Eχω φιλες , απλες , παντα ειχα , χωρις να υπαρχει εκδηλο σεξουαλικο ενδιαφερον ......... το ξεκαθαριζουμε εξ αρχης ......δεν εχει σχεση η ηλικια , και στα 20 ειχα φιλες , και στα 50 εχω .......
Printable View
Eχω φιλες , απλες , παντα ειχα , χωρις να υπαρχει εκδηλο σεξουαλικο ενδιαφερον ......... το ξεκαθαριζουμε εξ αρχης ......δεν εχει σχεση η ηλικια , και στα 20 ειχα φιλες , και στα 50 εχω .......
και φιλια σκετη, υπαρχει, και φιλια μαζι με ερωτικο ενδιαφερον υπαρχει (ειτε απ την μια πλευρα, ειτε κι απ τις δυο), και ερωτικο ενδιαφερον χωρις φιλια, υπαρχει.
διαλεγεις και παιρνεις.
αν εσυ ενδιαφερεσαι για φιλια χωρις ερωτικες προεκτασεις, γινεται, μονο οταν ουτε εσυ του κανεις κλικ ερωτικα, ουτε εκεινος σου κανει κλικ ερωτικα.
γιατι ομως σε απωθει τοσο η προοπτικη να συνυπαρξουν καποια φορα και τα δυο?
εισαι δεσμευμενη?
δεν ειναι καποιο "αμαρτωλο" συναισθημα η σεξουαλικη διαθεση, ουτε εισαι ανηλικη, φανταζομαι.
Καλησπέρα, ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Δεν θεωρώ πως υπάρχει κάτι αρνητικό ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που θέλουν να είναι μαζί. Δημιούργησα αυτό το θέμα όχι για αυτό το λόγο αλλά γιατί συνεχώς ακούω πως δεν μπορεί να υπάρξει μία φιλία χωρίς να υπάρχει το ερωτικό στοιχείο. Ήθελα να διαβάσω και άλλες απόψεις καθώς είχα φθάσει στο σημείο να μην πιστεύω τον εαυτό μου.
Όσο για τα σχόλια περί αγοροκόριτσου θέλω να πω πως μία κοπέλα μπορεί να ασχολείται με "αντρικά" ενδιαφέροντα όσο και με επαγγέλματα και να είναι δυναμική χωρίς να στερείται τίποτα από τις υπόλοιπες κοπέλες, ούτε αυτό σημαίνει ότι δεν είναι περιποιημένη και δεν είναι εμφανίσιμη.
Μου εχει συμβει πολλες φορες να κανω παρεα με καποιον επειδη απολαμβανω την παρεα του και μου αρεσει να περναω χρονο μαζι του και να νομιζω οτι παμε να φτιαξουμε μια ωραια φιλια και τελικα ολα να γκρεμιζονται οταν εκδηλωνει ερωτικο ενδιαφερον. Κι εγω μια φορα γκρεμισα μια φιλια επειδη πηγα να το παω αλλου, ο φιλος μου ανταποκριθηκε και τελικα εμενα μου "ξεφουσκωσε" αμεσα το συναισθημα και το εκοψα. Ετσι τον εχασα και απο πολυτιμο φιλο. Πλεον πιστευω κι εγω οτι δεν υπαρχει φιλια μεταξυ αντρα και γυναικας ετεροφυλοφιλων, παρα μονο αν δεν ελκονται καθολου. Ή μπορει να υπαρχει ελξη απο τη μια πλευρα και να μεινει για παντα ανομολογητη.
Αυτό είναι το θέμα και είναι δυσάρεστο όταν συμβαίνει, όταν μάλιστα τον θεωρείς πραγματικό φίλο.
Ειναι πολυ δυσαρεστο. Εχουν περασει 2 χρονια και ακομα μου λειπει πολυ σα φιλος. Και λυπαμαι πολυ που τον πληγωσα.
Οπότε ποια είναι η λύση ώστε να μην μπερδευονται τα πράγματα, όταν στην αρχή δεν ξέρεις τον άλλο και τον βλέπεις φιλικά?
