Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. όπως είπαμε όλοι έχουν οριακά στοιχεία αλλά δεν είναι οριακοί αυτόματα. Για να γίνει διάγνωση θα πρέπει το άτομο να ταλαιπωρείται πάρα πολύ και καθημερινά. Προφανώς και όταν καποιος χωρίζει η αδικείται θα νευριάσει αλλά δεν είναι η καθημερινότητα του έτσι. Κάποιος που είναι οριακός δυστυχώς βρίσκεται σε μία μόνιμη κρίση. Μέχρι να αρχίσω ψυχοθεραπεία και αγωγή ήμουν κυριολεκτικά σε μόνιμη κρίση. Οι σχέσεις μου ήταν ότι να ναι δεν είχα χρήματα γιατι έσπαγα συνέχεια κινητά και έπαιρνα καινούργια ή έπαιζα τζόγο ή τράκαρα με το αμάξι, πήγαινα σε γιατρούς είτε από άγχος, δύσπνοια κ.τ.λ είτε επειδή είχα σπάσει κόκκαλο από νεύρα είτε επειδή είχα κάνει ράμματα πάλι από νεύρα και πάει λέγοντας. Αν δεν το έχεις ζήσει δεν μπορείς να καταλάβεις, δεν μιλαμε για έναν απλό τσακωμό ούτε για απλή δυσφορία. Προφανώς και ο τίτλος δεν είναι ότι καλύτερο. Για εμένα δεν είμαστε κάτι διαφορετικό απλά βιώνουμε πιο έντονα τα πάντα. Οι μηχανισμοί άμυνας μας είναι πολύ απλοί εξού και το άσπρο μαύρο που λένε. Και πολλές φορές γινόμαστε παράλογοι. Όλοι λοιπόν φωνάζουμε και σπάμε αλλά όχι συνέχεια. Επίσης οριακός ξεοριακός αν πας σε έναν γιατρό να σε δει δεν πας για χομπυ, κάτι σε απασχολεί οπότε καλό είναι να το δεις. Σημαντικό είναι να ζεις όπως έχεις φανταστεί το ιδανικό, άσχετα με ταμπέλες.