Πως αρχίζει;

Quote:

---

Originally Posted by DOMINO

Όταν λες ότι δεν αντεχες τι εννοείς; Αν σε πιεζω μην απαντήσεις.
Στον ψυχολόγο δηλαδή ψάχνεις τα παλιά που πέρασες για παράδειγμα;

---

Δεν με πιέζεις, αλλά και να με πιεζες θα σου απαντούσα έτσι και αλλιώς. Για αυτό γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ, για να βοηθήσω και να με βοηθήσουν. Δεν άντεχα γιατί απλούστατα ανακαλουσα μνήμες. Άσχημα πράγματα από τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια. Μπουλινγκ, φτώχεια (πολύ φτώχεια) ορφάνια, (η μάνα μου με εγκατέλειψε όταν ήμουν μωρό και ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός σε βαθμό που πλέον δεν ήταν λειτουργικός). Σε ηλικία 12 ετών ήμουν μόνος. Εγώ ενάντια στην ζωή. Οταν περνούσα την πόρτα του ψυχολόγου έπρεπε όλα αυτά να τα σκαλίζω και αν συνέχιζα να το κάνω θα έπεφτα σε βαριά κατάθλιψη. Η γυναίκα μου με έβλεπε χάλια μετά από κάθε συνεδρία. Η ίδια η ψυχολόγος μου είπε ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να διακόψουμε και να πάρω φαρμακευτική βοήθεια μέχρις ότου νιώσω καλύτερα και μετά να ξαναπάω. Όπως και αν έχει ξέρω ότι ο καλύτερος τρόπος για να τα αφήσεις όλα πίσω είναι εκείνος του ψυχολόγου, εγώ όμως δεν αντέχω και σε αυτή τη φάση της ζωής μου ότι δεν το αντέχω απλά το κόβω. Πολλά είπα για εμένα, ας περάσουμε σε εσένα τώρα. Είναι ξεκάθαρο ότι έχεις φτάσει στο σημείο να έχεις αποδεχτεί ότι χρειάζεσαι βοήθεια για αυτό και ρωτάς, για να πάρεις μια γεύση του τι σε περιμένει. Εγώ θα σου πω με πια σειρά να πάρεις τα πράγματα και αν είμαι λάθος διορθώστε με. Πρώτα απ όλα πήγαινε σε παθολόγο και πεσ' του τα πάντα, κάνε εξετάσεις αίματος έστω τις βασικές. Υπάρχουν πολλές παθήσεις που μοιάζουν με την διαταραχή πανικού όπως ο υποθυρεοειδισμος. Αν όλα είναι οκ τότε πήγαινε σε ψυχίατρο. Θα σου πει τι είναι αυτό που σου συμβαίνει και θα σε καθοδήγηση όπως πρέπει. Πολύ πιθανόν να σου πει να πάρεις φάρμακα αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένη να τα πάρεις. Τουλάχιστον θα ξέρεις "έχω αυτό και περνάει ετσι" και τέλος επισκέψου ψυχολόγο. Λένε πως για άμεσα και μόνιμα αποτελέσματα ότι καλύτερο είναι φάρμακα μαζί με ψυχοθεραπεία. Προσωπικά τα φάρμακα τα φοβάμαι και την ψυχοθεραπεία δεν την αντέχω. Αλλά άλλο εγώ και άλλο εσύ. Συγνώμη αν κούρασα.

Καθόλου δεν με κούρασες
Και εγώ φοβάμαι να έρθω αντιμέτωπη με τα παλιά και να θυμηθώ πράγματα που θέλω να ξεχάσω
Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω

Quote:

---

Originally Posted by DOMINO

Καθόλου δεν με κούρασες
Και εγώ φοβάμαι να έρθω αντιμέτωπη με τα παλιά και να θυμηθώ πράγματα που θέλω να ξεχάσω
Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω

---

Δεν θα σου πω τι να κάνεις, αλλά θα σου πω τι να μην κάνεις. Μην χάνεις χρόνο!!! Τα προβλήματα υγείας είτε είναι παθολογικά είτε είναι ψυχολογικά μας χαλάνε την ποιότητα της ζωής μας οπότε πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε. Ξαναλέω, ότι είναι ένα απλό κρύωμα για την παθολογία, είναι και η κρίσεις πανικού για την ψυχολογία, δηλαδή μπορούν να αντιμετωπιστουν εκατό της εκατό. Αν όμως αφήσεις το απλό κρύωμα στην τύχη του θα σου γυρίσει σε κάτι σοβαρότερο. Το ίδιο και στις κρίσεις πανικού, θα γίνουν διαταραχή πανικού και μετά ποιος ξέρει.

