Originally Posted by
Breath
Γεια σου Νεφέλη, συμφωνώ πολύ με τα όσα έγραψε ο/η Antipression, δώσε βάση σε αυτά που έχεις, φιλίες, δραστηριότητες... Και για την ΙΔΨ άστην ας υπάρχει στο παρασκήνιο, είναι όπως όταν ζεις σε ένα σπίτι και καμιά φορά ακούγεται απ' έξω κάποιο κορνάρισμα, ένα κομπρεσέρ, ένας συναγερμός αυτοκινήτου, η δυνατή μουσική του γείτονα που δεν σ' αρέσει κλπ εντάξει είναι λίγο εκνευριστικό, αλλά συνεχίζεις τη ζωή σου και με αυτό το "θόρυβο", έτσι δεν είναι? δεν είναι το τέλος του κόσμου. Άμα αρχίζεις να σκέφτεσαι αν και πότε θα γίνεις καλά ή αν μιζεριάζεις όχι για τις εμμονές, αλλά και για την ίδια την πάθηση, τότε ναι αυτοσαμποτάρεσαι. Αποδέξου ότι έχεις αυτό, δεν πειράζει, τα δύσκολα μας κάνουν πιο δυνατούς...
Εφόσον έχεις αντέξει χωρίς τα φάρμακα εδώ και χρόνια και έχεις μια σχετικά καλή ζωή, λειτουργική, μην τα πάρεις - γνώμη μου. Και δες τι δρα αγχολυτικά σε σένα, άσκηση ή κάτι άλλο είναι καλός αντιπερισπασμός όταν έρχονται οι ιδεοληψίες κλπ. Εν πάσει περιπτώσει αφού έχεις ψυχολόγο, που εμπιστεύεσαι, συνέχισε τη δουλειά που κάνετε μαζί, συζήτησε και για το θέμα των φαρμάκων που σε απασχολεί. Και αν σε παίρνει από κάτω καμιά φορά όπως είναι φυσικό και σε καταλαβαίνω, μίλησε γι' αυτή τη στενοχώρια και σε ένα κοντινό σου άτομο και στον ειδικό βέβαια, όταν τα μοιραζόμαστε καταλαγιάζει λίγο αυτό το αίσθημα απελπισίας, προσπάθησε να μη το δραματοποιείς παραπάνω. Και πάλι σκέψου τα όσα κάνεις στη ζωή που σε γεμίζουν και ότι τα κατάφερες ως εδώ και ΑΝΤΕΧΕΙΣ.
