Μόλις καταλάβεις γιατί είσαι τελειομανής,τότε θα το ξεπεράσεις....
Να υποθέσω ότι τώρα μένεις με τους γονείς σου.....
Τί λένε οι γονείς σου για την κατάσταση σου;
Είναι νέοι άνθρωποι;
Τα αδερφια σου σε στηρίζουν;
Printable View
Μόλις καταλάβεις γιατί είσαι τελειομανής,τότε θα το ξεπεράσεις....
Να υποθέσω ότι τώρα μένεις με τους γονείς σου.....
Τί λένε οι γονείς σου για την κατάσταση σου;
Είναι νέοι άνθρωποι;
Τα αδερφια σου σε στηρίζουν;
δε ξερω γιατι ειμαι τελειομανης εκτος κι αν ευθυνεται αυτο που ειπαν τα παιδια παραπανω για τους γονεις.
ειμαι 29 και μενω εδω και 1.5-2 χρονια με τους γονεις ναι. ειναι γυρω στα 60 σε ηλικια.
οι γονεις με πιεζουν στην παρουσα φαση να διαβαζω πιο πολυ για τις πανελληνιες γιατι λενε αν συνεχισω ετσι θα απογοητευτω με τα αποτελεσματα των γραπτων μου.
με τον αδερφο μου δε μιλαμε ποτε δεν τα πηγαιναμε καλα.η αδερφη μου μου λεει καμια κουβεντα καλη αλλα ειναι 19 δε μπορει να καταλαβει καποια πραγματα και να μου δωσει απαντησεις
Αυτο το πραγμα να νιωθεις οτι σε παρακολουθουν ειναι τρομακτικο...
Δεν ξερω αν θα επιβιωνα αν το ενιωθα εγω... παντα παριστανω την κουλ και υπερανω :)
Σε ποια σχολη θελεις να περασεις??
στα 29 δινεις για πανελληνιες και ο αδερφος σου ειναι 19 ? Κατι εκανες λαθος ή προσπαθεις τοσα χρονια να τα καταφερεις ?>
Βοο και μόνο αυτό που κάνεις να ξαναδίνεις πανελλαδικές σε αυτή την ηλικία είναι καταπληκτικό!!! Νομίζεις ότι είναι πολλοί που θα είχαν αυτή την όρεξη στα 29 τους;;; Απαιτεί τεράστιο κουράγιο και δύναμη και αυτό από μόνο του λέει κάτι για τον χαρακτήρα σου, ασχέτως του αποτελέσματος! Θα έπρεπε να νιώθεις περήφανη για τον εαυτό σου που πήρες αυτή την απόφαση δεδομένων και των προβλημάτων που αντιμετωπίζεις και να του λες που και που κανένα μπράβο!
Αυτό είναι κάτι που το σκέφτομαι συχνά και εγώ! Υπήρχε ένα διάστημα παλιότερα που ένας με παρακολουθούσε όντως και στηνόνταν έξω από το σπίτι μου μέρα νύχτα και ενώ ήξερα οτι είναι ακίνδυνος, είχα φρικάρει! Πόσο μάλλον όταν νιώθεις οτι αυτό συμβαίνει συνέχεια και δεν έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν ούτε καν δικό σου για να πιαστείς από κάπου. Περνάνε μεγάλο λούκι αυτοί οι άνθρωποι που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε... πολύ γ@μημενη ασθένεια!
εχω διαφορα ψυχωτικα.βλεπω πραγματα που δε ξερω αν υπαρχουν, ακουω φωνες που δε ξερω αν υπαρχουν, πιστευω οτι με παρακολουθουν και μου διαβαζουν τη σκεψη , οτι οι γονεις μου και ολοι με παρακολουθουν και οτι αυτοι δεν ειναι οι πραγματικοι μου γονεις αλλα καποιος τους εχει βαλει..γενικα δυσκολη φαση.
ξεκινησα να θελω για ιατρικη αλλα μετα εκρινα πως εχει περασει ο καιρος για να σπουδασω κατι τετοιο και με τοσες απαιτησεις ενω εγω μπορει να κανω υποτροπες και να μενω πισω και δε ξερω αν θα μπορουσα να γραψω 18.5 πανελληνιες για να περασω εκει.
