ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ?

Αυτό που εννοούσα sofia είναι ότι πολλές φορές διαπιστώνω ότι κατι (ή κάποιος) μου φταίει.
Και υπάρχουν πολλές εξηγήσεις (ακόμα και για την πολιτική και του πολιτικούς και τον αέρα και τις τροφές αλλά δεν είναι το θέμα να τις εξηγήσω τώρα). Όπως ακριβώς πολλές φορές κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι οι γονείς φταίνε για πολλά που μας συμβαίνουν αργότερα.
Πολλές φορές λοιπόν διαπιστώνω ότι κάτι ή κάποιος μου φταίει και το αφήνω εκεί μιας και βρήκα και μία ολόσωστη εξήγηση γιατί ακριβώς μου φταίει.

Μόνο όμως όταν θυμηθώ ότι το δικό μου ριζικό εγώ το ορίζω τελικά καταλήγω να κάνω κάτι και να προσπαθήσω έστω να δώσω μία λύση ή μία διέξοδο (κάτι που προσπάθησα να γράψω με την τελευταία σειρά του ανωτέρω μυνήματός μου)

ναι, μονο που εχει μια διαφορα τεραστια το να λεω οτι παντα καποιος φταιει για κατι που μου συμβαινει....απο το να δω ποσο κ κυρίως ΠΩΣ εχει επιδράσει ο τροπος που με εχουν μεγαλώσει κ οι ανθρωποι που με μεγάλωσαν. Κ πως τυχαια δεν εχω συγκεκριμενα χαρακτηριστικα ή τροπους συμπεριφορας. Απο καπου προερχονται.Κ ειναι ωραιο ανακαλύπτοντας τα να εξελισσομαι αποδεχομενος οτι επειδη μου \"ετυχαν\", δεν σημαινει οτι ειναι μοιραιο να τα κουβαλαω μια ζωη...ή αλλιως επειδη εμαθα ετσι, δεν μπορω κ να ξεμαθω...

Δεν εννοω οτι βλεποντας πιθανοτατα οτι μια \"λαθος\" συμπεριφορα που πιθανοτατα εχω \"υιοθετησει\" απο τους γονεις μου, το αποδιδω εκει κ τελειωνω. Εξελιξη σημαινει οτι κανω πραγματα για να αλλαξω αυτο που βλεπω οτι μ ενοχλει κ με εμποδιζει.

Προσωπικά εχω σταματήσει να ασχολούμαι με πράγματα στα οποία δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω κάτι ΤΩΡΑ για το ΜΕΛΛΟΝ.
το \"ποσο κ κυρίως ΠΩΣ εχει επιδράσει ο τροπος που με εχουν μεγαλώσει κ οι ανθρωποι που με μεγάλωσαν....\" δε με απασχολεί και πολύ καθώς ΗΔΗ έχει γίνει. Φιλολογικά ομιλώντας ναι είναι ενδιαφέρον αλλά επί πραγματικής βάσης δε μου προσφέρει και πολλά

Αυτό που με απασχολεί είναι πώς εγώ θα μεγαλώσω το δικό μου παιδί πλέον.
Αλλά και εδώ υπάρχει πρόβλημα.
Εδώ και πόσες χιλιάδες χρόνια δεν έχει γραφτεί ένα αξιόπιστο manual για τον γονέα που θέλει να γίνει καλός γονέας.
Μόνο το να αγαπάς το παιδί σου.
Μα και ο στρατιωτικός που επιβάλει στρατιωτική πειθαρχεία στο παιδί του από την αγάπη του ξεκινάει. Το ίδιο και ο χίπις που αφήνει ελεύθερο το δικό του παιδί να κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Το ίδιο και ο μεσοαστός που λέει πως η μέση λύση είναι η καλυτερη οδός. Όλοι από την ίδια γονεική αγάπη ξεκινάνε.
Και έρχεται και στο καπάκι ο άλλος ο ερευνητής και σου λέει πως ότι έκανες σαν γονέας και όσο επηρέασες το παιδί σου ήταν μέχρι τα 5 του χρόνια. Μετά μεγαλύτερη επίδραση ασκεί η κοινωνία μέσω των φίλων, των δασκάλων, της παρέας, των προτύπων της παρά εσύ σαν γονέας. Γιαυτό μη σκάς και πολύ πολύ. Δεν εξαρτάται η πορεία του παιδιού σου μόνο από τις δικές σου ενέργειες.

