Printable View
εεε η ελπιδα πεθαινει τελευταια εισαι και μικρη ελπιζεις.... αλλα δυσκολο η ψυχωσεις εχουν πολυ μικρο ποσοστο πληρης θεραπειας αυτο που γινεται ειναι με τα φαρμακα ζεις χωρις συμπτωματα...... απο αρνητικα συμπτωματα εισαι καλα; απο ανηδονια πως τα πας;.....
ενταξει εχω μια ταση για απομονωση εκτος απο τους πολυ δικους μου ανθρωπους που θα ηθελα να βλεπω πιο συχνα
δεν τα ξερω και ολα τα αρνητικα ποια ειναι για να σου πω
αποσυρομαι πολλες φορες
αυτο που κανω τωρα ειναι οτι μιας και δεν περασα στις εξετασεις εκει που ηθελα, ξεκιναω ιεκ και elearning εξειδικευσης πανω στο πτυχιο μου..
θελω να γραφτω χορο ή κικ μποξινκ ή βιολι αλλα περιμενω να δω πως θα ειναι το προγραμμα μου για να στριμωξω καποιο απο αυτα καπου στο προγραμμα μου.
ολα μου τα εξοδα απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο το καλυπτω πλεον μονη μου απο το επιδομα και αυτο με κανει χαρουμενη και νιωθω πιο υπευθυνη απεναντι στον εαυτο μου
εχω ορεξη για καλυτερα πραγματα
Δεν ξερω γιατιτο λεει αυτο η ψυχολογος σου , αλλα η συντριπτικη πλειοψηφια των γιατρων αυτης της ειδικοτητας , ιδιως τετοιες δυκολες εποχες ,δεν θελουν να χασουν εναν ασθενη ...................εγω πουμαι μεγαλος , και ξερει ο γιατρος μου οτι βλεπω τα πραματα πιο κυνικα , λογω επαγγελματος , μου τοχει πει , οτι εχει μειωθει η πελατεια του , λογω κρισης , κι εχει πλεον προβλημα βιοπορισμου πλεον ....................Quote:
Originally Posted by boo
το διλημμα μεταξυ βιολιου και κικ μποξιν μεκανε και γελασα , απο τονα ακρο στο αλλο !!
Μπου ξέρεις πως δεν έχω εμπειρία ή γνώσεις ειδικές επί του θέματος οπότε μιλάω λίγο έξω από τον χορό αλλά προσωπικά δεν μου φαίνεται παράλογο αυτό που σου λέει η ψυχολόγος.
Έκανες τεράστια προσπάθεια να μειώσεις τα φάρμακα και το πέτυχες, τώρα έτυχε ένα συγκεκριμένο διάστημα που δεν έκανες τίποτα οπότε στην θέση σου θα σκεφτόμουν να μου δώσω μια ευκαιρία ακόμα μήηηηπως και ξεκινώντας κανονικά το πρόγραμμα σου φύγουν και τα συμπτώματα. Καταλαβαίνω πως δεν μπορείς να ζεις συνεχώς με τον φόβο ότι κάποιος σε παρακολουθεί αλλά αν έκανες λίγο υπομονή ακόμα να δεις μήπως και υποχωρήσει;
Εσυ ξέρεις καλύτερα από όλους μας σε ποια φάση (με λιγότερα ή περισσότερα φάρμακα) η ποιότητα ζωής σου είναι καλύτερη, νομίζω εκεί πρέπει να εστιάζεις. Σε κάθε περίπτωση χρειάζονται προσεκτικές κινήσεις και υπομονή.
Μπου βαλε το μυαλο σου να δουλεψει κ παρε την ευθυνη του εαυτου σου οσο μπορεισ σιγα σιγα
boo το οτι εισαι καλα αυτη τη στιγμη ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ.
Αμα τα ελαττωσεις πολυ ή τα κοψεις θα σου ερθουν ξανα τα συμπτωματα.
Ειναι μια παθηση του μυαλου, δεν ειναι απλως μονο συναισθηματος.
Επισης αμα παθεις υποτροπη μετα ισως χρειαστεις ακομα περισσοτερα φαρμακα ή δε θα σε πιανουν τα φαρμακα καθως θα εχουν καψει εγκεφαλικα κυτταρα απο το στρες.
Για αυτο προσεχε.
Οπως σου ειπα, εισαι καλα επειδη λειτουργουν τα φαρμακα.
Και το "συναισθημα" κατα τους γιατρους κατι υλικο ειναι εξαλλου.
Χρειαζομαστε πατεριτσες για το μυαλο για να μην τρελαθουμε αυτο ειναι ολο.
Αλλα κοιτα μη εξαπατηθεις και νομιζεις οτι δε χρειαζεσαι τα φαρμακα και οτι εγινες καλα γιατι τοτε τα συμπτωατα θα επιστρεψουν και οπως σου ειπα ισως γινεις και χειροτερα απο πριν.
