Originally Posted by
NikosD.
Lessing,
με κάθε σεβασμό, θέλω να σου πω ότι μάλλον αδίκησες το άρθρο. Το άρθρο δεν μιλά για τον θεραπευτή που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του και της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. Αναφέρεται όμως σε διαδικασίες όπως η αντιμεταβίβαση, που είναι έννοιες ψυχοδυναμικών θεραπειών.
Η αντιμεταβιβαση είναι ο (ψυχολογικός) τρόπος με τον οποίο ο θεραπευτής ανταποκρίνεται στην παρουσία -αλλά και στα λεγόμενα- του θεραπευόμενου.
Η συγγραφέας, με τα παραδείγματα περί ναρκισσιστικής ή σχιζοειδούς προσωπικότητας, επιχειρεί μια μετα-ανάλυση της συναισθηματικής ανταπόκρισης του θεραπευτή. Με άλλα λόγια, δεν μοιράζει ευθύνες, δεν δικαιολογεί, αλλά επιχειρεί να ερμηνεύσει.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την εκτίμηση σου προς τον Carl Rogers.
Πέρα όμως από την προσωποκεντρική σκοπιά του Rogers, υπάρχουν και άλλες ψυχοθεραπευτικές σχολές που προσεγγίζουν διαφορετικά την έννοια της διάγνωσης, την έννοια της ευθύνης του θεραπευτή, την έννοια του ασθενή/πελάτη.
Μην ξεχνάς για παράδειγμα, πόση κριτική δέχτηκε η προσωποκεντρική προσέγγιση που αναφέρεται στην έννοια του πελάτη -αντί του ασθενή- έννοια που την είδαν πολλοί με απέχθεια μιας και την ταυτίζουν με αυτή της συναλλαγής.
Όλες όμως οι "σχολές" έχουν προσφέρει με κάποιο τρόπο, στην ανάπτυξη της επιστήμης της ψυχολογίας.