Νομιζω οτι πεθαίνω!!!!!

Αυτο φοβαμαι ..τα φαρμακα...ουτε depon δεν πινω και δεν θελω να σκεφτομαι την δεα του φαρμακου.Καποια στιγμη ειχα παρει μια γραμμη βοηθειας ψυχολογκη υποστιριξη τοτε που ημουν πολυ χαλια(την περιοδο που πεθανε το κουνελακι μου) και δεν μπορω να πω οι με βοηθησαν.
Μου προτειναν να μιλησω σε καποιον ψυχολογο.Τα παιδια ηταν κοινωνικοι λειτουργοι(αυτο εχω σπουδασει και εγω παρεπιπτοντως) και μου ειπαν οτι καλο θα ηταν να παρω μια γνωμη ενος ψυχολογου για να με ηρεμησει.Δεν το εκανα αν και οι γονεις μου με πιεζαν να παω ελεγα μονη μου θα τα καταφερω.Οντως μετα απο λιγο καιρο εφοσον καθε μερα ειχα κρισεις πανικου ξυπναω ενα πρωι και λεω να πανε ολα στα κομματια δεν θα πεθανω και ετσι πηρα τα πανω μου και ξεχασα τις κρισεις πανικου ξεχασα τα παντα.Ελα ομως που πριν δυο εβδομαδες που αρωστησα με την γαστρεντεριτιδα ηρθαν ξανα τα πανω κατω και αρχισε ο φοβος μου οτι κατι εχω και θα πεθανω και οτι δεν θα βρω ποτε το τι εχω και εκει αρχιζω να τρελαινομαι.
Σημερα επειδη αναρρωνω και ειμαι καλυτερα ειναι και η ψυχολογια μου ανεβασμενη.Αλλα παντα στο πισω μερος του μυαλου μου λεω οτι κατι εχω.Σημερα ας πουμε ζαλιζομαι πολυ και με ποναει ο αυχενας μου.Εχω κρυωσει απο το κλιματιστικο και φοβαμαι μην εχω κατι.Απο την αλλη σκεφτομαι μηπως ειναι απο τον ευθιασμο που εχω στον αυχενα(πριν δυο εβδομαδες εμαθα οτι εχω ευθιασμο).
Και μου μπαινουν τα διαολια μου και σκεφτομαι να κανω μαγνητικη μηπως εχω κατι αλλο κακο γτ εγω εκανα μονο ακτινογραφια στον αυχενα.
Εχω φοβηθει πολυ γτ σημερα εχω και λιγο πονοκεφαλο εκτος απο ζαλαδα.Και με το που τα σκεφτομαι ολα αυτα ανεβαζω παλμους για το τιποτα.Προσπαθω να ηρεμω,σημερα ειμαι πολυ καλυτερα σε συγκριση με τις αλλες μερες που περασαν.

Επισης να τονισω οτι ο αυχενας μου με το που κουναω το κεφαλι μου κανει κρατς κρουτς...

ναι εισαι καλυτερα γιατι μιλησες καπως σε σχεση με πιο πριν αλλα θα ηταν προτημοτερο για να μη φτασεις παλι στο απροχωρητο να μιλας καπως εστω και απο λιγο

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ναι εισαι καλυτερα γιατι μιλησες καπως σε σχεση με πιο πριν αλλα θα ηταν προτημοτερο για να μη φτασεις παλι στο απροχωρητο να μιλας καπως εστω και απο λιγο

---

Νομιζω οτι με εχει πιάσει κριση πανικου ,ειμαι ξαπλωμένη παω να σηκωθω αισθανομαι ζαλαδα κ ατονία τα πόδι μου.μου εχει μπει η ιδρα οτι κατι κακο εχω.,,

η δε κοιμηθηκες και πολυ το βραδυ η δε εχεις φαει η και τα 2 μηπως υπαρχει και κατι αλλο που σε απασχολει εκτος απ αυτο?

