Printable View
Ρε ψηλε σαν ψυχωτικός θα έχεις κάποια προβλήματα προσαρμογής στην καθημερινότητά εκεί χρειάζεται γιατροσ να σου πει καμία ιδέα τι να κανεισ όντως οργανικό είναι αλλά βοηθάει κι ο γιατρός που κ που εγώ μετά την ψύχωση έπαθα καταθλιπτικό επεισόδιο πολύ βαρύ εσύ μπορεί να στανιαρισεσ με τα φάρμακα εγώ ρεταρω λιγάκι δε λέω οποίος είναι καλά ασ μην πηγαίνει στο γιατρό αλλά υπάρχουν πολλοί που ρεταρουν κατά τη διάρκεια της ημέρας
Η διάρκεια ήταν λιγότερο από 11 μήνες, μια φορά την εβδομάδα η κάθε συνεδρία από 60 λεπτά. Δεν γνωρίζω τον ορισμό της προσέγγισης.
Αναγκάστηκα να διακόψω λογω οικονομικής δυσχέρειας αλλά ηδη είχα σκοπό να μεταβώ σε ομαδική θεραπεία.
Στην τέταρτη συνεδρία μόλις είδα την πιο σημαντική κατ εμέ αλλαγή το γεγονός ότι «έριξα τα τείχη της άμυνας μου / εικόνας αμυντικής και ένιωσα για πρώτη φορά κατανοήσιμη και αποδεκτή, το δεύτερο ταυτόχρονα ήταν η νέα οπτική μου απέναντι στο περιβάλλον αποκλειστικά και μόνον μέσα από το πώς αισθάνομαι «εγώ» και όχι πως θα βόλευε τους άλλους.
Θέλω να επισημάνω ότι ναι μεν ήταν σκληρό να βιώνω τα δικά μου λανθασμένα μοτίβα και να προσπαθώ να εξελιχθώ σε ένα νέο συμπεριφορικο μοντέλο με ελεύθερη επιλογή διαχείρισης σχέσεων αλλά δε μετανιώνω ούτε σεντ. Χαίρομαι που το βίωσα γιατί εάν δεν το ζήσει κάποιος τελικά είναι μια εμπειρία τόσο ιδιαίτερη που ενόσω είχα διαβάσει κείμενα, βιβλία, είχα ακούσει εμπειρίες μόνο βιώνοντας τον εαυτό μου μέσα στη θεραπευτική σχέση κατάλαβα τι δυναμική μπορεί να έχει.
'Πιθανόν και να είμαι σε λάθος θέμα, όμως σας έχει τύχει ο θεραπευτής σας να έχει ξεσπάσματα άγχους και νευρικότητας.
Ολα στην αρχή πήγαιναν πολύ καλά κι εγώ ήμουν πολύ καλύτερα από την κατάθλιψη μου, ξαφνικά ο ψυχολόγος μου έγινε αγχώδης και νευρικός, σε βαθμό που δεν το ελέγχει μπροστά μου.
Ενώ ο ίδιος ισχυρίζεται ότι κανει καλά τη δουλειά του και δεν συμβαίνει τίποτα, όλα είναι αλλιώς πια.
Διάβασα πολλά άρθρα για τους τοξικούς τύπους και όλα δείχνουν ότι ο ψυχολόγος αυτός είναι τοξικος τύπους. Δηλαδή ανασφαλής, με κενά μέσα του, που κοιτά να τα κουκουλώσει όπως όπως, κυριαρχόντας ατους άλλους, συχνά με αφελή τρόπο τύπου Κατίνα παλιάς γειτονιάς.
Μήπως γνωρίζει κανείς σας κάτι παραπάνω για το θέμα "τοξκός τύπος??
Ζω σε επαρχιακή πόλη και ο εν λόγω ψυ ειδικεύεται και είναι ο πιο κατάλληλος στο πρόβλημά μου. Μίλησα και με δύο ακόμα ψυχολόγους, αλλά, αντικειμενικά δεν έχουν την πείρα του, παρόλη την καλή τους διάθεση να βοηθήσουν.
Πρόσφατα, από μια κρίση του πέρασα ισχυρό πανικό επί μέρες. Προβληματίζομαι.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Σου εχω στειλει πμQuote:
Originally Posted by Αναζητηση
Δεν εχω κανει ποτε ψυχοθεραπεια, αλλα εχω μιλησει ας πουμε 10 φορες συνολο στη ζωη μου με το ψυχιατρο και το βρηκα χαλαρωτικο να μπορεις να μιλησεις για θεματα που δεν μπορεις να μιλησεις με αλλους.
