Χωρίζουμε γιατί είσαι μεγάλη, χοντρή και άσχημη!

ειναι τραγικο ποσα πραγματα ανεχομαστε προκειμενου να μην χασουμε καποιον...και να πω οτι ηταν και σωστος??καταμουτρα σου λεεει πως περασε την ωρα του ερωτικα...τωρα σε θελει για φιλη??για ποιο λογο ακριβως?για να εχει και αλλη ευκαιρια να σε ισοπεδωσει??Ειναι το πιο δυσκολο να κοψεις επαφες....

μην κλεισεις ουτε κινητα ουτε σταθερα....πιεσε τον εαυτο σου να αντιστεκεται ειτε να τηλεφωνησει ειτε να απαντησει....δεν ειναι ωραιο να σε χασουν ολοι οι υπολοιποι φιλοι σου,για να αποφυγεις αυτον τον εναν..

καλυτερα να πολεμας το οτι τον εχασες που καποτε θα τελειωσει αυτη η περιοδος...παρα να πολεμας τον εαυτο σου που μπορει να διαρκεσει μια ζωη....
Εισααι νεα γυναικα κλεισε αυτη την πορτα που περιεχχει αυτον κ οτι σχετιζεται μαζι του και ανοιξε την αλλη πο εχει το μελλον και εσενα να αγαπας τον εαυτο σου....κ προσεξε δεν ανοιγει η δευτερη αν δεν κλεισει η πρωτη....

Συμφωνώ με την pennoula.Καλύτερα να σταματήσεις την όποια επικοινωνία μαζί του.Θα πονέσεις για ένα διάστημα αλλά σιγά σιγά θα αρχίσεις να το ξεπερνάς.Το να διατηρήσεις μια φιλική επαφή μαζί του νομίζω θα ήταν ότι χειρότερο για σένα από τη στιγμή που εσύ τον βλέπεις ερωτικά.Θα υποφέρεις συνέχεια.Ασε που εκείνον θα τον βολεύει να διατηρείτε αυτή την επικοινωνία και πολύ φοβάμαι ότι αν ξεμείνει πάλι από σύντροφο μπορεί να θελήσει να τα ξαναβρείτε μέχρι να βρει κάτι άλλο.
Θα μπορούσες ίσως να το ξεκαθαρίσεις μαζι του,να του εξηγήσεις ότι δεν θέλεις να διατηρήσετε φιλική επαφή γιατί αυτό σε κάνει χειρότερα.Για να μπορέσεις να ηρεμίσεις χωρις να σε παίρνει τηλέφωνο και σε βάζει σε διλλήματα και πειρασμό για το αν θα του μιλήσεις ή όχι.

Να πω πως τα βλέπω εγώ τα πράγματα από το πρώτο ποστ που διάβασα.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πάει με την άλλη. Αλλά και \'συ για να τον κρατήσεις, παίξ\'το λιγάκι δύσκολη.

ʼκου με που σου λέω...

Αλέξανδρε, τι εννοείς \"παίξ\'το λιγάκι δύσκολη\"?

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Συγνώμη, αλλά τι έπαιρνες όταν αυτός ντρεπόταν να πει ακόμη και στους πιο δικούς του ανθρώπους ότι είχε σχέση μαζί σου?
Τι σόι τρυφερότητα και αγάπη είναι αυτή όταν δεν αποδεχόμαστε τον άνθρωπο που περνάμε καλά μαζί του?
Έχεις καταλάβει τι έδειχνε η στάση του? Ότι, επειδή μέχρι τότε δεν είχε βρει αυτό που ήθελε βολευόταν μαζί σου που δεν ήταν μεν αυτό που ονειρευόταν αλλά, \"δε βαριέσαι...καλά περνάμε και όταν βρεθεί η κατάλληλη μπορώ να πείσω το θύμα να είναι στη ζωή μου με νέους όρους\"
Η θεία μου με το θειο μου έχουν δεκαπέντε χρόνια διαφορά. Γνωρίστηκαν πριν τριάντα χρόνια, εκείνος φαντάρος, εκείνη χωρισμένη με ένα παιδί. Παντρεύτηκαν, της μεγάλωσε την κόρη, την παντρεψε και είναι ακόμη μαζί ευτυχισμένοι. Αν τους δεις, (επειδή η θεία μου δεν έχει κάνει πλαστικές και τέτοια), φαίνεται πολύ η διαφορά τους, αλλά αυτό δεν εμπόδισε καμιά στιγμή το θείο μου να την αγαπάει, να την παντρευτεί και να την κυκλοφορεί σαν τη γυναίκα του.
Μ\' αυτό θέλω να σου πω ότι σε καμία περίπτωση άυτός ο άνθρωπος δεν σε αγάπησε και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο το καλύτερο για σένα.
Σταμάτα να είσαι η εύκολη λύση του, απαίτησε απ τη ζωή και τον εαυτό σου αυτό που σου αξίζει!

