ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ...ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ..

Quote:

---

Originally Posted by GIRI

Το Seroxat το ξεκίνησα Δεκέμβριο, τώρα θέλω να το κόψω σιγά-σιγά αλλά δεν είμαι σίγουρη πως..
Νομίζω ότι πρέπει να γίνει σταδιακά: Να παίρνω το μισό ας πούμε κάθε μέρα για λίγο καιρό και μετά να το κόψω
Δεν θέλω να παίρνω χάπια σε όλη μου τη ζωή, με έχει πιάσει στεναχώρια..
Αν μόνο μπορούσα να βάλω σε λόγια το ΠΟΣΟ πολύ θέλω να μην ξαναχρειαστώ ΠΟΤΕ ξανά χάπια...
Θέλω να γίνω καλά...

---

Μα αυτό δεν θα πρεπε να σε απασχολεί καθόλου. ΑΝ τα χάπια σε βοηθούν, γιατί να μην τα παίρνεις μια ζωή; Μια ζωή δεν πίνεις καφέ για να ξυπνάς, νερό για να ξεδιψάς κτλ; Δεν καταλαβαίνω την διαφορά. Αν η κατάθλιψή σου είναι ενδογενής, να τα παίρνεις.

Όσον αφορά την αναπόληση και τα regrets (μετανιώματα;), δεν βοηθάνε καθόλου. Μόνο το να ζεις στο παρόν (ούτε καν στο μέλλον) θα σε βοηθήσει. Διάβασε αν θες την "Δύναμη του Τώρα" από Eckhart Tolle. Πέρα από κάτι βλακείες, αυτό που λέει είναι απόλυτα σωστό.

Σκέψου ότι έχεις άπειρο χρόνο να ζήσεις και μπορείς να το ζήσεις ευτυχισμένη, στο χέρι σου είναι. Ευτυχισμένη σημαίνει ότι δεν σκέφτεσαι για πράγματα που δεν έκανες ούτε ανησυχείς για πράγματα που θα έρθουν. Απλά παίρνεις την κάθε μέρα όπως είναι και ζεις για το παρόν. Είσαι πολύ τυχερή που έχεις έναν υπέροχο άντρα όπως λες. Εκμεταλλεύσου το. Περπατήστε. Φάτε σε ωραία εστιατόρια. Καθήστε στην παραλία. Η ζωή (μπορεί να) είναι ωραία.

Ξεκίνησα να προσπαθώ να κόψω τα χάπια..
Αν κάποιος έχει εμπειρία, ας μου το πει, κάθε βοήθεια δεκτή..
Ξεκίνησα να παίρνω μισό χάπι (αντί για ένα) την ημέρα και σκέφτομαι να το κρατήσω έτσι για τουλάχιστον 2-3 μήνες.

Παρατήρησα ότι άρχισα να αισθάνομαι θυμό. Γίνομαι πολύ απότομη, αισθάνομαι να ξεχειλίζει από μέσα μου ένα "ΟΧΙ ΑΛΛΟ"!!!
Όχι άλλο ποδοπάτημα, όχι άλλη αδικία, ΟΧΙ ΑΛΛΟ..
Δεν ξέρω αν αυτό που βγαίνει είναι καταπιεσμένος θυμός (που απλά είχε "κοιμηθεί" από τα Seroxat) ή ο οργανισμός αντιδρά περίεργα στη μείωση των φαρμάκων.
Χτες ήταν μια πολύ άσχημη μέρα..
οικογενειακό τραπέζι, συγγενείς, θεία η οποία αποφάσισε να μου χαϊδολογάει την κοιλιά λέγοντας "πάχυνες"...
Θύμωσα τόσο πολύ που καταστράφηκε η μέρα.. πάει η Κυριακή..
Δεν έκανα σκηνή εκεί, αλλά σίγουρα έκανα "ζημιά" στη σχέση μου.. Τόσος θυμός, τόση πίεση, τόση ένταση...
Καλλίτερα να μην είχα πει τίποτα, καλλίτερα να μην αισθανόμουν τίποτα..
Χοντρό φυτό... Ε, τουλάχιστον τα φυτά δεν πονάνε..
Μακάρι κι εγώ να μην πόναγα...

