Χωρισμός: Ναι ή όχι;

Quote:

---

Originally Posted by Evaa

Ευχαριστώ για την απάντησή. Συμφωνώ με όσα είπες σχετικά με τη σχέση μητέρας-γιου, και παραδέχομαι το λάθος μου. Μακάρι να μπορούσα να αντιληφθώ κάποια πράγματα πριν να είναι αργά για να διορθώσω οτιδήποτε, αλλά είχα παρασυρθεί από τα συναισθήματά μου για εκείνον και δεν σκεφτόμουν λογικά.


Δεν νομίζω ότι προσπάθησα να κάνω κάτι τέτοιο υποσυνείδητα, αφενός γιατί και μόνο η σκέψη του να φύγω μου προκαλούσε απίστευτες ενοχές (επομένως δεν θα γλίτωνα) κι αφετέρου γιατί αυτό που ήθελα μέχρι πρότινος ήταν να τιμωρήσω κι άλλο τον εαυτό μου, καθώς με θεωρούσα/θεωρώ υπεύθυνη όχι μόνο για την κατάληξη της σχέσης μας, αλλά και για την ψυχολογική κατάσταση και των δυο μας. Ενδεχομένως να έχεις δίκιο όμως, και να είμαι ακόμα τόσο εξαντλημένη και ζαλισμένη ώστε να μην μπορώ να το αντιληφθώ αυτή τη στιγμή.

Έχω φτάσει σε σημείο που έχω κουραστεί να με ρίχνω κάτω και να με χτυπάω, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, γιατί όσο δεν μαθαίνω νέα του, τόσο περισσότερο θυμώνω με τον εαυτό μου. Δεν ζητάω να με βοηθήσετε να κακοποιήσω κι άλλο τον εαυτό μου, απλώς έχω ανάγκη να ακούσω γνώμες από ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Θέλω να ακούσω την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή.

---

Δεν είχες παρασυρθεί από τα συναισθήματά σου για εκείνον, αλλά για μια ψεύτικη εκδοχή του. Βέβαια δεν είσαι η μόνη που λειτουργεί με αυτό τον τρόπο σε ασυνήδειτο επίπεδο. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου είναι πανανθρώπινος, απλά καλό είναι όσο μεγαλώνουμε να γνωρίσουμε καλύτερα το πως λειτουργεί το σώμα μας και να εξελισσόμαστε.

Οτιδοίποτε αισθανόμαστε, συμβαίνει μέσα μας, έπειτα από διεργασίες. Τα αποτελέσματα των διεργασιών επηρεάζονται συνήθως από τα βιώματα του παρελθόντος. Αυτά τα βιώματα θα πρέπει να ψάξεις, για να καταλάβεις τους λόγους για τους οποίους ενεργείς μ' αυτό τον τρόπο. Αλλιώς πάλι στα ίδια θα καταλήξεις, χωρίς δυνατότητες βελτίωσης της κατάστασης και τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα, είτε μ' αυτόν είτε με άλλον.

Γεια σου Εύα, νομίζω οτι ηταν πολυ σοφή η απόφασή σου για ένα διάλειμμα ουσιαστικά. Η γνώμη μου είναι ασε ένα διάστημα αποχής, οσο μπορείς απασχολήσου με αλλα πράγματα και πιστεύω οτι με το περασμα ενος χρονικού διαστήματος θα έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα.

Προς το παρόν μ'έχει μπλοκάρει στο fb απ'όπου μιλούσαμε κυρίως λόγω της απόστασης. Αυτό δεν με σόκαρε τόσο όσο ό,τι έχει ειπωθεί από τη μεριά του τις τελευταίες μέρες. Για να είμαι ακριβής, το θεωρούσα αναμενόμενο, γιατί ξέρω πόσο παρορμητικός είναι. Κατά τη διάρκεια ενός έντονου τσακωμού μας μέσω μηνυμάτων λίγους μήνες πριν, με είχε μπλοκάρει στο messenger χωρίς προειδοποίηση και με ξεμπλόκαρε μόνο όταν αναγκάστηκα να κάνω καινούργιο λογαριασμό, για να του στείλω προσπαθώντας να τον ηρεμήσω. Τότε είχε παραδεχτεί από μόνος του ότι φέρθηκε ανώριμα και όντως η αντίδρασή του ήταν τελείως αλλοπρόσαλλη και υπερβολική, αν λάβουμε υπόψη το τι είχε συμβεί. Τώρα όμως τον δικαιολογώ και καταλαβαίνω γιατί θύμωσε τόσο μαζί μου. Σήμερα νιώθω κάπως καλύτερα σε σχέση με χθες, κατάφερα να κοιμηθώ αρκετές ώρες, παρά τις ενοχές. Θα έψαχνα τρόπο να απαλλαγώ από αυτές, αλλά ακόμα νιώθω την ανάγκη να με "τιμωρήσω" κατά κάποιον τρόπο. Λογικά δεν κάνω καλά, αλλά αισθάνομαι ότι μου αξίζει.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Δεν είχες παρασυρθεί από τα συναισθήματά σου για εκείνον, αλλά για μια ψεύτικη εκδοχή του.