γι αυτο στοχευω για λογοθεραπεια.δε ξερω αν θα πιασω το 16 που θελει..
ναι ειμαι 29.εχω τελειωσει μια σχολη αλλα δεν εμαθα τιποτα δεν ασχοληθηκα ποτε και δε μ αρεσε και καθολου το αντικειμενο.γι αυτο και το εχω παρατησει τελειως αυτον τον κλαδο και ψαχνω για κατι αλλο που να μ αρεσει περισσοτερο.
η αδερφη μου ειναι 19. εγω 29 και ο αδερφος μου 33
δεν το βλεπω σαν κατορθωμα το οτι ξαναδινω πανελληνιες.το αντιθετο.το βρισκω σαν την τελευταια μου προσπαθεια να διορθωσω τις προηγουμενες αποτυχημενες μου σπουδες.ολοι πανε σε μια σχολη παιρνουν το χαρτι τους και ψαχνουν κατι σχετικο εγω απετυχα σε αυτο.ειναι η εσχατη λυση αυτο που παω να κανω..
Το 70% και βάλε, σπουδάζουν κάτι που δεν τους αρέσει και ασχολούνται όλη τους τη ζωή - αν είναι τυχεροί και βρουν δουλειά- με κάτι που δεν τους αρέσει! Δεν απέτυχες εσύ, το σύστημα των πανελλαδικών είναι αποτυχημένο και έχει αυτά τα αποτελέσματα!
Εσύ ανήκεις στη μειοψηφία που βρίσκει το κουράγιο να ξαναπροσπαθήσει με ένα ηλίθιο σύστημα, παλεύοντας για κάτι που πραγματικά θέλει. Οι περισσότεροι στην θέση σου, παραιτούνται, απογοητεύονται και συμβιβάζονται. Το οτι εσύ επέλεξες τον δύσκολο δρόμο είναι προς τιμήν σου. Θα μπορούσες τώρα να κάθεσαι, να λες έχω ένα πτυχίο και να κλαίγεσαι που δεν βρίσκεις δουλειά.
Εγώ που έχω τελειώσει μια σχολή, όχι την πρώτη επιλογή μου, αν μου έλεγες τώρα να ξαναδώσω εξετάσεις, δεν θα τολμούσα μάλλον. Έχεις πολλή θάρρος και δύναμη! Αναγνώρισε το αυτό στον εαυτό σου, πέστου ένα μπράβο που δεν το βάζει κάτω!
boo καλησπερα..δε ξερω αν με θυμαστε καθολου,αλλα θα σας πω συνοπτικα οτι ειμαι 16 χρονων.. εχω κι εγω απιστευτη τελειομανια σε επιπεδα υπερβολης..δε ξερω ουτε εγω απο που προερχεται..το μοναδικο που γνωριζω ειναι πως οι γονεις μου δεν μου το εχουν προκαλεσει αφου παντα μου λενε το ιδιο πραγμα "και να κανεις λαθος δεν εγινε τιποτα..απο τα λαθη σου θα μαθεις"..εγω ομως δεν μπορω να το αποδεχτω..δε θελω να κανω λαθη..θελω να ειμαι τελεια σε ο,τι κανω..και εκει ειναι που ξεκιναει το προβλημα...καθε φορα που κανω λαθος σε ενα διαγωνισμα,τα παραταω..λεω απο μεσα μου "εκανα λαθος εκει,αρα ειμαι αχρηστη κτλ"..ολη αυτη η αντιδραση μετα απο ενα λαθος με εχει αφησει πισω σε πολλα..πισω στην κοινωνικοποιηση,πισω στο να μαθω καποια τεχνη κτλ(πηγαινα χορο μικρη και επειδη καποιες φορες εκανα λαθος στις κινησεις νευριαζα,στεναχωριομουν κτλ και τα παρατησα με τη πρωτη)..ολο αυτο λοιπον πιστευω οτι ειναι αποτελεσμα χαμηλης αυτοεκτιμησης..και για να λεμε την αληθεια εχω μπολικη...σκοπος μου ομως και σκοπος δικος σας ειναι επιτελους να νιωσουμε καλυτερα με τον εαυτο μας..και να αποδεχτουμε ορισμενα πραγματα...ζουμε μια φορα,πρεπει να προσπαθουμε για το καλυτερο,και αν δε το καταφερουμε δε πειραζει,τουλαχιστον προσπαθησαμε!καλο σας βραδυ
ευχαριστω πολυ!μακαρι! κι εγω δε μπορω να διαβασω καθε μερα και διαβαζω 2 ωρες το περισσοτερο αντε τρεις στο τσακιρ κεφι..