Καταλήγω λοιπόν στο ότι οι γονείς μου βεβαίως επηρέασαν την κατάσταση που βρίσκομαι σήμερα. Αλλά το ίδιο και χίλιοι δύο άλλοι παράγοντες που έστω και έναν δύο να αθροίσεις (όπως το ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ τρέχω για να βάλω μερικά ευρώ στο ταμείο μιας και δεν γεννήθηκα Σαουδάραβας ή όπως το ότι έχω γίνει καταναλωτικό πρόβατο γιατί έτσι με θέλει η σύγχρονη κοινωνία για να ρολάρει το σύστημα) η επίδρασή τους είναι εξίσου μεγάλη στο τροπο που ζώ

Quote:

---

Originally posted by justme
Προσωπικά εχω σταματήσει να ασχολούμαι με πράγματα στα οποία δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω κάτι ΤΩΡΑ για το ΜΕΛΛΟΝ.
το \"ποσο κ κυρίως ΠΩΣ εχει επιδράσει ο τροπος που με εχουν μεγαλώσει κ οι ανθρωποι που με μεγάλωσαν....\" δε με απασχολεί και πολύ καθώς ΗΔΗ έχει γίνει. Φιλολογικά ομιλώντας ναι είναι ενδιαφέρον αλλά επί πραγματικής βάσης δε μου προσφέρει και πολλά

---

εμενα επι πραγματικοτατης βασης κ σε πολυ πρακτικο επιπεδο με εχει βοηθησει παρα πολυ στο ΕΔΩ κ στο ΤΩΡΑ, για μενα, για δικες μου συμπεριφορες.

τί εγινε ήδη? το μεγάλωμα σου απο τους γονεις σου? προφανως (υποθέτω), αλλα δεν σταματας να μεγαλώνεις, να αλλαζεις κ να κουβαλας βιωματα απο το παρελθον. ειτε το θες ειτε οχι.

Sofia γνωρίζοντας (για τον ευατό μου) πόσο ξεροκέφαλος είμαι λες να με βοηθήσει να αλλάξω αν το αποδώσω στην παιδική ανατροφή μου???

(ολίγον χιουμοριστικό το ανωτέρο ερώτημα και αφού παραθέσω εδώ ότι το να διαβάζω αυτά που γράφεις και υποστηρίζεις με βάζει σε πειρασμό να αναθεωρήσω την ορθότητα των όσων αντιθέτως υποστηρίζω αλλά φυσικά κάτι τέτοιο θέλει τον χρόνο του)

αγαπητε/η just me,

οταν αναφερομαι στην παιδικη ανατροφη, δεν μιλαω μονο για την ανατροφη μεχρι τα 5 χρονια (τα αναφερω γιατι ειδα σχετικη αναφορα απο σενα)...αλλα κ πολυ αργοτερα. Κ στην εφηβικη ηλικια σιγουρα...θεωρω οτι εξακολουθουμε να \"τρεφομαστε\" απο την οικογενεια μας....

επιπλεον δεν μηδενιζω την επιδραση του περιβαλλοντος, του αερα, του χρονου, των κοινωνικο-οικονομικων συνθηκων τελος παντων, αλλα βλεπω πλεον κ προσωπικα κ σε αλλους ποσο ρολο μπορει να παιξουν οι γονεις του κ ο τροπος ανατροφης μεχρι τα βαθυα του γεραματα...κ για αυτο ακριβως θεωρω μια τετοια \"ανακαλυψη\" οτι μπορει να ναι κ θεραπευτικη, αν δεν καταστει μοιρολατρικη.

Πιστεύω ότι οι γονείς επηρεάζουν πάρα πολύ. Άλλο αυτό κι άλλο να πει κάποιος ότι είμαστε παραδομένοι στον τρόπο που μεγαλώσαμε. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι οφέλιμο και να μην αναγνωρίζουμε την επιρροή του πάνω μας. Είτε γιατί θέλουμε να κρατήσουμε κάποια καλά στοιχεία, είτε γιατί θέλουμε να αλλάξουμε κάποια άσχημα. Δεν νομίζω ότι πρέπει κάποιος να το δει σαν απόδοση ευθυνών (στην τελική) αλλά σαν εργαλείο αυτοσυνειδητοποίησης και αλλαγών (εκεί που θέλει).
Σαν παράδειγμα για να το διακωμωδίσουμε και λίγο θυμάμαι μια γνωστή μου που δεν σε άφηνε να σταυρώσεις κουβέντα που σε κάποια φάση μου λέει: αν γνωρίσεις τη μάνα μου θα δεις ότι δεν μοιάζουμε καθόλου. Ανοίγει το στοματάκι της και δεν προλαβαίνεις να πεις λέξη...