Δεν ειναι τυχαιο οτι αυτη η παθηηση ειναι βαρια αναπηρια, για αυτο μη παιζεις.
ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια
τι να σου πω βρε mac..ελπιζω να μη με εκμεταλευεται.Quote:
Originally Posted by Macgyver
παντως την τελευταια φορα που πηγα με βρηκε καλυτερα λεει και αντι να μου βαλει ραντεβου μετα απο 9-10 μερες μου εβαλε μετα απο 2 εβδομαδες.
μου ειχε πει εξαρχης να κανουμε συνεδριες 1 την εβδομαδα.της ειπα μπορω 1 στις 10 μερες.και μου ειχε πει ξεκιναμε ετσι και στην πορεια αν τα πραγματα πανε καλυτερα θα τις μειωσουμε κι αλλο..
δε ξερω.δειχνει να ενδιαφερεται παντως και να εχει ενσυναισθηση..τι να πω..
ελπιζω να μη με εκμεταλευευτει γιατι θα απογοητευτω πολυ.θα το παρω σαν προδωσια προς την εμπιστοσυνη που της δειχνω
χαιρομαι που σε εκανα να γελασεις!ειμαι των ακρων λιγο..
ευχαριστω για τα καλα σου λογια elisabet μου.Quote:
Originally Posted by elisabet
αυτο περιμενω να δω κι εγω...μηπως με τις δραστηριοτητες βελτιωθω,μηπως ξεχαστω.μηπως απασχοληθει το μυαλο μου με κατι αλλο και ξεφυγει απο αυτο.
θα σου πω την αληθεια μου..φοβαμαι μην παω και απο τον πολυ αγνωστο κοσμο κλπ παθω τιποτα και αρχισω να φερομαι ή να λεω τιποτα παραξενο και γινω ρεζιλι..
δεν εχω κανει και καμια τρελη μειωση αλλα ηδη νιωθω πιο ορεξατη κι αυτο μου αρεσει.
και τα χαπια με φερνουν σε νιρβανα αλλα ξερω οτι ειναι ψευτικη.
σιγα σιγα βρισκω ορεξη για ζωη..να.. θελω να κανω τοσα πραγματα
θελω να το παλεψω αλλα φοβαμαι αυτο που σου ειπα παραπανω..
καλε μου elis..προσπαθω να το δουλεψω αλλα ειναι δυσκολο αν σκεφτεις οτι αυτο συμβαινει 15 χρονια τωρα.πραγματικα αν μου φυγει, αν καποιος με κανει να μου φυγει θα του στησω αδριαντα! δχεν ειναι ξεροκεφαλια, δεν ειναι βολεμα, δεν ειναι οτι δεν τα βαζω τα πραγμνατα κατω..εχω πειστει τοσα χρονια οτι ετσι ειναι και σε καθε τι αντιθετο αντιδραω ή συνχιζω την ιστορια προσθετωντας κι αλλες λεπτομεριεςQuote:
Originally Posted by elis
δεν πιστευω οτι η καλυτερευση οφειλεται μονο στα φαρμακα.ναι ειναι κι αυτα κατα κυριο λογο αλλα κι εγω κανω προσπαθεια με τη ψυχολογο και μονη μου οσο μπορω.Quote:
Originally Posted by maus
για παραδειγμα..φοβαμαι να βγω εξω στον κοσμο..κανενα φαρμακο δε θα με κανει να βγω.φγαινω ομως απο μονη μου πλεον.ξερω οτι θα ειναι βασανιστηριο αλλα βγαινω και πολλες φορες τα καταφερνω και ξεχνιεμαι.αυτο δε μου το εδωσε κανενα φαρμακο.αυτο ειναι ατομικη προσπαθεια.
ουτως η αλλως δεν εχω κανει και καμια τρελη μειωση..απο τα 5-6 φαρμακα απλα μειωσα το ζολιαν απο 1200 στα 800.
και σκεφτομαι αν με αυτη τη μειωση νιωθω πιο ζωντανη τοσο...τι θα γινει αν αρχισω να τα μειωνω κι αλλο?!
μου εχουν πει οτι το πιθανοτερο ειναι να παιρνω φαρμακα μια ζωη.αλλα να καποιος βρεθηκε και μου ειπε οτι ισως δε γινει ετσι.κι αρχισα να ελπιζω ξανα..
Γνωμη μου ειναι οτι δεν πρεπει να υπαρχουν τετοια διλημματα.
Τα φαρμακα τα παιρνουμε γιατι αντιμετωπιζουμε μια παθηση με συγκεκριμενα συμπτωματα και αυτα
αντιμετωπιζουν.
Κανεις δεν λεει οτι δεν χρειαζεται προσπαθεια κ οτι ολα λυνονται μαγικα. Ειναι ομως αλλο αυτο κ αλλο να προσπαθεις να μειωσεις την παρανοια με προσπαθεια κ δραστηριοτητες. Πιθανον να οξυνθει το προβλημα.
