νομιζω παντως, πως η αποδοχη# μη αποδοχη, δεν ειναι το μονο κριτηριο της αποτελεσματικης θεραπειας.
ειναι δεδομενο , αλλα ειναι μονο η αρχη.
δεν σημαινει οτι απλα επειδη υπαρχει αποδοχη και μη κριτικη, γινεται θεραπεια.
αλλο κεφαλαιο αυτο...
Printable View
νομιζω παντως, πως η αποδοχη# μη αποδοχη, δεν ειναι το μονο κριτηριο της αποτελεσματικης θεραπειας.
ειναι δεδομενο , αλλα ειναι μονο η αρχη.
δεν σημαινει οτι απλα επειδη υπαρχει αποδοχη και μη κριτικη, γινεται θεραπεια.
αλλο κεφαλαιο αυτο...
[QUOTE=Nefeli28;646699]Αλλοιμονο αν υπαρχει ενταση και καυγαδες με τον ψυχοθεραπευτη .............η κατι αλλο εννοουσε , η ειναι κακος στην δουλεια του .......εγω δεν εχω καν πλησιασει ποτέ να λογομαχησω με τον ψυχιατρο μου ................δεν παω κει για να πλακωθουμε ......Quote:
Originally Posted by Macgyver
Δεν υπάρχουν σωστά και λάθος συστήματα αγαπητή μου
Κατα κύριο λόγο τα συναισθήματα πρέπει να γίνονται αποδεκτά...
Από κει και πέρα ούτε ο ψυχοθεραπευτής,ούτε η εκκλησία είναι κατάλληλοι για να κρίνουν αν είσαι σωστή ή λάθος,αυτό είναι κάτι που θα το διαχειριστείς από μόνη σου.
Προσωπικά καταλήγοντας οτι τα περισσότερα προβλήματα προέρχονται από ψυχικά τραύματα στη παιδική και εφηβική ζωή-ο ψυχοθεραπευτής πρεπει να είναι ικανός να βγάλει από τον ασθενή τον πόνο που κουβαλάει ωστε να μπορέσει να τον διαχειριστεί και να αρχίσει να έχει πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων και των πράξεων του στην ζωή.
Αυτή είναι η δουλειά του σωστού και δουλεμένου σωστά θεραπευτή!!!
Ούτε πεδίο μάχης είναι το γραφείο του θεραπευτή-ούτε εκκλησία
Υπάρχουν άλλα μέρη γι'αυτούς τους σκοπούς!
Η δική μου θεραπεύτρια δεν έχει καν γραφείο,απλά δύο καρέκλες!
Η πρώτη περίπτωση-αντιμετώπιση δεν νομίζω ότι βασίζεται σε κάποια θεωρητική βάση, αλλά ότι αποτελεί αντίδραση του θεραπευτή που παρωθείται από τα δικά του ακατέργαστα θέματα, τα οποία αναδύονται κατά την φάση της θεραπείας. Ένας θεραπευτή που όπως περιγράφεις "δεν έκανε όλα τα συναισθήματά σου αποδεκτά, που εναντιωνοταν σε ο,τι δεν ήταν καλό, αντιδρούσε με έντονο τρόπο και πολλές φορές ήταν σαν να σε έκρινε για κάτι κακώς βαλμενο μέσα μου" δεν δικαιούται να ασκεί το επάγγελμα αυτό διότι απλά είναι επικίνδυνος. Το σενάριο του ότι ο θεραπευτής με την στάση-αντιμετώπιση αυτή αποσκοπεί στο να σε "χώνει σε βαθιά νερά να κολυμπήσεις μπας και κάτι καταλάβεις /ανακαλύψεις για τον εαυτό σου" δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι ρεαλιστικό, αντιθέτως αν το καλλιεργεί ο ίδιος τότε ενδεχομένως πρόκειται για συγκάλυψη της αναποτελεσματικότητας και της άγνοιάς του.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Εγώ αναθάρρησα βλέποντας επαγγελματισμό και διάθεση εξακρίβωσης του λόγου για τον οποίο πήρα την απόφαση να ξεκινήσω εφόσον ήμουν σε χρόνια κατάσταση. Αυτό ναι μεν με αφόπλισε αλλά σκέφτηκα ότι έχω να κάνω με υπεύθυνο άνθρωπο. Κατόπιν η αίσθηση ότι δεν αποτελώ υποκείμενο κριτικής αλλά σε εν δυνάμει θεραπευτική διαδικασία και σχέση με τον εαυτό μου έριξε άμυνες αντίστασης και άρνησης, όχι σε όλα τα ζητήματα αλλά στα επείγοντα.
