Σχιζοσυναισθηματική διαταραχή καταθλιπτικού τύπου

όχι βεβαια ..αλλα επειδή εσυ η ιδια το χαρακτηρισες ως περιεργη αντιδραση,χωρις να δωσεις αλλα στοιχεια..

Σκέφτεσαι φωναχτα :) ένα λεπτο κοριτσι μου.
Είναι ένα πραγμα η αψυχολογητη φυγη και ένα άλλο η ιδεολογια που εχεις οικοδομησει!

Κατ' αρχήν, για ποιο λόγο πήγες σε ψυχίατρο;

Όταν λες δεν μπορώ να νιώσω την αγάπη από την οικογένεια μου τι εννοείς;

Αυτές οι υποτιμητικές σκέψεις για το σύντροφό σου (αν κατάλαβα καλά) συνοδεύονταν και με απομυθοποίηση; Δηλαδή δεν τον γούσταρες πλέον (μέσα στο μυαλό μου τον είχα εκμηδενίσει) ή έβαζες απλά τη λογική και πήγαινες κόντρα στα συναισθήματά σου γι' αυτόν;

Για την έλλειψη συντροφικότητας, λογικό είναι, αφού είχες μάθει για μεγάλα διαστήματα αλλιώς.

Γιατί φοβάσε ότι θα χάσεις τους φίλους σου;

Εμένα μου φαίνονται λίγο ανακατεμένα όλα αυτά. Δεν ξέρω εσύ πως τα βλέπεις. Έχω την αίσθηση πως θα πρέπει να ξετυχλιχτεί ένα μικρό κουβάρι, γιατί για μεγαλύτερα κουβάρια ούτε λόγος, καθώς είναι χρονοβόρα και χρειάζονται γνώσεις.

Λοιπόν;

Quote:

---

Originally Posted by wild.rose.cave.1

Νιώθω ενοχική γιατί έχω καταλήξει να επιβάλλω στον εαυτό μου αυτά που πιστεύουν οι υπόλοιποι. Βρίσκομαι σε μία σύγκρουση γενικά στη ζωή μου μεταξύ αυτών που πιστεύουν οι άλλοι και αυτών που θέλω εγώ. Με αποτέλεσμα να μη νιώθω σίγουρη αν όντως θέλω αυτά που θέλω. Αν αυτά που σκέφτομαι είναι αληθινά ή επιβαλλόμενα από εξωτερικούς παράγοντες. Αν δηλαδή κατασκευάζω τις σκέψεις μου και δεν πηγάζουν αυθόρμητα με βάση τη δική μου κρίση.

---

Σε τέτοια σύγκρουση βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι στη γη. Απλά εννοείς μάλλον ότι σε 'σένα είναι πιο έντονη και πιο αισθητή.

Quote:

---

Originally Posted by wild.rose.cave.1

Γιατί πιστεύεις ότι όντως κάτι δεν πάει καλά; Δεν μπορεί η συμπεριφορά μου αυτή να είναι αντίδραση πχ. σε μία νοοτροπία που έχει η μητέρα μου που θέλει το σύντροφό μου να είναι ακαδημαικά καταξιωμένος; Και να το πέρασε και σε μένα. Έτσι όταν είδα ότι τα πράγματα συναισθηματικά βαθαίνουν να έκανα πίσω επειδή ήξερα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ακαδημαικά καταξιωμένος. Θα με βοηθούσατε πολύ αν βρίσκατε λογικές εξηγήσεις στην περίπωση μου..

---

Ο ερωτισμός λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό σε ασυνείδητο επίπεδο. Γι αυτό σε ρωτάω σε προηγούμενο σχόλιο για τα συναισθήματα που είχες γι' αυτόν. Μου φαίνεται λίγο χοντροκομμένο το να τον απομυθοποίησες λόγο της άποψης της μητέρας σου.

Quote:

---

Originally Posted by wild.rose.cave.1

Που βασικά δεν είναι λάθος να θέλεις έναν ακαδημαικά καταξιωμένο άνθρωπο για να φτιαξεις μια οικογενεια που στους καιρους μας θα εχει κατι παραπανω απο τις βασικες παροχές, αλλά δυσκολευομαι να αποχωριστω αυτον τον νεανικο ρομαντισμο που απαξιωνει τετοιες λογικες.. Μηπως λοιπον ειναι και συμπεριφορά άρνησης να ωριμάσω;

---

Όλα αυτά που λες βασίζονται στη λογική. Ο έρωτας δεν έχει λογική. Λειτουργεί διαφορετικά μέσα μας. Δεν υπάρχει ερωτική ωρίμανση που να βασίζεται σε "λογιστικά στοιχεία". Δημιουργείς συναισθήματα για έναν άνθρωπο, με βάση το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του (σύμφωνα και με τη νοοτροπία που έχεις τη δεδομένη χρονική στιγμή), όχι με βάση το Ε9 ή το βιογραφικό.

Μια χαρά είσαι τσάμπα θα πας στο γιατρό

Εσύ έχεις τα δικά σου θέλω κ αντιλήψεις κ οι γονείς σου προσπαθούν να σ επιβάλουν τα δικά τους είστε διαφορετικά προσανατολισμένοι δηλαδή η μάνα σου θέλει κοινωνική καταξίωση κι εσύ ενδεχομένως θεσ αγάπη θα σου πω κάτι που δε με συμφέρει αλλά είναι αλήθεια πάνω κάτω οι άντρες τα ίδια ελατωματα έχουν όποιον κ να πάρεις τον πρώτο καιρό θα είναι καλά κ μετά προβλήματα δεν παίρνεις το πλούσιο για να είσαι κ καλά και να έχεις κ το κεφάλι σου ήσυχο οι φτωχοί είναι προβληματικοι δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί