Υπάρχει κάτι που θα με κάνει να χαίρομαι επιτέλους;;;

Εγω ειχα θεμα απο παιδι.σχιζοτυπη διαταραχη προσωπικοτητας η οποια μετα απο 1.5 χρονο μειζονας καταθλιψης στα 14 εξελιχθηκε σε σχιζο στα 16. Φαρμακα πηρα στα φαρμακα 24 25 δε θυμαμαι ακριβως..τωρα ειμαι 29..

Ανηδονια ειχα κι εγω αλλα τωρα σε μικροτερο βαθμο κι αυτο γιατι βαλαμε τις μεγαλες δοσεις το βραδυ και πολυ μικρες το πρωι.εχει βοηθησει πολυ αυτο.συζητησε το με το γιατρο σου μηπως μπορειτε να κανετε κατι αντιστοιχο.μου ξαναηρθε ορεξη για πραγματα πολλα βαζω στοχους ειμαι πιο κοινωνικη.γενικα μεγαλη διαφορα..

δεν υπαρχει ελπιδα μπου.. μονο αυτοκτονια μας σωζει αλλα και παλι λιγο ακομα..

Quote:

---

Originally Posted by davidh

δεν υπαρχει ελπιδα μπου.. μονο αυτοκτονια μας σωζει αλλα και παλι λιγο ακομα..

---

Πάντα υπάρχει ελπίδα! Πολλοί άνθρωποι με ψύχωση καταφέρνουν και είναι λειτουργικοί και έχουν μια κανονική ζωή. Όμως έχεις δίκιο να παραπονιέσαι που δεν νιώθεις χαρά, κανείς μας δεν μπορεί να ζει έτσι. Πρέπει να το κουβεντιάσεις με τον γιατρό σου, ίσως μπορεί να γίνει κάποια αλλαγή στα χάπια που θα σε βοηθήσει.

Και τι σημαίνει πως ήσουν κωλόπαιδο και αυτό είναι το κάρμα; Πρώτον κανείς δεν γεννιέται κωλόπαιδο και δεύτερον η ασθένεια δεν μπορεί να είναι τιμωρία για κανέναν. Χιλιάδες άνθρωποι αρρωσταίνουν κάθε μέρα με ένα σωρό διαφορετικές αρρώστιες, όλοι αυτοί δεν έφταιξαν πουθενά, δεν υπήρξαν κωλόπαιδα και τιμωρούνται από τον Θεό ή την μοίρα. Θα μπορούσε να έχει συμβεί στον καθένα μας. Μη βασανίζεις τον εαυτό σου με τέτοιες σκέψεις.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Πάντα υπάρχει ελπίδα! Πολλοί άνθρωποι με ψύχωση καταφέρνουν και είναι λειτουργικοί και έχουν μια κανονική ζωή. Όμως έχεις δίκιο να παραπονιέσαι που δεν νιώθεις χαρά, κανείς μας δεν μπορεί να ζει έτσι. Πρέπει να το κουβεντιάσεις με τον γιατρό σου, ίσως μπορεί να γίνει κάποια αλλαγή στα χάπια που θα σε βοηθήσει.

Και τι σημαίνει πως ήσουν κωλόπαιδο και αυτό είναι το κάρμα; Πρώτον κανείς δεν γεννιέται κωλόπαιδο και δεύτερον η ασθένεια δεν μπορεί να είναι τιμωρία για κανέναν. Χιλιάδες άνθρωποι αρρωσταίνουν κάθε μέρα με ένα σωρό διαφορετικές αρρώστιες, όλοι αυτοί δεν έφταιξαν πουθενά, δεν υπήρξαν κωλόπαιδα και τιμωρούνται από τον Θεό ή την μοίρα. Θα μπορούσε να έχει συμβεί στον καθένα μας. Μη βασανίζεις τον εαυτό σου με τέτοιες σκέψεις.

---

Σωστόοοοο!

Quote:

---

Originally Posted by davidh

δεν υπαρχει ελπιδα μπου.. μονο αυτοκτονια μας σωζει αλλα και παλι λιγο ακομα..

---

Κ γω συνεχεια μ περναει αυτη η ιδεα απο τ μυαλο..εχω ζητησει ηδη βοηθεια κ απο ψυχολογο και απο ψυχιατρο αλλα παλι δεν ειμαι καλα.. δεν ξερω ακομα ποσο υπομονη να κανω..

Quote:

---

Originally Posted by davidh

δεν υπαρχει ελπιδα μπου.. μονο αυτοκτονια μας σωζει αλλα και παλι λιγο ακομα..

---

Σε ολους εχει περασει η ιδεα της αυτοκτονιας , ελαχιστοι το κανουν πραξη ..........................ανηδονια εχω κι εγω , καμμια δεκαρια χρονια , οταν ταφιαξα τελος 14 με μια κοπελιτσα , αρκετα μικροτερη μου με ωραιο σωμα , μια χαρα ηδονη ειχα παντως ! θελει και προσωπικη προσπαθεια , τωρα δεν κοιταζω κοπελες , λογω ανηδονιας , αμα μου τυχει καμμια ομως , παλι θα μουρθη η ηδονη .......

