Εσάς ποιά η σχέση σας με τα αδέρφια σας??

Natalia μου εχεις δίκιο.. μπορεί να κανουν οτι κάνουν αλλά είναι καλά παιδιά, με την ένοια οτι δεν έχουν κακία μέσα τους.Δεν τα κάνουν όλα αυτά απο κακία.. και ούτε έχουν πειράξει άνθρωπο..και αυτοί παλεύουν με την ζωή τους άσχετα με το αν επιβαρύνουν κάποιους άλλους. Είναι τόσο επικεντρωμένοι στις δουλειές και στο χρήμα που έχουν ξεχάσει απλά να είναι άνθρωποι.. να έχουν ανθρωπιά όπως είπα τελευταία φορά στην αδερφή μου. Έχουν γίνει σαν ένα θείο μας που όλοι μισούσαμε (και εκείνη το ίδιο και τον κοροίδευε γιατί είχε κάνει το ίδιο κακό στον πατέρα μου...τον εκμεταλλεύτηκε οσο δεν πάει) ..και τώρα είναι και κολλητοί μαζί του! τα ίδια μυαλά ..αντιγραφή του..και όταν το είπα στον πατέρα μου οτι επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο, ο καημενος κατέβασε το κεφάλι.Του είπα οτι αυτό που έπαθες και σε πνίγει με τον αδερφό σου, το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά σου.. και οτι οπως ετσι αδικημενος νιωθεις και εσυ το ιδιο νιωθω και εγω! Αλλα τι να πει ο άνθρωπος.. κόρη του ειναι και αυτή και έχει μεγαλύτερες προτεραιότητες. Και ειλικρινά λυπάμαι πολύ γι αυτό που καταλήξανε να γίνουν σαν και αυτούς που μισούσαμε και γίναν ένα με τον "εχθρό". Δεν πειράζει.. θα τα βρούν μπροστά τους.. γιατί αυτοί οι ανθρώποι στο τέλος καταλήγουν δυστυχυσμένοι και δεν θα έχουν κανέναν δίπλα τους και με παιδιά που κοροιδεύει όλος ο κόσμος.
Cat μου, δυστυχώς αν ένα πρόβλημα είχε πάντα η οικογένειά μου ήταν το πρόβλημα της επικοινωνίας.Σε επίπεδο μηδέν..όσο ζούσε η μητέρα μου (η οποία ήταν η καλύτερη μάνα και γυναίκα στον κόσμο και δεν θα μπορούσα να είχα καλύτερη) ..κρατούσε τις ισορροπίες. Εκείνη κρατούσε ενωμένη αυτή την οικογένεια, εκείνη μας έδειχνε τον δρόμο όταν τον χάναμε..εκείνη τα πάντα όλα. Οταν λοιπον την χάσαμε ολοι βλέπαμε την μητέρα μου στο πρόσωπο της αδερφής μου.Κάτι που δεν κράτησε αυτό για πολύ.. αφου αποδείχθηκε οτι δεν πλησιάζει ουτε στο 1/5 την μητέρα μου (και ήταν μια απο τις τελευταίες κουβέντες που της είπα) και είναι φτηστή αντιγραφή του θείου μου.
Άπειρε λοιπόν προσπάθειες για συζήτηση και ξεκαθαρίσματα, και με κλάματα και με σκληρές κουβέντες που πονάνε και με υσχιρά επιχειρήματα.. αλλά δεν υπάρχει καμία συνεννόηση. Πχ σε μια προσπάθεια να μιλήσουμε και να της πω τα παράπονά μου (σαν αυτά που σας είπα) εκείνη μου απάντησε "τι να πω και εγω που με τοση δουλεια δεν εχω χρονο να βγω με τους φιλους μου!".. δηλαδή οταν στον άλλον του λές τόσο σημαντικά προβλήματα εκείνος να θέλει να τον λυπηθείς που δεν πάει για καφέ όσο θα ήθελε!!. .. Ολες λοιπον οι κουβέντες πέφταν στο κενό οπότε σταμάτησε και αυτή η προσπάθεια και οτι βρέξει ας καταιβάσει. Το μόνο όπως είπα που θέλω είναι να πατήσω στα πόδια μου και να φύγω απο αυτό το μέρος να πάω κάπου που να μην τους βλέπω γιατί το να σε βλέπουν τα ανήψια σου και να αλλάζουν δρόμο δεν είναι κάτι το εύκολο που να μπορείς να ζείς με αυτό ιδιαίτεα οταν πασχίζεις ναξεμπερδέψεις με το αγχος και την κατάθληψη. Μια νέα φρέσκια αρχή..να δημιουργήσω νέες φιλίες και να ανακαλύψω νέα αδέρφια...Αμην και πότε!!!
Αχ ρε παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την κουβέντα και που όλοι σας νιώθω οτι με καταλαβαίνετε.. το ειχα πολύ ανάγκη αυτό.. να ειστε καλα!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Καλησπερα jocc.ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπετε?συγγνωμη που θα το πω μπορει να σε πληγωνη αυτο αλλα πιστευω οτι και εσυ το καταλαβαινεις.η αδερφη σου ειναι παρτακιας και απο μικρη ηταν ετσι.αυτο που δεν καταλαβενο ειναι το γιατι εσυ ηθελες οποσδηποτε να σε αποδεχτη??γιατι δεν ανεξαρτητοποιοσουν συναισθηματικα απο αυτην??τωρα που το καταλαβενης καντο.η γνωμη μου οπως ειπες πολυ σωστα ειναι να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου
Ξεκινωντας απτο να βρις μια εργασια.δεν ξερω βεβαια για το ποσο ετοιμη εισαι γιαυτο.προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι μια δουλεια μας βοηθαει να ξεπερναμε αρκετα απτα προβληματα μας.γνωριζωντας οτι ειναι θεοδυσκολο αυτο αλλα
Τραβα ενα Χ στην αδερφη σου.και αγωνισου για να ξανα κερδισεις τη ζωη σου.και για εσενα αλλα και για τον πατερα σου.δυστηχως καμια φορα μπορει α εχουμε αδερφια παρτακιδες.

---

καλησπέρα Γιώργο...είμαι στα 40 αλλά νιώθω και δείχνω 25 :P ..Ειλικρινά δεν ξέρω την ανάγκη αυτή που λές να με αποδεχθεί.Ίσως ήταν κάτι που δεν το αντιλαμβανόμουν και τώρα το διαπιστώνω.. Δυστυχως ακομη δεν εχω ξεπερασει πολλά θέματά μου αλλά αν καταφέρω και τα ξεπεράσω έχω βάλει στόχο κατα τον Σεπτέμβρη να ξαναπροσπαθήσω. Είναι ο στόχος και το κίνητρό μου.. Το Χ το τράβηξα και αυτό δεν θα αλλάξει με τίποτα..το χω πάρει απόφαση πλέον και έτσι είναι καλύτερα γιατί βγήκε ένα βάρος απο πάνω μου πολύ μεγάλο αν και ενας καημός παραμένει. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Quote:

---

Originally Posted by jock77

καλησπέρα Γιώργο...είμαι στα 40 αλλά νιώθω και δείχνω 25 :P ..Ειλικρινά δεν ξέρω την ανάγκη αυτή που λές να με αποδεχθεί.Ίσως ήταν κάτι που δεν το αντιλαμβανόμουν και τώρα το διαπιστώνω.. Δυστυχως ακομη δεν εχω ξεπερασει πολλά θέματά μου αλλά αν καταφέρω και τα ξεπεράσω έχω βάλει στόχο κατα τον Σεπτέμβρη να ξαναπροσπαθήσω. Είναι ο στόχος και το κίνητρό μου.. Το Χ το τράβηξα και αυτό δεν θα αλλάξει με τίποτα..το χω πάρει απόφαση πλέον και έτσι είναι καλύτερα γιατί βγήκε ένα βάρος απο πάνω μου πολύ μεγάλο αν και ενας καημός παραμένει. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

