Printable View
Κουραστικο ειναι σιγουρα. Αλλα για σκεψου ποσο πιο κουραστικο ειναι να παλευεις μια ολοκληρη ζωη με αντιδρασεις που προκαλουνται απο τραυματα και πεποιθησεις της παιδικης ηλικιας. Εξουθενωτικο ειναι.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Δεν ξερω αν καποια στιγμη αφομοιωνει το ασυνειδητο τις αλλαγες, ο σκοπος αυτος ειναι, δεν εχω φτασει εκει και δεν ξερω αν μπορω να το καταφερω.
Ναι βλεπω βελτιωση. Ειχα σιγουρα πολυ ελλιπη αυτοεκτιμηση(αυτοπεποιθησ� � ειχα και εχω σε καποιους τομεις, αλλα η αυτοεκτιμηση ειναι μεγαααλο κεφαλαιο) πριν δουλεψω μαζι της, τωρα εχω περισσοτερη, οχι οσο θα ηθελα ακομα, αλλα εχω ακομα δρομο.Quote:
Δηλαδη savatage τα καταφερνεις στη πραξη να εφαρμοζεις εστω λιγο την αλλαγη στον τροπο που αλληλεπιδρας με τον εαυτο σου και τον κοσμο με βαση τα οσα εχεις μαθει και παρατηρησει; Βλεπεις βελτιωση;
Στην πραξη, ο πατερας μου ειναι γενικα ενας ανθρωπος με πολλες ανασφαλειες και φοβους, νιωθει μειονεκτικα σε πολλους τομεις και εμαθε ολο αυτο να το αντιμετωπιζει μειωνοντας τους αλλους. Πολλες απο τις ατακες του ειναι τοξικες. Δε χρειαζεται να σου πω ποσο πολυ μπορει να επηρεασει αυτο ενα παιδι που τον εχει προτυπο. Τοσα χρονια με βασανιζει η τελειομανια και ο τροπος να εχω την αναγνωριση του. Φετος για 1η φορα αρχισα να φιλτραρω ποτε με κριτικαρει επιτηδες απο δικο του κομπλεξ και ποτε λεει πραγματι τη γνωμη του. Και αρχισα να απανταω σε αυτο, με απολυτοτητα και προστασια προς εμενα. Αν κανω κατι που μου αρεσει πολυ και με αφηνει ικανοποιημενη και μετα αυτος παει να το δηλητηριασει, το διακοπτω επι τοπου και δεν το αφηνω να με δηλητηριασει με αμφιβολιες και απογοητευση. Αυτος ειναι ενας αθλος που αν χρησιμοποιηθει σε ολες τις σχεσεις, μπορει πραγματικα να βελτιωσει τη ζωη.
Αλλη μια περιπτωση που εχω δει βελτιωση ειναι ο τομεας μεταβιβασης ευθυνων. Εχουν τη συνηθεια να μου φορτωνουν ευθυνες δικες τους, που τους φερνουν σε δυσκολια, μιλαω για σοβαρα θεματα, ιατρικα, οικογενειακα, προσωπικα κλπ Με βαζουν μπροστα και πρεπει εγω να τα βαζω ολα σε ταξη. Εχουν συμβει καποια πολυ προσφατα περιστατικα υγειας, τα οποια αντιμετωπιζω πολυ διαφορετικα φετος, βαζω ορια και ειμαι απολυτη σε αυτα. Και το αποτελεσμα ειναι εντυπωσιακο, βλεπω οτι αναγκαζονται να αλλαξουν σταση και αυτοι σταδιακα. Ενω πριν, δεν ξερω, μαλλον ειχα την εντυπωση οτι αν δεν ειμαι εγω η τελεια που παιρνει τα βαρη, θα γκρεμιστει ο κοσμος. Οχι, δεν γκρεμιζεται καθολου.
Δεν το πετυχαινω παντα, καποιες φορες γεμιζω με αγχος, καποιες αλλες το πετυχαινω, κατι ειναι κι αυτο!
