χωρισμος και γρηγορη συνεχεια

ισως δεν λεω πιο απλα τα σημαντικα πραγματα=
1.η αληθεια ειναι οτι ειχαμε πολλες διαφορες σαν ανθρωποι, αλλα ενω πιστευα οτι η αγαπη ολα τα νικαει , αυτη μετα 3 χρονια μου λεγε οτι δεν ξεχνουσε ασχημα πραγματα της αρχης της σχεσης μας.3 χρονια μετα ακομα αυτα σκεφτοταν?
2.για τουλαχιστον 1 τελευταιο χρονο η σχεση ηταν χαλι να με πατησει.Οτι ηθελε το ειχε.
3.Οτι ηταν η γυναικα της ζωης μου το λεγα το δειχνα και εμεσα και αμεσα της εκανα προταση γαμου.
4. και κυριοτερο.οταν 4 μερες μετα απο το χωρισμο βγαινει με καποιον τον μπαζει στο εργενικο σπιτι της (σε μικρο επαρχιακο μερος ολα αυτα) και διαρεει οτι ειναι καλα μ αυτον ενω εγω ημουν ο κακος , θεωρω οτι οχι μονο ειχε επεξεργαστει το τελος μας αλλα ειχε προετοιμασει την επομενη σχεση εν οσο ηταν με μενα.
Αρα λοιπον...περα των δεδομενων συναισθηματων που εχω ακομα γι αυτην βρισκομαι σε μια πραγματικοτητα ωμη που λεει εσυ ρομαντικ πονας ακομα γι αυτην κι αυτη σε 3-4 μερες κανει τη ζωη της με καποιον (πληροφοριακα 39-40 ετων ανδρα).. οποτε ?

Το ότι εσύ δίνεις σημασία στις κοινωνικές συμβάσεις δε χρειάζεται να το κάνουν και άλλοι άνθρωποι. Και ο τρόπος που διαχειρίζονται ένα χωρισμό δεν είναι ίδιος για όλους.

Έχεις σκεφτεί ποια μπορεί να ήταν τα δικά της συναισθήματα; Π.χ. μπορεί να ένιωθε μπουχτισμένη, πιεσμένη από σένα κι ένιωθε την ανάγκη να απελευθερωθεί, αλλά μπορεί συγχρόνως να πίεζε τον εαυτό της να παραμείνει γιατί είχε συναισθήματα για σένα, γιατί ίσως είχε την ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξεις ή να αλλάξει η πίεση που ένιωθε. Και μπορεί κάλλιστα να παρουσιάστηκε στη ζωή της ένα φλερτ, στο οποίο στην αρχή αντιστάθηκε γιατί σκεφτόταν τη σχέση σας αλλά άρχισε μια διαδικασία μεταστροφής μέσα της στο πως βλέπει τα πράγματα και στο τέλος της φάνηκε ότι θα είναι καλύτερα με κάποιον άλλο.
Αυτό είναι ένα πιθανό σενάριο. Το ότι εσύ έκανες τα πάντα για αυτή τον τελευταίο χρόνο δε συνεπάγεται ότι είχατε γεφυρώσει τις διαφορές σας, δεν είναι πάντα αρκετό για να σωθεί μία σχέση.
Δε μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα των άλλων, το πως λαμβάνουν στο μυαλό τους τις πράξεις μας. Δεν ήταν η κατάλληλη γυναίκα για σένα και εσύ δεν ήσουν ο κατάλληλος άντρας για αυτή. Όσο και να μη θέλουμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο γιατί τα έχουμε φτιάξει αλλιώς τα πράγματα στο μυαλό μας (αναγκαστικά, γιατί πρέπει να πιστέψουμε σε μία σχέση) τις περισσότερες φορές είναι έτσι απλά τα πράγματα. Υπάρχουν και φορές που δύο άνθρωποι να μη ταιριάζουν αλλά να κάνουν προσπάθεια για να πετύχει η σχέση, αν ο ένας όμως παραιτηθεί από την προσπάθεια για διάφορους λόγους (μπορεί να κουράστηκε, μπορεί να παρουσιάστηκε στη ζωή του κάτι που είναι πιο εύκολο) τότε ο άλλος δε μπορεί να κάνει τίποτα. Όταν λέω ότι δε ταιριάζουν δε το εννοώ de facto, μπορεί κάλλιστα να ταιριάζουν στην αρχή και μετά να αλλάξουν κάποια δεδομένα στη ζωή τους, καταστάσεις που τους κάνουν να αλλάξουν οπτική γωνία και μετά να μην ακολουθούν και οι δύο τον ίδιο δρόμο.
Δε χρειάζεται να φταίει κάποιος από τους δύο για αυτό. Μπορεί κάλλιστα εσύ σαν άνθρωπος και με τη συμπεριφορά σου να είσαι ο ιδανικός άνθρωπος για χιλιάδες άλλες γυναίκες, το θέμα είναι να τύχει να συναντήσεις μία τέτοια που θα είναι συγχρόνως και ιδανική για σένα.

