Μα στο γαμο δεν τους ενδιαφερει αν δεν υπαρχει αγαπη, αρκει που υπαρχει γαμος! Γαμος ισον νομιμο, ευλογημενο και θεαρεστο σεξ. Κι ας μην υπαρχει χημεια μεταξυ τους, ή μοιρασμα, συντροφικοτητα. Και σεξ οχι για τη χαρα της επαφης, αλλα για εκτονωση και αναπαραγωγη. Δηλαδη αν αυτο δεν ειναι διαστρεβλωση του ενστικτου και απαξιωση του ανθρωπινου νου, τι ειναι?
Ακυρωνουν το συναισθημα. Αυτο με τσαντιζει...
Δε λεω να περασουμε στο αλλο ακρο, απο τα 14 σεξ, ποτα και καλοπεραση...ουτε στα 20 κανω σεξ αρα παντρευομαι και γεννοβολαω αν δεν μπορω να το υποστηριξω. Ουτε να κυκλοφορω σαν το σουργελο στο δρομο... Στο μεσο φυσιολογικο κοινωνικο πλαισιο αναφερομαι. Να ζησω την ηλικια μου οπως αρμοζει στις συνθηκες, να μιλαω με ανθρωπους, ή μαλλον να εχω το θαρρος να μιλαω με το αλλο φυλο, να κανω παρεες, να εχω φιλους, να αναπτυχθω κοινωνικά, να ζησω εμπειριες (εκδρομες, καλοκαιρια με παρεες, σινεμα, βολτες κλπ).
Οχι να σκεφτομαι πχ στα 20 αν ειναι αμαρτια να παω σινεμα, λες και δεν εχω την κριση να αντιληφθω τι ειναι αυτο που βλεπω...
Ή να μιλαω με το αλλο φυλο και να σκεφτομαι πωωωωωωω εκανα κατορθωμα που ειπα 2 κουβεντες.
Εγω αν μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω και να με συμβουλευσω στο γυμνασιο, αυτο θα ελεγα, κοινωνικοποιηση για την κοινωνικοποιηση! να μαθω να μιλαω, να ειμαι ανετη, να εχω χιουμορ, να μην ντρεπομαι, να ειμαι ευχαριστη στην παρεα κλπ. Θα ειχα γλιτωσει μια 10ετια τουλαχιστον αργοτερα κοπων για να τα καταφερω ολα αυτα....
Στην αγαπη που λες, ομως, θα κριθουμε απο τις πραξεις, οχι απο το τι γενικα νιωθουμε. Πως αυτη την αγαπη την μετουσιωσαμε σε πραξεις. Και η γνησια αγαπη προς τον εαυτο μας προυποθετει αυτογνωσια...