Ανηδονια υπαρχει και εγκεφαλικη και σωματικη.......προφανως ο davidh εννοει την εγκεφαλικη.......αλλα σε πολλους συμβαινει να εχουν και τα δυο, λογω καταθλιψης το πρωτο, και λογω αγχους το δευτερο.

Τι να πω ρε παιδια.. εγω εχω κλειστει στον εαυτο μου τα τελευταια 3 χρονια.. απεχω απο ολα τα κοινωνικα, ακομα και σχεσεις, μεχρι στο facebook κοντρα παω στα δεδομενα.. ειχα μια δουλεια που ειχε να κανει με πολυ κοσμο και κοινωνικα high society αλλα προτιμουσα να γινω απο γνωστος ενας αγνωστος. Δεν την αντεχα τοση φημη, δεν μπορουσα να το λειτουργησω σωστα.. ξερετε λογω του προβληματος επειδη ετυχε να νοσηλευτω σε Ψ, απο τοτε μου εχει μπει στο μυαλο οτι οποιος-οποια με κοιταει με κοιταει για το προβλημα μου με περναει για τρελο. Δεν ξερω αυτο εχει καρφωθει τοσα χρονια στο εγκεφαλο μου του εχει γινει συνηθεια και δεν μπορω να κανω κατι γι αυτο. Το αποτελεσμα ειναι πως με την αντιδραση μου λογω αυτου που πιστευα να με καταλαβαινουν οντως μεσα λιγα λεπτα.. Η παθηση μου ειναι χρονια.. απο τα 21 και ειμαι 37

Quote:

---

Originally Posted by davidh

Τι να πω ρε παιδια.. εγω εχω κλειστει στον εαυτο μου τα τελευταια 3 χρονια.. απεχω απο ολα τα κοινωνικα, ακομα και σχεσεις, μεχρι στο facebook κοντρα παω στα δεδομενα.. ειχα μια δουλεια που ειχε να κανει με πολυ κοσμο και κοινωνικα high society αλλα προτιμουσα να γινω απο γνωστος ενας αγνωστος. Δεν την αντεχα τοση φημη, δεν μπορουσα να το λειτουργησω σωστα.. ξερετε λογω του προβληματος επειδη ετυχε να νοσηλευτω σε Ψ, απο τοτε μου εχει μπει στο μυαλο οτι οποιος-οποια με κοιταει με κοιταει για το προβλημα μου με περναει για τρελο. Δεν ξερω αυτο εχει καρφωθει τοσα χρονια στο εγκεφαλο μου του εχει γινει συνηθεια και δεν μπορω να κανω κατι γι αυτο. Το αποτελεσμα ειναι πως με την αντιδραση μου λογω αυτου που πιστευα να με καταλαβαινουν οντως μεσα λιγα λεπτα.. Η παθηση μου ειναι χρονια.. απο τα 21 και ειμαι 37

---

Κι εγω ετσι νιωθω και το εχω απο μικρο κοριτσακι.........Σε περναω

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Ανηδονια υπαρχει και εγκεφαλικη και σωματικη.......προφανως ο davidh εννοει την εγκεφαλικη.......αλλα σε πολλους συμβαινει να εχουν και τα δυο, λογω καταθλιψης το πρωτο, και λογω αγχους το δευτερο.

---

Κι εγωτο ιδιο εννοω , δεν αναφερομαι στην ανηδονια την σεξουαλικη , αλλα και σε καθε ειδους χομπυ που ειχα , και τωρα δεν μου κανει αισθηση κανενα , εδω και 12 χρονια .......

Ανηδονια εννοω την εγκεφαλικη η οποια ειναι και συναισθηματικη. Ειμαι ζωντανος γλαστρα, απλα πιανω χωρο. Κενος παραπονεμενος οτι δεν ζεις τιποτα δεν αισθανεσαι τιποτα δεν νιωθεις ομορφα γενικα λειπει η ουσια της χαρας 24/7/365. Μαραμενος.. καταθληπτικο βλεμμα συνεχεια..

επισης τρωω συγκινησεις με το παραμικρο.. οταν μιλαω.. ακομα και αν δω κατι περαστικο.. το οποιο μου προκαλει σκαμπανευασματα στην ψυχολογια..

Quote:

---

Originally Posted by davidh

Απο το 2004 παιρνω αγωγη αλλα ποτε μου δεν ημουν ευτυχισμενος. Το τελευταιο διαστημα παιρνω Serocuel, Lyrica, Risperdal consta και Ladose. Ωστοσο ποτε δεν ημουν ευτυχισμενος τοσα χρονια..
Ξερω οτι η ευτυχια ερχεται κανονικα απο τα φυσιολογικα συναισθηματα του περιβαλλοντος και ειναι ως αλληλεγγυα ανταμοιβη στις σναναστροφες με τον υπολοιπο κοσμο και τα γεγονοτα (περνω - δινω κ.ο.κ), αλλα δυστυχως ειμαι μονος. Και ολοι μου οι φιλοι ειναι ψευτικοι. Δεν εχω αληθινους φιλους. Βσικα δεν εχω φιλους.. Ζω στην μιζερια 14 χρονια και οταν πρωτο ξεκινησε το σκεφτηκα οτι πρεπει να την προσεχω γτ θα με φαει, αλλα δεν τα καταφερα. Με εφαγε αλλα ακομα προσπαθω ματαια με τα οσα λιγα αποθεματα ελπιδας και αισιοδοξιας μου εχουν απομεινει μπας και ζησω κατι καλυτερο.