---

Δεν χρειαζετε να με ευχαριστης.αν οντως τραβηξες Χ.πιστευω οτι θα βελτιωθει και η ζωη σου και τα προβληματα σου ηδη εχεις κανει σημαντικα βηματα.οταν εξαρτωμαστε απο αλλο προσωπο οποιοδηποτε κι αν ειναι αυτο τοτες δεν μπορουμε να προχωρησουμε οι ιδιοι.εισαι νεα κοπελα ακομα.πιστευω οτι θα τα καταφερεις και θα βγεις ακομα πιο δυνατη απο αυτη την ιστορια.
Οσο για το οτι δεν ειναι κακοι ανθρωποι η αδερφη σου και ο γαμπρος θα συμφωνησω με τη ναταλι.
Αν ηταν κακοι τι θα εκαναν?αναρωτιεμαι αλλα τελοσπαντων.εσυ κοιτα τη ζωη σου.ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ ΚΟΠΕΛΑ.
ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Quote:

---

Originally Posted by jock77

................Άπειρε λοιπόν προσπάθειες για συζήτηση και ξεκαθαρίσματα, και με κλάματα και με σκληρές κουβέντες που πονάνε και με υσχιρά επιχειρήματα.. αλλά δεν υπάρχει καμία συνεννόηση. Πχ σε μια προσπάθεια να μιλήσουμε και να της πω τα παράπονά μου (σαν αυτά που σας είπα) εκείνη μου απάντησε "τι να πω και εγω που με τοση δουλεια δεν εχω χρονο να βγω με τους φιλους μου!".. δηλαδή οταν στον άλλον του λές τόσο σημαντικά προβλήματα εκείνος να θέλει να τον λυπηθείς που δεν πάει για καφέ όσο θα ήθελε!!. .. Ολες λοιπον οι κουβέντες πέφταν στο κενό οπότε σταμάτησε και αυτή η προσπάθεια και οτι βρέξει ας καταιβάσει. Το μόνο όπως είπα που θέλω είναι να πατήσω στα πόδια μου και να φύγω απο αυτό το μέρος να πάω κάπου που να μην τους βλέπω γιατί το να σε βλέπουν τα ανήψια σου και να αλλάζουν δρόμο δεν είναι κάτι το εύκολο που να μπορείς να ζείς με αυτό ιδιαίτεα οταν πασχίζεις ναξεμπερδέψεις με το αγχος και την κατάθληψη. Μια νέα φρέσκια αρχή..να δημιουργήσω νέες φιλίες και να ανακαλύψω νέα αδέρφια...Αμην και πότε!!!
Αχ ρε παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την κουβέντα και που όλοι σας νιώθω οτι με καταλαβαίνετε.. το ειχα πολύ ανάγκη αυτό.. να ειστε καλα!

---

Απ' ότι φαίνεται η αδελφή σου ή είναι στη κοσμάρα της ή το παίζει ότι είναι στη κοσμάρα της. Δεν νομίζω να έκανες συζήτηση που αφορά μόνο τον χρόνο, δηλ. να τη ρώτησες γιατί δεν διαθέτει και λίγο χρόνο για εσένα και μετά εκείνη να σου πει για τον καφέ που δεν έχει χρόνο να πιεί με τις φίλες της. Θα τις έθεσες και άλλου είδους ερωτήματα, π.χ περί αδικίας κλπ. Αυτό με τον καφέ δεν κολλάει πουθενά!!

Επειδή είμαι πρακτικός τύπος, θα σου προτείνω να πείσεις τον πατέρα σου να σε εξασφαλίσει με όσους τρόπους έχουν απομείνει. Αν έχει δικαιοδοσία και η αδελφή σου σε ακίνητα κλπ συμβουλεύσου έναν δικηγόρο, δεν είναι κακό. Θα δούνε όλοι τους (και κυρίως η αδελφή σου με τον άντρα της) ότι είσαι αποφασισμένη.

Τώρα, για να μπορέσεις να καταφέρεις να ξεπεράσεις το θέμα το ψυχολογικό που αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να βρεις αλλού σπίτι. Μη σου πω ότι επιβάλλεται. Ίσως θα μπορούσατε να νοικιάζατε το σπίτι που μένεις με τον πατέρα σου και πηγαίνατε μαζί κάπου αλλού. ϊσως και να το πουλάγατε και ν' αγοράζατε κάπου αλλού ΜΑΚΡΥΑ και φυσικά ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ!!!!! είπαμε είμαι πρακτική σαν άνθρωπος :-)

Σκέφτομαι ότι ο λόγος που δεν έχεις ξεπεράσει το ψυχολογικό σου θέμα, είναι γιατί έχεις ίσως καθημερινά την εικόνα με την ανιψιά σου που κάνει ότι δεν σε βλέπει, αλλά και την εικόνα της αδελφής σου. Εδώ άνθρωποι σκληρόπετσοι και θα φρίκαραν σε μια τέτοια κατάσταση.

συγνωμη αλλα τι με νοιαζει εμενα αν δεν εχουν πειραξει ανθρωπο αλλα ειναι ικανοι να πεταξουν απο την ζωη τους αδερφη πατερα κτλ κτλ στους ξενους τις παπιες και στους δικους μας ολη την απανθρωπια?με συγχωρεις αλλα καθολου καλοι δεν ειναι ξερω καμποσους που εδιναν το βρακι τους για τους ξενους και στην οικογενεια τους ηταν φοβερα σκληροι αρπαχτικα θα τους χαρακτηριζα λιαν επιεικως ακου εκει πηγαν να πουληουν το πατρικο να πουλησουν τα δικα τους απληστοι και αχορταγοι αλλα το κακο ειναι οτι κατι τετοιοι τελικα πανε μπροστα

Να στε καλά ρε παιδιά. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όσο ακούγονται ακόμη και τα πρακτικά.. αλλά αυτή την στιγμή είναι το τελευταίο με το οποίο θα μπορούσα να ασχοληθώ. Πρώτα με το καλό να ξεπεράσω κάποια πράγματα και μετά΄να καταφέρω να βρώ και μια δουλειά μακρυά..και μόλις βρω μια βάση και έχω μια πρόοδο..τοτε ναί σκέφτομαι και να αρχίσω και όλα αυτά τα πρακτικά! ..
Γιώργο μου γι αυτό είμαστε όλοι εμείς εδώ και σε αυτή την κατάσταση..γιατί εμείς τα ευαίσθητα, έξυπνα και δυνατά άτομα την πατάμε και μας γα@@@ται η ψυχολογία. Οι ψυχροί, αδιάφοροι, σταρχιδιστές και παρτάκιδες δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα! Εμείς που νοιαζόμαστε τα παθαίνουμε όλα και είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να λεγόμαστε πάνω απο όλα άνθρωποι και να έχουμε την συνείδηση μας καθαρή. Εγώ μπορεί να έχω πάθει τα χίλια μίρια απο τους ανθρώπους (έχω και αυτό που λένε μ@@κομαγνήτη συν της άλλης και χαλασμένο ραντάρ να επιλέγω ανθρώπους) αλλά έχω την συνείδηση μου ήσυχη και με αυτό πορεύομαι, το οτι δεν είμαι άνθρωπος που προκαλεί προβλήματα και μπελάδες, είμαι τίμια, ειλικρινής και παλεύω για το σωστό και δίκαιο και πάντα να βοηθήσω τους πάντες. Νιώθω περήφανη που δεν μπορεί να μου καταλογήσει κανείς οτι έχω κάνει κάποιο κακό σε κάποιον ..παρα μόνο στον εαυτό μου! Πολλές φορές έχω ευχηθεί να ήμουν και εγώ ένα απο αυτά τα πονηρά λαμόγια που κάνουν ζωάρα...αλλά είναι μια ευχή που την πέρνω πάντα πίσω και πολύ γρηγορα για να μην αηδιάσω και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Τοξικοί ανθρώποι μακρυά απο την ζωή μας πλέον.. είτε είναι αίμα μας είτε είναι γνωστοί μας ή συνάδελφοι η οτιδήποτε. Λίγοι και καλοί και όσοι μας κάνουν να χαμογελάμε, όσοι στεναχωριούνται και δεν χαίρονται με τον πόνο μας, και όσοι έχουν μια πραγματική αληθινή αγκαλιά να μας προσφέρουν. Άνθρωποι με νόημα που θα μπορούν να αναγνωρίσουν το παραμικρό που τους προσφέρεις και χωρίς να χρειάζεται να ανταποδώσουν αλλά να ξέρεις οτι τουλάχιστον το εκτιμούν!!