---

Αυτό ισχύει... Όχι απαραίτητα ότι δεν σ\' αγάπησε αλλά ότι είναι λίγο εγωιστής/παιδί. Δώσ\'του χαστούκι να ξυπνήσει αν και σ\' αυτή την ηλικία ίσως ο άνθρωπος δεν αλλάζει...
Πάντως αν κάνεις ένα βήμα πίσω αξιοπρεπώς.... Το ότι έκλαιγε όταν στα έλεγε κάτι λέει. Επίσης τώρα είναι ixis afixis! Οπότε περιθώρια υπάρχουν, ου, πολλά.

Έναν \"φίλο\" τον επιλέγεις (εκτός των άλλων και) για το ότι :

- σε καταλαβαίνει

- σε νοιώθει και συμπαραστέκεται στα προβλήματά σου

- είναι με \"το-μέρος\" σου (... κι όχι με το -όποιο- \'θηρίο\' σε βασανίζει)

- σ΄ανακουφίζει με μιά καλή κουβέντα όταν σε αδικούν κ σε εκμεταλλεύονται κ νοιώθεις να σε \"πνίγει\" το δίκιο.

- νοιάζεται για σένα (τη ζωή κ το χρόνο σου) κι όχι για τον εαυτό του (μόνο)

....
....

Μετά από όσα συνέβησαν μεταξύ σας κ κυρίως μετά τη συμπεριφορά του απέναντι σου, που σε έφερε σε τέτοια κατάσταση, πόσο αλήθεια νομίζεις οτι μπορείτε νάσαστε \"φίλοι\" μ΄αυτόν τον άνθρωπο ;

Βλέπεις ... μπορεί ο έρωτας νάναι τυφλός η φιλία όμως οφείλει νάχει τα .. μάτια 14 !! διότι σύμφωνα με το ρητό :\"δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι\"

... και μάλλον τύπος σαν κι αυτόν δε νομίζω νάναι και τόσο κολακευτικό να νοιώθεις οτι σου μοιάζει ... (σύμφωνα πάντα με το πώς σου φέρθηκε μέχρι τώρα ... )

Quote:

---

Originally posted by moreira
Αλέξανδρε, τι εννοείς \"παίξ\'το λιγάκι δύσκολη\"?

---

Πρώτα ξεκαθαρίζεις ότι ο τρόπος του δεν είναι σωστός. Απαραίτητο αυτό.


Κόβεις, δεν ξαναπαίρνεις.


Θα σε κυνηγήσει.


Μετά, φιλική (ΜΟΝΟ) και κρατάς τις αποστάσεις

\"Ναι δεν μπορώ να σου μιλήσω πολύ, βγαίνω έξω τώρα...\" Κανένα λογαριασμό δεν δίνεις που πας. Κόβεις τα δικαιώματα που είχε πάνω σου. \"Πάω σε φιλικό τραπέζι\" ξέρω \'γω... Αρκεί.

Συνεχίζεις έτσι για λίγο καιρό...

Αν θέλει να ξαναβγήτε ξαναβγαίνεις (όταν θες εσύ κι όχι με την πρώτη)

Και γενικά, τον τυλίγεις (αυτό θέλει κι αυτός).