Καλημέρα στην παρέα!

Χθες ήταν η πρώτη μέρα μου στο forum δημιουργώντας ένα διαφορετικό topic, στο οποίο ανέφερα ότι εδώ και χρόνια έχω απαλλαχθεί από τις κρίσεις πανικού και σήμερα επιστρέφω απογοητευμένη να δηλώσω πως μάλλον πάντα θα παραμονεύουν σε κάποια γωνία :/

Προσωπικά έχω καταλήξει πως όλα ξεκινούν εφόσον έχει περάσει το μεγάλο διάστημα άγχους/στεναχώριας/απογοήτευσης κτλ. Οι κρίσεις πάντα με έβρισκαν σε περίοδο που έλεγα πως θα προχωρήσω μπροστά και θα αλλάξω όσα με κρατάνε πίσω και με ρίχνουν. Από συμπτώματα η γκάμα τεράστια!!

δε σε αφηνει ο εαυτοσ σου να προχωρησεισ

Σίγουρα όλα από εκεί ξεκινάνε. Η ουσία είναι να καταφέρουμε εντέλει να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να τον έχουμε δίπλα και όχι απέναντί μας. Πράγμα που θεωρώ πως είναι ίσως από τις πιο δύσκολες αποστολές σε αυτόν τον κόσμο.

Γειά σου. Καλώς ήρθες. Προσωπικά πέρασα όλη την χρονιά με σχεδόν καθημερινές κρίσεις και αρρωστοφοβια. Πριν λίγο καιρό ένιωσα πολύ κουρασμένος. Με κούρασε η ανησυχία, με κούρασε η αναμονή στα ιατρεία, με κούρασε να βλέπω την γυναίκα μου να μην γελάει πια, με κούρασε να μην βλέπω τους φίλους μου, κουράστηκα να μην φαντάζομαι το μέλλον, έστω και το βραχιπροθεσμο και να μένω πάντα σε ένα παρόν που με παιδεύει και γενικά κουραστικά να υπολειτουργο. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι αν θα γίνω πάλι όπως ήμουν. Τέλος πάντων, δε γ@μι€τ@ι. Ότι θέλει ας γίνει.

Καλησπέρα Γιώργο και καλώς σας βρήκα.

Πίστεψέ με αισθάνομαι πολύ καλά πως μπορεί να νιώθεις και όσα μπορεί να σκέφτεσαι. Τον πρώτο χρόνο που υποδέχτηκα τις κρίσεις πανικού στη ζωή μου, ξόδεψα ατέλειωτες μέρες στα έκτακτα περιστατικά και στο κρεβάτι προσπαθώντας να κοιμάμαι για να μην αισθάνομαι. Είχα πάψει να ονειρεύομαι και να ελπίζω, γιατί με κυριαρχούσε ο φόβος για το πότε θα ξανασυμβεί. Ένιωθα απαίσια να βλέπω την οικογένειά μου να ταλαιπωρείται εξαιτίας μου και πραγματικά αναρωτιόμουν αν όντως θα υπάρξει ξανά μέρα που θα βρω τον παλιό εαυτό μου.

Αν και όπως προανέφερα χθες πέρασα μια μίνι κρίση ( θεωρώ πως με τον καιρό μαθαίνει ο καθένας να ελέγχει τον εαυτό του και τα συμπτώματα να είναι περιορισμένα), μπορώ να πω πως για χρόνια τις είχα αποβάλλει από την καθημερινότητά μου.

Στο χέρι μας είναι όλα και ξέρω πως όταν είσαι μέσα σε αυτό το τρυπάκι τα λόγια και οι συμβουλές δεν πιάνουν τόπο γενικά. Αισθάνεσαι πως δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς. Θετική σκέψη και όλα περνάνε κάποτε :) και πάλι καλώς σας βρήκα και ειλικρινά χαίρομαι που ξέρω πως έστω και διαδικτυακά μπορώ να μοιράζομαι πλέον σκέψεις, φόβους, προβληματισμούς και οτιδήποτε, με άτομα που καταλαβαίνουν.