Ασχετως αν πολλες φορες οι απαντησεις στα ερωτηματα που σε "καινε" μοιαζουν γεματες γενικολογιες. Δεν θα μπορουσε να ειναι και διαφορετικα αν το καλοσκεφτειτε.
Με λιγα λογια δεν νομιζω να μπορω να απαντησω σε αυτο το θεμα, αλλα ηταν αν μη τι αλλο ενδιαφερον τις λιγες φορες που μιλησα με καποιον, ανακουφιστικο και με ωθησε σε παραγωγικες σκεψεις.
εκανα ψυχοθεραπεια εναμιση χρονο και δεν ειδα θετικη αλλαγη σε μενα δε την εμπιστευομουν και κλειστηκα πιο πολυ στον εαυτο μου
Πιστεύω εχει να κάνει αναλογα με τον θεραπευτή και το πόσο ευσυνήδειτος είναι.καλώς η κακώς έχουν επιρροή πάνω μας.με είχε βοηθήσει πολύ στο παρελθόν να ξεπερασω καποιες κρισεις πανικου που ειχα.τωρα που ειμαι σε καταθλιπτικο επεισοδιο εχω επισκεφθει δυο φορες ψυχιατρο ενταξει κουλ για την ωρα θελει κ προσπαθεια παντως και διαθεση αλλαγης.
Δυστυχώς το θέμα δεν είναι η διάρκεια της ψυχοθεραπείας αλλά το βάθος των ψυχολογικών προβλημάτων που κρύβουμαι μέσα μας. Διότι όσο πιο βαθιά ειναι τα ψυχολογικά μας τοσο πιο δύσκολο είναι να εφαρμόσουμε στην πράξη αυτα που μας προσέφερε η ψυχοθεραπεία.
Έκανα ψυχοθεραπεία αρκετά χρόνια. Μόνο καλά έχω να πω για τον γιατρό μου και ως ανθρωπο και ως επιστημονα. Τον τελευταίο χρόνο οι συνεδρίες μας ήταν κάπως γιατί εγώ άλλαξα πόλη, ηρθαν στη ζωή τα μωρά μου και γενικοτερα ήταν δυσκολο πολύ να κάνω συνεδρίες αλλά επίσης δυσκολο ήταν και να προγραμματίσω μια πραγματικότητα στην οποία δε θα τα έλεγα κάπου για να διορθώσω τις διάφορες λάθος συμπεριφορές μου. ΄Δεν πίστευα πως θα τα καταφέρω.
Μετά από 7 μήνες που βιώνω την μητρότητα, με τις όποιες δυσκολίες έχει, είμαι σε θέση να πω πως δε χρειάζομαι την ψυχοθεραπεία πλέον. Κανενας ψυχολόγος ή ψυχαναλυτής ή ψυχίατρος δεν εχει να μου προσφέρει τίποτα απολύτως, αντίθετα πλέον πιστεύω πως με την εμπειρία μου εγώ πρέπει να τους διδάξω και πρέπει αυτοι να με πληρώνουν για να κανουμε μεταξύ μας συνεδρίες. Όλο το μυστικό ήταν να αντιμετωπίσω τον φόβο που είχα ως κακοποιημένο παιδί. Δεν είμαι κακοποιητική, διέψευσα όλους τους χαρακτηρισμούς ΄των γονιων μου προς εμένα και απενοχοποίησα τον εαυτό μου. Όντας η μανα πλέον, καταλαβαίνω από την άλλη πλευρά πόσο άδικα μου έχουν φερθεί αλλά και πόσο θάρρος και πόσα κότσια είχα να το παλέψω και να προχωρήσω τη ζωη μου. Όποιου είδους θεραπεία και να κάνουμε, αν δεν κατευθύνουμε τη ζωή μας με πραξεις προς τα εκει που θέλουμε να πάμε δεν γίνεται τίποτα, ακόμα κι αν μας ψυχαναλύει ο καλύτερος θεραπευτής. Αυτό που έχω να καταθέσω μετα από ολη αυτή την ιστορία, είναι πως ο δρόμος για την ευτυχία δεν περνά μέσα από τις νίκες ή τις επιτυχίες, αλλά κυρίως περνά μέσα από την αποτελεσματική διαχείριση της ήττας και της αποτυχίας.
