Originally Posted by
Remedy
καλημέρα!
ασχέτως του τι κάνεις εσύ στην δουλειά σου, μιας και το θέμα δεν είναι προσωπικό σου, άλλα γενικότερο,
σίγουρα ξέρεις απο άλλους συναδέλφους σου το σκεπτικό πίσω απο την απόφαση να χρεώνουν τις συνεδρίες αυτες.
θεωρώ οτι είναι βασικό κουμπί για να γίνει συζήτηση.
το "θέμα ορίων" το θεωρώ πολύ γενικόλογο και θα ήθελα επεξήγηση. με ΠΟΙΟΝ ακριβως τρόπο δρα θεραπευτικά και σε ποια θεραπευτική προσσεγγιση??
θεραπευτικά τελικά, η τιμωρητικά? ταυτιζεται η θεραπεια με την τιμωρια? δεν το 'ξερα.
μιλησες επίσης μόνο για θεραπεία, χωρις να θιξεις το οικονομικό συμφέρον του ψυχολόγου.
δεν υπάρχει δηλαδη πουθενα προσωπικό οικονομικό συμφέρον γι αυτόν που χρεώνει? μονο νοιαξιμο για την θερπαπεια του ασθενη?
περιμενοντας κάποιες απαντησεις, να σου πω κάποιες σκέψεις που έκανα, μόλις:
ας ξεκινήσουμε απο τα εύκολα.
ΑΝ το θεμα ειναι το συμφέρον του ψυχολογου και η απωλεια εισοδήματος, να το δεχτώ σαν επαγγελματική απαιτηση, αλλα
1. να εμφανιζεται ξεκαθαρα σαν τετοια, χωρις το περιτυλιγμα της "θεραπειας" του ασθενη που μαλλον θολωνει τα νερα , παρα επεξηγει (κατα την γνωμη μου). και
2. να ξεκαθαριζεται σαφως και μαλιστα εγγραφως στην έναρξη της συνεργασιας και οχι στα ξαφνικα οταν προκυψει κι οτανο ασθενης ειναι σε αδυναμια να βρει μια αλλη λυση (εναν αλλον θεραπευτη).
3. να απαιτείται ΜΟΝΟ αν ο ψυχ δεν εχει στο μεταξυ αντικαταστησει το ραντεβου του με ενα αλλο., διότι αν μιλαμε αποκλειστικα για την απωλεια του εισοδηματος, δεν νοειται να διπλοχρεωνει μια ωρα ο ψυχολογος. αρα ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΣΤ Ο ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ.
εχω μια επιφυλαξη καθαρα λογιστικη- νομικη : δεν ξερω αν εχει καποιος το δικαιωμα να χρεωνει υπηρεσια που δεν εδωσε, αλλα υποθετω οτι το εχει αν το περιλαμβανει η συμφωνια.
ας παμε στο "θεραπευτικο" μερος που ειναι το δυσκολο:
απο τα λιγα "ψυχολογικα" που ξερω (πραγματικα πολυ λιγα), οσες προσσεγγισεις εχω υποψιν μου, προυποθετουν ανευ ορων αποδοχη του ασθενη, των πραξεων και των αποψεων του, χωρις κριτικη καν για να κτιστει και να συντηρειται η θεραπευτικη σχεση....
κι εδω μιλαμε για επιβολη τιμωριας (ας τα αφησουμε τα "ορια", ειναι λιγο φαιδρη ορολογια για τετοιο παραδειγμα ).
βλεπει κανεις την αντιφαση?
πως δεχομαι χωρις να κρινω καν εναν ασθενη- πελατη και προσπαθω να κτισω σχεση εμπιστοσυνης και ΠΛΗΡΟΥΣ αποδοχης οταν ΕΙΔΙΚΑ στο θεμα της αμοιβης μου ΕΠΙΒΑΛΛΩ μια σκληρη τιμωρια που μαλιστα ωφελουμαι ξεκαθαρα εγω?????
τι να πω, στο μυαλο μου ηρθαν κατευθειαν οι δικαστες/ βουλευτες που δεχονται τα αντιλαικα μετρα για ολων των ειδων τους εργαζομενους ενω για τουςε αυτους τους ψηφιζουν συνεχως αυξησεις μισθων και προστασια εισοδηματος.
αν ομως ειμαι ανενημερωτη και οντως υπαρχουν θεραπειες που δουλευουν μεσω τιμωριων/ επιβραβευσεων, εγω παω πασσο, αρκει να ακουσω ενα ολοκληρωμενο και συνεπες σκεπτικο, οπως και το ονομα της προσσεγγισης.
ΑΚΟΜΑ ομως κι αν υπαρχει τετοια προσσεγγιση που αποδεικνυει οτι κατα το σκεπτικο της λειτουργει θεραπευτικα ενα τετοιο μετρο, εχουμε αποδειξει οτι ειναι καλο για τον ασθενη, και οτι ειναι η μονη μας εγνοια, ετσι?
τοτε, το οτι το "πεναλτι" του ασθενη καταληγει στην τσεπη μας, πως το δικαιολογουμε? κανει και ο ψυχ παραλληλα θεραπεια για την τσεπη του????
αν ειναι οντως θεραπευτικο (που πολυ αμφιβαλω), ας ζητησει ο θεραπευτης να μπαινει ενα ποσον σε μια φιλανθρωπικη οργανωση, πχ, υπερ κακοποιημενων γυναικων, κλπ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΟΥΛΑ ΤΟΥ?
αν ειναι οντως θεραπευτικο, ας ζητησει ο θεραπευτης αλλου ειδους τιμωρια, οπως το οτι προειδοποιει οτι στις 2 τετοιες ματαιωσεις (για παραδειγμα) θα σταματησει την συνεργασια. ετσι ομως βλαπτεται και η τσεπη του, ετσι?
γιατι ΕΙΔΙΚΑ μια τιμωρια που του γεμιζει την τσεπη?
ΑΝ ωστοσο αποδειχθει οτι και τα δυο ισχυουν, δλδ και η αποδεδειγμενη θεραπευτικη αξια της τιμωριας, αλλα και η βλαβη της τσεπης του ψυχ, οποτε με ενα σμπαρο δυο τριγωνια, εγω απλα δεν πειθομαι. ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ.
οταν καποιος εχει βαλθει να βρει μια θεωρια για να ευνοησει τον εαυτο του, ειμαι βεβαιη οτι μπορει να την βρει. ακομα κι εγω θα μπορουσα που ειμαι και ασχετη.
αν θελουν οι ψυχ να θεωρηθει η πραξη τους αυτη (οσων την κανουν) αμεροληπτη και θεραπευτικη, θα πρεπει να βγαλουν απο μεσα το προσωπικο τους οφελος.
αν θελουν να θεωρηθουν επαγγελματιες που εχουν δικαιωμα να μην χανουν μεροκαματο, ας κοψουν τις σαλτσες.
και τα δυο μαζι απλα ειναι ανυποληπτα.
αν δεν το καταλαβαινουν, εμενα μου φαινεται οφθαλμοφανες. αρα και σε αλλους πολλους.