Τελικά βγαίνει σε καλό;

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Mara το εμπνευστικα και απο ενα post σου, οτι το πιο ακραιο που ακουσες ηταν οτι τελικα σε καλο σου βγηκε. Αν και ετσι οπως το εχεις φιλοσοφησει και απο αυτα που γραφεις θα υπεθεται κανεις οτι εσυ δεν το βλεπεις ετσι, ομως κι εσυ δεν θα επελεγες να ξαναζησεις τα ιδια, οσο και πιο συνηδητοποιημενη και πιο φιλοσοφημενη εισαι τωρα. Ειναι λογικο.

---

σαφως και δε νιωθω οτι ειμαι τυχερη γιατι δεν εζησα την ανεμελια της παιδικης ηλικιας. Αυτο μου λειπει, η ξεγνοιασια, το να μην σκεφτομαι τι θα μου ξημερωσει, το να ζω χωρις αγχος, το να μη χρειαζεται να σκεφτομαι συνεπειες/τι μπορει να παει στραβα για να προστατευτω.

οτι δεν μου βγηκε σε κακο το αντιλαμβανομαι ως εξης: και σχολειο πηγα και μορφωθηκα, και σπουδασα, και οσα ηθελα να κανω μεχρι στιγμης τα εκανα και γενικα την υγεια μου την εχω, εστω με προβληματακια ρυθμιζομενα, γενικα θεωρω οτι εχω ενα καποιο ταλεντο στο να τα βγαζω περα, εστω κι αν αργω λιγο. Αυτο.
Οχι ομως οτι αγαπω τον εαυτο μου, οτι με σεβομαι ή με εκτιμω περισσοτερο. Μη σου πω οτι υποσυνειδητα με κατηγορω...
Και το αλλο που βλεπω σε μενα ειναι οτι δεν εχω αλλα αποθεματα αγαπης για αλλους, αντοχες ή ανοχη ακομα. Σα να ξοδεψα ολη την αγαπη και τις αντοχες που ειχα για τους γονεις μου και δεν υπαρχει κατι αλλο...

Θεωρητικα απανταω!πιστευω πως ολοι αγαπαμε τους εαυτους αλλα η ανασφαλεια,η χαμηλη αυτοεκτιμιση,η αναγκη να ειμαστε αποδεκτοι...κ δεν ξερω τι αλλο δεν μας αφηνει να σκεφτουμε καθαρα κ κανουμε λαθος επιλογες!αγαπαω τον εαυτο μου δεν σημαινει οτι ειμαι παρταλι αλλα οταν δω οτι κατι-καποιος δςν μου κανει καλο φευγω
Απανταω ειδικα τωρα!εγω εχω γαδ και καταθλιψη,δυστηχως επρεπε να το περασω για να μαθω να σεβομαι τον εαυτο μου γιατι με αγαπω,ζητησα βοηθεια και θελω να γινω καλα!ο αδερφος μου ομως εχει ψυχωση και δεμ θεωρω οτι τον εκανε πιο δυνατο ουτε το βρηκε τον εαυτο του,το αντιθετο θα λεγα τον εχασε!

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Αφου συμφωνουμε με την αποψη Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες τοτε συμφωνουμε οτι οι normal δεν ειναι τοσο δυνατοι.

---

αυτο σηκωνει μεγαλη συζητηση...
πχ σκεψου εμενα με οσα εχω περασει. Σκεψου και μια κοπελα που μεγαλωσε με νορμαλ γονεις, φυσιολογικο πλαισιο ζωης.
Πες οτι και οι 2 ειχαμε παρομοιες ευκαιριες για μορφωση και καταρτιση και κοινωνικοποιηση. Για σκεψου τωρα ποια ειναι η πιο δυνατη? ποια εχει καλυτερη ποιοτητα ζωης?
Στη δυσκολια ναι την τρωω λαχανο, ασυζητητι. Εχω τον τροπο, και την τακτικη.
Αλλα στην ηρεμια, στην ποιοτητα ζωης, στη χαλαρωση, στην απολαυση του να μην προσπαθεις, στη χαρα, στο να μην νιωθεις ενοχες ή υποχρεωμενος να αποδεικνυεις συνεχως ποιος εισαι, και αλλα πολλα, δεν με τρωει λαχανο αυτη??
Εγω για να μη νιωθω ενοχες το δουλευω μια ζωη με τον εαυτο μου. Η αλλη δεν εχει μαθει να εχει ενοχες.
Εγω νιωθω υποχρεωμενη να αποδεικνυω οτι δεν ειμαι η χαζη/τεμπελα/κλπ. Η αλλη δεν εχει μαθει να λειτουργει με ταμπελες. κλπ κλπ.
Αυτο ειναι το ενα.
Το αλλο ειναι οτι ολες οι δυσκολιες δεν ειναι ιδιες ουτε της ιδιας βαρυτητας. Ειναι αλλο πραγμα να εχεις γονιο με καρκινο και αλλο πραγμα να εχεις γονιο με ψυχωση, που φανταζεται διαφορα. Ειναι αλλο πραγμα να χρωστας σε μια τραπεζα και να σε κυνηγανε οι δανειστες και αλλο πραγμα να σπανε μαζι σου πλακα οι μπουληδες της γειτονιας κλπ. Και φυσικα αλλο πραγμα ειναι να θετεις εναν μεγαλο στοχο, πχ να τρεξεις εναν μαραθωνιο και δωσεις το 100% του εαυτου σου για να αποδωσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

αυτο σηκωνει μεγαλη συζητηση...