---

Τι ακριβώς εννοείς όταν λες "ψεύτικη εκδοχή";

Μην του στέλνεις τίποτε για την ώρα και μην τον διαγράφεις εσυ απο τα διάφορα μέσα. Ασε να περάσει ένα διάστημα απουσίας σου.

Ακόμα προσπαθώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και κάνω προσπάθειες να το διαχειριστώ, χωρίς να βλάπτω τον εαυτό μου. Τη μια νιώθω ότι πήρα τη σωστή απόφαση και ότι ίσως καταφέρω να βγω πιο δυνατή από αυτήν την κατάσταση, την άλλη νιώθω ότι έκανα λάθος που τον άφησα μόνο του κι ότι ίσως έπρεπε να επιμείνω περισσότερο, ακόμα κι αν αυτό δεν έβγαζε κάπου, στην τελική. Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς, κι ότι αυτά τα σκαμπανεβάσματα ήταν αναμενόμενα, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να νιώθω πράγματα γι'αυτόν.
Στην αρχή, θυμάμαι ότι κάποιος μου είχε προτείνει να ρίξω μια ματιά στην ενότητα της οριακής διαταραχής, κάτι που έκανα, ψάχνοντας παράλληλα και σε άλλες πηγές. Κατέληξα στο ότι εμφανίζει αρκετά χαρακτηριστικά της εν λόγω διαταραχής και παρατήρησα πολλά κοινά ανάμεσα στη συμπεριφορά του και τη συμπεριφορά άλλων ατόμων που έχουν όντως διαγνωστεί. Ενδεχομένως να κρύβεται αυτό ή κάτι παρεμφερές από πίσω. Δεν είμαι ειδικός, προφανώς, ούτε ο ίδιος έχει μπει ποτέ στη διαδικασία να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας. Αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να πάρει ποτέ από μόνος του την πρωτοβουλία. Δυστυχώς οι σχέσεις του με την οικογένειά του είναι σχεδόν ανύπαρκτες, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Από τη στιγμή που άρχισα να ψάχνω περισσότερα σχετικά με τις διαταραχές,αισθάνομαι όλο και πιο συχνά την ανάγκη να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω πίσω. Ωστόσο μετά από μερικά λεπτά μου περνάει και μπαίνει μπροστά η λογική.
Εξάλλου δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του και συμφωνώ ότι πρέπει, τουλάχιστον για ένα διάστημα, να τον αφήσω μόνο του για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, αλλά σπαράζει η καρδιά μου όταν σκέφτομαι ότι νιώθει μόνος και "προδομένος".

Αγαπητη μου με αυτο που εγραψες μολις τωρα αυτο που φανηκε ειναι οτι θες ....οτι εχεις την αναγκη να τερματισεις τη σχεση....αλλα μετα λες παει η λογικη σου μπροστα και θες να επιμεινεις.....

Οταν λες λογικη δηλαδη τι σκεφτεσαι ? Τον καημενο πως θα τον αφησω μονο του.......να υποφερει....? Αυτο δεν ειναι λογικη αυτο λεγεται ΕΝΟΧΕΣ...

ΔΕΝ εχεις την ευθυνη του......παρολο που την ανελαβες οικειοθελως... εισαι ελευθερος ανθρωπος!!! και εχεις το δικαιωμα να αποφασιζεις για τη ζωη σου....!!!! Αυτο που θες να κανεις!!!....

Εξηγησε του...και καταλαβε και εσυ η ιδια πως το να παραμεινεις μαζι του ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ απο ΛΥΠΗΣΗ ειναι ΘΛΙΒΕΡΟ...τοσο για σενα...οσο περισσοτερο για ΕΚΕΙΝΟΝ!!!....οι σχεσεις ειναι για να νιωθουμε καλα να μοιραζομαστε να ερωτευομαστε να ονειρευομαστε να ποθουμε να ΘΕΛΟΥΜΕ να μεινουμε με τον αλλο επδ ετσι νιωθουμε πιο γεματοι....αντιθετως το να εχεις μια σχεση απο οικτο ειναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ....υποβιβαζετε το νοημα και τη σημασια της σχεσης που ειναι κατι μοναδικο και ομορφο...επισης ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΙΣ τον ιδιο τον συντροφο σου ως ανθρωπο με το να παραμενεις απο λυπηση....και δεσμευεσαι και εσυ η ιδια...ειναι αρρωστημενη κατασταση...