Αισθάνομαι ότι κάνω κακό στον ΜΟΝΟ άνθρωπο που με έχει αγαπήσει και με έχει δεχθεί..
Σκέφτομαι ότι ίσως να ήταν καλλίτερα για αυτόν αν δεν είχα βρεθεί στο δρόμο του..
Ότι ίσως και τώρα αν πέθαινα, αν εξαφανιζόμουνα να ήταν καλλίτερα..
Μόνο κακό κάνω, κανείς δεν θέλει να είναι γύρω μου.. Σαν να έχω χολέρα... Όποιος με γνωρίζει εξαφανίζεται

Έχω τόσ βαριά καρδιά σήμερα...
Πονάω Παναγιά μου...

Αισθάνομαι θυμό..πολύ θυμό
Πνίγομαι δεν ξέρω τι να κάνω
Πήραν ένα μαξιλάρι, το έβαλα στο στόμα κι άρχισα να ουρλιάζω.. ΤΙΠΟΤΑ
Δεν μπορώ άλλο πνίγομαι
ΠΝΙΓΟΜΑΙ
Σε λίγες μέρες έχω εξετάσεις (μαθαίνω μία ξένη γλώσσα)
Φοβάμαι την αποτυχία
Είμαι σε μια δουλειά που δεν με προσλαμβάνουν "Κι άμα μου αρέσει"
Ο "μισθός" είναι γελοίος και οι συνθήκες τριτοκοσμικές
Συνέχεια σκέφτομαι ότι μου άξιζε κάτι καλλίτερο
Βάλτωσα, τελείωσα..
Είμαι μεγάλη, δεν με παίρνει κανείς πια για δουλειά
Και που έχψ αυτό που έχω τώρα, είμαι τυχαρή - '[ετσι μου λένε
Δεν θέλω να ξαναπάω.. Θέλω να κάτσω σπίτι μου, δεν θέλω πια να έχω να κάνω με κόσμο..
Βαρέθηκα να πονάω, βαρέθηκα να προσπαθώ
Θέλω απλά την ησυχία μου

Θα'θελα τόσο πολύ να μπορούσα να αποτραβηχτώωω
Σε ένα δικό μου κόσμο, κάπου που κανείς πια δεν θα μπορούσε να με βρει
Δεν θέλω κανέναν πια, ΚΑΝΕΝΑΝ
Όλοι για την πάρτη τους, κανείς για εμένα
Κανείς δεν με νοιάζεται
ΘΈΛΩ ΝΑ ΦΎΓΩ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ

"Δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω κάτι,
είναι που δεν φαντάστηκα ότι ποτέ δεν θα'ρθει"
Με πονάνε όλα αυτά που πέρασαν και δεν θα ξαναρθούν..
Τι να κυνηγήσω?
Γιατί να προσπαθήσω?
Θα'θελα τόσο πολύ να πέθαινα..
Δεν μπορώ άλλο
Δεν μπορώ να προσπαθήσω άλλο..

Με πονάνε αυτ΄απου δεν ήρθαν όσο κι αν τα περίμενα
Τα χρόβια πέρασαν, οι ελπίδες τελείωσαν, τα όνειρα έφυγαν
Δεν έμεινε τίποτα για να παλέψω

Κούκλα όλοι κοιτάνε το καλό τους σπάνιο να βρεις κάποιον να κοιτάει το καλό του άλλου για αυτό όλοι λένε χαζα επίσης κυριαρχεί η ανθρωποφαγία παντού να σου βάλω μερικά τραγούδια να ηρεμησεισ πάρε κι ένα τσιγάρο κ ηρέμησε όλοι έτσι ζούμε

Αυτοσ μιλάει τη γλώσσα της καρδιάς δεν τον έχεις ξανακουσει
https://youtu.be/4wSDHetSY_A

Πάρε κι ένα χαρούμενο πάρε τσιγάρο κ ηρέμησε θα περάσει
https://youtu.be/2Q2PFsa8lJM