Quote:

---

Originally Posted by ironman

συγνωμη αλλα τι με νοιαζει εμενα αν δεν εχουν πειραξει ανθρωπο αλλα ειναι ικανοι να πεταξουν απο την ζωη τους αδερφη πατερα κτλ κτλ στους ξενους τις παπιες και στους δικους μας ολη την απανθρωπια?με συγχωρεις αλλα καθολου καλοι δεν ειναι ξερω καμποσους που εδιναν το βρακι τους για τους ξενους και στην οικογενεια τους ηταν φοβερα σκληροι αρπαχτικα θα τους χαρακτηριζα λιαν επιεικως ακου εκει πηγαν να πουληουν το πατρικο να πουλησουν τα δικα τους απληστοι και αχορταγοι αλλα το κακο ειναι οτι κατι τετοιοι τελικα πανε μπροστα

---

Δυστυχώς ετσι ειναι.. δυστυχώς κάποιοι ανθρώποι χάνουν τον προορισμό τους..δεν είναι απαραίτητα κακοί,μοχθηροί, ύπουλοι.. απλά χάνουν κάποιες αξίες, κάποιες ευαισθησίες και ζούν το δικό τους παραμύθι. Αν όλο αυτό γίνεται για το καλό για τα ανηψάκια μου.. ειλικρινά χαλάλι!!!

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Να στε καλά ρε παιδιά. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα όσο ακούγονται ακόμη και τα πρακτικά.. αλλά αυτή την στιγμή είναι το τελευταίο με το οποίο θα μπορούσα να ασχοληθώ. Πρώτα με το καλό να ξεπεράσω κάποια πράγματα και μετά΄να καταφέρω να βρώ και μια δουλειά μακρυά..και μόλις βρω μια βάση και έχω μια πρόοδο..τοτε ναί σκέφτομαι και να αρχίσω και όλα αυτά τα πρακτικά! ..
Γιώργο μου γι αυτό είμαστε όλοι εμείς εδώ και σε αυτή την κατάσταση..γιατί εμείς τα ευαίσθητα, έξυπνα και δυνατά άτομα την πατάμε και μας γα@@@ται η ψυχολογία. Οι ψυχροί, αδιάφοροι, σταρχιδιστές και παρτάκιδες δεν παθαίνουν ποτέ τίποτα! Εμείς που νοιαζόμαστε τα παθαίνουμε όλα και είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να λεγόμαστε πάνω απο όλα άνθρωποι και να έχουμε την συνείδηση μας καθαρή. Εγώ μπορεί να έχω πάθει τα χίλια μίρια απο τους ανθρώπους (έχω και αυτό που λένε μ@@κομαγνήτη συν της άλλης και χαλασμένο ραντάρ να επιλέγω ανθρώπους) αλλά έχω την συνείδηση μου ήσυχη και με αυτό πορεύομαι, το οτι δεν είμαι άνθρωπος που προκαλεί προβλήματα και μπελάδες, είμαι τίμια, ειλικρινής και παλεύω για το σωστό και δίκαιο και πάντα να βοηθήσω τους πάντες. Νιώθω περήφανη που δεν μπορεί να μου καταλογήσει κανείς οτι έχω κάνει κάποιο κακό σε κάποιον ..παρα μόνο στον εαυτό μου! Πολλές φορές έχω ευχηθεί να ήμουν και εγώ ένα απο αυτά τα πονηρά λαμόγια που κάνουν ζωάρα...αλλά είναι μια ευχή που την πέρνω πάντα πίσω και πολύ γρηγορα για να μην αηδιάσω και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Τοξικοί ανθρώποι μακρυά απο την ζωή μας πλέον.. είτε είναι αίμα μας είτε είναι γνωστοί μας ή συνάδελφοι η οτιδήποτε. Λίγοι και καλοί και όσοι μας κάνουν να χαμογελάμε, όσοι στεναχωριούνται και δεν χαίρονται με τον πόνο μας, και όσοι έχουν μια πραγματική αληθινή αγκαλιά να μας προσφέρουν. Άνθρωποι με νόημα που θα μπορούν να αναγνωρίσουν το παραμικρό που τους προσφέρεις και χωρίς να χρειάζεται να ανταποδώσουν αλλά να ξέρεις οτι τουλάχιστον το εκτιμούν!!

---

Καλοκαρδη jocc ξερεις τη εχω καταλαβη? τουλαχιστον απτη δικη μου ζωη.συγγενεις ξαδερφια και τα σχτετικα.ειναι στη ζωη μας για να χερονται με της αποτυχιες μας και να μας τα χτυπανε μια ζωη.και καμια φορα δεν τους απανταω οχι γιατι δεν ξερω να τους απαντησω αλλα επειδη ακριβως ξερω τι να τους απαντησω.
Μεχει τωρα στη ζωη μου πιο πολυ με βοηθησαν οι φιλοι παρα οι συγγενεις μου.οι φιλοι μου σταθηκαν πολυ σπαθι.και χεροντουσαν με της χαρες και λυποντουσαν με της λυπες το αντιθετο απτους συγγενεις.αλλα εγω δεν κρατω κακια σε κανεναν.ας ειναι ολοι τους καλα και ευτηχησμενοι και μιλαω μαζη τους παρα πολυ τυπικα.δεν ανοιγομε ποτε.

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Είναι τόσο επικεντρωμένοι στις δουλειές και στο χρήμα που έχουν ξεχάσει απλά να είναι άνθρωποι.. να έχουν ανθρωπιά όπως είπα τελευταία φορά στην αδερφή μου. Έχουν γίνει σαν ένα θείο μας που όλοι μισούσαμε (και εκείνη το ίδιο και τον κοροίδευε γιατί είχε κάνει το ίδιο κακό στον πατέρα μου...τον εκμεταλλεύτηκε οσο δεν πάει) ..και τώρα είναι και κολλητοί μαζί του! τα ίδια μυαλά ..αντιγραφή του..και όταν το είπα στον πατέρα μου οτι επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο, ο καημενος κατέβασε το κεφάλι.Του είπα οτι αυτό που έπαθες και σε πνίγει με τον αδερφό σου, το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά σου.. και οτι οπως ετσι αδικημενος νιωθεις και εσυ το ιδιο νιωθω και εγω! Αλλα τι να πει ο άνθρωπος.. κόρη του ειναι και αυτή και έχει μεγαλύτερες προτεραιότητες. Και ειλικρινά λυπάμαι πολύ γι αυτό που καταλήξανε να γίνουν σαν και αυτούς που μισούσαμε και γίναν ένα με τον "εχθρό". Δεν πειράζει.. θα τα βρούν μπροστά τους.. γιατί αυτοί οι ανθρώποι στο τέλος καταλήγουν δυστυχυσμένοι και δεν θα έχουν κανέναν δίπλα τους και με παιδιά που κοροιδεύει όλος ο κόσμος.