Ναι, η ψυχολογος μου εχει σπουδασει γνωσιακη συμπεριφορικη. Και χρησιμοποιει διαφορες μεθοδους θεραπειας που πατανε στην αλλαγη του τροπου που λειτουργει το ασυνειδητο. Κανουμε ασκησεις που ενωνουν το παρελθον με το παρον. Το κειμενο που εβαλα αφορα τη θεραπεια σχηματων. Αλλη ασκηση που επισης κανουμε ειναι να αναγνωριζω ποιο επιπεδο λειτουργιας επικρατει σε καθε συναισθημα (εσωτερικος κριτης, εσωτερικο παιδι, αληθινος εαυτος) αλλα αυτο ειναι θεμα αλλου τοπικ. Σε μενα πολλες φορες επικρατει ο εσωτερικος κριτης που με καταπιεζει οπως εκανε ο πατερας μου. Και μερικες το εσωτερικο παιδι που αλλοτε ειναι θυμωμενο και αλλοτε ευαλωτο. Το ζητουμενο ειναι να επικρατησει η υγιης αντιδραση του πραγματικου, ενηλικα εαυτου.Quote:
Αν μου επιτρεπεις ο ψυχολογος σου τι ειδος θεραπειας χρησιμοποιει; Συμπεριφορικη;
Πολυ ωραια ερωτηση. Δεν ξερω να σου απαντησω ομως. Νιωθω να κανω συνειδητες εσωτερικες αναλυσεις οταν αντιδραω διαφορετικα απο ο,τι στο παρελθον, δεν ξερω αν αυτο σημαινει οτι οντως εχει αρχισει να αλλαζει ο ασυνειδητος τροπος λειτουργιας. Κι εγω αναρωτιεμαι, γιατι το βρισκω παρα πολυ δυσκολο. Ισως ειναι νωρις ακομα.Quote:
Επισης εχεις πιασει ποτε τον εαυτο σου να εχει αφομοιωσει ως ασυνειδητη αντιδραση κατι καινουριο και υγιες που πρωτα επρεπε να το προσπαθεις συνειδητα;
Καποιο bug παιζει, κοπηκε πριν το μηνυμα μου στην 1η γραμμη
α μην ανυσιχεις εχω γινει εξπερ πλεον ας φαινονται τα μισα...
Δεν πειραζει που κοπηκε, πατωντας "απαντηση με παραθεση" μπορεσα να τα διαβασω ολα. Σε ευχαριστω για την απαντηση σου και που μοιραστηκες την εμπειρια σου, ειναι πολυ ενδιαφεροντα ολα οσα λες. Το οτι καταφερνεις να θετεις καποια ορια στους γυρω σου μεσα απο την θεραπεια που κανεις και δεν αφηνεις τοξικες συμπεριφορες να σε επηρεαζουν ειναι πολυ ευχαριστο, οπως και το οτι δουλευεις την αυτοπεποιθηση σου. Αμα θελεις ομως εξηγησε μου, ποια ειναι η διαφορα αυτοεκτιμησης και αυτοπεποιθησης; Εχω ακουσει ξανα για αυτον τον διαχωρισμο αλλα ποτε δεν εχω καταλαβει σε τι ακριβως εγκειται.Quote:
Originally Posted by savatage
Αυτα με τον εσωτερικο κριτη και το εσωτερικο παιδι επισης καπου χτυπανε φλεβα μεσα μου.
Αυτη τη στιγμη ο ψυχολογος με τον οποιο κανω συνεδριες ειναι εκπαιδευμενος στην υπαρξιακη συστημικη ψυχοθεραπεια λεει...εν ολιγοις μιλαω μιλαω και συνηθως απλα λεει "ναι ναι καταλαβαινω, ναι εισαι γαματη, μην εισαι σκληρη με τον εαυτο σου τι σκληρη που εισαι" να το θεσω ετσι μπακαλικα λολ.
Μπορει κατι να μην εχω καταλαβει απο την παρουσα θεραπεια μου, αλλα νιωθω οτι αυτο που περιγραφεις ειναι πιο εποικοδομητικο...
Ποσο καιρο κανεις θεραπεια με την παρουσα ψυχολογο αν επιτρεπεται;
Να σου πω λίγο σαν θείος όταν βλέπεις ένα παιδί που έρχεται στην οικογένεια κι ενώ μεγαλώνει διαφορετικά από σένα δεν ξέρεις τι συμβουλή να του δώσεις ότι ξέρεις είναι σχεδόν άχρηστο για αυτό οι γονείς σου κρέμονται από σένα έτσι νιώθουν οι γονείς σου
Δε χρειάζεσαι ψυχολόγο απλά είσαι καλύτερη από τους γονείς σου κ το κατάλαβαν αυτό είναι όλο κι όλο το πρόβλημα σου πίστεψέ το
Παιδιά χίλια συγγνώμη άμα λέω βλακειεσ αλλά έχω πρόβλημα
πολυ ψυρισμα χιλια δυο μπορει να δεις οτι εχεις και λιγο πολυ ολοι ξερουν και οχι μονο ξερουν αλλα στο τελος θα βρουν και αλλα τρια τεσσερα που θα τους κολανε και χαιρετε θα πολλαπλασιασει το αγχος για εμενα αντι να βαζουμε ταμπελακια τι εχουμε και πως λενε αυτο που εχουμε ειναι καλυτερα να βρισκουμε τροπους ωστε να καλυτερεψουμε τον εαυτο μας χωρις να ψαχνουμε και να σκεφτομαστε συνεχεια το καθε αρνητικο το κλειεδι ειναι η δραση και οχι οι πολλες επικριτικες σκεψεις στον εαυτο μας προσπαθεις αν τα κααφερεις εχει καλος αν οχι ξαναπροσπαθησε
για να προσπαθεις πρεπει να χεις θυμο μεσα σου να βραζεις θετικος γινεσαι σχετικα με το να γινει αυτο που θες και πας περιπου μηχανικα σα να εχεις κουρδιστηρι...