Quote:

---

Originally posted by Sofia

---

Το ότι κάποιοι είναι αδέλφια δεν σημαίνει ότι συμπεριφέρονταν οι γονείς τους το ίδιο και στα δύο [/quote]


αυτο ειναι εξισου προβληματικο κ για το παιδι που μπορει να δεχεται μια καλυτερη συμπεριφορα.π.χ να του δημιουργουνται ενοχες....δεν σημαινει δλδ οτι απαραιτητα περναει κ καλυτερα [/quote]

Χμ... δεν έχω δει κανέναν να παραπονιέται για προνομιακή μεταχείριση...
Αυτό που έχω δει πάντως είναι ότι εάν υπάρχει κάτι το παθογενές μάλλον όλα τα μέλη της οικογένειας θα πληγούν αλλά ο καθένας ίσως με διαφορετικό τρόπο. Χωρίς ούτε αυτό να είναι απόλυτο βέβαια. Πάντως ο διαφορετικός τρόπος θα έχει να κάνει με τη θέση που είχε στην οικογένεια ο καθένας, γιατί δύο αδέλφια δεν σημαίνει ότι μεγάλωσαν το ίδιο, ιδίως όταν μιλάμε για τη σχέση τους με τους γονείς.

[/quote]Χμ... δεν έχω δει κανέναν να παραπονιέται για προνομιακή μεταχείριση...[/quote]

\"ειδα\" εγω....και ναι, ολοι επηρεαζονται με διαφορετικο τροπο μετα απο μια τετοια κουβέντα...αν ακουσουν βεβαια...γιατι δεν \"ακουνε\" ολοι....

Quote:

---

Originally posted by justme
Προσωπικά εχω σταματήσει να ασχολούμαι με πράγματα στα οποία δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω κάτι ΤΩΡΑ για το ΜΕΛΛΟΝ.
το \"ποσο κ κυρίως ΠΩΣ εχει επιδράσει ο τροπος που με εχουν μεγαλώσει κ οι ανθρωποι που με μεγάλωσαν....\" δε με απασχολεί και πολύ καθώς ΗΔΗ έχει γίνει. Φιλολογικά ομιλώντας ναι είναι ενδιαφέρον αλλά επί πραγματικής βάσης δε μου προσφέρει και πολλά
....
Καταλήγω λοιπόν στο ότι οι γονείς μου βεβαίως επηρέασαν την κατάσταση που βρίσκομαι σήμερα. Αλλά το ίδιο και χίλιοι δύο άλλοι παράγοντες που ...... η επίδρασή τους είναι εξίσου μεγάλη στο τροπο που ζώ

---

Τα πράγματα δε λειτουργούν τόσο γραμμικά, τόσο απλά αν θέλετε σχετικά μ΄ αυτό που λέμε \"επίδραση του ΓΟΝΕΪΚΟΥ παράγοντα\" στον ψυχισμό και στην όλη γενικά συγκρότηση του ατόμου.
Ο παράγοντας ΓΟΝΕΙΣ δεν επιδρά \"άπαξ-διαπαντός\" … μιά-κι-έξω ... Ξεκινάει να μας επηρεάζει (κι ως ένα βαθμό μας καθορίζει κιόλας) από τη στιγμή της σύλληψης ακόμα και συνεχίζει μέχρι το τέλος της ζωής .. ΜΑΣ (κι όχι μόνο της δικής ΤΟΥΣ ζωής).
Σε καθετί που κάνουμε είναι εκεί δίπλα μας πότε \'αρωγοί\', πότε \'τιμωροί\' μας . Και είναι \'δίπλα\' μας είτε με φυσική παρουσία είτε νοερά μιας και ενσυνείδητα/ασυνείδητα είναι αμετάκλητα \'εγκατεστημένοι\' μέσα μας.
Κανένας άλλος παράγοντας είτε αυτός είναι η Κοινωνία , είτε το Σύστημα , είτε το σχολείο , είτε οτιδήποτε άλλο δεν έχει τόσο καθοριστική καί σε ένταση καί σε βάθος χρόνου επίδραση, όσο οι γονείς ...
Υπάρχουν περιπτώσεις που χρόνιες πιέσεις σωρευμένες μέσα στο άτομο, δημιουργημένες από συμπεριφορές γονέων μη βρίσκοντας διεξόδους εκτόνωσης για πολλά χρόνια μέσα του και παρόλη την παιδεία, την αντίληψη του για τα κακώς πεπραγμένα από τους γονείς πάνω του και παρόλη την κατανόηση και τη συγχώρεση που τελικά τους έδωσε, οι πιέσεις αυτές λειτουργώντας σαν βραδυφλεγείς βόμβες ... έσκασαν, όντας το άτομο σε μεσήλικη περίοδο ζωής, απορυθμίζοντάς το εντελώς ...