εκτιμω πολυ την αποψη σου.Ειναι πολυ σεβαστα ολα οσα γραφεις.Αναφερω πολυ απλα ομως οτι το μεγαλυτερο κοματι αυτης της σχεσης ειχε αναφορα σε επικειμενη επισημοποιηση της.Η κοπελα λιγο μετα τα 30 και με αρκετες αποτυχημενες σχεσεις στο παρελθον μου δωσε να καταλαβω πως οτιδηποτε αλλο εκτος απο ενα γαμο η αραβωνα ειναι θεωριες.Μαλιστα μου χτυπουσε συχνα το οτι δεν αραβωνιαστηκαμε απο νωρις στη σχεση αυτη.
Μιλαμε για μια επισημη σχεση σε ενα μικρο μερος.
Με ετοιμο κουμπαρο κλπ.
Απ το να εισε σε μια τετοια σχεση , να λες σε ποιο σπιτι μπορουμε να μεινουμε..ποια επιπλα μπορει να εχουμε
κι απ την αλλη ακομα και να φλερταρεις (γιατι εδω για να μπαζεις εναν σπιτι σου 3 μερες απ το χωρισμο μαλλον παραλληλη σχεση μου κανει) νομιζω συγνωμη αλλα ΔΕΝ εχουμε να κανουμε με κοπελα που με βαση τα νορμαλ εχει υποψην της την αξιοπρεπεια και την τιμιοτητα.
Αν μιλαμε λοιπον γενικα πως ναι τα συναισθηματα ειναι υποκειμενικα κλπ. τοτε ναι ανοιγουμε μια μεγαλη συζητηση η οποια μαλλον ταιριαζει για εφηβικες σχεσεις ή για σχεσεις μεγαλουπολεων οπου ολα ειναι σχετικα , οπου οι σχεσεις δεν εχουν κοινωνικο κοστος..οπου πολλα μπορουν να εξηγουνται με μια εξηγηση του στυλ Συγνωμη εκανα λαθος και συνεχιζουμε τη ζωη μας..και δεν τρεχει καστανο κλπ κλπ...

Είναι πιο σημαντικό το κοινωνικό κόστος από το συναισθηματικό κόστος; Όταν διαλύεται μία σχέση πληγώνονται άνθρωποι, το να βάζεις κι άλλες παραμέτρους στις συνέπειες προκαλεί ακόμα περισσότερο βάρος που τουλάχιστον εγώ πιστεύω ότι είναι περιττό.

Τέλος πάντων δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο είναι κατάλληλη αυτή η κουβέντα αυτή τη χρονική στιγμή, αναρωτιόμουνα πολύ πριν σχολιάσω αν κάνω καλά. Όταν χωρίζουμε περνάμε μία διαδικασία επούλωσης, θα δεις πόσες συναισθηματικές αλλαγές θα περάσεις. Τώρα έχεις ανάγκη να την κατηγορήσεις, κάποια στιγμή θα τα δεις τα πράγματα με άλλο μάτι. Το να είσαι μονίμως οργισμένος για κάποιον, το να έχεις μια μόνιμη ανοιχτή πληγή δε κάνει πρωτίστως καλό σε εσένα.

πιστευεις οτι ειδικα σε ενηλικες το κοινωνικο κοστος δεν ειναι σημαντικο?
αλλος αλλαζει πολη λογω χωρισμου....αλλαζει δουλεια..αλλος ζηταει μεταθεση....δεν ειναι παιχνιδια αυτα...

το θετω και λιγο σαν οπτικη...του στυλ μη το παραβλεπεις και το κοινωνικο κοστος.
Ακριβως για αυτη τη διαδικασια επουλωσης μιλαω που προφανως το αλλο μελος την κανει με σχεση που αρχισε εν οσω ηταν μαζι μου.Οποτε αν η γυναικα που ειναι και το συνωνυμο της συναισθηματικοτητας , καταφευγει σε τετοια πραγματα...τοτε μαλλον εγω θα επρεπε η να γελαω η να κερναω...για το οτι γλιτωσα....