με επιασε την ωρα που προσπαθουσα να κοιμηθω.απο εχτες ζαλιζομαι .εχω πονο στον αυχενα αλλα φοβαμαι πολυ θελω να κανω ια μαγνητικη να δω μην εχω κατι κακο.μου εχει μπει στο μυαλο τωρα οτι κατι κακο εχω γι αυτο ζαλιζομαι.μηπως ειναι απο τον ευθιασμο?

Ελβιρα εχεις κανει καποιο βημα αντιμετωπισης? Δε θελεις να παρεις φαρμακα. Θελεις να κανεις κατι αλλο? Πχ να μαθεις τι ειναι αυτο που σε κανει να νομιζεις οτι εχεις ασθενειες και οτι κινδυνευεις να πεθανεις? Διαβαζεις κατι σχετικα με αυτο?

Προσπαθω μονη μου τοσο καιρο.Εδω και ενα μηνα τα καταφερα και μου εφυγαν τελειως.Ημουν τρισευτυχισμενη με μενα που μπορεσα να το αποβαλλω απο παω μου.Αλλα απο την μερα που αρρωστησα αρχισα να πεφτω και ψυχολογικα και να λεω οτι και κακο εχω οτι δεν γινεται καλοκαιριατικα να παθω ιωση και γιατι ζαλιζομαι γιατι το ενα γιατι το αλλο...τους τρελανα ολους.Καθε μερα με μια μουρη μεχρι ο πατωμα να ψαχνω στο ιντερνετ για το καθε συμπτωμα και ολα να τα εχω και να πιστευω οτι εχω κακια αρρωστια.Απο μικρη φοβομουν τις αρρωστιες αλλα τωρα στα 26 εχω καταντησει να προσεχω τον εαυτο μου σαν την γιαγια.Μην με χτυτπησει ρευμα (αερα) γιατι θα κρυωσω ,θα με πιασει ο σβερκος μου μην αρρωστησω κτλπ.Σημερα ζαλιζομαι πολυ και με ποναει ο σβερκος μου αρκετα.Δεν εχω επαναπαφτει με την ακτινογραφια που λεει οτι εχω ευθιασμο και σκεφτομαι μηπως εχω σκπ.
Φοβααι τα χειροτερα.Εν τω μεταξυ με το που σηκωνομαι απο την καρεκλα η το κρεββατι με πιανει ζαλαδα(σαν ορθοστατικη υποταση) και για λιγο εχω μια θολουρα και αδυναμια.Μετα επανερχομαι στα φυσιολογικα.Πριν λιγο που σηκωθηκα το επαθα και με επιασε ταχυπαλμα και μια ζαλαδα λες κα θα επεφτα κατω.Μου χαλασε ολη μου η διαθεση.Ειμαι σημερα με μια θολουρα και πονοκεφαλο,εχω παρει και 2 αναλγητικα γα τον πονο στον σβερκο.Ολο παιρνω ανασες βαθιες γτ νομιζω οτι εχω εναν κομπο στον λαιμο και το στομαχι μου με ανακατευει ωρες ωρες.Δεν ξερω τι να πω.Εω κανει εξετασεις αιματος,και καρδιολογικο ελεγχο τρεις φορες μεσα σε 4 μηνες και ολα ειναι καλα.Τωρα σκεφτομαι να δω τον ορθοπεδικο ξανα να παω σε ωρυλα και να κοιταξω και τα ματια μηπως ανεβηκε η μυωπια μου και αισθανομαι αυτη τη θολουρα.Σας τιναξα τα πεταλα σημερα με ολο το κατεβατο¨)

Quote:

---

Προσπαθω μονη μου τοσο καιρο.Εδω και ενα μηνα τα καταφερα και μου εφυγαν τελειως.Ημουν τρισευτυχισμενη με μενα που μπορεσα να το αποβαλλω απο παω μου.

---

Τι εκανες εκεινο το διαστημα που σε βοηθουσε? Προσπαθησε να θυμηθεις τι λειτουργουσε.