Όταν έδωσα να καταλάβει πως δεν είμαι έτοιμη να εμβαθύνω σε κάποιο θέμα είδα κατανόηση, σεβασμό, ειλικρίνεια.
Με λίγα λόγια η εμπειρία μου είναι θετικής σημασίας διότι πρόκειται για σχέση πρώτα με τον ίδιο μας τον εαυτό και κατόπιν αντανακλάται στον θεραπευτή μας.
Όσον αφορά τους δυο τρόπους θα έλεγα πως και οι δυο δεν μου φαίνονται αληθείς. Δε θα ήθελα έναν θεραπευτή ούτε έντονα επικριτικό - επιθετικό ούτε έναν απαθή όπου όλα θα ήταν φαινομενικά άψογα εκ μέρους μου. Στο πρώτο η ανασφάλεια και ο φόβος οδηγεί στο να φύγω, στο δεύτερο με κάνει να αναρωτιέμαι αν είναι μόνο το οικονομικό που τον / την αφορά.
[QUOTE=Macgyver;646751]Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Η ένταση όχι μόνο υπήρχε αλλά με προετρεπε και σε αυτήν.
Πολύ συχνά είχα ακούσει και προοικονομια επί του θέματος :
"θα δεις που κάποια μέρα εμείς οι δυο θα σκοτωθούμε "
Μπορεί να μην υπάρχουν σωστά και λάθος συστήματα όπως το θέτεις, αλλά υπάρχει τρόπος και τρόπος για να καταφέρει ο θεραπευτής να βοηθήσει τον θεραπευομενο να δει τι του συμβαίνει και να καταφέρει να διαχειριστεί τα προβλήματα του και τον εαυτό του.Quote:
Originally Posted by Diana1982
Πληρώνεται γι'αυτό και θα έπρεπε να κάνει ότι είναι δυνατό για να ασκήσει σωστά αυτό που υπηρετεί.
Σας ακούω όλους με προσοχή και γθ'αυτό ονόμασα το θέμα ο τρόπος των θεραπευτων....δεν έχω άλλες εμπειρίες και σίγουρα εδώ υπάρχουν άνθρωποι με εμπειρία πολλών χρονών ψυχοθεραπείας και θεραπευτων....
Τι να πω.....Κατά πως φαίνεται έπεσα στην περίπτωση.
Μου είναι όπως είπα πολύ δύσκολο πια μα διακρίνω ή να είμαι σίγουρη για το ποιος τελικά θα με βοηθήσει και αν ο τρόπος του θα είναι ο σωστός....
Έχω υποστεί μεγάλη ζημιά και δεν ξέρω τι να κάνω.
Όλες οι απόψεις σας δεκτες και σεβαστές....
Να πούμε επίσης ότι η κατανόηση και αποδοχή των συναισθημάτων αλλά και της συνολικής προσωπικότητας του θεραπευόμενου από την πλευρά του θεραπευτή δεν αποτελεί χάιδεμα αυτιών όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενο σχόλιο.
ο ανθρωπος ειναι παντελως ασχετως και με ψυχολογια και με θεραπεια και κατεφευγε σε αυτες τις σαχλαμαρες που σου σου ελεγε και στους καυγαδες, για να σε ξεγελασει οτι εκει "κατι γινεται", οτι γινεται δουλεια, δηλαδη.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
για μηνυση, πραγματικα, αλλα που να βρεις την ακρη..
δοκιμασες να επικοινωνησεις με την προστασια του καταναλωτη?
δεν υπαρχει καμια βοηθεια δηλαδη απο τετοιους σκιτζηδες που κανουν αντιποιηση επαγγελματος?