Χιλιες φορες καλυτερα να τον αφησεις μονο του....με ολο το πονο που ειναι φυσιολογικο να νιωσει μετα το χωρισμο..ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ....!!! Θα το ξεπερασει και θα του δωσεις την ευκαιρια να γνωρισει εναν ανθρωπο που θα τον θελει περισσοτερο.....καποια οου θα ειναι ερωτευμενη και θα του δωσει ολα αυτα τα ωραια πραγματα που πια δεν μπορεις να του τα δωσεις εσυ.......και παραλληλα θα ελευθερωθεις κ εσυ απο μια κατασταση που σε τραβαει πισω...

ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!!!!
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ..ΑΛΛΑ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙ ΑΥΤΟΝ....!!!!!! ΚΑΤΑΒΑΘΟΣ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ ΝΑ ΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΤΕ.....

Quote:

---

Originally Posted by Evaa

Τι ακριβώς εννοείς όταν λες "ψεύτικη εκδοχή";

---

Έπλασες στο μυαλό σου μια εικόνα γι' αυτό τον άνθρωπο, γι' αυτό αργότερα έβλεπες να συμπεριφέρεται σαν άλλος άνθρωπος.

Quote:

---

Originally Posted by Evaa

Ακόμα προσπαθώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και κάνω προσπάθειες να το διαχειριστώ, χωρίς να βλάπτω τον εαυτό μου. Τη μια νιώθω ότι πήρα τη σωστή απόφαση και ότι ίσως καταφέρω να βγω πιο δυνατή από αυτήν την κατάσταση, την άλλη νιώθω ότι έκανα λάθος που τον άφησα μόνο του κι ότι ίσως έπρεπε να επιμείνω περισσότερο, ακόμα κι αν αυτό δεν έβγαζε κάπου, στην τελική. Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς, κι ότι αυτά τα σκαμπανεβάσματα ήταν αναμενόμενα, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να νιώθω πράγματα γι'αυτόν.
Στην αρχή, θυμάμαι ότι κάποιος μου είχε προτείνει να ρίξω μια ματιά στην ενότητα της οριακής διαταραχής, κάτι που έκανα, ψάχνοντας παράλληλα και σε άλλες πηγές. Κατέληξα στο ότι εμφανίζει αρκετά χαρακτηριστικά της εν λόγω διαταραχής και παρατήρησα πολλά κοινά ανάμεσα στη συμπεριφορά του και τη συμπεριφορά άλλων ατόμων που έχουν όντως διαγνωστεί. Ενδεχομένως να κρύβεται αυτό ή κάτι παρεμφερές από πίσω. Δεν είμαι ειδικός, προφανώς, ούτε ο ίδιος έχει μπει ποτέ στη διαδικασία να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας. Αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να πάρει ποτέ από μόνος του την πρωτοβουλία. Δυστυχώς οι σχέσεις του με την οικογένειά του είναι σχεδόν ανύπαρκτες, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Από τη στιγμή που άρχισα να ψάχνω περισσότερα σχετικά με τις διαταραχές,αισθάνομαι όλο και πιο συχνά την ανάγκη να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω πίσω. Ωστόσο μετά από μερικά λεπτά μου περνάει και μπαίνει μπροστά η λογική.
Εξάλλου δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του και συμφωνώ ότι πρέπει, τουλάχιστον για ένα διάστημα, να τον αφήσω μόνο του για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, αλλά σπαράζει η καρδιά μου όταν σκέφτομαι ότι νιώθει μόνος και "προδομένος".

---

Ούτε εσύ βλέπω να παίρνεις την πρωτοβουλία για τον εαυτό σου. Βλέπεις μόνο το πρόβλημα του άλλου. Πάρε ένα καθρεύτη και δες το δικό σου πρόβλημα. Αυτό επιδεινώνει την κατάσταση του πρώην.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Έπλασες στο μυαλό σου μια εικόνα γι' αυτό τον άνθρωπο, γι' αυτό αργότερα έβλεπες να συμπεριφέρεται σαν άλλος άνθρωπος.

---

Ωραιος!
Αυτο που κανουμε ολοι μας οταν ερωτευτουμε εντονα και αποτομα.

