Σ' ευχαριστώ πολύ, το βρήκα ήδη το πρώτο σε pdf! Κάτι μου λέει οτι θα έχω αρκετό διάβασμα απόψε :)Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν έχω υποστεί σωματική κακοποίηση αλλά... από την άλλη καλά τα πάμε :)
Printable View
Σ' ευχαριστώ πολύ, το βρήκα ήδη το πρώτο σε pdf! Κάτι μου λέει οτι θα έχω αρκετό διάβασμα απόψε :)Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν έχω υποστεί σωματική κακοποίηση αλλά... από την άλλη καλά τα πάμε :)
ρε συ Why, αφου δεν εχεις εμπειρια σε τετοια θεματα τι ασχολεισαι??
εγω απευθυνθηκα σε ατομα που υποτιθεται μπορουν να καταλαβουν τι θελω να πω.
Τωρα και να σου απαντησω δεν θα καταλαβεις... το να ενημερωθεις εγκυκλοπαιδικα δεν λεει κατι.
Έλα ρε Μάρα,μια απορία είχα.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Μην με μαλώνεις.
α μπραβο! γιατι ψαχνοντας το βρηκα και εγω στα αγγλικα.Quote:
Originally Posted by elisabet
το ειχα δει και στα ελληνικα σε ενα σαιτ που θελει ομως log in και εχει e-books, κατσε να δω αν υπαρχει ακομα
χαχα δεν υπαρχει.......... το εκλεισαν!!!
Οταν το διαβασεις, γραψε μια αποψη σε παρακαλω!!!! πολυ θελω να το συζητησω αυτο το βιβλιο!!!!
δεν σε μαλωνω, σου απαντησα.Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Τετοια θεματα δεν προσφερονται ουτε για σπαμ ουτε για τσατ.... λιγος σεβασμος δεν εβλαψε ποτε κανεναν!
Οκ,αν σε έφερα σε δύσκολη θέση,ζητώ συγγνώμη.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Αccepted!!Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
σε καθε περιπτωση, δειχνεις ευγενεια χαρακτηρα!!
Oh,thanks a lot for your kind words,dear!Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Ω ναι! Θα σου γράψω. Τρελαίνομαι να συζητάω για βιβλία που έχω διαβάσει.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Και πάλι σε ευχαριστώ. Μου βρήκες δουλειά για απόψε!
υπαρχει και η λεκτικη κακοποιηση, η συναισθηματικη, η χειριστικοτητα, η επιβολη του θεληματος του αλλου και η καταπατηση της συνειδησης σου, το κοινωνικο bullying, η κοινωνικη περιθωριοποιηση, ο στιγματισμος, κλπ. Δεν ειναι μονο η σωματικη.Quote:
Originally Posted by elisabet
Yπαρχει ενα βιβλιο ενος αμερικανου, το a child called it, του David Pelzer, ο οποιος ειχε μια μανα διαταραγμενη και η οποια τον κακοποιησε πολυ αγρια. Και αυτος αν ψαξεις στο you tube γενικα μιλαει κατα της κακοποιησης. Υπαρχει και ταινια, δεν την εχω δει ομως....Το τρειλερ ειναι αυτο https://www.youtube.com/watch?v=DjGLVjqZ8W0
Δεν ξερω αν οταν ησαστε μικρα, σας ειχαν ποτε αποκαλεσει, οχι με το ονομα σας, ουτε με το γενος σας, αρσενικό ή θηλυκο, αλλα το ουδετερο <<αυτο>>...
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Το διάβασα! Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον, ταυτίστηκα με αρκετά από τα παραδείγματα που ανέφερε και αναγνώρισα σε αυτά τον εαυτό μου ως παιδί οπότε το βρήκα εξαιρετικό σαν πρώτο έναυσμα για να σε κάνει να προβληματιστείς και να ψάξεις περισσότερο τον εαυτό σου.
Υποθέτω οτι παίζει ρόλο και σε τι φάση σε πετυχαίνει παρόλα αυτά. Για παράδειγμα εμένα δεν με σόκαρε μιας και τα περισσότερα από αυτα τα ήξερα ήδη ή τα υποψιαζόμουν για μένα (για τα υπόλοιπα μπορεί να μην τα έχω ανακαλύψει ούτε εγώ!) οπότε με άφησε με μια γεύση οτι ήθελα περισσότερο.
Πάντως διαβάζοντας το, αυθόρμητα αναρωτήθηκα υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει τίποτα από αυτά; Εννοώ, κανείς γονιός δεν είναι τέλειος, οπότε σίγουρα ολοι κάτι κουβαλάμε.