Quote:

---

Originally Posted by ge0rge

Γειά σου. Καλώς ήρθες. Προσωπικά πέρασα όλη την χρονιά με σχεδόν καθημερινές κρίσεις και αρρωστοφοβια. Πριν λίγο καιρό ένιωσα πολύ κουρασμένος. Με κούρασε η ανησυχία, με κούρασε η αναμονή στα ιατρεία, με κούρασε να βλέπω την γυναίκα μου να μην γελάει πια, με κούρασε να μην βλέπω τους φίλους μου, κουράστηκα να μην φαντάζομαι το μέλλον, έστω και το βραχιπροθεσμο και να μένω πάντα σε ένα παρόν που με παιδεύει και γενικά κουραστικά να υπολειτουργο. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι αν θα γίνω πάλι όπως ήμουν. Τέλος πάντων, δε γ@μι€τ@ι. Ότι θέλει ας γίνει.

---

Quote:

---

Originally Posted by _No_name

Καλησπέρα Γιώργο και καλώς σας βρήκα.

Πίστεψέ με αισθάνομαι πολύ καλά πως μπορεί να νιώθεις και όσα μπορεί να σκέφτεσαι. Τον πρώτο χρόνο που υποδέχτηκα τις κρίσεις πανικού στη ζωή μου, ξόδεψα ατέλειωτες μέρες στα έκτακτα περιστατικά και στο κρεβάτι προσπαθώντας να κοιμάμαι για να μην αισθάνομαι. Είχα πάψει να ονειρεύομαι και να ελπίζω, γιατί με κυριαρχούσε ο φόβος για το πότε θα ξανασυμβεί. Ένιωθα απαίσια να βλέπω την οικογένειά μου να ταλαιπωρείται εξαιτίας μου και πραγματικά αναρωτιόμουν αν όντως θα υπάρξει ξανά μέρα που θα βρω τον παλιό εαυτό μου.

Αν και όπως προανέφερα χθες πέρασα μια μίνι κρίση ( θεωρώ πως με τον καιρό μαθαίνει ο καθένας να ελέγχει τον εαυτό του και τα συμπτώματα να είναι περιορισμένα), μπορώ να πω πως για χρόνια τις είχα αποβάλλει από την καθημερινότητά μου.

Στο χέρι μας είναι όλα και ξέρω πως όταν είσαι μέσα σε αυτό το τρυπάκι τα λόγια και οι συμβουλές δεν πιάνουν τόπο γενικά. Αισθάνεσαι πως δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς. Θετική σκέψη και όλα περνάνε κάποτε :) και πάλι καλώς σας βρήκα και ειλικρινά χαίρομαι που ξέρω πως έστω και διαδικτυακά μπορώ να μοιράζομαι πλέον σκέψεις, φόβους, προβληματισμούς και οτιδήποτε, με άτομα που καταλαβαίνουν.

---

Τα λόγια και η συμβουλές πιάνουν, η καλητερα, έχουν σημασία μόνο από ομοιοπαθείς. Όλοι οι άλλοι μόνο μια καραμέλα αναμασουν "όλα είναι στο μυαλό σου". Η αλήθεια είναι πως έχω αρχίσει και βλέπω λίγο φως. Τα συμπτώματα έχουν μειωθεί και τουλάχιστον την μισή εβδομάδα είμαι καλά, πολύ καλά θα τολμούσα να πω. Η εμπειρία που απόκτησα γύρω από όλο αυτό με έκανε να χαλαρώσω και να μην τρομάζω τόσο εύκολα. Τέλος πάντων. Να είσαι πάντα καλά και εδώ θα ήμαστε να τα λέμε. Καλό σου βράδυ.

Καλημέρα Γιώργο!

Ακριβώς έτσι είναι. Εύχομαι γρήγορα για όλους μας, όσα μας ενοχλούν να ναι μια μακρινή ανάμνηση.