Quote:

---

Originally posted by MANOLIS_35

Αν μιλαμε λοιπον γενικα πως ναι τα συναισθηματα ειναι υποκειμενικα κλπ. τοτε ναι ανοιγουμε μια μεγαλη συζητηση η οποια μαλλον ταιριαζει για εφηβικες σχεσεις ή για σχεσεις μεγαλουπολεων οπου ολα ειναι σχετικα , οπου οι σχεσεις δεν εχουν κοινωνικο κοστος..οπου πολλα μπορουν να εξηγουνται με μια εξηγηση του στυλ Συγνωμη εκανα λαθος και συνεχιζουμε τη ζωη μας..και δεν τρεχει καστανο κλπ κλπ...

---

τί εννοεις? υπάρχουν δλδ αντικειμενικα συναισθήματα? αν ναι μπορεις να μου δώσεις ενα παράδειγμα?

Εννοω πχ πως δεν μπορει να εχεις πενθος και να εισε χαρουμενος..τουλαχιστον μονιμα.
Δεν μπορει να κερδιζεις το λαχειο και να στεναχωριεσε.
Αντικειμενικα ,αυτο εννοω εστω, πως καθε περισταση καθε συμβαν εχει περιπου...γνωστες συναισθηματικες αποχρωσεις..

ναι,τώρα καταλαβα τί εννοεις.έχεις σκεφτεί ομως οτι μπορει να κερδισεις το λαχειο κ να μη μπορεις να χαρείς ή να αφήσεις τη χαρά να υπερισχύσει?

αν συμβαινει αυτο καποιο λογο θα χεις? λες να μη θέλεις να χαρεις πραγματικα?

δεν εχεις δει ανθρωπους που λες \" μα δεν του λειπει τπτ! γιατι ειναι ετσι?\" για να ναι ετσι πιστεύω οτι υπάρχει κατι-ενα κενο που οι εξω δεν μπορουμε να δουμε...

γενικά πιστεύω πως καθε συμβαν εκλαμβάνεται διαφορετικα απο ατομο σε άτομο.

θεωρω απλα πως καθε ανθρωπος εχει τη δικη του ιδιαιτεροτητα στο πως αισθανεται και γιατι το αισθανεται.
Αλλα μη ξεχναμε.. πως υπο νορμαλ συνθηκες στη χαρα χαιρεσαι στη λυπη λυπασε.

Αν δεν συμβαινει αυτο τοτε αρχιζουμε αναλυσεις- συζητησεις- αναζητησεις ,- ολα ειναι σχετικα εγω το βλεπω ετσι εσυ αλλιως , δεστο απο την οπτικη μου , αλλα ισως ειναι κι ετσι και χαος και λοιπα.

Την ιδια ωρα που οι δουλειες τρεχουν , τα εξοδα τρεχουν η ζωη εχει τις απαιτησεις της με παιδια ή οτιδηποτε αλλο.
Μιλαω παντα για σχεσεις ατομων ηλικιας ανω των 30.
Που και τα λαθη του εχει κανει και τις δοκιμες του και επιτελους ξερει ποιος ειναι και τι θελει.

μμμμ...μα κ εγω για τετοιες σχεσεις μιλαω. σχέσεις ουσιαστικες ομως. οχι διεκπεραιωτικές.

ειναι εύκολο κ βολικο να θεωρουμε πως υπάρχουν στανταρ κ προκαθορισμενες συμπεριφορες ομως δεν ειναι ετσι.

και οι νορμαλ συνθηκες που αναφέρεις ειναι τοσο σχετικες....για σενα νορμαλ ζωή μπορει να ναι να εχεις μια σχεση οπου θα συζεις κ βλεποντας κ κανοντας. για εναν αλλο αυτο να ναι τρελο κ να θεωρει απαραιτητη προυποθεση για την εξελιξη της σχεσης τον γαμο. πολυ γενικο παραδειγμα ομως το νορμαλ ειναι πολυ γενικο κ θεωρητικο επισης.

τελος: οι αναλυσεις, οι συζητήσεις, οι αναζητήσεις ειναι κατι κακο? εχω την αισθηση οτι καπως ετσι τα βλέπεις αυτα...

Ο ανθρωπος των 30 κ κατι σταματά να ψάχνεται? να βλεπει τί θέλει κ πως? ή μηπως σταματα να κανει λάθη κ δοκιμές? για τα λάθη ειδικα καλα θα ταν....