Μαλλον συμφωνεις με αυτο που προειπα.Από τους ειδικούς ίσως πήρες τον τροπο, τη μεθοδολογία για να κατανοήσεις τις αιτίες του προβλήματος και το πως θα πρέπει να κινηθείς για να λύσεις τα θεματα σου. Απ εκει και περα ο θεραπευτης δεν μπορει να σου προσφερει τιποτα, όλα ειναι στο χερι σου, στο κουραγιο και στις ψυχικες σου δυναμεις.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Eίναι βασικός ο θεραπευτής. Όση προσπάθεια κι αν κάνεις μόνος σου, δεν θα τα καταφέρεις χωρίς αυτόν, γιατί πχ προσωπικά πιστευα στην αρχη ότι οι γονεις μου με κακοποιουσαν από αγάπη, και συνέχιζα να είμαι κακοποιητική προς τον εαυτό μου από "αγάπη". Αν δεν έχεις κάποιον ανθρωπο να μπορεί να χειριστεί την παθολογία σου και να σου δείξει το "σωστό" δεν είναι δυνατόν να αλλάξεις. Από την άλλη είναι αυτό που λές, ότι όσο κ να σου λέει ο θεραπευτής ότι ο πατέρας σου πχ δε σε βίασε από "αγάπη" για να σε κάνει καλό παιδί, αν δεν αποφασίσεις να το σκεφτείς από μόνος σου και να αποβάλεις την ενοχή από το μυαλό σου και από τη συμπεριφορά σου, ε τι να κάνει και ο θεραπευτής μετα;Quote:
Originally Posted by ioannis2
Εγώ ΝιkosD. το κλειδί στην επιτυχία της ψυχοθεραπείας πιστεύω ότι είναι η καλή συνεργασία μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου
Αν ταιριάξει η χημεία και μιλάνε θεραπευτής και θεραπευόμενος την ίδια "γλώσσα" τότε η ψυχοθεραπεία θα είναι αποτελεσματική,αλλά η διαρκειά της εξαρτάται από την φρίκη που έχει φάει ο ασθενής και την ικανότητα αλλαγής και προσαρμογής.
Επίσης όλοι οι ψυχολόγοι δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις να βοηθήσουν και ούτε την απαραίτητη διάθεση.
Οσον αφορά τώρα τις δυτικές χώρες που τα ταμεία διακαιολογούν 12 συνεδρίες,αυτό γίνεται καθαρά για οικονομικούς λόγους και όχι γιατί έχει παρατηρηθεί ότι ένας ασθενής χρειάζεται κατά μ.ο τόσες φορές για να συνέλθει
Αυτον που ειχα βρει δεν ταίριαξε η χημεία μας. Απλα εγω ως υπεύθυνο άτομο με καποιο νοητικο υποβαθρο έκρινα ότι βασικά η μεθοδολογια θεραπειας και έπειτα οι απαντησεις - κατευθυνσεις που μου έδινε αποτελούσαν το σωστό δρόμο για να βρω τη λύση, την αλλαγη, την βελτίωση.Quote:
Originally Posted by Diana1982
Το 12 συνεδριες πιστευω δεν ειναι μονο θεμα οικονομικό. Μαλλον τοσο διαρκει για να παρεις τα εφοδια. Αλλιως η ψυχοθεραπεια μετατραπηκε απο εργαλειο βοήθειας, στο χωρο όπου πηγαινεις για να λες τα προβληματα σου για να βρεις ανακουφιση και με κίνδυνο η ψυχοθεραπεια να μετατραπει σε αυτοσκοπό, δλδ να μην προσπαθεις με τα εφοδια που ηδη σου εδωσε να αλλάξεις αλλά να σου ειναι ο χωρος καταφυγης απο την πραγματικότητα, σαν εξαρτηση και αλλοθι, αντι να αντιμετωπισεις την πραγματικοτητα σου για να βελτιωθεις.Εχει δλδ τη λογικη του αυτος ο αριθμος συνεδριων.
ioannis2 φαντάζομαι δεν τα πιστεύεις αυτά που λες.....
Οταν ο άλλος έχει φάει την κακοποίηση χρόνια ή έχει φοβίες ή κάποια διαταραχή που χρειάζονται χρόνια θεραπείας,μπορούν όλα αυτά να ξεπεραστούν σε 12 φορές;
Μήπως να το ξανασκεφτόσουν;
Μιλας για τη ψυχαναλυτική μέθοδο που μπορει να διαρκέσει κάμποσα χρόνια?Quote:
Originally Posted by Diana1982
Μιλησα για τη μεθοδολογια, τα εφοδια, που τουλαχιστον προσφερουν καποιες πιό συγκροτημένες μέθοδοι και όχι για τη λύση στο προβλημα, δλδ το να φυγουν αυτα που προανεφερες τα οποια μπορει να μην ξεπεραστουν ποτέ!