντα κάτι (παιδιάστικες) βλακείες,για να σπάσει ο πάγος και μέχρι εκεί. Έχω δοκιμάσει αρκετές τακτικές,αλλά το τέλος είναι το ίδιο: Καμία κοπέλα δεν δείχνει κάποιο ενδιαφέρον (και δεν εννοώ να μου την πέσει αυτή,αλλά για ένα απλό,θηλυκό ενδιαφέρον) και καταλήγουμε να ανταλλάζουμε facebook και να ξαναβγαίνουμε τυπικά σαν παρέα. Είμαι εμφανίσιμος μεν,αλλά αν τους ρωτήσεις για εμένα θα πουν απλά ένα 'καλό παιδί'. Δεν με θεωρώ βαρετό άτομο,αλλά πολύ 'παιδί' για να γίνει κάτι και το κακό είναι ότι δεν μπορώ να το αλλάξω,όσο και να το λέω στον εαυτό μου.
Εν κατακλείδι,θεωρώ πως δεν έχω την αρμόζουσα συμπεριφορά και τρόπο σκέψης για το φύλο μου και για την ηλικία μου. Είμαι αρκετά κλειστό άτομο. Δεν εκδηλώνομαι συχνά,σχεδόν καθόλου. Αυτό που θέλω είναι να μου πείτε τι ακριβώς πιστεύετε ότι φταίει και τι μπορώ να κάνω. Η επιλογή-λύση να μιλήσω με τον πατέρα μου αποκλείεται,καθώς το έχω ήδη προσπαθήσει,αλλά δεν καταλαβαίνει και λέει τα δικά του.
Υ. Γ1 Επειδή αναφέρω συχνά τις λέξεις 'άντρας','θηλυκό','συμπεριφο� �ά',παρακαλώ να μην ακούσω καμία ατάκα για μισογυνισμούς,ισότητες και ανωτερότητες-κατωτερότητες. Δεν το εννοώ έτσι. Απλά θεωρώ πως ο καθένας έχει μια διαφορετική συμπεριφορά,ανάλογα με το φύλο του. Εννοείται πως υπάρχει ισότητα και σεβασμός.Δεν είμαι φαλλοκράτης,ούτε μισογύνης,ούτε συντηρητικός και πουριτανός.
Υ. Γ2 Επειδή τα έγραψα κάπως μπερδεμένα,ενδεχομένως να ξέφυγα από το θέμα σε κάποια σημεία,θα σας παρακαλούσα να μου πείτε αν χρειαστείτε κάποια διευκρίνιση.
