Όχι. Έγραψα απλά ότι το συζητήσαμε. Εγώ σπουδάζοντας σε μια σχολή που είχε αναλογία 250 κορίτσια/10 άνδρες έκανα παρέα, σχεδόν υποχρεωτικά με πολλές κοπέλες. Από τα 18 λοιπόν άκουγα και παρατηρούσα τις επιλογές τους.
Printable View
Συμφωνώ Mara, μάλιστα αυτό το αποδεικνύει και ο θεσμός της προίκας που υπήρχε, αλλά και μέχρι σήμερα πολλοί άντρες (ειδικά σε ηλικίες που ψάχνουν να κάνουν οικογένεια) κοιτάνε την περιουσιακή κατάσταση της γυναίκας και το αν δουλεύει ή όχι. Εγώ έχω αρκετά παραδείγματα που γνωρίζω προσωπικά.
Εγώ να σασ πω θέλω μία να δουλεύει ή να έχει δουλέψει μία πενταετία τουλάχιστον γιατί αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να συννενοηθουμε πρώτον κ δεύτερον πρακτικά θέματα τι θα τρώμε γιατί εγώ αυτά που παίρνω δε φτάνουν οι περιουσίες ουδέποτε με ενδιέφεραν
Πάντως προσωπικά δεν έχω πρόβλημα ως προς το να επιβιώνω.Και θεωρώ ότι οι περισσότεροι που γράφουν εδώ μέσα επιβιώνουν..Το ζητούμενο όμως δεν είναι το να επιβιώνεις αλλά να έχεις και μια ποιοτική ζωή.Εκει προσωπικά πάσχω καθώς δεν έχω φτάσει στο επίπεδο που θέλω.Η επιβίωση είναι εύκολη θεωρώ για τους περισσότερους μας.Ενα πιάτο φαϊ,ένα κρεβάτι να κοιμόμαστε,να κάνουμε ένα μπάνιο,να φοράμε καθαρά ρούχα,ενα pc και μια σύνδεση στο νετ για να γράφουμε εδώ μέσα τις μ...ς μας!!! ε ..σκέψεις μας..,εχουμε..
Ακόμη και αυτοί που είναι άστεγοι και τρώνε στα συσσίτια του δήμου ή ψάχνουν στα σκουπίδια πάλι επιβιώνουν..Αλλά δεν έχουν ποιότητα ζωής.
εμενα με κοβω σε καμια πενταετια αστεγο.... συσσίτιο από τον δημο κλπ.. εκτος αν παρω τα βουνα και κυνηγαω πουλακια... χα
Πάντως χαρά στο κουράγιο σας όσοι μένετε με γονείς..Και κυρίως που οι γονείς σας αφήνουν να μένετε μαζί τους και δεν σας πρήζουν..Η αν σας πρήζουν,πως τους αντέχετε δεν ξέρω..Εγώ στη τελική θα καθαρίσω σκατά,θα πλύνω πιάτα, θα καταλήξω να γίνω τραβεστί χαχαχα λέμε τώρα,αν δε βρω άλλο τρόπο επιβίωσης παρά να ξαναγυρίσω στο πατρικό μου..
Γενικά η εποχή είναι δύσκολη και πολλοί αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους. Παρά ταύτα, δεν είμαι σίγουρος ότι όσοι δηλώνουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή, έχουν εξαντλήσει και την προσπάθειά τους. Νομίζω ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν θέλουν να ταλαιπωρηθούν ιδιαίτερα για να είναι ανεξάρτητοι.
Εκ του προσωπικού, δεν επιδίωξα την ανεξαρτητοποίηση γιατί η εργασία μου είναι στον ίδιο τόπο με το πατρικό μου σπίτι. Επιπλέον, γι' αυτό που γράφει ο admforall, μετά τα φοιτητικά χρόνια, όντως ήταν δύσκολη η προσαρμογή, τώρα πια έπειτα από τόσα χρόνια, έχουμε συνηθίσει τις τριβές της καθημερινότητας. Απλά συνειδητοποιείς ότι (προσωπικά πάντα) κατά κάποιο τρόπο ο τρόπος ζωής σου προσαρμόζεται στον δικό τους.
always sad σε προκαλώ να κάνουμε μια ανώνυμη ψηφοφορία σε άτομα άντρες και γυναίκες άνω των 25 ετών με ερώτημα "θα σας πείραζε αν ο/η σύντροφος σας είναι άνεργος και πρέπει να συνεισφέρετε κυρίως εσείς για τα έξοδα του σπιτιού σας?" και να δούμε ποιοι θα απαντήσουν ναι ή όχι..Καλώς ή κακώς οι άντρες είμαστε λιγότερο απαιτητικοί στην αναζήτηση συντρόφου.Οι περισσότεροι εκεί έξω απο αυτά που βλέπω προσωπικά απο τον περίγυρο μου ζητάνε κάποια που να βλέπετε και να μην γκρινιάζει πολύ.
Οι γυναίκες είστε που ζητάτε και άλλα πράγματα.
Admforall οι γυναίκες τα έχουν όλα, γι'αυτό. Ξέρετε πως θα σας κάνουν τις δουλειές, πως θα τις κάνετε ότι θέλετε και άλλα πολλά και θέλετε απλά μία να τα ανέχεται αυτά και να μη γκρινιάζει, με συγχωρείς πολύ αλλά έτσι είναι. Οι γυναίκες (όχι όλες) αξίζουν πιο πολλά και γι'αυτό θέλουμε και πιο πολλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι τα βρίσκουμε και δεν μιλάω για λεφτά.
Και ουσιαστικά είσαι νέο παιδί και αντί να ανοίξεις τα φτέρα σου να κάνεις κάτι δικό σου,κάθεσαι και ζεις την ζωή των γονιών σου.Οκ όπως βολεύεται ο καθένας..Εγώ πάντως θα το θεωρούσα ντροπή για μένα σχεδόν 40 χρονών άνθρωπος να ζω απο τους γονείς μου.Και αυτό με ανάγκασαν να το μάθω με το hard way στα 18 μου αλλά τώρα πια χαίρομαι που δεν τους έχω ανάγκη.