Το Σάββατο με ξεμπλόκαρε και σήμερα με ξαναμπλόκαρε. Εγώ δεν του εστειλα τίποτα, ούτε προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά νιώθω χάλια. Καταλαβαίνω ότι υποφέρει και υποφέρω κι εγώ. Είμαι σίγουρη ότι έχει βάλει στο μυαλό του ότι εγώ με κάποιον μαγικό τρόπο προχώρησα ήδη και βρήκα κάποιον άλλο. Μήπως δεν είναι σωστή η στάση μου; Μήπως θα έπρεπε να του στείλω έστω ένα μήνυμα, ένα email; Δεν επιδιώκω την επανασύνδεσή μας, ξέρω ότι δεν ωφελεί και δεν θα βγάλει πουθενά. Αλλά θα ήθελα να προσπαθήσω για μια τελευταία φορά να του εξηγήσω και να του θυμήσω ότι όπως και να'χει εγώ θα είμαι πάντα δίπλα του αν χρειαστεί κάτι. Ξέρω ότι θα μου πει ότι αν δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, προτιμά να μην έχουμε καμία επαφή. Αυτό όμως δεν είναι παράδοξο; Γιατί να προτιμά την απόλυτη πλέον μοναξιά (έχει απομακρυνθεί από όλους και όλα), από το να μιλάμε μια στο τόσο; Δεν καταλαβαίνω, δεν ξέρω τι να κάνω πια.

Α καλα, εσυ δεν εχεις ερωτευτει ποτε σου.

Καταλαβαίνω γιατί το λες. Είναι το ίδιο δύσκολο και για μένα, πίστεψέ με, αλλά το να μην τον έχω καθόλου στη ζωή μου με σκοτώνει. Ακούγεται εγωιστικό, αλλά δεν το βλέπω έτσι, αλήθεια. Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε ποτέ να γίνουμε "φίλοι", αλλά ξέρω πόσο σημαντικό είναι για εκείνον να έχει δίπλα του κάποιον στον οποίο να ξέρει ότι μπορεί να μιλήσει. Και παρ'όλο που ίσως να μην είναι εφικτό, τουλάχιστον σ'αυτήν τη φάση, εγώ θα ήμουν διατεθειμένη να το κάνω, με οποιοδήποτε τίμημα.
Δεν έχει σημασία. Ακόμα κι αν μιλήσουμε, δεν θα μπω καν στον κόπο να του το προτείνω.

Αφου μολις χωρισατε δεν μπορειτε να ειστε φιλοι....ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΘΕΣ ΝΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΕΡΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΜΡ ΚΟΛΛΗΤΑΡΙΑ...

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ειναι που θελει να κρατησει αποσταση και οχι παραδοξο..............................
Αν βλεπεις οτι και για τους δυο ειναι καλυτερο να χωρισετε και δεν μπορειτε να ειστε μαζι κ ειναι οριστικο.. μην τον ξαναενοχλησεις καλυτερα ουτε με μνμ ουτε με τηλ.....γιατι ετσι θα τον μπερδεψεις και θα στεναχωριεται ακομα περισσοτερο...ξεκοψε καλυτερα επικοινωνια.....

Για να γινουν φιλοι,δυο πρωην εραστες πρεπει να σταματησουν εντελως επικοινωνια για ενα διαστημα και να γυρισουν και οι δυο σελιδα...και οταν πανε παρακατω και υπο τη προυποθεση ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ!! προηγουμενα απωθημενα, τοτε ΙΣΩΣ!! αν ξαναμιλησουν... και ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ!!! και ξεπερασουν εντελως οποιαδηποτε ερωτικα συναισθηματα...ΜΠΟΡΕΙ! να αποφασισουν να μεινουν φιλοι....

ΕΣΥ μπορει να ΘΕΣ να τον χωρισεις και καπακι να ειστε ΦΙΛΟΙ....ομως ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να τον ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕΙΣ ή να τον ΠΙΕΣΕΙΣ να νιωθει το ιδιο....ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙ να εχετε επαφη εφοσον χωρισετε γτ δεν το βλεπει ετσι....και ειναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ και ΔΙΚΑΙΩΜΑ του να πραττει οπως εκεινος αισθανεται...

Καλυτερο θα ηταν να εισαι ΣΙΓΟΥΡΗ και να παρεις μια ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΠΟΦΑΣΗ....αφησε τους εγωισμους και μην στεναχωρεις τον αλλον επδ εισαι αβεβαιη και δεν ξερεις τι θες....!!!
Αν θες να μεινεις μαζι του μεινε και αφησε τα ολα πισω....αν νομιζεις οτι ειναι η μονη λυση να χωρισετε τοτε καντο και μεινε σταθερη μεχρι τελους....

Ετσι μπερδευεσαι και πληγωνεις και τον αλλον

Σε μπλοκαρε πανω στο θυμο του και σε ξεμπλοκαρε ισως σε μια ευαλωτη στιγμη του με την ελπιδα οτι θα του μιλησεις ή θα δειξεις καποιο σημαδι. Δεν το εκανες, θυμωσε και σε ξαναμπλοκαρε. Για αυτον αυτη η φαση μπορει να διαρκεσει και μηνες ολοκληρους αλλα δε θα του κανει καλο η επικοινωνια. Εσενα θα σου απαλυνει τις ενοχες, σε εκεινον ομως θα κανει κακο.