Printable View
Άμα ήσουν στο δρόμο ξέρεις όλα τα παιδιά δεν είναι τα ίδια επίσης ψιλοξερεισ να προστατεύεις τον εαυτό σου επίσης δε χρειάζεται να βρεις γιατί αυτοσ είναι μαλακασ μπορεί να μην το ξέρει ούτε ο ίδιος και τέλος άμα το λες φευγουν όλοι τρέχοντας οπότε γι αυτό δεν το λένε εγώ εκεί που αγαπάω το λέω και μάντεψε φευγουν όλοι τρέχοντας για την ακρίβεια ακόμα τρέχουν οπότε δεν λέγεται αυτό κ να το ξέρεις δεν το λες
το θεμα είναι ότι όταν ο άλλος δεν παραδεχεται τιποτα... και αν κανει αγωγη δεν σου λεει..πως να μιλησεις σοβαρα? λαθη κανουμε ολοι.το θεμα είναι πως αντιμετωπίζονται. εάν στο λαθος σου ο άλλος απειλείται και σε χτυπα..ερχεσε αντιμέτωπος με θεματα αξιοπρεπειας...με θεματα φοβου...κτλ... ναι κατι μου ειχε πει για δυσκολα παιδικα χρονια...οι πρωην του παντως τον ξαναψαχνουν...αυτος κοβει...και εμενα αφου με εβρισε γιατι τον "προδωσα" ειπε θα προχωρησει και να μην αναρωτιέμαι μετα. ειλικρινα είμαι σε πληρη συγχιση. σαν να φοβαται ότι θα δειξω τα μνμτα του αλλου...με απειλεί ότι θα στειλει τα δικα μου μνμτα στην αστυνομια για να με κλεισουν σε ψυχιατρειο (εμενα!!!!) ... και ψαχνει τους φιλους μου και με κατηγορει για να κοψουν μαζι μου.... omg... αν του ελεγα ότι τον αγαπαω και θελω να ειμαστε μαζι θα ηρεμουσε και θα ελεγε για αγαπες.... τωρα μαλλον με μισησε και εκοψε επαφη... μεχρι που πρεπει να το φτασεις?δεν ξερω...πως να ζεις με τον φοβο της απρόβλεπτης συμπεριφορας?
Με τα φάρμακα αυτά δεν τα κανεισ να ξέρετε δεν παίρνει φάρμακα αν έπαιρνε και επικίνδυνος να ήταν θα γινόταν ακίνδυνος έτσι νομίζω από όσο ξέρω δηλαδή όσο παίρνουμε φάρμακα δεν υπάρχει φόβος για τίποτα αλλά ούτε όσο τα παίρνουμε μπορούμε να έχουμε καλεσ σχέσεις με το άλλο φύλο γιατί έχουν διαφορεσ παρενέργειες οπότε αν έπαιρνε μάλλον τα κοψε
ναι ε?...και ο άλλος που να το ξερει? δε γινεται να βαζεις μια κοπελα σε αυτή την διαδικασια αφήνοντας την στο σκοταδι...και να θες να βοηθήσεις δεν ξερεις πως.το θεμα είναι η λυση. η λυση μαλλον δεν είναι να επιστρεψεις και να επαναλειφθουν τα ιδια... να τον βοηθήσεις δεν μπορεις αφου δε σου λεει τιποτα... αρα αδιεξοοδο... κανεις την καρδια σου πετρα και τον αφηνεις να το διαχειριστεί μονος του παρεα με μια άλλη? ... μαλλον σε αυτό καταληγουμε?