Εσύ όταν το διάβασες σε σόκαρε;
Δεν με σοκαρε τοσο αυτο οσο το σωμα δεν ψευδεται ποτε. Ισως επειδη εχω ενα ανιατο αυτοανοσο, ρυθμιζομενο βεβαια αλλα ανιατο.
Παντως οι φυλακες ειναι δυνατο βιβλιο!!
χμ νομιζω ναι... τα παιδια που οι γονεις τους τα αποδεχονταν, δεν τους μεταβιβαζαν τα δικα τους απωθημενα, τους εδιναν απεριοριστη αγαπη στα πρωτα χρονια της ζωης τους και ορια μετα κλπ.Quote:
Originally Posted by elisabet
καλα εδω κι η ιδια η Αλις Μιλλερ λεει καπου οτι γυρω στα 45 της συνειδητοποιησε οτι ειχε κακοποιηθει σαν παιδι, και ως τοτε δεν το ειχε παρει καν ειδηση...
Ναι αυτό με το σώμα νομίζω οτι θα με ενδιαφέρει πολύ γιατί κι εγώ παθαίνω διάφορα κατά καιρούς και μέχρι τώρα δεν έδινα σημασία αλλά νομίζω οτι πραγματικά το σώμα μας μας μιλάει. Θα το έχω στο νου μου για τις επόμενες αγορές σίγουρα γιατί μου άρεσε ο τρόπος που γράφει. Την βρήκα πολύ άμεση και κατανοητή.
Όσο για την κακοποίηση που λες δεν είναι εύκολο να το πάρεις είδηση εκτός κι αν είναι ακραία περίπτωση. Δυστυχώς στο μυαλό μας έχουμε όλοι την σωματική κακοποίηση περισσότερο, και η συναισθηματική ή η λεκτική περνάνε πιο εύκολα ως κάτι φυσιολογικό. Δεν τολμάς ούτε να το σκεφτείς γιατί κι όλος ο περίγυρος θα σε αντιμετωπίσει σαν ζόμπι!
Ναι, αλήθεια είναι. Η κακοποίηση είναι κλουβί που δεν ξέρω αν ποτε μπορεσει κανείς να βγει. Δεν ξερω αν θα τα καταφέρει γιατί μέχρι και η τελευταία ρανίδα του αίματός σου λέει ότι παντα σου αξιζε το άσχημο, πως πρέπει να τιμωρήσαι για να είσαι επιθυμητός, πως δε σου αξίζει τίποτα καλό, πως την χαρα και την ηδονή του να νοιώθεις επιθυμητός την βιώνεις μονο μετα από πόνο, δεν γίνεται ευτυχία διχως κλουβί, δεν γίνεται αποδοχή δίχως πόνο και ψυχικό κόστος. Γι αυτό δεν ξέρεις να αυτοπροσδιορίζεσαι, πρέπει να υπάρχει πάντα κάποιος να σε πληγώνει και αν δεν θέλει να το κανει το επιδιώκεις/ Κι αν οι βασανιστές σου εχουν εξαφανιστεί από τη ζωή σου, είναι κάθε λεπτό εκεί, λειτουργόντας μέσω του ενοχικού σου εαυτού, μέσω του παιδιού που βιάστηκε, που εξαπατήθηκε, που υποτιμήθηκε, που έχασε κάθε είδος αξιοπρέπειας και αγαπης για την υπαρξη του, που ηλπιζε και δυστυχώς ακόμα ελπίζει να το λυτρώσουν οι βασανιστές του από αυτό με το να το αγαπήσουν.
Θα αλλάξεις πολλους ρόλους στη ζωή σου, ισως και να εχεις μερικές επιτυχίες αλλά πάντα θα βλέπεις το κακοποιημένο παιδί μεσα σου να περιμένει μια δικαίωση για τον πόνο που βιωσε, για τα πράγματα που ηλπιζε και υπέφερε γι αυτά και τίποτα δεν έχει νόημα.
Κι αν καπου πεις για το σκουλίκι μεσα στην ψυχη σου, σου λένε όλοι "είναι απλό, επέλεξε" και μετα από κάθε επιλογή το κλουβί μεγαλώνει και η πόρτα του φαντάζει ακόμα πιο μακρινή.
Δεν ζεις μετα από κακοποίηση. Το κλουβί εισαι εσύ. Ευχομαι να μην το ζήσει κανεις