Ψαχνεις τα σημαδια ισως? Στις αντιδρασεις του αν αναφερεις καποιον αλλον αντρα, στην αρνηση σου αν ζητησει κατι που μοιαζει με ερωτικο ραντεβου. Ακομα και η συχνοτητα και η επιμονη για συνεχη επικοινωνια χωρις να υπαρχουν αλλοι, μπορει να δειχνει κατι, αν και οχι απαραιτητα. Μου χει τυχει παντως να μου λενε "Δεν παιζει να σε θελει για φιλη, περιμενει ευκαιρια για να το παει αλλου" και εγω να επιμενω πως οχι, και να τσακωνομαι κιολας οτι το παρεξηγουν. Ε, στο τελος παντα αδικο ειχα. Καμμια φορα βλεπουμε αυτο που εχουμε αναγκη να δουμε. Και παραβλεπουμε σημαδια που δε μας βολευουν.
Αν δεις τα σημαδια ή δινεις βημα να δεις αν θα βγει κατι σε σχεση ή κοβεις επαφη ή το κρατας παρειστικο και δε δινεις ΠΟΤΕ δικαιωμα να εκδηλωθει ο αλλος.
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σας. Αισθάνομαι καλύτερα που δεν είμαι η μοναδική που σκέφτεται έτσι, και πολύ χρήσιμες οι συμβουλές από μία γυναίκα που το έχει ζήσει.
Θέλω να σας ρωτήσω το εξής.
Δεν αισθανθήκατε ποτέ άβολα σε φλερτ?
Και εαν ναι πως το αντιμετωπίσατε?
δεν υπαρχει "λυσαρι" στις ανθρωπινες σχεσεις, ουτε προκυπτει απο συμβουλες η εμπειρια.
ολοι δοκιμαζουμε, σκεφτομαστε, κανουμε λαθη και ετσι μαθαινουμε τι θελουμε και πως πρεπει να προχωραμε.
δεν υπαρχει τροπος λοιπον να ξερεις γνωριζοντας καποιον, πως θα εξελιχθει αυτη η γνωριμια ειτε απο την μια πλευρα ειτε απο τις δυο, οτι κι αν σου πει, ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ.
ΖΩΗ, λεγεται και την κανεις , εσυ.
Σωστή. Και να συμπληρώσω πως οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί και ανεπανάληπτοι. Έχουμε δικό μας ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Συνεπώς, όπως σου έχω πει Τάνια και σε άλλο μήνυμα, μη προσπαθείς να γίνεις κάτι εντελώς διαφορετικό απ' ότι είσαι.
Θα είσαι ένα κακό αντίγραφο! Πόσα κακά αντίγραφα υπάρχουν στον κόσμο μας; Από υλικά αγαθά μέχρι και ανθρώπους...
Κανείς δεν τα εκτιμά για πάντα. Είναι μια λύση ανάγκης, αλλά όχι λύση μιας ζωής.
Γι' αυτό, μη προσποιείσαι, φτιάξε ό,τι δεν σ' αρέσει και μη γκρεμίζεις όλα τα καλά που έχεις! Φιλικά.
Έχετε δίκιο όμως από τότε που ξεκίνησα το πρώτο θέμα μέχρι τώρα έχω καταλάβει πως τελικά αμφισβητώ και φοβάμαι τον εαυτό μου ειδικά σε καταστάσεις που δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη-συνηθισμένη. Δεν μου αρέσει να δείχνω τα συναισθήματα μου ιδιαίτερα τα αρνητικά είτε αυτό είναι θυμός, πόνος και πιο πολύ σε αγνώστους, δεν μου αρέσει να δείχνω αδύναμη και ανύμπορη. Πολλές φορές νοιώθω σαν το ψάρι μέσα στη γυάλα σε χώρους με πάρα πολύ κόσμο. Αισθάνομαι πως δεν γνωρίζω τους κανόνες της κοινωνίας, των ατόμων της ηλικίας μου και αυτό με αγχώνει-φοβίζει ακόμα περισσότερο.
Ξέρω ότι δεν πρέπει να προσποιούμαι και μάλιστα το είχα προσπαθήσει σε στιγμές που δεν ήμουν ψυχολογικά καλά και αντί να αισθανθώ καλύτερα ύστερα από αυτό ένοιωθα χειρότερα. Δεν έχει υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα προσπαθώντας να δείχνω καλά, όμως κάθε φορά που προσπαθώ να κάνω μία νέα αρχή τα πράγματα γίνονται χειρότερα γιατι έχω στο μυαλό μου τι πρέπει να κάνω, τι να μην κάνω και όλο αυτό μου δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος.