Μπορείς να ζεις έτσι; Αυτή είναι η ερώτηση. Εγώ δεν μπορούσα, μου ήταν αδύνατον! Όσο έμπαινα στην παράνοια του και προσπαθούσα να του αποδείξω οτι δεν είμαι ελέφαντας, έχανα τον εαυτό μου! Νόμιζα οτι θα τρελαθώ!Quote:
Originally Posted by personalmatter
Και μένα μου έλεγε τέτοια. Ενώ υποτίθεται συμφωνήσαμε ήρεμα και όμορφα ότι δεν είναι καλό να συνεχίσουμε και έδειξε οτι το πήρε πολύ ήρεμα, μετά από μερικές μέρες μου τηλ και άρχισε να με απειλεί και να μου λέει οτι θα μου κάνει μήνυση γιατί τον παρακολουθούσα! (Κι άλλη προβολή εδώ, αυτός με παρακολουθούσε!) Και μάλιστα έμπλεξε και φίλες μου και άτομα από την οικογένεια μου μέσα, προφανώς για να με τρομάξει περισσότερο. Έφτασα στο σημείο να τον απειλήσω εγώ με αστυνομία αν συνέχιζε τις απειλές.
Μετά το μετάνιωσε πάλι και μου ζητούσε συγνώμη και μάλιστα ήταν έκπληκτος που μίλησα για αστυνομία γιατί λέει έπρεπε να ξέρω οτι αυτός δεν θα μου έκανε ποτέ κακό κι ότι όσα είπε τα είπε για την περίπτωση που θα ίσχυαν αυτά που νόμιζε για μένα... δεν βγάζεις άκρη, εντελώς παρανοική κατάσταση.
Σου συστήνω να κρατήσεις την ψυχραιμία σου και να μην τσιμπάς από τις απειλές, το πιο πιθανό είναι να τα λέει απλά για να σε τρομάξει. Ο δικός μου μετά παραδέχτηκε ότι το έκανε για να με τρομάξει και να παραδεχτώ και καλά αυτά που του είχα κάνει. Από την στιγμή που πέρασε και σε απειλές και μετά, του το έκανα σαφές οτι δεν τον παίρνει.
Προσωπικά του μίλησα ξεκάθαρα, του είπα οτι τον αγαπάω, οτι δεν του κρατάω καμία κακία γιατί θεωρώ πως χρειάζεται βοήθεια, αλλά του τόνισα πως δεν υπήρχε περίπτωση να ανεχτώ τίποτα άλλο αν δεν ζητούσε βοήθεια από ειδικό.
Τις τύψεις, τις ξεπέρασα με πολύ προσπάθεια όμως και με την βοήθεια ψυχολόγου. Εκεί νομίζω οτι πρέπει να επικεντρωθείς και εσύ. Να ξέρεις ότι έκανες οτι μπορούσες κι ότι δεν περνούσε από το χέρι σου πια.
Ο elis έχει δίκιο, εκεί έχω καταλήξει και εγώ. Μάλλον δεν έπαιρνε φάρμακα ούτε ο δικός σου. Αν έπαιρνε θα το διαχειριζόταν καλύτερα.
Φίλους είχε; Κολλητούς εννοώ, ανθρώπους που να εμπιστεύεται; Εμένα δεν είχε. Παρέες ναι λίγες, αλλά κανέναν που να εμπιστεύεται. Και το έλεγε κιόλας. Οτι η εμπιστοσύνη είναι δύσκολο πράγμα. Εγώ μετά τα συνδύασα όλα.
Που γνωριστήκατε;
δεν εχει φιλους. ακριβως τα ιδια του ειπα! αλλα όχι απλα δεν τα εκτιμησε με εβρισε κιολας.στο μυαλο του το εχει μονο ως προδωσια. προσπαθησε να με δει αλλα ουτε να ακουσει την φωνη μου τον αφησα. αν του μιλουσα τωρα θα ημουν μαζι του πολύ ευκολα θα ξαναγυρνουσα όπως τοσες φορες γιατι τον αγαπαω και μου λειπει. αλλα δεν λεει τιποτα που θαθελα να ακουσω...δε λεει συγνωμη.. δε λεει ότι θελει να αλλαξει... δεν αναγνωριζει κανενα λαθος... μονο προσπαθει να με μειωσει... μου είναι δυσκολο να διωξω τη στεναχωρια και φοβάμαι ότι μετα από καιρο θα μου εχει μεινει ένα ΑΝ. Αν εμενα τι θα γινοταν?που δυσκολα θα το ξεπερασω.... κατι σαν μια ψυχη που τραμπαλίζεται και αδυνατεί να δει ότι αγαπας και σε εχει κανει να φυγεις αυτος..