Επίσης από αυτό άκου τους στίχους
https://youtu.be/p7uwxEV9TdA

Σε καταλαβαινω απολυτα επι χρονια ηθελα να αυτοκτονησω,ουτε καν θυμαμαι ποσες φορες το οργανωσα και με ποσους διαφορετικους τροπους και ολος ο κυκλος μου νομιζε οτι ειμαι καλα και ολα ειναι φυσιολογικα γιατι φορουσα παντα ενα ψευτικο χαμογελο και ελεγα ολα καλα.
Και ξερω ποσο δυσκολο ειναι να αντιμετοπιζεις την αυτοκτονια ενος μελους της οικογενειας που αγαπας στην περιπτωση μου το μονο,οπως επισης να το περνας μονος σου γιατι δεν υπαρχει κανενας να στηριχθεις.
Προσωπικα ισως να ειναι ο πρωτος καιρος που οι "κακες" μερες μου ειναι περιπου οσες και οι καλες και αρχισαν να βελτιωνονται τα πραγματα οταν αρχιζα να αντιμετοπιζω τα προβληματα μου ενα ενα ενω μεχρι πριν εκανα τα στραβα ματια και προσπαθουσα να ειμαι ικανοποιημενος με τον κυκλο που εχω.
Νομιζω οτι πρεπει να χτισεις εναν κυκλο (για εμενα μια δικη μου "οικογενεια" εφοσον απο κανονικη ...δεν) απο ατομα που μπορεις να εμπιστευτεις και οντως να σε νοιαζονται και τους υπολοιπους να τους αραιωσεις επειδη δεν σου κανουν καλο οποιος και αν ειναι αυτος η μανα σου ,ο για χρονια κολλητος σου ...οσο δυσκολο και να ειναι που στην περιπτωση μας ειναι πολυ το να αποχωριστεις ατομα που νομιζες οτι ειναι δικα σου.
Εννοειται οτι απεχω πολυ απο το να νοιωσω οτι ειμαι επιτελους καλα αλλα οσο το αφηνεις δεν θα βελτιωθει τιποτα.
Να εισαι ειλικρινης με τον κυκλο που θα χτισεις κ υπομονετικη με τον εαυτο σου γιατι θα υπαρχουν στιγμες που θα γινεις πιεστικη απεναντι τους καθως θα νοιωσεις οτι δεν "την παλευεις" αλλα πρεπει να ξερεις οτι και αυτοι δεν μπορουν να ειναι συνεχεια απο πανω σου.
Προφανως για να γραφτηκα σημερα και να σου απαντω και εγω περναω μια απο αυτες τις δυσκολες μερες που ελεγα πριν (για την ακριβεια δεν εχω κοιμηθει 2 μερες τωρα απλα περιμενω να περασει)
Επισης απο τα τελευταια που διαβασα πρεπει να μιλησεις εντελως ανοιχτα στον ανθρωπο σου και να του εξηγησεις το τι σου συμβαινει και το πως αισθανεσαι και πρεπει να εχεις αισθηση οτι καποιες φορες δεν γινεσαι λογικη επειδη σε κατακλειουν τα συναισθηματα αυτα.
Μην περιμενεις κανεναν που δεν το εχει βιωσει να καταλαβει το τι περνας αλλα και που θα το συζητησεις θα σου κανει καλο και δωσε στον αλλον να καταλαβει οτι δεν του ζητας κατι γιατι θα νοιωσει ανυμπορος ή θα προσπαθησει να σε βοηθησει με λαθος τροπο απλα πες του οτι θες να το μοιραστεις

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Μα αυτό δεν θα πρεπε να σε απασχολεί καθόλου. ΑΝ τα χάπια σε βοηθούν, γιατί να μην τα παίρνεις μια ζωή; Μια ζωή δεν πίνεις καφέ για να ξυπνάς, νερό για να ξεδιψάς κτλ; Δεν καταλαβαίνω την διαφορά. Αν η κατάθλιψή σου είναι ενδογενής, να τα παίρνεις.

Όσον αφορά την αναπόληση και τα regrets (μετανιώματα;), δεν βοηθάνε καθόλου. Μόνο το να ζεις στο παρόν (ούτε καν στο μέλλον) θα σε βοηθήσει. Διάβασε αν θες την "Δύναμη του Τώρα" από Eckhart Tolle. Πέρα από κάτι βλακείες, αυτό που λέει είναι απόλυτα σωστό.

