-
Παλιότερα που είχα συνέχεια πολύ έντονες φοβίες από την ώρα που θα ξυπνούσα μέχρι την ώρα που θα κοιμόμουν η αλήθεια είναι ότι δεν το ένιωθα τόσο το κενό.Είχα με κάτι να απασχολούμαι.Τώρα τελευταία που τις παλεύω τις φοβίες και κάπως έχουν ελαττωθεί σε σχέση με πριν το κενό έχει μαγαλώσει πολύ.
Τουλάχιστον είναι καλό που το συνειδητοποιούμε.Κάτι είναι κι αυτό.Πρέπει τώρα να βρούμε να γεμίσουμε αυτό το κενό με ευχάριστα πράγματα για να μην έχουν χώρο οι φοβίες μας και να φύγουν.Η τουλάχιστον,σκέφτομαι,αν είναι να το γεμίζω το κενό με άγχος να είναι για κάτι πραγματικό όπως π.χ τι θέλω να κάνω στη ζωή μου κλπ,και όχι άγχος για το τι είναι αυτό το σύμπτωμα που έχω,μήπως πάθω κάτι.Αυτό το άγχος με έχει κουράσει πάρα πολύ.
-
Έτσι και γω Ντάλια. Τώρα έχουν περιοριστεί μόνο στις χρονοβόρες μετακινήσεις με μέσα μαζικής μεταφοράς ενώ παλαιότερα στο κάθε τι, σε κάθε στιγμή της ζωής μου...Ακόμα και το σταθώ σε μια ουρά, στο αμφιθέατρο να παρακολουθήσω το μάθημα, να περάσω το δρόμο απέναντι...
Θέλει να κάνουμε τη ζωή μας πιο ευχαριστη αλλά όχι μόνο επιφανειακά...Δηλαδή εγώ έφτασα σε ένα σημείο να τις έχω νικήσει κατά πολύ γιατί επεδίωκα συνέχεια την έκθεση, το να βγαίνω, να περνάω καλά, να το βγάζω όσο μπορώ από το μυαλό μου χωρίς να ψάχνω τα πραγματικά αίτια. Ήθελα μόνο να καταπολεμήσω τα συμπτώματα...
Το πιο δύσκολο είναι πραγματικά να κάνουμε τη ζωή σου όπως γουστάρουμε και να μην καταπιέζουμε θυμό, άγχος, επιθυμίες, φόβο και ότι άλλο συναίσθημα κουβαλάμε. Πρέπει να το εξωτερικεύουμε αλλά και να το διαχειριζόμαστε...Να μην το πνίγουμε αλλά και να μη μας πνίγει...
-
Αυτό προσπαθώ κι εγώ.Να τα αφήνω να περνάνε χωρίς να σκέφτομαι όσο μπορώ τι είναι και να αγχώνομαι.
Εσύ είχες/έχεις και κρίσεις πανικού?
-
Είχα κι έχω...Θέλει και από τα δύο. Έκθεση, απασχόληση με κάτι άλλο αλλά και ενδοσκόπηση...Και μετά πρέπει να ακολουθήσουν αλλαγές...Το τελευταίο ούτε καν το έχω αγγίξει...
-
Προς το παρών κι εγώ στην έκθεση είμαι και στην προσπάθεια να κάνω πράγματα,χωρίς ιδιαίτερη διάθεση όμως,μόνο για να αντιμετωπίσω τους πανικούς και το άγχος.Εκεί τα ψιλοκαταφέρνω.Για τη διάθεση όμως δυσκολεύομαι να βρω τι να κάνω να την ανεβάσω.
-
Εγώ ανησυχώ που κουράστηκα από την έκθεση Ντάλια...Δεν την επιχειρώ πλέον κι αυτό με πάει πίσω...Σαν να κουράστηκα. Φοβάμαι περισσότερο...
-
Κι εγώ κουράζομαι πολλές φορές και χάνω το κουράγιο μου.Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε.Εστω με το ζόρι.Για να μην πάμε πίσω πάλι.
-
-
29 Ντάλια. Μου εμφανίστηκε από τα 21. Εσύ;
-
23 είμαι.Και τα έχω αρκετά χρόνια κι εγώ,από μικρή.Οχι πάντα με την ίδια ένταση βέβαια.
-
Κι εγώ από μικρή είχα κρούσματα αλλά ξεπεράστηκαν μετά από μόνα τους. Όλα αυτά τα χρόνια κι εγώ με σκαμπανεβάσματα είμαι. Υπήρχαν και περίοδοι που τα είχα ξεπεράσει. Άρα γίνεται...
-
Όσο πιο γρήγορα όμως ξεκινάς την προσπάθεια με τον ειδικό να το αντιμετωπίσεις όμως τόσο πιο καλά. Και από ότι θυμάμαι προσπαθείς με τη βοήθεια ειδικού. Εγώ προσπαθώ ακόμα να με πείσω να πάω...Ελπίζω να καταφέρω να νικήσω την άρνηση και το φόβο μου!
-
Kι εγώ είχα περιόδους που τα είχα ξεπεράσει.Αρκετό καιρό.Αλλά μετά επανήλθαν πολύ χειρότερα από πριν.Μάλλον γιατί το διάστημα που δεν είχα τις φοβίες,τους πανικούς κτλπ,δεν το εκμεταλλεύτηκα σωστά και δημιουργήθηκε αυτό το τεράστιο κενό που λέγαμε.
Πάντως ναι μάλλον γίνεται.Αρα συνεχίζουμε την προσπάθεια.:)
-
Ναι με τη βοήθεια ειδικού προσπαθώ.Είναι πολύ σημαντική βοήθεια.
Ποτέ δεν είχες πάει όλα αυτά τα χρόνια?
Τι σε κρατάει από το να ζητήσεις βοήθεια?
-
\"Αλλά μετά επανήλθαν πολύ χειρότερα από πριν\"
Όντως...
Η άρνησή μου μάλλον να πάρω βοήθεια! Δεν ξέρω τι συμβαίνει με μένα, πραγματικά το ψάχνω...:(