Αυτό ίσως, ως περίπτωση ,να φαίνεται ακραία αλλά λίγο πολύ δεν είναι μακριά από πολλά προβλήματα που παρουσιάζονται σε μεσήλικα άτομα ως \"κεραυνός εν αιθρία\" κι ακούμε συχνά να λένε : \"μα καλά , στα καλά του καθουμένου κοίτα τί μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο ... \"

Ο παράγοντας ΓΟΝΕΙΣ πάντα θα παίζει γερή \"μπάλα\" στη ζωή μας .. εφ΄όρου ...
Αρκεί εμείς να μη τον παραβλέπουμε κλείνοντας τα μάτια και αγνοώντας το πως και το πόσο παρεμβαίνει στην καθημερινότητά μας ...

Αυτό με φρικάρει, σκεπτόμενη πόσο επηρεάζω τα παιδιά μου... είμαι αραγε καλή μαμά ή θα έχουν και αυτά στο υποσυνείδητό τους τέτοιες \"βραδυφλεγείς βόμβες\"?
Είναι άραγε αρκετό να προσφέρεις αγάπη?? Έλα που δεν είναι!!! Οι γονείς μου μ αγαπούσαν πολύ, παρόλα αυτά μπλέχτηκα σε περιπέτειες ψυχοσωματικές--γιατί??? Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο justme πολλοί γονείς, απο αγάπη κι ενδιαφέρον υποκινούμενοι, πέφτουν σε συμπεριφορές λανθασμένες, δημιουργώντας προβλήματα στα παιδιά τους.
Είναι αρκετός ο χρόνος που προσφέρω?? Μαλώνω το γιο μου γιατι τεμπελιάζει, χαβαλεδιάζει και δε διαβάζει- είναι σωστό ή όχι? Μήπως είμαι υπερπροστατευτική? Μήπως είμαι καταπιεστική?
Θα χρεωθώ όλα τα λάθη των παιδιών μου? Εγώ θα φταίω?

Ας αφήσουμε στην πάντα επιτέλους τους γονείς, κι ας επικεντρωθούμε σε εμάς. Δεν είναι δυνατόν ούτε να τους κουβαλάμε στους ώμους συνέχεια, ούτε να τους χρεώνουμε απ την άλλη διά πάσα νόσο μας.

Τώρα όσο για το αν θα χρεωθεί ο γονιός λάθη του παιδιού του, δεν το κατάλαβα, μου ακούγεται αρκετά ενοχικό και ίσως υπερ εγωιστικό. Ναι, ίσως κάποια λάθη θα τα χρεωθεί. Απλά διότι είναι άνθρωπος και όχι βιβλίο πως να μεγαλώνετε σωστά το παιδί σας.Κι ας μη ξεχνά κανείς, ότι το κυριώτερο για να μεγαλώσεις σωστότερα ένα παιδί, είναι η εσωτερική ισορροπία. Ποιοί και πόσοι τη διαθέτουν είναι ένα θέμα.

Κατά τα άλλα, αυξάνεστε και πληθύνεστε.

:P

Quote:

---

Originally posted by liberchild
......
Κατά τα άλλα, αυξάνεστε και πληθύνεστε.

:P

---

Εχμμμ και απολαύστε την διαδικασία του αυξάνεστε και πληθύνεστε...

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Ας αφήσουμε στην πάντα επιτέλους τους γονείς, κι ας επικεντρωθούμε σε εμάς. Δεν είναι δυνατόν ούτε να τους κουβαλάμε στους ώμους συνέχεια, ούτε να τους χρεώνουμε απ την άλλη διά πάσα νόσο μας.


:P

---

Γειά στο στόμα σου.

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Ας αφήσουμε στην πάντα επιτέλους τους γονείς, κι ας επικεντρωθούμε σε εμάς. Δεν είναι δυνατόν ούτε να τους κουβαλάμε στους ώμους συνέχεια, ούτε να τους χρεώνουμε απ την άλλη διά πάσα νόσο μας.

Τώρα όσο για το αν θα χρεωθεί ο γονιός λάθη του παιδιού του, δεν το κατάλαβα, μου ακούγεται αρκετά ενοχικό και ίσως υπερ εγωιστικό. Ναι, ίσως κάποια λάθη θα τα χρεωθεί. Απλά διότι είναι άνθρωπος και όχι βιβλίο πως να μεγαλώνετε σωστά το παιδί σας.Κι ας μη ξεχνά κανείς, ότι το κυριώτερο για να μεγαλώσεις σωστότερα ένα παιδί, είναι η εσωτερική ισορροπία. Ποιοί και πόσοι τη διαθέτουν είναι ένα θέμα.

Κατά τα άλλα, αυξάνεστε και πληθύνεστε.

:P

---

επειδή μου πατάς κάλο, μην τους δικαιολογείς πια και τόσο!το ότι έτρωγα ξύλο μέχρι τα 18 μου δεν θα το ξεχάσω.ώπα, έρη!