Printable View
Δεν τα έχω συμπληρώσει ακόμα.Ούτε η μητέρα μου ,ούτε ο πατέρας μου ωρίμασαν και δεν ήταν ποτέ έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνες οικογένειας και μάλιστα δεν είμαι μόνο εγώ είναι και άλλα δύο παιδιά τα οποία ευτυχώς είναι καλά εκτός από το ότι η αδερφή μου όταν ήταν μικρή φοβόταν τη μαμά και ότι μερικές φορές παθαίνει κρίσεις πανικού αλλά τις ξεπερνάει σιγά σιγά.Ίσως είναι που εγώ ήμουν μεγαλύτερη και ένιωθα πιο υπεύθυνη και τα βοηθούσα,ίσως λόγω διαφορετικού χαρακτήρα, δεν ξέρω.
βαζε μερικα κενά για βγαίνει όλο το κείμενο.Quote:
Originally Posted by Mary93
Καλα κληρονομικο δεν είναι :P
Ισως όμως είναι λογικό επειδή μεγάλωσες σε αυτο το περιβάλλον. Πιστευω ειναι πολυ ευκολο απο ενα κακοποιητικο περιβάλλον να καταλήξεις ή το θύμα ή ο θύτης (στη μελλοντική σου σχέση ή ακόμη και παιδιά). Ομως ακόμη μενεις μαζί τους δε ξερω αν μπορεις να το διαπιστωσεις τοσο ξεκαθαρα.
Γενικα βαζε στοχους στο να φυγεις απο το σπίτι όταν μπορεσεις, εστω και αν δεν αρεσει στους γονεις σου.
δεν ξερω παντως το καλυτερο θα ηταν μολις σταθεις στα ποδια σου να κοψεις τα πολλα πολλα.....Quote:
Originally Posted by Mary93
ειναι και θεμα ανθρωπου αν μπορει να αποκοπει απο την οικογενεια τοιυ...αλλα αυτοι οι ανθρωποι μονο οικογενεια δεν μπορουν να χαρακτηριστουν
Αυτό έχω βάλει στόχο.Οικογένεια θα κάνω αν κάποια στιγμή είμαι καλύτερα γιατί αν συνεχίσω να είμαι όπως είμαι τώρα σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο για οικογενειακό περιβάλλον.Φαίνεται αυτό που έχω και δυσκολεύει τις σχέσεις μου.Η ψυχολόγος όμως μου είπε ότι ένα ερωτικό ενδιαφέρον θα μου έκανε καλό και ότι πολλοί άνθρωποι δεν θα έχουν πρόβλημα με αυτό που μου συμβαίνει.Όταν θα μπορέσω να κάνω τις δικές μου επιλογές θα είναι πιο καλά τα πράγματα ευτυχώς έχω αρκετό πείσμα.
Εγινες γονεας των αδερφων και γονεας του εαυτου σου, στερηθηκες ξεγνοιασια, δεν ελαβες στοργη - αποδοχη - υγιη ορια για να αναπτυχθεις. Αχ... το αστειο εντος πολλων εισαγωγικων ειναι οτι η γενια αυτη πιστευει πως δεν ειχε ψυχολογικα προβληματα παρολο που μεγαλωσαν μεσα στη βια και την μετεφεραν στα παιδια τους.
Μεχρι να γιατρεψεις καποιες πληγες που σου ανοιξαν και χωρις να θες τις επαναλαμβανεις στις σχεσεις σου, αυτο εμαθες στη τελικη πως ειναι η σχεση, θα περασεις κι αλλο πονο. Αυτο το ειδος του πονου ομως ειναι το καλυτερο. Θα μαθεις ποια εισαι εσυ, ποιες πλευρες σου μπορεις να ενδυναμωσεις και σιγα σιγα να εχουν λιγοτερη αξια οι φιγουρες που σε "τσακισαν" .
Αναφερομαι στα οφελη της ψυχοθεραπειας, εκει ανακαλυψα τον πονο που αναφερω παραπανω.
Καλη αναρρωση :)
Τελικά με το τραγούδι έπεσα μέσα καλώς ήρθες
Πόσο δίκιο έχεις σ'αυτό.Πιστεύω ότι πρώτα στον ψυχίατρο έπρεπε να πάνε οι γονείς μου και μετά εγώ. Μέχρι και σήμερα δεν αποδέχονται τίποτα και πιστεύουν ότι δεν έφαγα αρκετό ξύλο.Δεν έχουν αποδεχτεί καν ότι έχω κατάθλιψη,ο γιατρός μου είπε ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Θέλω και εγώ να πιστεύω ότι θα βγω πιο δυνατή απ' όλο αυτό και ότι η ψυχοθεραπεία θα με βοηθήσει.Ευχαριστώ!
Εντάξει το τραγούδι ήταν λίγο υπερβολικό αλλά μου αρέσει αυτού του είδους το χιπ χοπ. Καλώς σας βρήκα.Quote:
Originally Posted by elis
Δεν προκειται να το παραδεχθουν. Περασα απο αυτον τον δρομο και μονο τον εαυτο μου πληγωσα. Θα βελτιωθει η κατασταση γιατι εισαι αγωνιστρια κοριτσι μου γλυκο. Οποιος αγωνιζεται δεν χανει, νιωθει πως "χανεται" αλλά δεν ειναι ετσι.
Πήρες έγκριση ότι αξίζεις κι από μένα ότι θεσ εδώ είμαστε
Constantly curious σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Πολλές φορές όντως νιώθω ότι χάνομαι αλλά το παλεύω.
elis σ'ευχαριστώ πολύ.Χαίρομαι που βρήκα αυτό το forum.
στο μαθηματικο αθηνα εισαι?
εαν ναι παιζει να σε εχω πετυχει κιολας:p
παω συχνα εκει...και ζωγραφου συχνα παλι
Όχι δεν σπουδάζω στην Αθήνα.Σε επαρχιακή πόλη.:)
εισαι ατυχη δεν θα με εχεις γνωρισει τοτε:pQuote:
Originally Posted by Mary93
Είμαι άτυχη όντως τι να κάνουμε?Αυτά έχει η ζωή.Ας πρόσεχα!!!χαχαχα:p