δε το θεωρω κατορθωμα γιατι νιωθω οτι η ευκολη λυση ειναι οι πανελληνιες ενω ο δυσκολος δρομος ειναι να βγεις εξω και να παλεψεις να βρεις δουλεια..οι σπουδες ειναι πολυτελεια στις μερες μας
Δεν ειναι κακο να δινεις ξανα πανελληνιες ,ουτε η ηλικια σου ειναι προβλημα να ξερεις .Απλα μπερδευτικα λιγο
Αλλωστε και εγω ξαναεδωσα (κατατακτηριες) και πηρα το δευτερο πτυχιο μου στα 29 εκει που πραγματικα μου αρεσει.Ποτε δεν ειναι αργα
Κοιταξε να μην τα ισοπεδωνουμε και ολα. Η τελειομανεια εχει πολλα αρνητικα αλλα εχει και τα θετικα της. Οσο νανε αν εισαι (λιγο ή περισσοτερο) τελειομανης τα καταφερνεις στον επαγκελματικο τομεα. Τους τελειομανεις ολοι τους θελουν στην δουλεψη τους.Ειμαστε κελεπουρια. Απο ψυχολογικης αποψεως δεν τους ενδιαφερει αλλωστε . Οποτε απο επαγκελματικης αποψεως ,τουλαχιστον,να μην φοβασε.Αυτο που νομιζεις ,οτι ολοι το ιδιο αποδιδουν και ολοι θα το καναν οπως εσυ ,να ξερεις οτι δεν ισχυει.Και οι εργοδοτες το "πιανουν" αμεσως αυτο.
καλησπερα κι απο μενα. διαβαζοντας για αρκετες μερες το ενδιαφερον forum ηρθε η ωρα να γραψω κ εγω το πρωτο μου σχολιο. και βρηκα το συγκεκριμενο θεμα πολυ κοντα και σε μενα... Ειμαι 40χρ και ζω καπου στην επαρχια, εχω μια μονιμη δουλεια το χομπυ μου ειναι το τενις και τη γιογκα, Η ιστορια μου ξεκιναει οταν αρχισα να παιζω τενις. ειχα ελευθερο χρονο τα απογευματα και ασχοληθηκα απο μονος μου να παιζω με καποια ατομα αυτοδιδαχτοι και αυτοι .. ηταν πιο παλιοι και συνηθως εχανα, ωσπου πηρα την αποφαση να παω σε δασκαλο να μαθω σωστα,, απο κει ξεκινανε τα παρατραγουδα,,
θελοντας να κανω αυτα που εμαθα εχανα ακομα πιο ευκολα οποτε τσατιζομουνα εσπαγα ρακετες μαλωνα με τους αλλους που παιζουν αυτοδιδακτα γυρναγα στο σπιτι κουρελι δε μπορουσα να κοιμηθω το βραδι, αλλα εγω εκει επεμενα,,3 χρονια καθε φορα που γυρναγα απο μαθημα και πηγαινα να παιξω αγωνα αλλο τοσο σφιγκομουνα και εχανα πανηγυρικα.. ολο αυτα με οδηγησε σε ενα ψυχολογο, διαγνωσε ηπια καταθληψη, δεν ξαναπηγα αφου μου εδωσε να καταλαβω οτι ο κοσμος δεν ειναι τελεια φτιαγμενος και εγω ειμαι υποχοδριος,, απλα πλεον προσπαθω να ειμαι οσο γινεται πιο αναισθητος.. διαβασα καπου οτι φταινε και οι γονεις που θελουν τα παιδια τους αριστα σε ολα και εφερα στο μυαλο μου μια φορα μικρος που εφαγα ξυλο απο τον πατερα επειδη δεν ειχα φερει καλους βαθμους,,, αυτα τα ολιγα για αρχη ευχαριστω