Επανάκτησε το έδαφος σου δηλαδή.

Καν\' τον να δει τι χάνει. Να το καταλάβει και να το αισθανθεί να χάνεται.


Και μαχαίρι να κόψεις παρόμοια αποτελέσματα θα έχεις από την πλευρά του. (Θα σε κυνηγήσει δηλαδή). Απλώς είναι λίγο πιο \"γλυκό\" έτσι.

moreira από όσα έχεις γράψει πιστεύω ότι δεν αξίζει να προσπαθήσεις να ξανακερδίσεις αυτόν τον άνθρωπο που σε υποτιμάει με τέτοιο τρόπο.Σίγουρα σου αξίζει κάποιος καλύτερος που θα σε αγαπάει γι\'αυτό που είσαι και δεν θα βρίσκει χαζές δικαιολογίες για να σε χωρίσει μόλις βαρεθεί και βρει κάποια άλλη.Και φυσικά κάποιον που θα καμαρώνει που σε έχει δίπλα του και όχι να φοβάται μήπως σας δούνε οι συγγενείς του και οι γνωστοί του.

Κι αυτό σωστό. Το ευκταίο. Απλά αν κάνεις λίγο υπομονή και φερθείς έξυπνα, μπορεί να τα έχεις όλα αυτά έτσι κι αλλιώς.

Αρκεί να φερθείς σε αρμονία με αυτό που αισθάνεσαι. Σαν γυναίκα. Όχι σαν φιλικό πρόσωπο.

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές, τις γνώμες και τα λόγια ενθάρρυνσης που μου προσφέρετε.

Προσπάθησα να του κόψω μαχαίρι την επικοινωνία αλλά δεν μπόρεσα. Ενοιωθα να πνίγομαι και να μην έχω αέρα ν\' αναπνεύσω. Στο δεύτερο τηλεφώνημα απάντησα.
Εχουμε μιλήσει 3-4 φορές σήμερα, το τελευταίο τηλεφώνημα περίπου 1 ώρα, ίσως και παραπάνω.
Διάφορα θέματα, ίσα για να κρατάμε τη γραμμή ανοιχτή.
Ωρες-ώρες τον νοιώθω να αμφιταλαντεύεται. Μου λέει ότι νοιώθει τύψεις. Του απαντάω με ένα δικό του απόφθεγμα \"καλύτερα να έχεις τύψεις παρά απωθημένα\". Τον ενθαρρύνω να προχωρήσει με την καινούρια γιατί δήθεν κι εγώ σκέπτομαι να γυρίσω στον πρώην μου που με πολιορκεί τους τελευταίους μήνες (και το ξέρει.)
Προσπαθεί να με αποθαρρύνει απο αυτή τη σκέψη με διάφορα επιχειρήματα. Λέγοντας ότι δεν θέλει να κακοπέσω γιατί ενδιαφέρεται για το καλό μου σαν καλός φίλος.

Μου είπε ότι δεν περίμενε να έρθουν έτσι τα πράγματα και ότι περίμενε πως θα τον παρατούσα πρώτη.
Μήπως τελικά όλο αυτό είναι απο δική του ανασφάλεια;
Μήπως επειδή λαχταράω να γυρίσει πίσω ερμηνεύω τις πραγματικά φιλικές του προθέσεις σαν ενδιαφέρον για επιστροφή;

Εγώ συνεχίζω να κρατάω μια φιλική στάση απέναντί του αλλά προκαλώντας τον να θυμηθεί τι ήταν η σχέση μας.
Μήπως πρέπει να του ανοίξω την πόρτα της επιστροφής και να τον προσκαλέσω πάλι ή θα φάω άλλη μια απόρριψη;

Εχω πελαγώσει.

αλήθεια τί ήταν η σχέση σας?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
αλήθεια τί ήταν η σχέση σας?