Quote:

---

Καθε μερα με μια μουρη μεχρι ο πατωμα να ψαχνω στο ιντερνετ για το καθε συμπτωμα και ολα να τα εχω και να πιστευω οτι εχω κακια αρρωστια.Απο μικρη φοβομουν τις αρρωστιες αλλα τωρα στα 26 εχω καταντησει να προσεχω τον εαυτο μου σαν την γιαγια.

---

Οκ Οπότε το να ψαχνεις μανιωδως στο ιντερνετ για ασθενειες, φαινεται να σε κανει ολο και χειροτερα. Δωσε ολη αυτη την ενεργεια που διαθετεις στην ερευνα για ασθενειες, σε ερευνα για το τι σου συμβαινει και πώς θα το ξεπερασεις.
Ας κανουμε την αρχη μαζι.
post no5
https://www.e-psychology.gr/forum/th...l=1#post682912
Δυσλειτουργικη αντιδραση αντιμετωπισης της παγιδας "Ευαλωτοτητα"
Ευαλωτότητα: «Σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, χαλάζι και βροχή»

Η παγίδα της Ευαλωτότητας σας κάνει να ζείτε με το φόβο πως μια μεγάλη καταστροφή πρόκειται να σας πλήξει- είτε φυσική, οικονομική, είτε ακόμη και αρρώστια ή θάνατος. Δε νιώθετε ασφαλείς. Οι φόβοι σας είναι υπερβολικοί, παρόλα αυτά τους αφήνετε να ελέγχουν τη ζωή σας και διοχετεύετε όλη σας την ενέργεια στο να βεβαιωθείτε ότι είστε ασφαλείς.

Κατηγορίες Ευαλωτότητας:

Υγεία και ασθένεια
Κίνδυνος
Φτώχεια
Απώλεια ελέγχου


Υγεία και ασθένεια

Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία της Ευαλωτότητας μπορεί να είστε υποχονδριακός/ή. Ανησυχείτε υπερβολικά για την υγεία σας. Παρά το γεγονός ότι οι γιατροί σας επιβεβαιώνουν πως δεν έχετε τίποτα, εσείς είστε σίγουρος/η πως είστε άρρωστος/η.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εκδηλώνουν προσβολές πανικού ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Ψάχνετε διαρκώς για σωματικά συμπτώματα που να προμηνύουν κάποιο πιθανό πρόβλημα. Έχετε αναπτύξει μια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε σωματική σας αντίδραση.

Κίνδυνος

Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία, ανησυχείτε υπερβολικά για την προσωπική σας ασφάλεια, καθώς και για την ασφάλεια των αγαπημένων σας προσώπων. Πιστεύετε ότι ο κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους.

Σας διακατέχει ένα γενικό αίσθημα ανασφάλειας, όταν βρίσκεστε έξω από το σπίτι σας. Ακόμη φοβάστε τις καταστροφές, όπως τα αυτοκινητιστικά και τα αεροπορικά δυστυχήματα.

Φτώχεια

Ένα μεγάλο μέρος της σκέψης σας το απασχολεί η ιδέα της προστασίας και της ασφάλειάς σας. Νιώθετε πως πρέπει να έχετε ένα συγκεκριμένο απόθεμα χρημάτων για να είστε ασφαλείς. Φοβάστε αδικαιολόγητα πως θα χρεοκοπήσετε. Ανησυχείτε χωρίς λόγο για την πληρωμή των λογαριασμών.

Ο έλεγχος των χρημάτων αποτελεί μια πολύ σοβαρή υπόθεση για σας. Χρειάζεστε τα χρήματα για την περίπτωση που θα σας συμβεί κάτι.

Απώλεια ελέγχου

Αν ανήκετε σ’ αυτό τον τύπο ευαλωτότητας, φοβάστε μια καταστροφή ψυχολογικής φύσεως κυρίως- μήπως πάθετε νευρικό κλονισμό. Φοβάστε μήπως τρελαθείτε ή μήπως χάσετε τον έλεγχο. Και στην περίπτωση αυτή ίσως εκδηλώνετε προσβολές πανικού.