Καλησπερα παιδια. Ευχαριστω Ναταλια που παρεθεσες το μηνυμα και πλεον φαινεται.
Πριν 3 ωρες πεθανε στα χερια μου ο παππους μου στο νοσοκομειο, μετα απο 40 φριχτες μερες στο νοσοκομειο, με αποκορυφωμα κυριως τη σημερινη!
Θα απαντησω αυριο αναλυτικα με πρωτη ευκαιρια.
Καληνυχτα
συλλυπητήρια, σαβαταζ.
εύχομαι να έφυγε ήρεμα και σε μεγάλη ηλικία.
σαβατατζ εμενα ο ενασ παππουσ μου πεθανε οταν ημουν εφτα χρονων κ πεθανανε κ κατι δασκαλοι στο δημοτικο κι απο τοτε παγωνω κ δεν ξερω πωσ να αντιδρασω συλληπητηρια κι απο μενα
Συλλυπητηρια savatage...
Καλησπερα παιδια!
Εγινε και η κηδεια χτες και τελος και με αυτο...
Δεν ηταν πολυ μεγαλος, ηταν 78 αλλα ειχε σοβαρα προβληματα υγειας που προεκυψαν τον τελευταιο χρονο. Η αληθεια ειναι οτι πριν 8 χρονια βιωσα 2 τραγικες απωλειες και απο τοτε αντιμετωπιζω το θανατο πιο παγωμενα. Αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση ηταν αλλιως, επειδη εζησα μαζι του μεχρι και τις τελευταιες στιγμες και ωρες τρομερου πονου και απογνωσης, παρακαλουσε να πεθανε για να γλιτωσει απο τον πονο.
Επρεπε να ειμαι ο βραχος της οικογενειας για αλλη μια φορα. Να δωσω δυναμη, να προγραμματιζω, να δινω κατευθυντιριες, να μην τα χασω σε κανενα σημειο, να εχω ψυχραιμια και διαυγεια και και και και...
Μιλησα με την ψυχολογο μου για ολο αυτο, συνειδητοποιωντας οτι αυτο που θελω, δηλαδη να αναλαμβανει ο καθενας τις ευθυνες του και τη δραση του χωρις να τα φορτωνουν σε μενα, δεν ειναι εφικτο σεναριο. Εφικτο ειναι να επιλεγω εγω ποτε θα τα παρω πανω και ποτε οχι αλλα δεν ειναι εφικτο να περιμενω απο αυτους να αντιμετωπιζουν καταστασεις με τον τροπο που θα το εκανα εγω...
Θα ξαναδω τις απαντησεις σας για να απαντησω συγκεκριμενα και να επιστρεψουμε στο θεμα του τοπικ. Ευχαριστω για τα συλλυπητηρια.
Αν μπορει καποιος να μου πει πώς σβηνουμε τα απεσταλμενα. Τα τσεκαρω ολα αλλα δε βλεπω πουθενα να εχει επιλογη Διαγραφη.
:) Βρε ελις, οταν εισαι στις καλες σου, εισαι μαγικος.Quote:
Originally Posted by elis
Παντως ακομη χρειαζομαι ψυχολογο.
Σκεψου μια ζωη οι γονεις σου να σε βαζουν στη μεση απο ολα τους τα προβληματα. Να περιμενουν απο σενα συγκεκριμενα πραγματα που καλυπτουν δικες τους αναγκες και οταν πας να κανεις καποιο βημα δικο σου να σε γεμιζουν με αμφιβολιες και φοβους και μειονεκτικοτητα.
Εν ολιγοις, οταν ειναι να κανω κατι για αυτους, ειμαι η πιο δυνατη, η πιο εξυπνη, η πιο σωστη, η πιο ανθεκτικη αλλα οταν ειναι να κανω κατι για μενα, δε θα τα καταφερω, θα αποτυχω, θα φαω απορριψη, δε θα ειμαι τελεια.
Ε ναι καπως ετσι το μυαλο γινεται πουρες και μπαινει στη μεση η καταθλιψη και μαμαει το συμπαν.
Χρειαζομαι ψυχολογο, θειε ελις :P
Ακου θειος......... 5 χρονια μου ριχνεις ολα κι ολα, πιπινι εισαι και συ.