---

Sofia μου,

Η σχέση μας είταν μια πολύ ζεστή και τρυφερή φιλία.
Αγνή φιλιά. Ούτε περίμενα κάτι απο εκείνον, ούτε εκείνος απο μένα.
Ηρθε μια εποχή που αντιμετώπιζε τραγικά προβλήματα με την πρώην σχέση του, τον κεράτωνε (και του το ομολογούσε) κι εκείνος ήταν αναγκασμένος να το ανέχεται, γιατί δεν είχε πουθενά αλλού να πάει.
Δεν τον άφηνε να βλέπει τα παιδιά του γιατί φοβόταν μην τα ξαναφτιάξει με την προηγούμενη γυναίκα του.
Δεν του επέτρεπε να ψωνίσει ούτε μια καραμέλα στα παιδιά του αν δεν έπαιρνε κάτι μεγαλύτερο και πιό ακριβό για τα δικά της παιδιά.
Της συντηρούσε το σπίτι, θαλασσοπνιγόταν και της έστελνε λεφτά για να το ανακαινίσει κλπ.

Τον είχα δεί πολλές φορές να κλαίει για την κατάντια που τον οδήγησε ένας έρωτας.

Σε αυτή τη φάση της ζωής του ήρθαμε πιό κοντά.
Του άναψα φωτάκια μέσα στην ψυχή του και είδε ότι αξίζει καλύτερης συμπεριφοράς γιατί είναι άνθρωπος.
Χώρισε απο αυτήν και ήταν καλά.

Κάναμε συζητήσεις αμέτρητες ώρες, νύχτες και μέρες απο το τηλέφωνο.
Εκανα αμέτρητα ταξίδια στο νησί για να μιλήσουμε και μόνο.
Εκανε αμέτρητα ταξίδια στην Αθήνα για να μιλήσουμε και μόνο.

Μετά ήταν όλα πιό όμορφα γιατί μπορούσαμε να παίρνουμε και τα παιδιά του μαζί και όλη αυτή η γαλήνια κατάσταση μας έδεσε. Ερωτευτήκαμε ο ένας τον άλλο.
Υπήρχαν στιγμές που μας έβαζαν στη μέση τα παιδιά και αγκαλιαζόμασταν όλοι μαζί.
Ηρεμα πράγματα.

Η φιλία δηλαδή εξελίχθηκε σε ερωτική φιλία και στη συνέχεια σε σχέση.

Αυτό είχαμε μεταξύ μας.
Γι αυτό νοιώθω τόσο δεμένη μαζί του. Τον νοιώθω σαν να είναι ο αέρας που αναπνέω.
Αν περάσουν ώρες που δεν τον έχω ακούσει μεπιάνει δύσπνοια. Και το ίδιο συνέβαινε (και συμβαίνει ακόμα) σ\' αυτόν.
Μου έχει κάνει παραπονάκια μερικές φορές γιατί δεν τον παίρνω τηλ. συχνά απο τη δουλειά......

moreira μου κανει εντύπωση αυτο που σου χα ξαναγράψει κ αλλο post μου, ποσο αμοιρο ευθυνων τον έχεις...

οπως κ το οτι απομονωνεις μονο τις καλές στιγμες σας...απο οσα εσυ έγραψες δεν σου φέρθηκε κ τοσο ενταξει. αυτο δεν σου λέει κάτι για τον ιδιο?

εχω την εντυπωση οτι η σχεση σας οπως μας την περιγραφεις στο τελευταιο σου ποστ, δεν εχει καμια σχεση με αυτην που παρουσιαζε εκεινος στους αλλους και σε σενα, ειτε το πιστευε ειτε οχι, οπως μας το διηγηθηκες στο πρωτο σου ποστ....
αν σε ερωτευτηκε και τον ερωτευτηκες, πως τολμουσε να μιλαει ΣΕ ΕΣΕΝΑ (ασε τους αλλους) για ερωτικη φιλια που ποτε δεν θα γινει κατι αλλο γιατι θελει να ειστε μονο φιλοι και αργα η γρηγορα θα παει αλλου?
η ωραιοποιεις αυτο που ειχατε γιατι σε ποναει να παραδεχεσαι ποσο λιγος ηταν στην σχεση σας, η αυτος ειναι τελειως ανισορροπος και δεν αξιζει να ασχολεισαι μαζι του ουτε για πλακα....