---

Πολυ σκληση κουβεντα βρε jock αυτη που ειπες για την αδελφη σου και τα ανηψια σου..
Εχεις σκεφτει οτι ολες αυτες οι κατηγοριες που της προσαπτεις, τελικα την απομακρυνουν ολο και περισσοτερο απο σενα? Προσπαθεις να κερδισεις την προσοχη της αλλα τελικα τη διωχνεις πιο μακρια.
Πρεπει να περνανε πολυ χοντρο ζορι για να εχουν παθει τετοια εμμονη με την ανατροφη των παιδιων τους με δηθεν "τελεια" προτυπα. Ολοι αυτοι οι κανονες και οι απαγορευσεις που λες οτι θετουν, δειχνουν να εχουν οι γονεις τους φοβερο αγχος μην κανουν κατι λαθος και μην τα επηρεασει κανεις εκτος των προτυπων τους.
Φαντασου ποσο εξουθενωτικο πρεπει να ειναι αυτο. Ειναι ετσι κι αλλιως εξουθενωτικο να περνας στο ρολο του γονεα και να μην εχεις πια προσωπικο χρονο, ποσο μαλλον οταν εχεις και αυτη την εμμονη της υπερτελειας ανατροφης τους.

Γιατι δε δινει τα δωρα που παιρνεις στα παιδια της? Περα απο τα παραπονα και τις κατηγοριες που της εχεις εκφρασει, της εχεις κανει κατι αλλο που μπορει να την εκανε να σου βαλει Χ ?
Λες οτι ειχε παρει το ρολο της μητερας οταν ειχε πεθανει η μητερα σας, μηπως ενιωσε αχαριστια και πληγωθηκε?
Πληγωμενες φαινεστε και οι 2 η μια απο την αλλη.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Πολυ σκληση κουβεντα βρε jock αυτη που ειπες για την αδελφη σου και τα ανηψια σου..
Εχεις σκεφτει οτι ολες αυτες οι κατηγοριες που της προσαπτεις, τελικα την απομακρυνουν ολο και περισσοτερο απο σενα? Προσπαθεις να κερδισεις την προσοχη της αλλα τελικα τη διωχνεις πιο μακρια.
Πρεπει να περνανε πολυ χοντρο ζορι για να εχουν παθει τετοια εμμονη με την ανατροφη των παιδιων τους με δηθεν "τελεια" προτυπα. Ολοι αυτοι οι κανονες και οι απαγορευσεις που λες οτι θετουν, δειχνουν να εχουν οι γονεις τους φοβερο αγχος μην κανουν κατι λαθος και μην τα επηρεασει κανεις εκτος των προτυπων τους.
Φαντασου ποσο εξουθενωτικο πρεπει να ειναι αυτο. Ειναι ετσι κι αλλιως εξουθενωτικο να περνας στο ρολο του γονεα και να μην εχεις πια προσωπικο χρονο, ποσο μαλλον οταν εχεις και αυτη την εμμονη της υπερτελειας ανατροφης τους.

Γιατι δε δινει τα δωρα που παιρνεις στα παιδια της? Περα απο τα παραπονα και τις κατηγοριες που της εχεις εκφρασει, της εχεις κανει κατι αλλο που μπορει να την εκανε να σου βαλει Χ ?
Λες οτι ειχε παρει το ρολο της μητερας οταν ειχε πεθανει η μητερα σας, μηπως ενιωσε αχαριστια και πληγωθηκε?
Πληγωμενες φαινεστε και οι 2 η μια απο την αλλη.

---

Αφου σου λεει οτι απο μικρη την ειχε στο φτυσιμο και δεν την πηγενε μια.κοντρα πανω στη κοντρα.πανω που αρχισαν να πηγενουν καλα τα πραγματα ηρθε και ο γαμπρος ηρθε και εδεσε το πραμα.ηταν που ηταν στραβω το κλιμα το ....... και ο γαιδαρος και ψωφισε..αν ειχαν λιγη ανθρωπια πανω τους δεν θα εκμεταλευουντουσαν τη κατασταση.το μονο που τους ενδιαφερει ειναι το χρημα.τιποτα αλλο.οσο πληγωμενος και να ειναι ενας ανθρωπος δεν εκμεταλευετε την αδερφη του και μαλιστα τοσο απανθρωπα

Είναι όντως σκληρή κουβέντα και μακάρι να βγώ ψεύτρα γιατί όπως είπα δεν θέλω με τίποτα το κακό τους, την αδερη μου και τα ανήψια μου τους αγαπώ πάρα πολύ ότι και αν έχει γίνει.. Ομως η τακτική τους έχει αποδείξει οτι δεν έχει καλά αποτέλέσματα και επειδή βλέπω τον θείο μου και τα παιδιά του είναι σαν να βλέπω το ίδιο έργο. Δυστυχώς..
Και φυσικά ουτε εγώ είμαι τέλεια (σε καμία περίπτωση) και μπορεί και να μην είμαι το πρότυπο θείας και να έπαθα και ότι έπαθα που τα έκανε τα πράγματα χειρότερα.. και άντε πες οτι εγώ είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου και δεν με θές στην ζωή σου... αντε και να δικαιολογήσω οτι τα δικά μου λάθη φταίνε για την κακή σχέση μας..και δεν θα μπώ σε άλλε ςλεπτομέρειες για το τι έχει κάνει ο άντρας της και εκείνη σε εμένα και τι εχω κανει εγω για εκείνους... Δικαιολόγησέ μου όμως με κάποιο τρόπο τουλάχιστον αυτά...
Όταν φτάνει στο σημείο ο άντρας σου να λέει τον πατέρα σου μ@@κα και να του επιτήθεται , τον άνθρωπο που μόνο καλό τους έχει κάνει και έχει ξοδέψει την ζωή του για κάνουν τον τέλειο γάμο με εκατοντάδες κόσμο, να έχουν εκείνοι σήμερα τα πάντα και να ζητούν όλο και περισσότερα.. τον άνθρωπο που φρόντισε την μητέρα σου μέχρι την τελευταία της ανάσα.. που τώρα υποφέρει απο μονάξιά και χίλια δυο.. και αυτό τον άνθρωπο δεν τον υπερασπίζεσαι.. Όταν αυτός ο άνθρωπος παθαίνει πνευμονία και τον τρέχει η αδερφή σου στο νοσοκομείο και εσύ περνάς 3 μέρες μετά στα πεταχτά (κυριολεκτικά στα όρθια) να ρωτήσεις αν είναι καλά τώρα.. Όταν ο άνθρωπος αυτός, ο πατέρας σου, ζεί μια πόρτα δίπλα σου και για 8 μήνες τον αφήνεις να κοιμάται στα ίδια σεντόνια, να μην έχει κουρευτεί και ξυριστεί, να κρέμονται οι αράχνες σε όλο το σπίτι και οι κατσαρίδες να κάνουν βόλτες σε όλο το σπίτι, να μην έχει πλυθεί όλους αυτούς τους μήνες και περιμένεις την αδερφή σου να γυρίσει (δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες σε τι κατάσταση τον έβρισκα όταν γυρνούσα).. Όταν αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που ζεί μόνος του μια πόρτα δίπλα σου δεν περνάς γυρίζοντας απο την δουλειά η το σχολείο να του πείς μια καλησπέρα, να στείλεις τα παιδιά να τον κάνουν μια αγκαλιά και να ακούσει αυτό το παππού που κάνει το πρόσωπό του να λάμπει..αλλά εκεινος σου μαγειρεύει και σας προσέχει με οτι δυνάμεις έχει ακόμη...
Αυτά πώς να τα δικαιολογήσω? πως να δικαιολογήσω τόση αδιαφορία απέναντι στον ίδιο της τον πατέρα που του χρωστάει οτι έχει και δεν έχει σήμερα και το ποια είναι σήμερα.. Και όταν της τα λες να σου λέει οτι τουλάχιστον του πληρώνει το ρεύμα! Δεν της αρνήθηκα ποτέ οτι δεν έχει συμβάλει οικονομικά σε πολλές περιπτώσεις αλλά είναι αρκετό αυτό?? Δηλαδή όταν στον άλλον έχεις δώσει δύο σπίτια αξίας πάνω απο 1.000.000 ευρώ και επιχειρίσεις άλλά τόσα ..θα του χτυπάς οτι του πληρώνεις το ρεύμα ή το σήμα για το αυτοκίνητο σε έναν άνθρωπο 75 χρονών που δεν έχει πάρει ακόμη σύνταξη?? Αυτές είναι οι αξίε ςπου μας μεγάλωσαν? γιατί εγώ θυμάμαι την μάνα μου και τον πατέρα μου να τρέχουν για τους γονείς τους, για τα αδέρφια τους ακόμη και για φίλους.. σε δυσκολίες και αρρώστιες, και οι δικοί μου είχαν δουλειές και παιδιά αλλά τους γονείς τους δεν τους παραμέλησαν ποτέ. Τα εγγόνια τους δεν τους τα στέρησαν ποτέ. Και σίγουρα δεν τους έκαναν να νιώθουν και ενοχές που τους βοηθάνε!!
Πώς το δικαιολογείς οτι όταν είμαι εδώ με τον πατέρα μου ο πατέρας μου ξαναβρίσκει τον εαυτό του? πάει πάλι τις βόλτες του, ντύνεται καλά, κάνει τα μπάνια του, γελάει , περιποιείται, ξαναβρίσκει τους φίλους του.. και όταν φεύγω γίνεται άνθρωπος των σπηλαίων? Γιατί ο πατέρας μου δεν έχει το θάρρος όταν δεν νιώθει καλά ή χρειάζεται κάτι προσωπικό να το πεί στην αδερφή μου και προτιμάει να κάθεται να πονάει και να της λέει ψέματα οτι δεν έχει τίποτα? Μήπως γιατί εγώ του δείχνω πόσο σημαντικός είναι για μένα και απο τους άλλους κάτι "φοβάται"?
μηπως γιατί απλά ξέρει οτι τουλάχιστον εγώ τον υπολογίζω και τον αγαπώ ακόμη? Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι για κάποιον που έχει δουλειές και παιδιά να δείξει στον ίδιο του τον πατέρα οτι είναι σημαντικός? οτι τον αγαπά? οτι είναι περήφανος γι αυτόν? οτι νοιάζεται για την υγεία του? δηλαδή επειδή παντρευόμαστε και κάνουμε παιδιά γονείς και αδέρφια τα στέλνουμε να κόψουν το λαιμό τους?? Εμάς τουλάχιστον δεν μας μεγαλώσαν έτσι..δεν πείραμε τέτοια παραδείγματα απο την οικογένειά μας.. και ξέρω οτι σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζει ο γαμπρός μου αλλά πάλι θα αποφύγω λεπτομέρειες γι αυτόν.

