Printable View
Κούκλα στη γειτονιά μου έχει ένα σύνθημα γραμμένο ή ζωή είναι ένας κωλοσ γάμα τον μη σε χεσει τι θέλω να πω με αυτό αν δεν διεκδικήσεις αυτά που θέλεις δε θα τα πάρεις ποτέ οπότε ξεκινά τη δράση κ κάποτε θα έρθει το καλό κάποτε κανεισ δε ξέρει πότε αλλά άμα παραιτηθείς δε θα έρθει ποτέ το καλό
Anxious δεν αρνουμαι οτθ εχω κσταθλιψη σιγουρα δεν ειναι φυσιολογικο αυτο που μου συμβαινει..ειμαι σε απογνωση και δεν βλεπω διαφυγη ααλλα ειναι και οι συνθηκες τετοιες που δςν βοηθουν εχω μια γενικοτερη αρνηση για ολα δεν ξερω γιατι..
Elis συμφωνω μαζι σου αλλα δεν σε θεση να διεκδικησω πραγματα μαλλον ειμαι αυτοκαταστροφικη τι να πω
Το ίδιο επαθα κι εγώ στα είκοσι οχτώ μετά από ερωτική απογοήτευση μετά στα τριάντα δύο άλλη μία κ τώρα στα τριάντα τέσσερα επανήλθα σχεδόν πληρωσ όταν βλέπεις ότι προσπαθεισ κι αποτυγχανεισ γίνεται αυτο αλλά περνάει απλά θέλει να κατσεισ να σκεφτείς κ χρόνο
Σχεδον εναν χρονο δεν περναει ομως μου φαινονται ολα κενα και ανουσια
Κατάθλιψη έχεις μάλλον στο λέω κ σένα με διατροφή κ γυμναστική περνάει εγώ οπωσ είσαι εσύ δουλευα μετά έγινα χειρότερα κ μετά που άρχισα διατροφή εστρωσα σε έξη μήνες προσοχή και τα δύο σε συνδυασμό μόνο γυμναστική σκέτη άμα κανεισ απλά βελτιώνεται με διατροφή θεραπεύεται στο δινω με εγγύηση τουλάχιστον σε μένα έτσι έγινε
Ανξιους , μην γραφεις τετοια πραματα , ουτε κι Νικ , δεν εχω δει κανεναν να γινεται καλα με φαρμακα , και δεν εχω αφησει φαρμακο που να μην εχω παρει , οτι καταφερα , το καταφερα με προσωπικη , σκληρη προσπαθεια , ζορισμα , θετικη σκεψη , απολα , χιουμορ , αισιοδοξια , κι ακομη εχω δρομο..................μεχρι κι ο γιατρος μου παρεδεχθη οτι τα φαρμακα δεν αρκουν .......αμα δεν βαλεις το χερακι σου , τι χερακι , χερουκλα θελει ....Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Η μλκία είναι ότι είναι σαν να διαβάζω τον εσωτερικό μου διάλογο. Το δικό μου πρόβλημα όμως είναι ότι έχω απομακρυνθεί από τη ζωή την ίδια. Δηλαδή ΔΕΝ έχω φίλους και δεν ξέρω αν δύναμαι να δουλέψω κιόλας (θα το δω αυτό πολύ σύντομα).Quote:
Originally Posted by melina20
Το καλό με σένα (γιατί ΝΑΙ έχεις κάποια ατού) είναι ότι έχεις κάποιες φίλες, που σημαίνει ότι οι κοινωνικές σου δεξιότητες ΔΕΝ είναι μηδέν. Αυτό είναι το ήμισυ του παντός.
Θα σε συμβούλευα, όπως και οι άλλοι, να πάρεις κάποιο αντικαταθλιπτικό έστω και δοκιμαστικά. Δεν είναι η λύση όπως λέει και ο Macgyver, αλλά θα σου δώσει αυτή την μικρή ώθηση αρχικά για να κάνεις αυτά που χρειάζονται πχ κάποια δραστηριότητα, νέες γνωριμίες, κάτι... το ζητούμενο είναι να δραστηριοποιηθείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην νιώσεις έστω και 1% καλύτερα.
