Εμμονή με μια ιστορία

Quote:

---

Originally Posted by lola

Για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα... Δεν αγγίζω τα όρια του νόμου.... Είμαι στο νόμο.. Αυτό που κανω είναι να θέτω το ζήτημα σε ότι αφορά την σαπίλα του συστήματος. Εκεί που πρέπει.. .. Το όρο που χρησιμοποισες τον είδα τώρα στο γκούλ κ δεν έχει καμμια σχέση εννοώ το Στάλκιν....όσο για τα υπόλοιπα όταν πήρα αντικαταθλιπτικα μου ρχονταν να πάω να αυτοκτονήσω τώρα Άλλαξα πολλά άλλα με όλα είχα σοβαρές παρενέργειες.... Δεν τα άντεχα για αυτό δεν συνέχισα... Δεν απαξίωσα καμμια βοήθεια ψυχίατρου... Μάλιστα είναι και πολύ καλός. Τα ηρεμιστικα μ τα περνώ... Δεν μου έδωσε ο ψυχίατρος διάγνωση φάρμακα μου έδωσε... Ο ψυχολόγος μου είπε για δύο πόλους.... Και ναι όσο απίθανο μπορεί να σας φαίνεται με έχουν πειράξει πολλοί στην ζωή μ..... η ψυχολόγος μου είπε ότι λόγω της παιδικής μου κακοποίηση ς δεν έχω μάθει να προστατευω τον εαυτό μ

---

Το σύστημα πάντα θα είναι σάπιο. Αλλά το σύστημα δουλεύει στην εντέλεια για πάντα και στο διηνεκές;
Πόσοι δικτάτορες έχουν πέσει, πόσα συστήματα έχουν καταρρεύσει τα τελευταία μόνο τα 30 χρόνια; Για πόσους ήρθαν τα πάνω κάτω σε αυτή τη ζωή;

Στο είπα και στο ξαναλέω. Η δικαιοσύνη απονέμεται πάντα με πολλούς τρόπους και αν δεις πόσες δυναστείες κουβαλάνε κατάρες, θα με καταλάβεις. Είτε μιλάμε για εργοδηγό είτε για βασιλιά (που λέει και το τραγούδι της Τσαλιγοπούλου), έρχεται στην ώρα της...

Εσύ έχεις τραβήξει πολλά και μακάρι αύριο το πρωί να ξυπνούσες και όλα να ήταν στην εντέλεια. Ήδη προσπαθείς, συνέχισε να προσπαθείς και θα έρθει και για σένα μια άσπρη μέρα. Και όπως σου είπα: ΥΠΟΜΟΝΗ!

Quote:

---

Originally Posted by lola

Σε ευχαριστώ πολύ... Ναι ήταν σε εργασιακό χώρο

---

στην αρχη μας ειπες οτι επαιξε με τα συναισθηματα σου.
τωρα λες οτι ηταν σε εργασιακο χωρο.
το προβλημα ηταν τελικα επαγγελματικο η ερωτικο/ συναισθηματικο?

Lola ωραια σου ρωταει πραγματα η ρεμεντη, ευστοχη οπως πάντα, αλλά κυρίως πολύ σωστότερα σου το εθεσε η ψυχολόγος, όσον αφορά την κακοποιηση που δέχτηκες. Η κακοποίηση που δεχτηκες ως παιδί είναι η ρίζα του κακού. Όσο την τρέμεις κ την αποστρέφεσαι την κακοποίηση που δεχτηκες κ επέδρασε στη δομή του χαρακτήρα κ της προσωπικότητας σου, τόσο θα βρίσκεσαι σε παρόμοιες καταστάσεις, δηλαδή στο ρόλο του θύματος είτε σε ερωτικές είτε σε επαγγελματικές είτε σε φιλικές σχέσεις. Αυτό μπορώ να στο εγγυηθώ.
Επίσης απο προσωπική εμπειρία, πιστεύω πως τέτοιες βασανιστικές εμπειρίες είναι συμπτώματα, όχι η ίδια η ασθένια η οποία όπως κι αν λέγεται πηγάζει απο την κακοποίηση.
Εγω δε θα σου πω πως να νοιωσεις ή τι να κάνεις. Αν με ρωτας θα σου ελεγα μην ηρεμείς καθόλου γιατι κ να "ηρεμήσεις"απο τα τρέχοντα, αν δε βιώσεις τον πόνο και τον φοβο που απωθησες, για να απαλλαχτείς απο την ταμπελα του θυματος που φορτωσες τον εαυτό σουόταν ησουν παιδι και σε όρισε, δε θα σε βρίσκεις πουθρνα και το τρενο που ερχεται οπως ειπε η ψυχολογος θα χει καθε φορα πιο βαρυ φορτίο.
Όλα αυτά για δικαιοσύνη αδικί σαπια συστήματα κτλ είναι πολύ συνηθισμένα ως προφάσεις να μην παραδεχτούμε την ανημπορία και την ανικανότητα μας να μας προστατεύουμε πλέον οντας ενηλικες και να φερόμαστε σαν παιδάκια και μέσα μας να μας μηδενίζουμε και να λέμε ότι είμαστε άχρηστοι, ενώ η αλήθεια είναι αλλου.
Δεν μπορεις να αλλάξεις τον κόσμο όσο αποκαρδιωτικό κι αν ακουγεται, μπορείς όμως να ατσαλώσεις τις άμυνες σου και να βρεις την δική σου αλήθεια μεσα στο χάος και να την κάνεις τον δικό σου αβατο κόσμο που κανεις δε θα μπορεί να χαλάσει.
Μην ηρεμεις, νοιωσε την ενταση και κάνε την αδικία αυτου του ανθρώπου ευκαιρία να αλλάξεις την μοιρα που σου φορτωσε η κακοποιηση. Και μη φοβασαι