Φίλε/η savatage το Χ το έβαλα εγώ όταν απο πολλές προσπάθειες δεν έβγαλα άκρη μαζί της.. Όταν της έγραφα γράμματα και την παρακαλούσα να προσέξει τον μπαμπά όσο θα λείπω και εγώ γυρνούσα και τον έβλεπα έτσι.. όταν την θερμοπαρακαλούσα να λέει στα παιδιά να περνάνε να του λένε έστω μια καλημέρα για 5 λεπτά μερικές φορές την εβδομάδα και ούτε αυτό έκανε.. και μιλάμε για μια πόρτα δίπλα..ουτε δρόμο να περάσουν απέναντι ουτε τίποτα.. μια πόρτα δίπλα!!! Αλλά αν καμιά φορά δεν μπορεί η ίδια να τα πάρει απο το σχολείο τότε τον θυμάται να του ζητήσει να παει να τα πάρει εκείνος. Και αυτή είναι όλη η σχέση που έχει με τα εγγόνια του. Και η σχέση με την κόρη του? να του φωνάζει που δεν πλένει τα πιάτα, να του φωνάζει που ξόδεψε 20 ευρώ παραπάνω να πάρει κάτι που ήθελε, να του φωνάζει για το ένα για το άλλο..
Δεν άντεχα λοιπόν να την βλέπω να ξεφτιλίζει έτσι τον ίδιο της τον πατέρα και να αδιαφορεί τόσο για εκείνον..και να βλέπω οτι έχει χάσει κάθε ανθρωπιά πάνω της και σε κάθε δικαιολογία να βάζει τα παιδιά και τις δουλειές μπροστά ή άκυρα παραδείγματα όπως το ρεύμα και τον καφέ..
. ..με ένα τελευταίο γράμμα που της τα ξεκαθάρισα όλα αυτά και πως δεν θέλω να έχω πλέον καμία σχέση μαζί της γιατί οτιδήποτε άλλο να της το δικαιολογήσω.. αλλά αυτό με τίποτα!! Το οτι δεν έδινε τα δώρα μου στα παιδιά, το οτι δεν ερχόταν να με δει στο νοσοκομείο, το οτι δεν τα έβαζε με τον άντρα της να με υπερασπιστεί.. όλα αυτά και πολλά ακόμη τα κατάπινα όσο και αν με πνίγανε και έριχνα και πολλές ευθύνες στον εαυτό μου.. όμως αγανάκτησα πια οταν το θεμα με τον πατερα μου παρατράβηξε.
Της αγανγωριζω την αγάπη της για την νέα της οικογένεια, την αφοσίωση της σε αυτή, για την επιτυχία της στα επαγγελματικά και οικονομικά, αλλά ως εκεί.. Της τα αναγνωρίζω αλλά πλέον έπαψα να την θαυμάζω γιατί δεν έχω λόγο να θαυμάζω έναν άνθρωπο που για να τα καταφέρει όλα αυτά θυσιάζει την ανθρωπιά του, τις αξίες του και την ικανότητα του να εκτιμάει και να αγαπάει τους ανθρωπους που της έχουν δώσει τόσα πολλά.. και να ξεχνάει πράγματα όπως το οτι η αδερφή σου όσο και αν μισεί το γαμπρό της αυτή είναι που σου έσωσε τον γάμο όταν ήταν έτοιμος να διαλυθεί..και όταν η μητέρα σου αρρώστησε η αδερφή σου ήταν αυτή που την καθάριζε κάθε μέρα και έκανε τουαλέτα στα χέρια της και εσύ ερχόσουν σαν μια βολτα στο πάρκο!!