Όσο για την "απέχθειά" σου προς τα φάρμακα, σκέψου το λίγο σαν να είναι καφές. Πίνεις καφέ; Εγώ που δεν πίνω ούτε καφέ ούτε αλκοόλ (γιατί δεν μου αρέσουν) βλέπω ξεκάθαρα ότι είναι και αυτά ψυχοφάρμακα και μάλιστα δυνατά. Και ζηλεύω τους άλλους που μπορούν να τα χρησιμοποιούν και να "κλέβουν" στο παιχνίδι της ζωής!
Και γω φοβόμουν να πάρω SSRI (πρωτοπήρα στα 25 μου, τώρα τα χω κόψει) αλλά πραγματικά με βοηθήσαν άπειρα στο να κάνω κάποια πράγματα (κοινωνικά) που δεν είχα ούτε φανταστεί ότι είναι εφικτά για μένα.
Σκέψου το. (Αν και μεταξύ μας, ξέρω ότι θα κινητοποιηθείς μόνο όταν εσύ νιώσεις ότι δεν πάει άλλο, όχι πιο πριν)
Εγώ πίνω και καφέ και δυστυχώς και αλκοόλ.μαλλον θα τα πάρω..αν και δεν νομιζω να δω καμια τρελη διαφορα.και οι φιλοι που εχω με κτατανε στασιμοι δεν βγαινουμε κιολας μην φανταστεις μια στο τοσο και μου ειναι πολυ δθσκολο να κοινωνικοποιηθω ετσι οπως ειμαι τωρα.γαμησε τα πολυ δυσκολη η περιπτωση μ
Υστερα απο αρκετοοο καιρο είπα να επιστρεψω για μια ¨βολτα¨ στο site forum... και ετυχε να ανοίξω αυτό το ¨θεμα".
Βλεπω μια ακομα "επαναληψη" ισως οχι η σώστη λέξη και πολλοι θα την παρεξηγησουν αλλά δεν εχει σημασια... αυτο που έχει είναι οτι καθημερινά όλο και περισσοτερους συνανθρωπους μας τους "ταλαιπωρεί" αυτό που ονομάζουμε καταθλιψη. Ο καθένας την βιώνει διαφορετικά, κάποιοι λένε οτι της "ξεφυγαν" με θεραπείες, φάρμακα, ασκηση, βοήθεια απο doctors, απο φιλους.... άλλοι ειναι αιχμαλωτοι για χρόνια...ειτε προσπαθησαν να ξεφυγουν είτε οχι. Melina20 δεν θα ηθελα να αναφερθω στο δικό σου γολγοθα και τι πρέπει να κάνεις.... αλλά να ξέρεις οτι πρώτα πρέπει να σε "βοηθήσει" ο εαυτός σου....εκει ξεκινάνε όλα, δεν ξέρω πόσα χρόνια μπορει να πάρει απλά το μυαλό μας , οι σκέψεις μας είναι αυτά που μας 'τραβάνε'' προς τα κάτω αλλά και αυτες που μπορεί να μας "ανεβάσουν". Ειναι μια καθημερινή πάλη.... Υπαρχουν χειρότερα αλλά και καλύτερα!
Μελινα είναι θέμα χρόνου ή κατάσταση σου να χειροτερέψει. Θα φτάσεις σε σημείο που δεν θα τρως ούτε θα κοιμάσαι. Κι εγώ το πέρασα στην ίδια ηλικία με σενα. Θα εισαι1-2 χρόνια με χάπια και θα νιώσεις άλλος άνθρωπος. Μην το αφήσεις. Συμβουλή.