Δυσλειτουργικές αντιδράσεις αντιμετώπισης της παγίδας:

Υποχώρηση/Παράδοση: Διαβάζετε με εμμονή για καταστροφές σε εφημερίδες και τις προσδοκάτε σε καθημερινές καταστάσεις. Είστε καχύποπτος/η σε οτιδήποτε από το περιβάλλον σας έχει σχέση με την πιθανότητα αρρώστιας σας. Μπορεί να διαβάζετε τα πάντα γύρω από αυτό το θέμα. Ξοδεύετε με μεγάλη δυσκολία τα χρήματα και κάνετε το παν για να αποταμιεύσετε ακόμη και ευτελή ποσά.

Απόδραση/Αποφυγή: Αποφεύγετε να πηγαίνετε σε μέρη που δε φαίνονται ολοκληρωτικά «ασφαλή». Αποφεύγετε εντελώς οποιαδήποτε αναφορά σχετική με ασθένεια. Αποφεύγετε τα ταξίδια. Αποφεύγετε πολλές καταστάσεις, στερώντας σας τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες της ζωής.

Αντεπίθεση/Υπεραναπλήρωση: Λειτουργείτε απρόσεκτα αψηφώντας τον κίνδυνο (αντι-φοβικός).

Αιτίες της παγίδας:

– Μέσω της μίμησης, όπου κάποιος γονιός υπέφερε από την ίδια παγίδα.

– Κάποιος από τους γονείς σας ήταν υπερπροστατευτικός.

– Οι γονείς σας δε σας προστάτευαν αρκετά και νιώθατε σωματικά, συναισθηματικά ή οικονομικά ανασφαλής.

– Ήσασταν άρρωστος/η ή ζήσατε μια σοβαρή τραυματική εμπειρία ως παιδί.

– Ο ένας γονιός σας αντιμετώπισε μια σοβαρή τραυματική εμπειρία και ίσως πέθανε.

Η υποχονδρίαση σύμφωνα με το DSM-IV-TR (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) ανήκει στις σωματόμορφες διαταραχές, μια ομάδα ψυχικών διαταραχών που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τους τα σωματικά συμπτώματα, τα οποία δεν μπορούν να αποδοθούν σε κάποια οργανική πάθηση. Η υποχονδρίαση μοιάζει με διάφορες άλλες σωματόμορφες διαταραχές, όπως π.χ. τη διαταραχή πόνου ή τη δυσμορφοφοβία. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η παρουσία σωματικών συμπτωμάτων που όμως δεν μπορούν να εξηγηθούν πλήρως από κάποια ιατρική κατάσταση, αν και αμυδρώς μπορεί να παραπέμπουν σε κάποια νόσο, ενώ δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε ως αποτέλεσμα της λήψης κάποιας ουσίας ούτε ως συνέπεια κάποιας άλλης ψυχικής διαταραχής (π.χ. Διαταραχή Πανικού). Η κύρια διαφορά της υποχονδρίασης συνίσταται στο ότι έχει, κατά κανόνα, ηπιότερα συμπτώματα που αντιστοιχούν συχνά σε απόλυτα φυσιολογικά φαινόμενα, όπως π.χ. κάποιος έκτακτος καρδιακός παλμός, ένα κόκκινο σημαδάκι στο δέρμα, ένα συνηθισμένο κρυολόγημα κ.λπ.
Η υποχονδρίαση εμφανίζεται το ίδιο συχνά και στα δύο φύλα και σε όλες τις ηλικίες. Στους περισσότερους όμως, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην πρώιμη ενήλικη ζωή (20-30 ετών). Το ποσοστό συχνότητας εμφάνισης είναι περίπου το 1-5% του γενικού πληθυσμού, ανάλογα με τη χώρα.