Αλλα θελω να ξερω. Υπαρχει κατι που θα με κανει να χαιρομαι; Οκ. τι να ναι αυτο. Η μηχανες δεν εχουν συναισθηματα και το χαπι ειναι σιγουρα μηχανικο και χωρις συναισθηματα. Αλλα τι να κανω;; Θελω κατι που θα εκτοξευσει τα συναισθηματα μου και θα νιωσω παλι καλη καρδια. Να αγαπησω τον κοσμο. Οχι ψυγειο συντηρησης οπως ειμαι τωρα που βριζω τους παντες και τα παντα απο μεσα μου και δεν αγαπω τπτ.. Κατι που να νιωσω γλυκα μεσα μου ευφορια πως να το πω..

Υπαρχει; Γινεται; η όχι;..
Πόσο κοστίζει η χαρά;

Ελεος πια..

---

Καλησπέρα, αν θες ανοιξε ένα θεμα να βριζουμε παρεα.
Φιλους δυσκολο για ολους, εκτος αν θελουν κατι από σενα.
Σε χρονο dt σε ξεφορτώνονται αν κατι αλλαξει και δεν τους κανεις.

Αμα εχεις πρόβλημα να κινητοποιθεις, πρεπει να κανεις διαφορα προκαταρκτικα.
α) συζητησε με τον γιατρο σου το πρόβλημα και αν μπορει να σου κανει αλλαγες στα φαρμακα. Ξερουν αυτοι γιατι το πιο συνηθισμενο πρόβλημα που βγαζουν οι χρονιοι χρηστες είναι η παθητικοτητα, υπνηλια και τετοια.
β) συζητησε τα προβλήματα σου με ένα επαγγελματια που να εχει εμπειρια αν εισαι Αθηνα πηγαινε σε ένα καλο, μπορει να σε βοηθησει. Αγχος και καταθλιψη μπορει να υποβοσκει είναι συνηθισμενο. Η κουβεντα βοηθαει σε αυτά αλλα πρεπει να γινεται με ένα ειδικο. Βασικη προϋπόθεση η οικονομικη ανεση.

Quote:

---

Originally Posted by davidh

επισης τρωω συγκινησεις με το παραμικρο.. οταν μιλαω.. ακομα και αν δω κατι περαστικο.. το οποιο μου προκαλει σκαμπανευασματα στην ψυχολογια..

---

Φιλε με τρομαζεις. Κοιταξε αμα ησουν μες τη χαρα και ξαφνικα επαθες ανηδονια, είναι καθαρα για ψυχιατρο το θεμα. Μου θύμησες την ταινια Mr Jones με ένα που ειχε μανιοκαταθλιψη και εκανε δυσκολη τη ζωη οσων ειχε φιλους.
Δυσκολη φαση. Δεν κανει να παιρνεις ladose. Το ladose είναι για την καταθλιψη αλλα εχει παρενέργειες μεχρι αυτοκτονιας.
Είναι το καλυτερο φαρμακο και ολοι αυτό συνταγογραφουν κατά κορον αλλα είναι και πολύ επικινδυνο. Δυστυχως ετσι παει. Τελος παντον μονο ενας καλος εμπειρος και ανθρωπιστης ψυχίατρος μπορει να σου πει τι λυσεις εχεις.

Αν κινητοποιηθείς και κανεις πολλα πραγματα θα βρεις καποτε τι σου ταιριαζει. Καταλαβαίνω ότι αν ειχες υπεύθυνες θεσεις εργασιας στο παρελθον και τωρα πρεπει να γινεις παραγιος να είναι δυσκολο και να δημιουργει από μονο του καταθλιψη αλλα τι να κανεις αν δεν γινεται αλλοιως.

Quote:

---

Originally Posted by davidh

Ο πατερας μου λεει οτι πριν παθω οτι επαθα ημουν πολυ κωλοπαιδο. Και οτι μολις το επαθα χαρηκαν πολλοι.. γι αυο λεω καρμα.. εγω παλι μια ζωη με θυμαμαι ευαισθητο εκτος 1 φορα

---

Καλώς κι ο πατέρας σου, συγχαρητηρια.
Αν δεν βιωσεις την αγαπη να μαθεις πως ειναι, να την ξέρεις, πως να ξέρεις πως να ξερεις τον τροπο να φερθεις ανάλογα κ να την προκαλέσεις. Στο γιατρο σου τα χεις πει αυτα;