Jock δε θελω να τους δικαιολογησω, παρεξηγησες, αλλα δε θελω ουτε και να αρχισω να τους βριζω ομως μεσα σε ενα φορουμ λες και τους ξερω ή λες και μου εχουν κανει κατι.
Το θεμα ειναι οτι δινεις τοσες πολλες πληροφοριες, μερικες αντικρουομενες, αυτο ειναι που με κανει να αναρωτιεμαι τι μπορει να ειναι αυτο που εκεινη δε σου συγχωρει με τιποτα και τι λογο εχει να σε κραταει τοσο μακρια απο την οικονομικη διαχειριση. Το νημα ειναι γεματο με αναφορες σε χρηματα, ξανα και ξανα και ξανα.
Παρολαυτα, δινεις την εντυπωση οτι δεν εχεις οικονομικο προβλημα, οτι αν και 3 χρονια ανεργη, εισαι εξασφαλισμενη και μπορεις να φευγεις για μηνες ολοκληρους. Επισης, η αδελφη σου εχει 3 σπιτια και 3 επιχειρησεις. Το 1 σπιτι και τη 1 επιχειρηση τα εδωσες εσυ, τα αλλα ειναι απο τον μπαμπα σου? Τωρα ειπες οτι δεν εχει καθολου χρηματα ο μπαμπας σου, ουτε συνταξη παιρνει και του πληρωνει τα εξοδα η αδελφη σου. Τοτε γιατι λες οτι ο μπαμπας σου ειναι αυτος που τους ξελασπωνει? Και τα δικα σου εξοδα η αδελφη σου τα καλυπτει? Τα χρηματα φαινεται να εχουν μπει για τα καλα αναμεσα σας, το χρημα σκοτωνει καθε ειδους σχεση, ακομα και τις οικογενειακες. Θα σου βαλω καποια αποσπασματα απο δημοσιευσεις σου που εμενα καπως με μπερδεψαν γιαυτο και αναρωτηθηκα με ποιο τροπο μπορει να την εχεις πληγωσει οσο και εκεινη. Οχι για να τη δικαιολογησω, δεν εχω λογο.

Quote:

---

και εγω παρ ολ αυτα υπέγραψα και τους έδωσα ένα 3οροφο σπίτι, ολόκληρη την επιχείριση, και γενικά έχουν πλέον 3 σπίτια και 3 επιχειρίσεις ολοδικές τους!
Εγω ζω με στο σπίτι του πατέρα μου μαζί του και τον φροντίζω, και είμαι άνεργη 3 χρόνια.

---

Quote:

---

Όταν όμως απέτυχα σε μια δουλειά μου, και μετά άρχισαν και τα ψυχολογικά προβλήματα.. ήταν σαν μια απλη γνωστη μεσα σε ολα αυτα μεχρι και που έπαψε ακόμη και σαν γνωστη να υπάρχει...οσπου δεν υπήρχε πλέον και καθόλου.

---

Quote:

---

Το σπίτι το έδωσα με την καρδιά μου γιατί ήταν μεγαλο για μένα και σκέφτηκα τα ανήψια μου. Εγώ είπα θα είμαι μια χαρά να μένω στο πατρικό μου.

---

Quote:

---

Για την επιχείριση.. όταν ήμουν στα χάπια και δεν ήξερα τι μου γίνεται με έβαλαν να υπογράψω να την πάρει όλη πάνω της.. και έτσι έγινε και εγώ δεν περνάω ούτε απέξω.
Είναι άνθρωποι φιλοχρήματοι αλλά δουλεύουν όμως πολύ, και παλεύουν για την οικογένειά τους. Μπορεί να είναι κομπλεξικοί και οτι άλλο..αλλά είναι καλοί ανθρώποι. Εχουν όμως τον πατέρα μου που τους ξελασπωνει συνέχεια.Μόνοι τους δεν θα είχαν τπτ απο όλα αυτά.. τα λεφτά που έχουν δόσει οι δικοί μου δεν είναι το 1/4 απο αυτά που έδωσαν σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε ήταν άδικο να μου χτυπήσει τα λεφτά που χάθηκαν επειδή η δική μου δουλειά δεν πήγε καλά.

---

Quote:

---

Ακόμη και τώρα που εγώ είμαι άνεργη αυτά τα χρόνια και δεν ξέρω τι μου γίνεται και έχω και αυτα τα προβλήματα υγείας, έπεσαν κάτι χρήματα στα χέρια μας και πήγαν όλα πάλι στην αδερφή μου. Εγω είμαι ευχαριστημένη που τουλάχιστον έχω να φάω και μπορώ να πληρώσω τις ψυχοθεραπείες μου και ενα σπιτι να μενω ως φιλοξενούμενη.
Ειλικρινά τα οικονομικά και όλα αυτά, μπορεί να αισθάνομαι αδικημένη, αλλα είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Δεν θα με ένοιαζε να ζω σε παράγκα, είμαι πολύ απλό άτομο ζω με τα πολυ λιγα ..

---

https://www.e-psychology.gr/forum/th...098#post631098

Quote:

---

19-08-2016,*23:29 #10
jock77

εχω ειδη κλεισει ραντεβου με ολους τους ιατρους..σημερα εκανα το υπερυχο θυροειδους, επειτ εχω γστροσκοπιση, επειτα κλινικη διατροφολογο, γυναικολογο και τελος ολιστικη θεραπεια με το βιοσυντονισμο κι βελονισμο οι οποιοι προσφερουν και ψυχαναλυση. βρεθηκε οικονομικη βοηθεια και τωρα και τα εχω επενδυσει ολα εκει... συγχρονος το εχω ριξει στην καταδυση καθως ανακαλυψα ενα τροπο ετσι αν ηρεμω το μυαλο μου. πως δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα? ο βυθος... εκει ειμαστε ολοι ιδιοι και ειναι ενας μαγικος κοσμος που συγχρονος ειναι και θεραπευτικος. τον προτινω ανεπιφυλακτα συν οτι εινι μια καλη ασκηση για το σωμα.
η οικονομικη βοηθεια τα αλλαζει ολα τωρα μπορω να παλεψω με οπλα ... η φτωχια ειναι μεγαλος εχθρος της ασθενειας μας!

---

Quote:

---

Οσο για τα οικονομικά και την επιβίωση, το συζήτησα με τον πατέρα μου ..έκανα μια προσπάθεια να του δείξω το άδικο..οτι εμένα δεν με έχει εξασφαλήσει και οτι νιώθω οτι δεν νοιάζονται με αυτό τον τρόπο..οτι είμαι στην απέξω..και τουλάχιστον να μου γράψει κάτι και μένα να μην ειμαι στον αέρα αύριο αλλά εχω καταλάβει οτι η αδερφή μου έχει όλη την διαχείριση σε όλα.. ακόμη και στους λογαριασμούς του εχουν κοινά ονόματα.. εγώ δεν φένομαι πουθενα και σε τίποτα.
Του είπα μάλιστα οτι αν κάτι μου πάθεις πώςθα μπορέσω εγώ να βγάλω λεφτα να σε βοηθήσω τώρα που δεν δουλεύω? και πάλι λοιπόν ο ήρωας της στορίας θα είναι η αδερφή μου.. και όλα καταλήγουν στα λεφτά και τα λεφτά τους κάνουν ανθρώπους..

---

Quote:

---

και άντε πες οτι εγώ είμαι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου και δεν με θές στην ζωή σου... αντε και να δικαιολογήσω οτι τα δικά μου λάθη φταίνε για την κακή σχέση μας..και δεν θα μπώ σε άλλε ςλεπτομέρειες για το τι έχει κάνει ο άντρας της και εκείνη σε εμένα και τι εχω κανει εγω για εκείνους...

---

Quote:

---

04-06-2017,*12:20
Όσο σκέφτομαι σε τι άνθρωπο με είχαν μεταμορφώσει τα ψυχοφάρμακα.. τι δυστυχία περνούσα.. τι παραλιρισμούς έβγαζα.. τι χοντρές μ@@@κιες έκανα .

