Εχεις δικιο, και να φανταστεις υπηρξε καποιος που πραγματικα υπο αλλες συνθηκες θα ηταν κατι το ιδανικο αλλα τιποτα δεν μπορουσα να τον δω αλλιως!
Printable View
Θα ήταν. Αυτή είναι η διαφορά: Δεν είναι ιδανικός!
Όλοι κρύβουν και κρύβουμε κουσούρια.
Γι' αυτό, καλό είναι να δοκιμάζεις τον άλλον και να δαμάζεις, όσο μπορείς τα αισθήματά σου!
Η ζωή είναι γεμάτη με δωρεάν μαθήματα. Αυτά τα μαθήματα, θα είναι η ασπίδα σου από εδώ και πέρα για να μη πληγωθείς.
Πραγματικά δεν ξερω αν εχω ορεξη να το κανω, και τις προαλλες παλι υπηρξε καποιος που μου εδειξε ενδιαφερον και εγω τα ιδια εκει κολλημενη σε κατι που στο μυαλο μου ειναι το τελειο κ οτι ημουν χαζη που το εχασα οταν επρεπε να το προσπαθησω! Ισως και γι αυτο επιμενω τοσο τωρα, αλλα δεν ειναι το ιδιο πλεον γιατι δεν εχω την ιδια ανταποκριση, καλα να παθω απο την μια αλλα δεν γινεται να αυτοκατηγορουμαι αλλο..
Όσο θα συνεχίζεις να κρατάς παθητική στάση στη ζωή, τόσο θα διαιωνίζεται αυτός ο φαύλος κύκλος. Πιθανόν τα παιδιά που σε πλησιάζουν να μην τα δεχόσουν ούτε υπό άλλες συνθήκες. Η ερωτική έλξη είναι πολύ ειδική περίπτωση και την προκαλούν συνήθως έμπειροι άνθρωποι, ειδικά στις γυναίκες και ειδικότερα στην εποχή μας. Πόσο μάλλον στην περίπτωσή σου, κατά την οποία υποβάλεις τον εαυτό σου σε περιορισμούς, καθώς συντηρείς τον πρώην.
Διέγραψέ τον από παντού και ενημέρωσέ τον γιατί το κάνεις. Ζήτησέ του να μη σου ξαναστείλει ποτέ.
Θα πονέσεις στην αρχή αλλά θα το ξεπεράσεις. Τότε μόνο μπορεί να βρεις κάποιον που να σ' εξιτάρει όσο αυτός. Προς το παρόν αυτή η θέση στην καρδιά και το μυαλό σου είναι κατειλημμένη.
Θα τολμούσες να τον ρωτήσεις γιατί διατηρεί ακόμη την επικοινωνία σας;...Εφόσον, έχει φαινομενικά προχωρήσει στη ζωή του...
Οταν λες το προσπάθησε πολύ εννοείς σε πλησίαζε συχνά, σχεδόν πιεστικά, σου εβγαζε αισθημα και σου ζητούσε να γνωριστειτε καλύτερα, να βγειτε για καφε κλπ συναφή και απομακρύνθηκε όταν εσυ του εδωσες την εντυπωση, παρολες τις πιεσεις του, ότι δεν ενδιαφέρεσαι? Ή απλά σου ειπε μια δυο φορες κι αυτο είναι όλο?
Διοτι αν ισχύει το πρωτο, ασχέτως ότι βρήκε καποια αλλη, αν στο μυαλο του εσύ εισαι αυτό που θα θελε στη ζωη του, την αλλη θα την παρατησει και θα ρθει σε σενα αμα του δώσεις εσυ το πρασινο φως.
Γνωριστηκαμε καλυτερα υπηρξε κατι απλα δεν κρατησε πολυ γιατι εγω δεν ημουν ετοιμη για σχεση κ βασικα για εναν αλλον λογο που τωρα μου φαινεται τοσο χαζος που ντρεπομαι κ να τον πω.. λογω εθνικοτητας ειναι απο αλβανια κ τοτε ημουν διστακτικη για το πως θα σχολιαζοταν. Τελοσπαντων το προσπαθησε πολυ κ για χρονια μπορω να σου πω.. Τωρα ειμαι στη θεση που ηταν αυτος καποτε εγω ειμαι αυτη που εχει μεινει πισω κ αυτος που εχει προχωρησει βασικα εγω δεν προχωρησα ποτε παντα τον σκεφτοουν αλλα τελοσπαντων. Ναι παρατηρω οτι θελει να εχει μια επικοινωνια μαζι μου αλλα δεν νομιζω οτι ειναι ετοιμος η διατεθημενος για κατι αλλο πλεον. Οπως επισης πιστευω πως κ εγω δε θα θελα να μου εδειχνε κατι αλλο απο την στιγμη που ειναι σε σχεση το θεωρω ανεντιμο. Καποιες φορες σκοφτομουν ας εκανε το βημα κ δεν με νοιαζει κ αν εχει κ σχεση αλλα δεν ειναι ετσι..
Και τόσα χρόνια που αυτός προσπαθούσε, εσύ τι έκανες; Το έπαιζες δύσκολη; Δε γούσταρες; Φοβόσουν απλά την κατακραυγή; Γιατί στα τόσα χρόνια δεν διέκοψες την επικοινωνία; Μήπως ήταν γλυκιά η πολιορκία και σου άρεσε να την συντηρείς;
Ισως εχεις και δικιο, ισως ειναι και αυτο.. του δινω δικιο σε πολλα γι αυτο αισθανομαι ενοχη ομως δεν ηταν μια ευχαριστη κατασταση ουτε για μενα, και δεν ηταν απλα η κατακραυγη αλλα περισσοτερο με ενδιεφερε η γνωμη των δικων μου ανθρωπων.. θα μου πεις τωρα τι αλλαξε.. απλα κουραστηκα να καθοριζω την ζωη μου συμφωνα με το τι θεωρουν οι αλλοι σωστο..
Απλά να ξέρεις πως όσο συνεχίζεις να το συντηρείς αυτό, τόσο ποιο δύσκολα θα βγείς. Επίσης, ακόμη κι αν τα χαλάσει με τη δικιά του για πάρτη σου, ο βίος ανθόσπαρτος δεν είναι βέβαιος, ειδικά από τη στιγμή που εσύ δεν είσαι και έμπειρη (έχεις κάνει ποτέ σου σχέση; ).
Γενικά πάντως εγώ το βλέπω περισσότερο ως πείσμα λόγο της καταπίεσης των γονιών σου, όπως και πληγωμένο εγωϊσμό, γιατί δε συνεχίζει να σε πολιορκεί όπως πριν.