Quote:

---

Originally Posted by Theojamaica

Φιλε μου

Σου απαντησα και στο νημα που ανοιξες με τιτλο " παλι τα ιδια#.Ειμαι παθων εδω και 3 χρονια.την πρωτη φορα κρατησε 2 μερες.Με ξαναεπιασε μετα απο 1 χρονο και ξανα μετα απο 9 μηνες.τωρα που σου γραφω εχω παρει μισο ζαναξ ξαπλωνω και σου γραφω ακουγοντας ραδιοχθες το βραδυ και ενω ολα ηταν μια χαρα εφτιαξα ενα σαντουιτς να φαω.Μολις τελειωσα ανεβηκε η πιεση μου κατακορυφα και η ταχυπαλμια μου στο δια πασων.Αρχικα προσπαθησα να το αγνοησω και να ηρεμησω.Ελα ομως που το ******** το μυαλο δεν μαφησε.η γυναικα μου ειναι εγκυος.θα παθω καρδια.δεν θα δω το παιδι μου?τι σκατα? Θελω να σου πω οτι πρεπει να μαθεις να το διαχειριζεσαι.εγω πιστεψα οτι το καταφερα αλλα πριν 3 βδομαδες ο πατερας μου επαθε εμφραγμα και με ξαναπιασε.μην δισταζεις να πηγαινεις που και που στον ψυχολογο για συνεδριες.επισης τα ζαναξ βοηθανε.μην τα κανεις καραμελες.για να εθιστεις πρεπει να τα περνεις για μεγαλο χρονικο διαστημα παρα τις υπερβολες που ακουγονται.Επισης ο καφες φερνει σκεψεις.κανα γαλατακι η κανα χαμομηλακι βοηθανε.θελω να γραψω πολλα αλλα το κινητο με κουρασε.οτι θες παντως εδω ειμαστε να τα λεμε.εγω και μονο που ξερω οτι υπαρχετε και σεις εδω στο φορουμ διαβαζοντας τις ανησυχιες σας με βοηθαει.

---

Καλησπέρα. Πως τα πας; έχεις καμιά βελτίωση στο θέμα σου;

Quote:

---

Originally Posted by ge0rge

Καλησπέρα. Πως τα πας; έχεις καμιά βελτίωση στο θέμα σου;

---

Καλημερα φιλε μου

Ειμαι πολυ καλα.Ηρθε στον κοσμο η μπεμπουλα ολα πηγαν καλα και ειμαι ευτυχισμενος.Μετα απο 4 μερες με αγχος και την αγωνια να φτασουμε ολοι καλα στο σπιτι ενιωσα σε καποιες φασεις οτι το θηριο θελει να επιστρεψει αλλα λιγο η χαρα λιγο η ολοημερη ασχολια με τα της μπεμπας και της γυναικας δεν το αφησαν να μου επιβληθει.Τα αγχη βεβαια δεν τελειωνουν.Ισα ισα τωρα ξεκινανε.

Εσυ πως τα πας θα ηθελα να μαθω(?)

Παιδια σε αντιθεση με τα οσα λεγονται για τα ηρεμηστικα ( ζαναξ κτλ) η γνωμη μου ειναι οτι δεν πρεπει να τα αποφευγουμε.δεν πρεπει ομως να τα κανουμε και καραμελες.προσωπικα σε συνδυασμο με ηρεμες καταστασεις (ρ;διοφωνο διαβασμα κτλ) με βοηθησαν πολυ.

Quote:

---

Originally Posted by Theojamaica

Καλημερα φιλε μου

Ειμαι πολυ καλα.Ηρθε στον κοσμο η μπεμπουλα ολα πηγαν καλα και ειμαι ευτυχισμενος.Μετα απο 4 μερες με αγχος και την αγωνια να φτασουμε ολοι καλα στο σπιτι ενιωσα σε καποιες φασεις οτι το θηριο θελει να επιστρεψει αλλα λιγο η χαρα λιγο η ολοημερη ασχολια με τα της μπεμπας και της γυναικας δεν το αφησαν να μου επιβληθει.Τα αγχη βεβαια δεν τελειωνουν.Ισα ισα τωρα ξεκινανε.

Εσυ πως τα πας θα ηθελα να μαθω(?)

Παιδια σε αντιθεση με τα οσα λεγονται για τα ηρεμηστικα ( ζαναξ κτλ) η γνωμη μου ειναι οτι δεν πρεπει να τα αποφευγουμε.δεν πρεπει ομως να τα κανουμε και καραμελες.προσωπικα σε συνδυασμο με ηρεμες καταστασεις (ρ;διοφωνο διαβασμα κτλ) με βοηθησαν πολυ.