---

Αυτό ακριβώς, βιαστήκαμε όλοι να συμφωνήσουμε με την άποψη ότι: Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες. Είναι όμως έτσι; Δεν ξέρω αν συμφωνώ απόλυτα. Μήπως οι normal ειναι πιο δυνατοι;

Οι δυσκολίες ειναι σχετικές για τον καθενα, για αυτο έγραψα πιο πάνω, δυσκολίες ειναι αυτες που προκαλουν μεγαλη στεναχωρια, ανξαρτητα τι αντιμετωπιζει ο καθενας. Ειναι ενα πιο στανταρ κριτηριο για τον βαθμο δυσκολίας. Η πιο ακριβης αποψη θα ηταν: Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο τις στεναχωριες που τους προκαλεσαν οι δυσκολιες.

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Απανταω ειδικα τωρα!εγω εχω γαδ και καταθλιψη,δυστηχως επρεπε να το περασω για να μαθω να σεβομαι τον εαυτο μου γιατι με αγαπω

---

Άρα θα επελεγες να ξαναπερασεις τα ίδια; Σου βγήκε σε καλό; Ρητορικη η ερωτηση, απαντησες πιο πανω όχι.

Οχι δεν θα επελεγα να περασω τα ιδια,θα επελεγα να παω νωριτερα σε εναν ψυχολογο να με βοηθησει ετσι ωστε να μην εφτανα στην καταθλιψη!

https://www.e-psychology.gr/forum/th...αθλιψης


Την εποχη που ειχα διαθεση και ανοιγα θρεντ ..............

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

https://www.e-psychology.gr/forum/th...αθλιψης


Την εποχη που ειχα διαθεση και ανοιγα θρεντ ..............

---

Το 6 κ 11 τα λενε ολα!!!

Δεν εχει νοημα να μετανιωνεις για την ζωη που εζησες , διοτι συμφωνα με την αγαπημενη μου θεωρια του χαους ( ετσι την λενε ) , ενα φαινομενικα ασημαντο γεγονος , πυροδοτει μια διαφορετικη αλυσιδα γεγονοτων , που μπορουν νλαξουν ριζικα την ζωη σου ...ενα παραδειγμα ? δεν παθαινεις κτθλψη , γνωριζεις τον-ην ταδε , και αποβανει καταστροφικη αυτη η γνωριμια για την ζωη σου ............... οι εναλλακτικες ειναι απειρες , ειτε καλες , ειτε κακες .............

Πιστευω οτι οι δυσκολιες σε κανουν δυνατό μετα την εφηβεία...για πριν δε ξερω...δηλσδη ως παιδι καλυτερα να χεις καποια υγιή θεμέλια..ετσι ωστε αργοτερα να λυνεις προβλήματα που θα σου σκασουν αντι να παλευεις να χτίζεις θεμέλια

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερα?Να είσαι πιο δυνατός από τους άλλους ή να είσαι πιο ανέμελος και ξέγνοιαστος?

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερα?Να είσαι πιο δυνατός από τους άλλους ή να είσαι πιο ανέμελος και ξέγνοιαστος?

---

Θαρρώ κάτι ενδιάμεσο,ότι απαιτούν οι περιστάσεις δηλαδή.

Quote:

---

Originally Posted by cube

Πιστευω οτι οι δυσκολιες σε κανουν δυνατό μετα την εφηβεία...για πριν δε ξερω...δηλσδη ως παιδι καλυτερα να χεις καποια υγιή θεμέλια..ετσι ωστε αργοτερα να λυνεις προβλήματα που θα σου σκασουν αντι να παλευεις να χτίζεις θεμέλια

---

πολυ ευστοχη επισημανση.
αν υποθεσουμε οτι οι δυσκολιες δινουν παραλληλα και εμπειριες και δυναμη, δεν μπορω αυτο να το φανταστω να ισχυει απο την παιδικη ηλικια.
για μενα, σιγουρα η παιδικη ηλικια χρειαζεται ασφαλεια, χαρα, αγαπη και ηρεμια για να μεγαλωσει ευτυχισμενος ενηλικος.
απο κει και περα, το δεχομαι οτι οι δυσκολιες που καταφερνεις να ξεπερνας σου δινουν εφοδια (αν δεν σε σκοτωσουν) αλλα οχι στην παιδικη ηλικια.
δεν το δεχομαι με τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

απο κει και περα, το δεχομαι οτι οι δυσκολιες που καταφερνεις να ξεπερνας σου δινουν εφοδια (αν δεν σε σκοτωσουν) αλλα οχι στην παιδικη ηλικια.
δεν το δεχομαι με τπτ.

---

Οι δυσκολιες της παιδικης ηλικιας παντα αφηνουν ανασφαλειες , που σε ακολουθουν στην ζωη σου .......ε ?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Οι δυσκολιες της παιδικης ηλικιας παντα αφηνουν ανασφαλειες , που σε ακολουθουν στην ζωη σου .......ε ?

---

αυτο πιστευω.