Τι φταίει;
Η υποχονδρίαση μπορεί να εμφανισθεί μετά από ένα τραυματικό γεγονός, όπως π.χ. τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, μια αλλαγή στη ζωή με νέες ευθύνες, όπως ένας γάμος κ.ά. Μπορεί, επίσης, να είναι το αποτέλεσμα έντονου άγχους, κατάθλιψης ή βίωσης κάποιου τραυματικού γεγονότος κατά την παιδική ηλικία, π.χ. σωματική κακοποίηση, παραμέληση κ.λπ. Δεν αποκλείεται, τέλος, η ύπαρξη κάποιου κληρονομικού παράγοντα.
Οι υποχονδριακοί πιστεύουν ή υποπτεύονται ότι πάσχουν από κάποια σοβαρή ή απειλητική για τη ζωή τους ασθένεια. Έτσι, αναζητούν επίμονα ιατρική βοήθεια, καθώς η αγωνία και το άγχος τους εντείνεται συνεχώς. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι λαμβάνοντας από τους γιατρούς τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει κάποιο οργανικό πρόβλημα, τα πράγματα θα ηρεμούσαν, η ανησυχία τους συνεχίζεται ή ακόμη και επιδεινώνεται. Σκέφτονται κάθε φορά τη χειρότερη εκδοχή για το «πρόβλημά» τους. Τότε ξεκινάει μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής ιατρών, όπου το άτομο, στην πραγματικότητα, δεν ψάχνει από τι πάσχει - αυτό που ψάχνει εναγωνίως είναι έναν γιατρό που θα του επιβεβαιώσει ότι νοσεί.
Ωστόσο, σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως η ενασχόληση με θέματα υγείας, καθώς και η συνέπεια στο ετήσιο check-up, δεν αποτελούν δείγματα υποχονδρίασης, αλλά πρόκειται για απόλυτα υγιείς συμπεριφορές. Αυτό που διαφοροποιεί μια υγιή κατάσταση από την υποχονδρίαση, είναι η λανθασμένη ερμηνεία των συμπτωμάτων και η ακλόνητη πεποίθηση ότι υπάρχει σίγουρα μια σοβαρή ασθένεια πίσω από αυτά, παρά τις διαβεβαιώσεις των ιατρών.
Όσο για την πορεία της διαταραχής, αυτή είναι συνήθως χρόνια, με τα συμπτώματα να παρουσιάζουν περιοδικώς αυξομειούμενη ένταση και κάποιες φορές να εμφανίζεται πλήρης αποδρομή τους.

Λύση υπάρχει;
Η αντιμετώπιση της υποχονδρίασης είναι περίπλοκη και αρκετά δύσκολη, ιδιαίτερα αν η κατάσταση είναι μακροχρόνια. Ο υποχόνδριος δυσκολεύεται να κατανοήσει την πραγματική διάσταση της διαταραχής του, καθώς έχει εμμονή με το οργανικό κομμάτι και παραβλέπει συστηματικά τους ψυχολογικούς παράγοντες. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό ο ασθενής να κατανοήσει το ψυχολογικό υπόβαθρο της ασθένειάς του, για να προχωρήσει στην αντιμετώπισή της. Η ψυχοθεραπεία αποτελεί τον κυριότερο τρόπο αντιμετώπισης της υποχονδριακής διαταραχής.
http://www.healthyme.gr/a/articles/1...sian-asthenes-