---

Και για τον πατερα σου

Quote:

---

Όταν ο άνθρωπος αυτός, ο πατέρας σου, ζεί μια πόρτα δίπλα σου και για 8 μήνες τον αφήνεις να κοιμάται στα ίδια σεντόνια, να μην έχει κουρευτεί και ξυριστεί, να κρέμονται οι αράχνες σε όλο το σπίτι και οι κατσαρίδες να κάνουν βόλτες σε όλο το σπίτι, να μην έχει πλυθεί όλους αυτούς τους μήνες και περιμένεις την αδερφή σου να γυρίσει (δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες σε τι κατάσταση τον έβρισκα όταν γυρνούσα).. Όταν αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που ζεί μόνος του μια πόρτα δίπλα σου δεν περνάς γυρίζοντας απο την δουλειά η το σχολείο να του πείς μια καλησπέρα, να στείλεις τα παιδιά να τον κάνουν μια αγκαλιά και να ακούσει αυτό το παππού που κάνει το πρόσωπό του να λάμπει..αλλά εκεινος σου μαγειρεύει και σας προσέχει με οτι δυνάμεις έχει ακόμη...
Αυτά πώς να τα δικαιολογήσω? πως να δικαιολογήσω τόση αδιαφορία απέναντι στον ίδιο της τον πατέρα που του χρωστάει οτι έχει και δεν έχει σήμερα και το ποια είναι σήμερα.. Και όταν της τα λες να σου λέει οτι τουλάχιστον του πληρώνει το ρεύμα! Δεν της αρνήθηκα ποτέ οτι δεν έχει συμβάλει οικονομικά σε πολλές περιπτώσεις αλλά είναι αρκετό αυτό?? Δηλαδή όταν στον άλλον έχεις δώσει δύο σπίτια αξίας πάνω απο 1.000.000 ευρώ και επιχειρίσεις άλλά τόσα ..θα του χτυπάς οτι του πληρώνεις το ρεύμα ή το σήμα για το αυτοκίνητο σε έναν άνθρωπο 75 χρονών που δεν έχει πάρει ακόμη σύνταξη??

---

ενω λες οτι ολα αυτα μπορει και μονος του να τα κανει

Quote:

---

Πώς το δικαιολογείς οτι όταν είμαι εδώ με τον πατέρα μου ο πατέρας μου ξαναβρίσκει τον εαυτό του? πάει πάλι τις βόλτες του, ντύνεται καλά, κάνει τα μπάνια του, γελάει , περιποιείται, ξαναβρίσκει τους φίλους του.. και όταν φεύγω γίνεται άνθρωπος των σπηλαίων?

---

Χειριστικο
Ισως η αδελφη σου σα μεγαλη γυναικα, εργαζομενη, παντρεμενη, με παιδια και οικονομικα βαρυ, να μη θελει να παρει το ρολο της μανας ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ.

Quote:

---

Της αγανγωριζω την αγάπη της για την νέα της οικογένεια, την αφοσίωση της σε αυτή, για την επιτυχία της στα επαγγελματικά και οικονομικά, αλλά ως εκεί..

---

Jock λυπάμαι για την πικρία που νιώθεις στην σχέση με την αδερφή σου. Συνήθως οι σχέσεις με τα αδέρφια μας δεν είναι και οι πιο εύκολες και ειδικά όταν μπαίνουν και τα οικονομικά γίνεται βατερλό. Δεν μου φαίνεται παράξενο, τα αδέρφια μας δεν τα διαλέγουμε, δεν σημαίνει ότι θα ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες αλλά μεγαλώσαμε και δεθήκαμε μαζί τους κι αυτό τα κάνει όλα πιο έντονα και τα καλά αλλά και τις αντιθέσεις. Από την πλευρά σου φαίνεται να έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις αδικημένη και πληγωμένη όμως δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν ακούγοντας την πλευρά της αδερφής σου βρίσκαμε άλλη μια αδικημένη και πληγωμένη. Δεν αμφισβητώ αυτά που λες ούτε προσπαθώ να την δικαιολογήσω άλλα έχοντας ακούσει πολλές ιστορίες για αδέρφια και κρίνοντας κι από την δική μου σχέση με την αδερφή μου έχω καταλήξει στο οτι συνήθως είναι και οι δύο πλευρές βαθιά πληγωμένες και επειδή πολλές φορές έχει να κάνει με παιδικά βιώματα/τραυματα είναι πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς άκρη. Ίσως θα μπορούσες να γράψεις ένα γράμμα, όχι επιθετικό, αλλά να αναφέρεις όλα αυτά που σε έχουν πληγώσει απο την σχέση μαζί της και να της ζητούσες να κάνει το ίδιο. Νομίζω θα εκπλαγείς κι εσύ αν μπορούσες να δεις το δικό της γράμμα. Συνήθως δεν μπορούμε να φανταστούμε καν, πόσα μικροπράγματα μπορεί να έχουμε κάνει που δεν δώσαμε σημασία και πλήγωσαν τον άλλον.

Εγώ με την αδερφή μου έχουμε μια καλή σχέση αλλά με σκαμπανευάσματα. Τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες μπορούμε να τσακωθούμε στο δευτερόλεπτο για το οτιδήποτε και με την ίδια ταχύτητα κι ευκολία να τα ξαναβρούμε. Της αναγνωρίζω πάντα το ελαφρυντικό ότι της έχω φερθεί άσχημα στο παρελθόν και της είναι δύσκολο να το ξεχάσει αλλά πολλές φορές με κάνει να της λέω : μέχρι πότε;; Νομίζω οτι ακόμα κουβαλάει το παράπονο μέσα της ότι δεν την ήθελα για παρέα σαν παιδί, δεν της έλεγα τα μυστικά μου, δεν την εμπιστευόμουν. Νομίζω οτι αυτό είναι λάθος χειρισμός των γονιών να προσπαθούν με το ζόρι να βάλουν τα αδέρφια να κάνουν παρέα ενώ έχουν μια διαφορά ηλικίας που δεν το επιτρέπει. Αυτό είναι ένα λάθος που κάνανε οι δικοί μου και δυστυχώς βλέπω να το κάνουν πολλοί γονείς.

Με τον αδερφό μου έχουμε σχέση λατρείας και νομίζω μερικές φορές όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω γίνομαι λίγο μαμά του.

Πάντως παρά τα μικροθέματα θεωρώ πως και οι δύο είναι απ΄τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου, έχω προσθέσει και 2-3 φίλες-αδερφές και νομίζω κάνουμε καλή παρέα όλοι μαζί.

Καλημέρα savatage.. ,
δεν είναι σκοπός μου να αρχίσουμε να βρίζουμε κανένα, πόσο μάλλον την αδρφή μου!!. Το θέμα το ξεκίνησα για να δω γενικά πως ειναι οι σχέσεις με τα αδέρφια (ιδιαίτερα για όσους πέρασαν ή περνούν κάποια ψυχολογικά θέματα) αλλά οδηγήθηκε να αναλύουμε την δική μου σχέση πιο πολύ απο οτι θα ήθελα.
Προσπάθησα να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις και μπερδεύτηκε ίσως το θέμα γιατί οτι ανέφερα είναι πράγματα που συνέβαιναν ανα τα χρόνια και όχι κάτι που έγινε χθές. Δεν έγιναν όλα αυτά απο την μια μέρα στην άλλη και σίγουρα δεν είναι μόνο αυτά που έχουν συμβεί.. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις μια ολόκληρη ζωή σε μια παράγραφο.. ή να τα πάρεις με την σειρά. Μπορεί κάποια πράγματα να διχάζουν αλλά το να κάτσω πχ να εξηγήσω τι μπορεί να κάνει μόνος του ο πατέρας μου και τι δεν μπορεί, η πως έχει τώρα λεφτά και πρίν δεν είχε κτλ κτλ ..δεν νομίζω οτι χρειάζονται αυτές οι λεπτομέριες.
Το να πώ οτι τα λεφτά για να φύγω στο εξωτερικό να δουλέψω όταν χρειάστηκε, τα έβρισκα δανικά απο φίλους..θα γεμίσει περισσότερα ερωτηματικά και θα πρέπει έπειτα να εξηγήσω πώς έφτασα να ζητώ δανικά για κάτι τέτοιο.. Καταλήγει ένας φαύλος κύκλος όλο αυτό. Δεν είναι το ζήτημα να ξεσκονίσουμε την οικονομική μας κατάσταση..που βρεθηκαν ολα αυτα, πως κατελεηξαν όπως κατέληξαν και τι έχει ο ένας και τι δεν έχει ο άλλος..
Και όχι ενοείται οτι απο την αδερφή μου δεν είχα και δεν έχω ποτέ καμία οικονομική απαίτηση. Οτι βοήθεια έχω πάρει την έχω πάρει απο φίλους και απο τους γονείς μου και οτι πάλεψα μονη μου.
Το οτι αναφέρω κάποια παραδείγματα για τα οικονομικά,περιουσιακά και επαγγελματικά..και ακους για χρήματα ξανά και ξανά.. είναι γιατί απλά δεν έχω να συνδιάσω την αδερφή μου με τίποτε άλλο. όλη της η ζωή και ενδιαφέρον της και κουβέντες μας και παρε δωσε μας ήταν πάντα γύρω απο αυτά..
Δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω αναλυτικά σε όλα αυτά που μου παρουσιάζεις γιατί είναι τρομερά ψυχοφθόρο και δεν θέλω να μπω σε πιο βαθυά νερά.
Ο κάθε ένας σε μια συζήτηση πιάνεται απο κάποιες κουβέντες.. και κάθε ένας πιάνεται απο διαφορετικές κουβέντες.. δυστυχώς μου είναι αδύνατον να δώσω εξηγήσεις για όλες.. Είναι προτιμότερο να βγάλει ο κάθε ένας τα συμπεράσματά του και σύμφωνα με αυτά να πεί την άποψή του και συμβουλή του έστω και αν είναι διαφορετική απο την δικιά μας. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές.. και αναγνωρίζω ιδιαίτερα την προσπάθεια σε μια συζήτηση να μπούμε και στην πλευρά του άλλου και μπράβο σου γι αυτό!!