αυτο ειναι αδικημα κανονικο, για ξαναρωτα τον δικηγορο σου. αυτος σου ελεγε οτι σου κανει "θεραπεια", οχι οτι σε συμβουλευει.
Ακριβως!Quote:
Originally Posted by aeolus74
και δεν ειναι ισως τοσο αυτονοητο οσο μπορει να ακουγεται...
Δεν είναι καθόλου αυτονόητο.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Εζησα στην πράξη μια διαδικασία "θεραπείας " όπου κάποια συναισθήματα δεν γίνονταν αποδεκτά και κατ'επέκταση δεν γινόμουν αποδεκτή ως άνθρωπος που τα αισθάνεται αυτά.
Όσες φορές και αν το έλεγα αυτό, η απάντηση ήταν ότι για να γίνω καλά πρέπει να χειροτερεψω. Είχα αναφέρει σε προηγούμενη συζήτηση ότι η προσέγγιση ήταν όπως εκείνος έλεγε "ομοιοπαθητικη "
Δεν ξέρω ποιος ήταν ο σωστός και ποιος ο λάθος. Μέσα μου επικρατεί μια σύγχυση. Ήταν εκείνος αδαής και άσχετος; Ήμουν εγώ η προβληματική που δεν μπορούσα να καταλάβω /ανταποκριθώ στον τρόπο του;
Δεν ξέρω. ...και δυστυχώς ένα μεγάλο κομμάτι μέσα μου έχει χειροτερεψει αντί να φτιαχτεί....
3000 ευρώ έδωσα για να θεραπευτω παιδιά....
Ολοι δίνουμε χρήματα για να θεραπευτούμε,το θέμα είναι να μπορείς να έχεις διάκριση.
Οταν βλέπεις ότι δεν σου ταιριάζει κάποιος ψυχοθεραπευτής,απλώς πας στον επόμενο!
Δεν χρειάζονται κλάμματα και δυστυχία,απλά αλλάζεις!
η ομοιοπαθητικη ΔΕΝ σε χειροτερευει... βλακειες με το κιλό σού πουλούσε και εσυ, αφελης και φιλοτιμη, τον εμπιστευτηκες. Οκ εγινε μια πατατα... την επομενη φορα θα εισαι πολυ προσεχτικη, το παθημα γινεται μαθημα.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Ξεκινα με ψυχιατρο σε ενα δημοσιο νοσοκομειο! Υπαρχουν πολυ καλοι στην Αθηνα που κανουν δουλεια!!!
Δεν ξερω να σου αναφερω συγκεκριμενους αλλα ειτε στο Αιγηνητειο πας ειτε στο Δαφνι ακρη θα βγαλεις!!!!
Δεν είχα άλλη εμπειρία με θεραπευτή και ψυχοθεραπειες.Quote:
Originally Posted by Diana1982
Ούτε ξεκίνησα με το σκεπτικό ότι θα αλλάξω 5-6 στην πορεία. Θεωρούσα ότι αν μου έκανε, θα έμενα εκεί μέχρι το τέλος.
Δεν είχα σκοπό να αρχίσω ούτε να τον αμφισβητώ ούτε να είμαι καχύποπτη.
Αυτό προφανώς (μαζί με την τεράστια ανάγκη μου να γίνω καλά ) με έκανε να μην βλέπω σωστά και να μην διακρίνω από την αρχή τι συνέβαινε.
Προσθέστε σε όλο αυτό και τη φύση της διαταραχής μου (ΙΔΨ δηλαδή αμφιβολίες φουλ ) και φτάσαμε σε αυτό που φτάσαμε.
Το θέμα είναι πως προχωράω τώρα πια που δύσκολα εμπιστεύομαι κάποιον και φυσικά όλα μου φαίνονται καχύποπτα. Με ενοχλεί η ζημιά αυτή που έγινε γιατι εγώ δεν ήμουν έτσι. Και γιατί πήρα πολύ δύσκολα την απόφαση να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία. Και ενώ το αποφάσισα, εν τέλει έφαγα την απάτη στη μούρη. ....