και κατι αλλο μου κανει μεγαλη εντυπωση...
με την διηγηση σου, εχω την αισθηση οτι μιλαμε για καποια χρονια πορειας αυτης της σχεσης...ειδικα και με τις αλλαγες της σχεσης απο ΑΠΛΗ φιλια ενω τον γνωρισες μεσα σε μια αλλη σχεση που με κοπο και με την βοηθεια σου ξεφορτωθηκε, με ΠΟΛΛΕΣ επισκεψεις και δικες του και δικες σου αλλα ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ και στην συνεχεια εξελιξη της σχεσης σε κατι ερωτικο που εγινε φλογερο και εγινε ερωτας....
αντιλαμβανομαι οτι η ενταση ΜΕΣΑ σου ηταν τοσο μεγαλη που που ολη αυτη η διαδικασια δειχνει μακροχρονη...
ξαναδιαβαζοντας προσεκτικα τα ποστ σου, ειδα οτι το συνολικο διαστημα της σχεσης ηταν ενας χρονος, οτι αυτος ερχοταν μια φορα τον μηνα με ευκαιριες της δουλειας, κιε συ καποιες αντιστοιχες φορες σε σ/κ η γιορτες η διακοπες.
σωστα υποθετω λοιπον οτι οι φορες που βρεθηκατε σε διημερα η περισσοτερων ημερων διαστηματα ειναι καμια 20ρια με 30ρια στην πιο καλη περιπτωση?
κι οτι μεσα σε αυτα ηταν ηταν και οι ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ φορες του διαστηματος που εισασταν μονο φιλοι λογω του τροπου της γνωριμιας σας αλλα και των δικων του συναισθηματικων προβλήματων κλπ?δηλαδη για ποσο διαστημα ερωτικης δικης σας σχεσης μιλαμε τελικα? καπου μισο χρονο η ακομα λιγοτερο, και μαλιστα με συχνοτητα επαφων καπου 1 φορα το μηνα.

ολα αυτα τα μαθηματικα της σχεσης σας δεν ειναι μια απλη μπουρδολογια μου....απλα σκεφτομαι μηπως στο δικο σου το μυαλο η μαλλον το συναισθημα για να το πω σωστα, η ιστορια αυτη ειχε ενα τελειως διαφορετικο μεγεθος απ οτι στο δικο του...

Αναφορικά με τα \"μαθηματικά\" δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα, γιατί δεν έχω αναφέρει λεπτομέρειες για να μην κουράσω.
Η φιλική σχέση είχε διάρκεια χρόνου. Η ερωτική κράτησε ένα χρόνο.
Στα δέ ταξίδια δεν υπολογίζω τα απλά σαββατοκύριακα, αλλά τα μεγάλα χρονικά διαστήματα που μείναμε μαζί (απο 10ήμερο και πάνω).

Αλλά, αυτό:

Quote:

---

Originally posted by Remedy
.......................................σε ποναει να παραδεχεσαι ποσο λιγος ηταν στην σχεση σας, η αυτος ειναι τελειως ανισορροπος και δεν αξιζει να ασχολεισαι μαζι του ουτε για πλακα....

---

Είναι μια μεγάλη αλήθεια, που αρχίζω να την καταλαβαίνω σιγά-σιγά, απο όλα όσα συζητάμε εδώ μέσα.

Κι αυτό:

Quote:

---

Originally posted by Remedy ...απλα σκεφτομαι μηπως στο δικο σου το μυαλο η μαλλον το συναισθημα για να το πω σωστα, η ιστορια αυτη ειχε ενα τελειως διαφορετικο μεγεθος απ οτι στο δικο του...

---

Αρχίζω να πιστεύω ότι είναι μια ακόμα μεγάλη αλήθεια......

Το θέμα τώρα είναι πώς να καταφέρω να ξεκολήσω, να ξεπεράσω τον πόνο, το αίσθημα ασφυξίας όταν μου λείπει και να πάω τη ζωή μου ένα βήμα παρακάτω.
(που βασικά δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το κάνω αυτό ακόμα).