Πολυ ωραιο αρθρο αυτο που μου εστειλες...σε ευχαριστω πολυ!το διαβασα και ειμαι σιγουρη πως ειμαι υποχονδρια¨) ψαχνομαι συνεχεια και αυτο πιστευω εχε δημιουργηθει απο τον φοβο του θανατου.Εζησα τον θανατο πριν λιγους μηνες (πεθανε ενας καλος φιλος απο καρδια στα 40 του χρονια) και επειτα πεθανε και το κουνελακι μου.Σκεφτομαι ποσο καιρο ακομη θα ζησουν οι δικοι μου τι θα κανω μετα χωρις αυτους, που πηγαινουμε μετα και κατι τετοια κα τρελαινομαι.Οσο τα σκεφτομαι κοντευω να τρελαθω μου ερχεται να κλαιω. Δεν ειμαι καθολου εξικειωμενη με την ιδεα του θανατου και με τρομαζει ολο αυτο.Δεν θελω να χασω κανεναν.!!!
Ετσι φοβαμαι και τις αρρωστιες και μου εχει κολλησει οτι κατι κακο εχω.Πριν λιγο με επιασε ενα βαρος στο στηθος σαν να μου εχει κατσει ενα καρυδι μετα με πιανει ζαλαδα και κομμενα τα ποδια μου.
Δεν θελω παλι να αρχισουν οι κρισεις πανικου.Θα στεναχωρηθω παρα πολυ.
Γενικα εμαι αγχωμενη πολυ αυτο το διαστημα.Με την δουλεια μου με ενα σπιτι που χτιζουμε.Εχω αγχωθει για πολλα και το καθε τι μικρο με αγχωνει πλεον.

Ο πατερας μου εχει σκπ αλλα το εμαθε σε μεγαλη ηλικια και τωρα το εχει εδω και 18 χρονια και η νοσος εχει σταματησει.Ειναι καλυτερα και απο εμενα,κανεις δεν καταλαβαινει οτι νοσε απο αυτο.Ετσι επειδηη φοβαμαι αυτη την αρρωστια διοτι χτυπαει και πολυ νεαρα ατομ(οπως την κολλητη μου) εχω ανυσηχισει αρκετα.Νομζω οτι εχω κατι κακο στο κεφαλι η οτ εχω σκπ.
Δεν ξερω πως να κανω να ηρεμησω.Μαλλον χρειαζομα δακοπες.Ξυπναω καθε πρωι και ξερω οτι υπαρχει η ρουτινα.Θα ξυπνησω θα παω δουλεια θα ερτω σπιτι να καθαρισω να μαγειρεψω να χαζεψω και μετα υπνος.Την επομενη ημερα τα ιδια τα γνωστα.Και η μουνταμαρα συνεχιζεται.Ευτυχως το μονο καλο που εχω ειναι οτι εχω την οικογενεια μου τον συντροφο μου και τα ζωακια μου που με κανουν να ηρεμω....αλλα οχι παντα γιατι η κριση πανικου παραμονευει οπως εχτες το βραδυ και πρν λιγο που με επιασε λιγακι ενα αγχος κα ειχα συμπτωματα...Και φοβαμαι οτι θα το ξαναπαθω..Και τωρα που σας γραφω πληκτρολογω το κειμενο κα τα δοντια μου ειναι σφιγμενα απο τον φοβο μηπως μου ξαναερθει...

Θα ηθελες να κανεις ψυχοθεραπεια για να δουλεψεις τη ριζα του προβληματος?

Ναι και θα παω και συντομα,,,,Το μονο που δεν θελω ειναι να παρω φαρμακα,,,Ειμαι κατα των φαρμακων και μονο στην ιδεα τους.
Ευελπιστω με την ψυχοθεραπεια να γινω η Ελβιρα που ημουν παλια...κεφτομαι να παω συντομα..Αλλα εγω σε 2 εβδομαδες φευγω διακοπες και μαλλον θα πρεπε να το κανω μετα αυτο.Εχω αγχωθει και με τις διακοπες μου μην με πιασουν τιποτα εκει περα και την χαλασω στον συντροφο μου.Ελπιζω να ηρεμησω λιγο να παρω καθαρο αερα...

Υπαρχει καποιο φυτικο σκευασμα για να μην με πιανουν κρισεις?κατι σαν βαλεριανα?υπαρχει καταρχην αποτελεσμα με φυτικα σκευασματα?

Υπαρχουν χαπια βαλεριανας ναι. Αλλα τα φυτικα σκευασματα ειναι για ΗΠΙΑ συμπτωματα αγχους, για αλλες περιπτωσεις δηλαδη.