Σκέψου ότι έχεις άπειρο χρόνο να ζήσεις και μπορείς να το ζήσεις ευτυχισμένη, στο χέρι σου είναι. Ευτυχισμένη σημαίνει ότι δεν σκέφτεσαι για πράγματα που δεν έκανες ούτε ανησυχείς για πράγματα που θα έρθουν. Απλά παίρνεις την κάθε μέρα όπως είναι και ζεις για το παρόν. Είσαι πολύ τυχερή που έχεις έναν υπέροχο άντρα όπως λες. Εκμεταλλεύσου το. Περπατήστε. Φάτε σε ωραία εστιατόρια. Καθήστε στην παραλία. Η ζωή (μπορεί να) είναι ωραία.

---

Εξαρταται στον ανθρωπο εγω ειμαι επιρεπεις στις καταχρησεις και νομιζω πως αν τα ξεκινησω επειδη θα ειναι η ευκολη λυση για εμενα θα το παρακανω.Οπως εκανα και στο παρελθον με το αλκοολ σε τραγικο βαθμο.Επισης δεν θελω να βρεθω στην κατασταση να μην ξερω αν ειμαι καλυτερα ή αν τα χαπια με κανουν καλα.Θελω εφοσον εχω μονο εμενα να ξερω οτι μπορω να πατησω στα ποδια μου

Δεν θέλω να το κάνω πολύ δακρύβρεχτο, μιλώντας για μια ΑΠΑΙΣΙΑ παιδική ηλικία..
Όλοι όσοι είμαστε εδώ έχουμε περάσει λούκια, τα οποία με κάποιο τρόπο μας επηρέασαν..
Ήμουν έφηβη όταν ο αδερφός μου έκανε την τελευταία (γιατί είχε κάνει κι άλλες) απόπειρα αυτοκτονίας.
αυτή ήταν πετυχημένη-γι'αυτό άλλωστε και ήταν η τελευταία...
Έφυγε στα χέρια μου, τον βρήκα να ξεψυχάει
Δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου. Για εκείνους ο αδερφός μου πέθανε από "Ανεύρυσμα Καρδιάς"
Σκεφτόμουν ότι ήταν ήδη ένας θάνατος το να χάνουν το παιδί τους. Γιατί έπρεπε να ξέρουν ότι είχε αυτοκτονήσει?
Γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που είχε?
Γιατί ποτέ δεν τον βοήθησαν?
Γιατί δεν μπορούσαν να είναι καλλίτεροι γονείς, γιατί δεν καταλάβαιναν τι συνέβαινε?
Δεν ήταν η πρώτη φορά - αλλά ήταν η τελευταία...

Άθλια παιδικά χρόνια, πόνος και μιζέρια
Ούτε στον εχθρό μου δεν θα τα ευχόμουνα..
Η αυτοκτονία του αδερφού μου ήταν η κορωνίδα στο δράμα. Η λύτυρωση για εκείνον και η αρχή του τέλους για εμένα.
Αναγκάστηκα να ζήσω με τους "ζωντανούς νεκρούς" γονείς μου για περίπου 10 χρόνια (όσο "έζησαν", τρόπος του λέγειν)
Κι ελέφαντας θα λύγιζε...
Δεν ξέρω αν και πόσο τους αγάπησα κάποτε. Δεν ξέρω αν τους μίσησα κάποια στιγμή στην πορεία.
Ξέρω όμως ότι όταν πέθαναν (Θεέ μου συγχώρησέ με..) λυτρώθηκα..

Επρεπε να το ξερουν επειδη δεν ηταν μονο δικο σου προβλημα για το τραβηξεις.Και εσενα σε τρωει το οταν ερχεται η κουβεντα εκει απλα να το κρυβεις οπως και σε τρωει το γεγονος οτι οταν αισθανοσουν χαλια δεν μπορουσες να τους το πεις.Δεν ξερω κατα ποσο το συζητησες και με τους φιλους σου ισως να μην το εκανες απο ντροπη.Εγω τα οικογενειακα μας δεν τα συζητουσα για αυτον τον λογο επειδη αυτο μου περασαν απο παιδι,και σε συνδιασμο με το γεγονος οτι δεν ειχα καποιον να το συζητησω να μοιραστω το βαρος με τσακισε.
Εννοειται πως ειναι συνδιασμος πολλων πραγματων και οχι μονο η απωλεια γιατι για να φτασει καποιος σε αυτο το σημειο σημαινει οτι υπαρχει προβλημα απο το σπιτι το οποιο αντιμετωπισες και εσυ συν οτι επρεπε να αντιμετωπισεις και την απωλεια του αδερφου.