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Jock λυπάμαι για την πικρία που νιώθεις στην σχέση με την αδερφή σου. Συνήθως οι σχέσεις με τα αδέρφια μας δεν είναι και οι πιο εύκολες και ειδικά όταν μπαίνουν και τα οικονομικά γίνεται βατερλό. Δεν μου φαίνεται παράξενο, τα αδέρφια μας δεν τα διαλέγουμε, δεν σημαίνει ότι θα ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες αλλά μεγαλώσαμε και δεθήκαμε μαζί τους κι αυτό τα κάνει όλα πιο έντονα και τα καλά αλλά και τις αντιθέσεις. Από την πλευρά σου φαίνεται να έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις αδικημένη και πληγωμένη όμως δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν ακούγοντας την πλευρά της αδερφής σου βρίσκαμε άλλη μια αδικημένη και πληγωμένη. Δεν αμφισβητώ αυτά που λες ούτε προσπαθώ να την δικαιολογήσω άλλα έχοντας ακούσει πολλές ιστορίες για αδέρφια και κρίνοντας κι από την δική μου σχέση με την αδερφή μου έχω καταλήξει στο οτι συνήθως είναι και οι δύο πλευρές βαθιά πληγωμένες και επειδή πολλές φορές έχει να κάνει με παιδικά βιώματα/τραυματα είναι πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς άκρη. Ίσως θα μπορούσες να γράψεις ένα γράμμα, όχι επιθετικό, αλλά να αναφέρεις όλα αυτά που σε έχουν πληγώσει απο την σχέση μαζί της και να της ζητούσες να κάνει το ίδιο. Νομίζω θα εκπλαγείς κι εσύ αν μπορούσες να δεις το δικό της γράμμα. Συνήθως δεν μπορούμε να φανταστούμε καν, πόσα μικροπράγματα μπορεί να έχουμε κάνει που δεν δώσαμε σημασία και πλήγωσαν τον άλλον.

Εγώ με την αδερφή μου έχουμε μια καλή σχέση αλλά με σκαμπανευάσματα. Τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες μπορούμε να τσακωθούμε στο δευτερόλεπτο για το οτιδήποτε και με την ίδια ταχύτητα κι ευκολία να τα ξαναβρούμε. Της αναγνωρίζω πάντα το ελαφρυντικό ότι της έχω φερθεί άσχημα στο παρελθόν και της είναι δύσκολο να το ξεχάσει αλλά πολλές φορές με κάνει να της λέω : μέχρι πότε;; Νομίζω οτι ακόμα κουβαλάει το παράπονο μέσα της ότι δεν την ήθελα για παρέα σαν παιδί, δεν της έλεγα τα μυστικά μου, δεν την εμπιστευόμουν. Νομίζω οτι αυτό είναι λάθος χειρισμός των γονιών να προσπαθούν με το ζόρι να βάλουν τα αδέρφια να κάνουν παρέα ενώ έχουν μια διαφορά ηλικίας που δεν το επιτρέπει. Αυτό είναι ένα λάθος που κάνανε οι δικοί μου και δυστυχώς βλέπω να το κάνουν πολλοί γονείς.

Με τον αδερφό μου έχουμε σχέση λατρείας και νομίζω μερικές φορές όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω γίνομαι λίγο μαμά του.

Πάντως παρά τα μικροθέματα θεωρώ πως και οι δύο είναι απ΄τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου, έχω προσθέσει και 2-3 φίλες-αδερφές και νομίζω κάνουμε καλή παρέα όλοι μαζί.

---

elisabet μου.. δεν αμφιβαλλω καθλολου οτι και η αδερφή μου είναι πληγωμένη απο όλο αυτό.. ίσα ίσα το αντίθετο. Είμαι σίγουρη και το ξέρω οτι και εκείνη είναι πληγωμένη ......απλά είμαστε πληγωμένες για διαφορετικούς λόγους... Και δυστυχώς ουτε και σε αυτό μπορούμε να συννενοηθούμε. Ενοείται οτι εκείνη ρίχνει το φταίξιμο σε μένα και εγώ σε εκείνη γι αυτό.. Αν κάποιος μας έφταιγε λιγότερο να είσαι σίγουρη θα το αναγνώριζε τόσο εγώ όσο και εκεινη και δεν θα είχαμε πρόβλημα μια απο τις δύο μας να κάνει πίσω.
Πχ αν εμένα ο άντρας μου έλεγε τον πατέρα μου μ@@@κα και του επιτηθόταν και μετά να ζεί ο πατέρας μου με τον φόβο του άντρα μου.. θα είχα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα και δεν θα του επέτρεπα να ξαναμιλήσει και συμπεριφερθεί έτσι στον πατέρα μου. Εκείνη το ανέχτηκε και το ανέχετε και δεν σηκώνει και κουβέντα για τον άντρα της.. δηλαδή προτιμάει να πεις τον ίδιο τον πατέρα της μ@@κα παρά τον άντρα της. Εγω αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ με τίποτα! ..είμαι άνθρωπος που έχω παίξει και ξύλο για να υπερασπιστώ την τιμή της οικογένειας μου. Οποτε πχ σε αυτό το παράδειγμα ποια να κάνει πίσω? εκείνη θεωρεί οτι "άντρας μου ειναι τι να κανουμε ανεχτειτε τα για χαρη μου" ..και γω θεωρώ οτι για κανέναν και τίποτα δεν είμαι αναγκασμένη να ανεχθώ τέτοια συμπεριφορά στους γονείς μου.. οπότε οποιαδήποτε κουβέντα και προσπάθεια πέφτει στο κενό. Και το φέρνω αυτό ως παράδειγμα για να δείξω οτι πως μπορεί να είμαστε πληγωμένες για διαφορετικούς λόγους.. εγω δηλ σε αυτή την περίπτωση είμαι πληγωμένη που η αδερφή μου δεν υπερασπίζεται τον πατέρα μου και εκείνη είναι πληγωμένη που δεν θέλω να ανεχθώ τον άντρα της