---

Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να είναι το κοριτσάκι σου πάντα γερή, καλότυχη, ευτυχισμένη και να τα χιλιάσει!!! Χρόνια πολλά επίσης σε εσένα για σήμερα!!! Εύχομαι επίσης αυτή η περίοδος της ζωής σου να είναι το έναυσμα για να πάει στον διαολο και να μην ξαναέρθει αυτό που σε ταλαιπωρουσε! Εγώ πολύ καλύτερα. Οπότε νιώθω ότι πάει να με πιάσει κάτι βάζω μια μπύρα στην κατάψυξη... Έχω αρχίσει δειλά δειλά και την γυμναστική καθώς επίσης και τις εξόδους. Συμφωνώ απόλυτα για το διάβασμα και την μουσική! Υπάρχουν επίσης στο YouTube πολλά βίντεο με ήχους της φύσης τα οποία έχουν πραγματικά ηρεμιστική δράση.
Πολύ χάρηκα. Ειλικρινά! Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την οικογένεια σου!

Quote:

---

Originally Posted by ge0rge

Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να είναι το κοριτσάκι σου πάντα γερή, καλότυχη, ευτυχισμένη και να τα χιλιάσει!!! Χρόνια πολλά επίσης σε εσένα για σήμερα!!! Εύχομαι επίσης αυτή η περίοδος της ζωής σου να είναι το έναυσμα για να πάει στον διαολο και να μην ξαναέρθει αυτό που σε ταλαιπωρουσε! Εγώ πολύ καλύτερα. Οπότε νιώθω ότι πάει να με πιάσει κάτι βάζω μια μπύρα στην κατάψυξη... Έχω αρχίσει δειλά δειλά και την γυμναστική καθώς επίσης και τις εξόδους. Συμφωνώ απόλυτα για το διάβασμα και την μουσική! Υπάρχουν επίσης στο YouTube πολλά βίντεο με ήχους της φύσης τα οποία έχουν πραγματικά ηρεμιστική δράση.
Πολύ χάρηκα. Ειλικρινά! Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την οικογένεια σου!

---

Τότε η χαρά είναι αμοιβαία φίλε μου.Να που έχουμε και κοινά.Εγώ στο youtube έβαζα κομμάτια από το κανάλι yelloebrickcinema και ξάπλωνα.Το αλκοόλ σε μικρές ποσότητες φυσικά (1 μπύρα,ένα τζινάκι η ένα ουισκάκι κοκ) εφόσον σε βοηθάει στην χαλάρωση είναι το καλύτερο υποκατάστατο των φαρμάκων.

Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου κι όποτε νιώσεις την ανάγκη εδώ θα είμαστε να τα λέμε.

Quote:

---

Originally Posted by _No_name

Προσωπικά έχω καταλήξει πως όλα ξεκινούν εφόσον έχει περάσει το μεγάλο διάστημα άγχους/στεναχώριας/απογοήτευσης κτ

---

Ετσι ακριβώς είναι

Φίλοι μου

Μερικές φορές πρέπει να αφηνουμε τα πράγματα να εξελίσσονται μονα τους.Πρέπει να παψουμε να αγωνιουμε για το αποτέλεσμα.Ο παππους μου έλεγε " ποτέ δεν θα αγχωνεσαι για κάτι που γίνεται και για κάτι ππου δεν γίνεται". Κάνοντας αυτοκριτικη πανω σ` αυτό αισθανομαι ηλιθιος.Ως επι το πλείστον Είμαστε άτομα που θέλουμε να γινονται ολα οπως εμεις τα φανταζομαστε σωστα αλλα δεν αναρωτιομαστε αν το δικο μας σωστο ειναι σωστο και για τους δικους μας ανθρώπους.Η σκεψη οτι κατι μπορει να παει στραβα μας κραταει σε ενταση μεχρι να δουμε το αποτελεσμα.Κι αυτο μας φθειρει.Κι αν το αποτελεσμα δεν ειναι το αναμενόμενο μας Σκοτωνει.Αυτος ειναι ενας λάθος τρόπος σκέψης που προσωπικα μου έκανε κακό.Αναποφευκτα τα αποτελεσματα ειναι αυτα για τα οποια συζητάμε εδω μαζι.