Μπορεί τα φάρμακα να μην είναι η πανάκεια λύση, μπορεί να προκαλούν άλλα προβλήματα αναλόγως των παρενεργειών και πώς θα τα δεχτεί ο οργανισμός. Σ' αυτό συμφωνούμε. Διαβάζω επίσης τον Έλις να λέει συχνά πως διατροφή και γυμναστική θεραπεύουν την κατάθλιψη, σαν να είναι κάτι τόσο απλό και που είναι όλοι σε θέση να το κάνουν ή να έχει όντως θεραπεύσιμα αποτελέσματα σε όλους. Έλις, δεν ειρωνεύομαι καθόλου, ίσα ίσα που σε εκτιμώ και δεν το γράφω για να διαφωνήσω. Το ξέρω από πρώτο χέρι πως βοηθάνε και σε σημαντικό βαθμό μάλιστα αυτά τα 2. Ποιό είναι το πρόβλημα όμως ρε γαμώτο; Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Η κατάθλιψη σε παραλύει, σε κάνει να μην νοιάζεσαι ΚΑΘΟΛΟΥ για τον εαυτό σου, να μην μπορείς να κάνεις βήμα, να νιώθεις ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ άρρωστος. Έχει μεγάλη διαφορά η ήπια καταθλιψούλα με αυτό που ονομάζουμε κλινική κατάθλιψη, άπαξ και σε χτυπήσει και σε αφήσει στο ίδιο σημείο για καιρό. Προϋποθέτει τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης και αγάπης από τους γύρω σου αλλά κυρίως να πηγάζει αυτή η αγάπη από μέσα σου προκειμένου να κάνεις τα βήματα που πρέπει ενώ είσαι σ' αυτή την θέση. Κατάφερα και το πάλεψα χωρίς φάρμακα (πέρασε πάνω από 1ας χρόνος όμως!), γιατί κι' εγώ όπως η Μέλινα έβλεπα από πρώτο χέρι τις παρενέργειες που προκαλούσαν στα δικά μου πρόσωπα. Τώρα δεν είμαι στο ίδιο σημείο, πέρασαν κάτι μήνες από τότε, υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που θα μπορούσαν να την πυροδοτήσουν πάλι αλλά επειδή το πέρασα προσέχω. Αυτό που βλέπω όμως είναι πως είμαι ένα μαύρο χάλι καθημερινά, όχι στον ίδιο βαθμό που ήμουν όταν βίωνα μείζων, αλλά έφτασα τώρα στο σημείο να αντιληφθώ πολλά πράγματα που εξηγούν την συμπεριφορά μου και την συμπτωματολογία. Επειδή δεν διάβασα όλα τα σχόλια, δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη κατάθλιψη πυροδοτήθηκε από κάτι εξωτερικό, αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ πλέον για την δική μου περίπτωση είναι πως είναι καθαρά ενδογενής. Και αυτό δυστυχώς δεν θεραπεύεται. Και το βίωνα από μικρό παιδάκι, χωρίς να ξέρω το γιατί. Υπήρχαν αρκετοί λόγοι στην πορεία, αλλά όλο αυτό ξεκίνησε πριν καν υπάρξει κάτι εξωτερικό που να το δικαιολογεί. Γι' αυτό δεν μπορώ πια να ακούω τους άλλους να μιλάνε για θετικές σκέψεις, αισιοδοξία κλπ. Σε κάποιες περιπτώσεις όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά και μόνο που αντιλαμβάνεται κάποιος πως δεν μπορεί να τα καταφέρει και πως διαφέρει από τους "φυσιολογικούς" περισσότερο βυθίζεται. "Γιατί να είμαι έτσι; Γιατί να μην μπορώ;" μα αφού... "υπάρχουν και χειρότερα", αφού "πρέπει να δείξω δύναμη, είμαι αδύναμη και άχρηστη" και δώστου το αυτομαστίγωμα. Αν μπορείς Μελίνα σκέψου πότε ξεκίνησε όλο αυτό, και αν υπήρχαν λόγοι ή αν ξεκίνησε χωρίς ουσιαστικό λόγο. Αν περάσει κι' άλλος χρόνος (πέρασε ήδη ένας έγραψες) χωρίς να μπορείς να δραστηριοποιηθείς (δεν λέω να κάνεις κάτι τρομερό, βήμα βήμα, ξεκινάς με κάτι