Printable View
Βρε έτσι όπως το θέτει δίκιο έχει αλλά αν το πάμε γενικά με όλες τις περιπτώσεις ε σίγουρα δεν ισχύει. Το μόνο απόλυτο που μπορούμε να πούμε είναι αυτό που είπες ότι η οποιαδήποτε κριτική έχει να κάνει με εμάς τους ίδιους χωρίς να μπορούμε να μιλήσουμε για σιγουριά για τα γιατί και πώς μιας και αυτά διαφέρουν από άτομο σε άτομο.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ναι οκ...το οτι αυτος τον οποιο κρινουμε ειναι ο "καθρεφτης" μας δεν νομιζω να το εννουσε και η ελισαβετ ως πιστο καθρεφτη με τα ιδια χαρακτηριστικα με εμας...νομιζω το λεει με την εννοια οτι στη ουσια "κοιταμε/εξεταζουμε/λογοκρινουμε/προσδιοριζουμε η επαναπροσδιοριζουμε" τον εαυτο μας και οχι τους αλλους μεσα απο την κριτικη, εκει κολλουσε το "καθρεπτης", στην... "εσωστρεφεια" να το πω; της πραξης...το οτι ασχολουμαστε με τη παρτη μας ουσιαστικα και για αυτην νοιαζομαστε. Το αχτι μου με τη Νιτσα τη τσουλιτσα του παραδειγματος μπορει να ειναι οχι οτι ειμαι κι εγω τσουλιτσα, αλλα και το οτι μπορει να μην ειμαι και να το εχω απωθημενο ξερω γω η οτιδηποτε αλλο...το εξηγει και η ελισσαβετ καπου νομιζω. Το ιδιο λεμε ολοι εν ολιγοις ολοι :)Quote:
Originally Posted by blackbird
Εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βρίσκουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο, είτε σε καιρούς ευμάρειας, είτε σε καιρούς κρίσης, για να έχουμε να λέμε ότι κάποιος φταίει. Παλιά στις ΗΠΑ υπήρχε αντικομμουνιστική υστερία, σήμερα αντιισλαμική υστερία, στο Γ' Ράϊχ αντισημιτική υστερία, κλπ.
Προσωπικά πιστεύω ότι ειδικά με αυτή την κρίση που βιώνουμε σαν κοινωνία (που δεν είναι μόνο οικονομική), η απελπισία και η ανεργία, συμβάλλουν στο να υπάρχει κακία. Π.χ. την κακία θα την πει η μάνα στην άλλη μάνα που το παιδί της βρήκε δουλειά ενώ το δικό της είναι άνεργο, ή ένας φίλος/μια φίλη σε έναν άλλο φίλο/μια άλλη φίλη (τα γνωστά: "έχεις μέσον, γλείφεις κατουρημένες ποδιές, για να μη πούμε για τα σεξιστικά του στυλ, άνοιξες τα ποδαράκια σου και πήρες τη δουλειά/προαγωγή").
Πάντα οι κακίες είναι αληθοφανείς, αλλά το να φτάνεις σε τέτοια κατάντια να τις εκστομίζεις και να κάθεσαι και να περιμένεις το τζακ-ποτ στο Τζόκερ και να μη κάνεις τίποτα για να βελτιωθείς σαν άνθρωπος, σε καθιστά ποταπό.
Είναι πολύ κακός αυτός ο κανιβαλισμός. Δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη του χαρακτήρα μας. Αντιθέτως, χάνουμε και τη στοιχειώδη παιδεία που πήραμε από το σχολείο και την οικογένειά μας.
Αυτό εννοούσα ακριβώς, δεν το εξήγησα καλά στο πρώτο μου ποστ αλλα μετά καπου το ανεφερα νομιζω κ αυτο για τα απωθημενα που λες.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Το νοημα παντως ειναι αυτο που λες κ εσυ, αυτη ειναι και η δικη μου αποψη, οτι όλα αφορούν σε μας τους ίδιους τελικά.
Η Νιτσα του παραδείγματος σου μπορει να το κουβαλάει ως απωθημενο που λες, και να κρίνει αυστηρά ώστε να νιώσει καλύτερα με τις επιλογές της. Ή μπορεί να το κάνει από ενοχές, επειδή ίσως και δικές της πράξεις στο παρελθόν να ήταν αντίθετες με τις πεποιθήσεις της ή τα πιστεύω της ή να κακοχαρακτηρίστηκαν από κάποιους άλλους...γενικά προσωπικά όταν βλέπω άνθρωπο να κολλάει με την κριτική σε ένα συγκεκριμένο θέμα το πρώτο που μου πηγαίνει στο μυαλό είναι οτι είναι με τον εαυτό του το πρόβλημα. Είναι κόμπλεξ, ενοχές, απωθημένα...κάτι δικό του πάντως είναι.
Έχεις δίκιο elisabet. όντως η συμπεριφορά αυτή ισχύει και επίσης είναι ένας μηχανισμός άμυνας. Προβάλουμε στους άλλους αρνητικά χαρακτηριστικά μας, με τα οποία εκνευριζόμαστε και θυμώνουμε. Γενικότερα, όταν σταματάμε να είμαστε επικριτικοί και δικαστές του εαυτού μας, είναι πιο εύκολο να αποδεχθούμε και τους γύρω μας. Ωστόσο, η κριτική και η "κακία" θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως μία μορφή επιθετικότητας που εκφράζεται λόγω της ματαίωσης, κάτι που θεωρώ πολύ πιθανό. Είναι συνηθισμένο άτομα πληγωμένα, που έχουν πονέσει να αντιδρούν "επιθετικά"... ίσως είναι μία μορφή αυτοπροστασίας ή αυτοθεραπείας.Quote:
Originally Posted by elisabet
μπορει και οι αλλοι να το κανουν για τον ιδιο λογο η και για παρομοιο.Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
στην κατακριση νομιζω ο πυρηνας ειναι η επιθυμια μου να ελεγξω τον αλλο, να τον εχω του χεριου μου, ή να του επιβαλλω τους δικους μου ορους...Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
Δεν ειναι τοσο θεμα εκτονωσης δηλαδη οσο επιθυμιας για χειραγωγηση. Ακομη και το να νιωσω οτι εγω ειμαι ο σωστος και ο αλλος λαθος, η αυτοεπιβεβαιωση/αυτοδικαιωση κρυβει επιθυμια για ελεγχο του αλλου και να βαλω το εγω μου στο κεντρο...
Ακριβώς. Ο άνθρωπος θέλει να αυτοπροστατευτεί, να επιβιώσει με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Είναι πρωτόγονο. Αν είναι και μορφή αυτοθεραπείας; Πολλές φορές ναι... Να κάνω τον άλλον να νιώσει άσχημα για να νιώσω εγώ καλά. Λες και στο πρόσωπο αυτού που δέχεται τη κακία, είναι αυτός που θα θέλαμε να εκδικηθούμε. Είναι πολύ άρρωστο, αλλά όλοι θέλουν να ξεσπάσουν κάπου. Το πιο χαρακτηριστικό στο δρόμο. Εκείνη τη βρισία που θα την έλεγες στον προϊστάμενό σου, θα την πεις στον πρώτο οδηγό που θα βρείς μπροστά σου με το αμάξι.Quote:
Originally Posted by Έρις
Κι εγω αυτο πιστευω για την κακια, οπως επισης συμφωνω με τις αλλες αποψεις για την κριτικη στους αλλους.Quote:
Originally Posted by PositiveWave