Να σου πω κάτι. Δεν εχεις τίποτα. Εκανε πουστια τι είδους; εννοω εχει να κάνει με παρανομία; εσυ να την αποδείξεις μπορείς;
Αν ναι μην κάθεσαι καθολου, αν είναι τοσο μαγκας να σε εξαφανίσει απο το χάρτι δεν εχει τα @@ να αναλαμβάνει κ την ευθύνη της πουστιας του;; κινησου νομικά και με αποδείξεις. Ειλικρινα δεν νομίζω ότι έχεις κάτι τρομερό. Βιώνεις στην ιστορία πως σε πςιραξαν σε κακοποιησαν και δεν ειναι κανεις να σε υπερασπιστεί και να δώσει ενα μάθημα στον κακοποιητή όπως όταν ήσουν παιδί που ηταν φυσικο να μην μπορεις να τιμωρήσεις τον πιο δυνατο απο εσενα κακοποιητή του τότε. Είναι λογικό να εφαγες σκάλωμα και άκρως υγειές κατ εμέ. Εκθέτεις τον εαυτό σου ως εύκολο θυμα που μπορεί καποιος να εκμεταλλευτεί κ να το αδικήσει γιατι όπως πολύ σωστα σου ειπε η ψυχολόγος δε ξερεις να σε υπερασπίζεσαι και μετά περιμένεις να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δες το αλλιώς. Ολη αυτη η εμμονή με την εκδικιση είναι το υποσυνείδητό σου που σου λεει ξύπνα, δεν σου αρμόζει τετοια συμπεριφορά, βαλε με πιο ψηλά στην ιεραρχία και μην αφήνεις τον φόβο να επικροτεί με ατιμωρησία τον κάθε άνανδρο αντικοινωνικό πουστη που μόνο απο πουστιες ξέρει.

Ελπίζω να τα βάλεις σε μια σειρά κ να αποδόσεις την δικαιοσύνη για εσένα την ίδια κ να προσπαθήσεις να δεις την πηγή του φοβου που σε κάνει να αντιστέκεσαι κ να μην κάνεις όσα λες στην ψυχολόγο. Δεν εχει νόημα να πνίξεις τον θυμό κ να τον απωθήσεις, γιατι η ψυχή σου οσο την αδικείς πάλι θα τον γυρέψει. Ακου την τι εχει να σου πει κ πράξε διχως φόβο.

ΚΟΥΤΣΟΥΝΙ, ΣΩΣΤΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΛΕς, ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΑ γεγονοτα, δεν μπορουμε να πουμε αν υπηρξε πουστια και ποιος την εκανε.
ειδικα στα συναισθηματικα θεματα εχω δει ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ φορες να ειναι θυμωμενος καποιος επειδη ο αλλος δεν τον ηθελε και απομακρυνθηκε. και να νοιωθει και οτι αδικηθηκε.
το να μην λεμε τι εγινε, μπορει να το κανουμε για να μην μας αναγνωρισουν που ειναι σεβαστο, μπορει και για να μην το ξαναζησουμε, που ειναι λιγο ακυρο μιας και το ζει καθε στιγμη απ οτι φαινεται, αλλα μπορει και να το κανουμε για να μην φανει οτι υπερβαλλουμε η οτι "αλοιθωριζουμε", και δεν αδικηθηκαμε

Ρεμεντη ναι, ετσι είναι. Δεν ξέρουμε τα γεγονότα. Αλλά αν δεν υπάρχει αντικειμενικά καποια αδικία πραγματική, παλι πρέπει να καταλαβει η φίλη κάτι απο αυτό. Ενα απωθημένο πρέπει να βιωθεί και να εκλογικευτεί για να ηρεμήσει η κοπέλα