άλλο αναπαντητο ερωτημα: όταν φοβασε την αντιδραση του αλλου και πας με τα νερα του του κανεις καλο τελικα?η κακομαθαινει και δεν αναγκάζεται να αλλαξει? επισης μεσα σε ολο αυτό το χαος...που δεν ξερεις τι είναι ψεμμα και τη αληθεια...ποιος είναι τελικα ο πραγματικος χαρακτηρας του αλλου? και πως σε βλεπει? .... στο μικρο μου μυαλο... τι αρρωστια ναναι ..γινεται να αγαπας καποιον και να μπορεις να τον χτυπήσεις?δεν γινεται ...
Το πιο πιθανόν είναι να συνεχιζόταν τα ίδια αν έμενες! Εσύ μπορείς να ζήσεις με αυτή την κατάσταση; Με έναν άνθρωπο που δεν θα σε εμπιστευτεί ποτέ γιατί δεν μπορεί να εμπιστευτεί; Αυτή την απάντηση πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου. Αν θες να ζήσεις έτσι.Quote:
Originally Posted by personalmatter
Δεν σου ζητάει συγνώμη γιατί δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι δικό του λάθος. Από σένα θα περιμένει συγνώμη πάντα γιατί θεωρεί οτι εσύ τον πρόδωσες.
Το ότι είσαι άρρωστη εσύ πως το στοιχειοθέτησε; Με τι αφορμή στο είπε;
Τι εννοείς πας με τα νερά του;Quote:
Originally Posted by personalmatter
Εγώ με τα νερά του δεν πήγα ποτέ. Όταν μου έλεγε πράγματα που δεν ισχυαν πχ, επέμενα να του λέω οτι κάνει λάθος αν εννοείς αυτό.
Πάντως και αυτό που έκανα εγώ, το οτι επέμενα να του αποδεικνύω συνεχώς οτι δεν ισχύουν αυτά που έλεγε, λάθος ήταν κατά τον ψυχολόγο. Τον έκανε να βυθίζεται πιο βαθιά στην παράνοια.
Κοίτα όταν ο άλλος αρχίζει και χάνει τα όρια της πραγματικότητας μπερδεύεται πολύ το πράγμα και θέλει και ειδικές γνώσεις που προφανώς δεν έχουμε. Αν θες διάβασε και το δικό μου θεμα που είχα κάνει εδώ παλιότερα να δεις τις απαντήσεις των παιδιών, για τον ίδιο λόγο είχα μπει και εγώ και οι απαντήσεις με βοήθησαν αρκετά.
εμενα με λεει αρρωστη..με καμια αφορμή! όπως και με καμια αφορμή τον ενοχλουσαν τα παντα! ουτε σε ανθρωπο μιλουσα και με κατηγορουσε... όταν τον επιανε η παρανοια. εννοω όταν εχει νευρα και σε προσβαλει σε προσβαλει...αν τον κατηγορήσεις κι εσυ για κατι ξεκινα ακαριαια πολεμος και θα καταληξει σε λεκτικη η σωματικη βια...αν κατσει ηρεμη στην ακρουλα και συμφωνεις...όλα καλα...παρατηρησα στο λιγο που τους ειδα οι γονεις του τον ειχαν ότι πει το παιδι...σε όλα ναι...
Κι αυτά τα έκανε από την αρχή; Ή έγιναν ξαφνικά στην πορεία;Quote:
Originally Posted by personalmatter
μετα από μηνες... μια μερα εκανα μια σκηνη ζηλειας...χαλασε το ευχαριστο κλιμα και ξαφνικα εμφανιστηκε ενας άλλος ανθρωπος!
μετα...τα συγχωρουσα όλα και όλα καλα...μετα κατι ξαναγινοταν...παλι συγχωρουσα παλι όλα καλα...μετα παλι....το κακο είναι ότι στην αρχη ζητουσε συγνωμη...μετα δε ζητουσε καν...και με τον καιρο επειδή και εγω γινομουν ολο και λιγοτερο δοτικη...ολο και πιο συχνα υπηρχαν περιεργα πραγματα..