μικρό, αποκτάς αντοχές, σε εκτιμάς και συνεχίζεις) ή να κρατηθείς από κάπου (ακόμη και από την αγάπη ΠΡΟΣ τους γονείς σου/φίλους/αγόρι/κατοικίδιό σου) τότε απλά δεν γίνεται να συνεχίζεις να ζεις έτσι... Λένε πως όταν φτάνει κανείς στον πάτο μόνο ψηλότερα μπορείς να πας. Δεν το πίστευα και δεν το έβλεπα καν όταν ήμουν βυθισμένη. Θεωρούσα πως ναι υπάρχουν πολλοί ακόμα τρόποι και χειρότεροι για να με καταστρέψω. Πάτος είναι και το να μένεις καθημερινά στο ίδιο σημείο, να υποφέρεις, να μην βλέπεις πουθενά διέξοδο, να σε μισείς και να θες να αποχωρήσεις από την ζωή. Αν βλέπεις πως δεν γίνεται τίποτα και δεν μπορείς να στηριχθείς ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ και κυρίως από τις δυνάμεις που σου έχουν απομείνει, η λύση είναι μονόδρομος. Ή χάνεις μέρα με την μέρα την ζωή σου, ή πηγαίνεις στον γιατρό και σου γράφει φάρμακα που ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι για σένα εξαρχής ή να σου προκαλέσουν κάποιες παρενέργειες, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Όχι δεν είναι η πανάκεια, όντως, αλλά θα σε βοηθήσουν αν μη τι άλλο να πατήσεις στα πόδια σου, να αρχίζεις να κάνεις πράγματα και να σε εκτιμάς. Αξία ανεκτίμητη. Θέλει καθημερινή προσπάθεια και επιμονή αλλά όταν το βιώνεις έστω και μερικές στιγμές, εκεί λες πως άξιζε τον κόπο. Σε εμπιστεύομαι γιατί διαβάζω τον εαυτό μου, μπορεί να ήμουν και χειρότερα κυρίως λόγω του ότι αυτό κυρίως πηγάζει από μέσα μου. Θα βρεις την άκρη σου και εσύ, είμαι σίγουρη. Δες το από μόνη σου, 3 ενδεχόμενα υπάρχουν. Άργος βασανιστικός θάνατος, χάπια για να σηκωθείς και να παλεύεις ή να βρεις την δύναμη από μόνη σου να το κάνεις. Καλό κουράγιο!
Ξερεις τι θα πει καταθλιψη. Ξερεις τι θα πει μειζον καταθλιψη; Ειναι χεροτερο απο σχιζοφρενεια.. Δοκιμασε φαρμακα κι αν δεις παρενεργειες σταματησε τα. Σε ενα, εναμιση μηνα το πολυ θα φανει. Δεν ειναι δηλητηριο. Δεν χανεις τιποτα, αν τα διακοψεις οι παρενεργειες αμεσως σταματανε. Δεν εχει λογικη να μην τα δοκιμασεις επειδη φοβασαι. Εισαι στον τοιχο μπροστα στο αποσπασμα, αυτο ειναι η καταθλιψη. Σου δινουν χαπια και σου λενε, παρτα με αυτα μπορει να γλιτωσεις ή σε εκτελουμε. Τουλαχιστον θα δοκιμασεις να γλιτωσεις.. Δοκιμασε και βλεπεις. Κι εγω δεν ειμαι πολυ υπερ των φαρμακων. Όμως αλλο τα περνω κανονικα και άλλο δοκιμαζω.Quote:
Originally Posted by melina20
Ντιπ φίλε αν έχεις μείζων κατάθλιψη ούτε τα φάρμακα φτάνουν γι αυτό άμα πάρεις κάνε κ γυμναστική κ διατροφή μπασ κ σωθείς αν περιμένεις από τα φάρμακα μόνο προκοπή δε θα δεις δεν κάνουν θαύματα
Εγω με τα χαπια δεν ειδα κανενα αοοτελεσμα ,και τα πηρα ΟΛΑ .........οτι καταφερα , ιδιαις δυναμεις .....Quote:
Originally Posted by giorgos1
Ας μην την αποθαρρυνουμε να δοκιμασει. Ενοείτε ότι θα τα παρει για να μην φτασει στην μειζον. Αν φτασει στην μειζων τοτε αστα να πανε. Melina δοκιμασε, τρεις περιπτωσεις υπαρχουν χωρίς κόστος, παρενέργειες και τα κόβεις, δεν σε βοηθάνε, σε βοηθάνε.
Αν γνωριζαν όλοι τι ειναι μειζων, όλοι θα τα δοκιμαζανε!