Δεν ξέρω ποια πρέπει να είναι η κοινωνική συμπεριφορά ενός ατόμου και ειδικότερα της ηλικίας μου.
Έχω τόσα πολλά πράγματα στο μυαλό μου.
Τόσοι ρόλοι που καλούμαι να παίξω και όλα αυτά σε βάρος της ψυχικής μου ηρεμίας. Δεν μπορώ να χαρώ εύκολα, να ηρεμήσω, να χαλαρώσω. Ακόμαι και εάν δεν κάνω τίποτα σκέφτομαι συνέχεια, γράφω και πάλι το ίδιο, προσπαθώ να βγάλω άκρη κυρίως με τα συναισθήματα μου.
Είμαι από τους ανθρώπους που κυριαρχεί η λογική έναντι του συναισθήματος. Και όλο αυτό με αποσυντονίζει, δεν είμαι συνηθισμένη να νοιώθω αμηχανία-ντροπή και πιστέψτε μου έχει κοστίσει πολύ όλο αυτό και σε ψυχολογικό επίπεδο αλλά και σε πρακτικό( δεν έχω το ίδιο μεράκι και την αγάπη που παλαιότερα είχα με όσα ασχολιόμουν και αυτό με ανησυχεί)
Παλαιότερα ότι και να συνέβαινε προχωρούσα, το ξεπερνούσα ή έτσι ήθελα να πιστεύω, δεν με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων τουλάχιστον συνειδητά τώρα έχει γίνει εφιάλτης όλο αυτό.
Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ξεσπάσω, ακόμα και να ακούσω μουσική, να ασχοληθώ με τον αθλητισμό θα μελαγχολήσω.
Δεν μπορεί να ξεφύγει το μυαλό.
κανε σεξ με αγνωστουσ μην εισαι χαζη
Εισαι σιγουρη? Γιατι εγω βλεπω ενα κοριτσι βαθια συναισθηματικο που ολα οσα του συμβαινουν οριζονται απο το συναισθημα.
Αν καταλαβα καλα, αυτο το τελευταιο ποστ σου ειναι ανεξαρτητο απο το θεμα του θρεντ, σωστα? Ή καπως συνδεονται? Στο θεμα φιλιας αντρων-γυναικων ειχες καποιο συγκεκριμενο περιστατικο στο μυαλο σου? Κατι που ηθελες να λυσεις?
Για ολο αυτο το αγχος που αισθανεσαι, για το τι και πώς πρεπει να κανεις μεσα την κοινωνια, εχεις προσπαθησει να το αντιμετωπισεις?
Αυτο το "πρεπει" φαινεται να σε ζοριζει παρα πολυ. Δεν εισαι υποχρεωμενη για κατι. Ουτε η ηλικια σου οριζει το πώς πρεπει να συμπεριφερεσαι. Αλλος θελει να βγαινει στα μπουζουκια, αλλος να βγαινει σε ροκ μπαρ, αλλος να πηγαινει χαλαρες βολτες, αλλος να αθλειται, να παιζει ή να γραφει μουσικη, να ζωγραφιζει, να μενει στο σπιτι να διαβαζει βιβλια. Δεν σε υποχρεωνει κανεις να εισαι κατι που δε θελεις να εισαι και δεν πεφτει λογος σε κανεναν.
Αν ομως ο λογος που αισθανεσαι χαμενη ειναι καποια ασθενεια, πχ καταθλιψη, αυτο ειναι κατι που σε εμποδιζει να δεις καθαρα και να κανεις επιλογες. Μπορει να ειναι ο βασικος λογος που πλεον δεν εχεις το μερακι και την αγαπη για τις παλαιοτερες ενασχολησεις σου.
Δεν ξέρω εάν είμαι συναισθηματική γιατί τα συναισθήματα αυτα εκδηλώνονται κυρίως το χρονικό διάστημα που δεν είμαι καλά. Γενικά σκέφτομαι λογικά και οι αποφάσεις μου -επιλογές καθορίζονται από τη λογική.
Σχετικά με το προηγούμενο μήνυμα μου ήταν ένας από τους λόγους που δημιούργησα το θέμα. Και αυτό είναι η αμηχανία που αισθάνομαι απέναντι στα αγόρια, κάτι που παλαιότερα δεν υπήρχε και αυτό το εξήγησα ως αποτέλεσμα όλων όσων ακούω σχετικά με τα αγόρια.