Ισως χρειαζεται να ενημερωσεις την ψυχιατρο γιατι μπορει να υποτροπιαζεις. Το θεμα δεν ειναι ποσα mg φαρμακου παιρνουμε αλλα με ποια δοση ειμαστε καλα.
Συμβουλη:Μην αφηνεις να παιζουν με τις ελπιδες σου ατομα πιθανον ανιδεα.
boo ακου και εμας που εχουμε ελαττωσει / κοψει φαρμακα στο παρελθον...
ειναι πισωγυρισμα και θα το μετανιωσεις δυστυχως.
τα φαρμακα σε κανουν να ξεχνας την αρρωστεια και να νομιζεις οτι εισαι καλα αλλα αυτη ειναι ακομα εκει.
θα τα ελαττωσεις τα φαρμακα βεβαια καποια στιγμη αλλα ρωτα καλυτερα το γιατρο και μη τα ελαττωνεις πολυ απλως λιγο και δες πως πας.
παντως μη χανεις το κουργαγιο σου. το πιθανοτερο ειναι να βρεθει μια οριστικη θεραπεια σε καποια χρονια με το ρυθμο που προοδευει η επιστημη ή τα φαρμακα θα γινουν πολυ ελαφρια.
Boo άποψη μου δεν υπάρχει δε γίνεται εγώ έχω πρόβλημα επιβίωσης δεν έχω επιλογή να έχω κάτι μετά το στρατό που έκανα ορεινή διαβίωση στον Έβρο ένα μήνα συνολικά από τότε κ μετά δεν υπάρχει δε γίνεται εφόσον υπάρχουν μαραθωνοδρόμοι κ ουκαδεσ αυτό γίνεται απλά γίνεται από συγκεκριμένους ανθρώπους εγώ έτσι οπωσ σε κόβω έχεις δυνατότητες οπότε διαχείριση θέλει
Boo καλησπέρα!!!
Νομίζω κάποια θέματα έχουν να κάνουν με τη βιοχημεία του εγκεφάλου. Δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη δική μας βούληση, τα θέλω μας, τη δύναμη να πραγματώνουμε τους στόχους μας. Ναι μεν το να θέλω και να προσπαθώ να πετύχω κάτι είναι σημαντικό αλλά δεν είναι ΤΟ καταλυτικό αν δεν έχω το κατάλληλο υπόβαθρο.
Εσύ από τη μια με τα φάρμακα ελέγχεις όσα δεν ελέγχονται αλλιώς, όπως ένας υπερτασικός παίρνει το χάπι του για την πίεση, και από την άλλη προσπαθείς να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής σου.
ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια
τοτε γιατι η ψυχολογος μου λεει οτι ενας στοχος της ειναι να κοψω τα φαρμακα?
ποιον να ακουσω?μπερδευτηκα..τη γιατρο?τη ψυχολογο?εσας?εμενα?
απογοητευτηκα
Η αλήθεια είναι πως έχεις δυνατότητες κάνει μπαμ αυτό το πόσο ψηλά μπορείς να το πας είναι στο χέρι σου
Τον γιατρό σου θα ακούσεις Μπου μου. Και θα τον ενημερώνεις ΓΙΑ ΟΛΑ. Και για τις ανησυχίες σου περι φαρμάκων και για την δική σου προσπάθεια και για όλα. Η ψυχολόγος δεν έχει καμιά δουλειά να ανακατεύεται με φάρμακα γιατί δεν είναι η ειδικότητά της. Κανείς δεν θα ήθελε να παίρνει φάρμακα, αλλά αν κάποιες φορές/σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο, προσωπικά το θεωρώ ανευθυνότητα να παροτρύνεις τον άλλον να τα κόψει ή να του δίνεις ψεύτικες ελπίδες. Η ψυχολόγος σου δεν ζει με την αρρώστια και δεν είναι μια απλή κατάθλιψη που θα μπορούσε με επιμονή και προσπάθεια να γιατρευτεί (που ακόμα και εκεί σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να δίνεται αγωγή). Δεν προσπαθώ να σε απογοητεύσω Μπου, είναι ξεκάθαρο πως είσαι μαχήτρια και σου βγάζω το καπέλο. Απλά φοβάμαι μην υποτροπιάσεις ξανά. Κλασικά δεν πρόκειται να τα παρατήσεις, θα το παλεύεις και μόνη αλλά με τα φάρμακα δεν παίζουμε. Αν στα 1000 mg είσαι λειτουργική και στα 800 ξανακάνεις επεισόδιο ή έχεις συμπτώματα, παραμένεις στα 1000. Δεν αρκεί η προσπάθεια και μόνο.
Μπου, ο/η ψυχιατρος σου ειναι μονο ψυχιατρος ή/και ψυχοθεραπευτης? Αν γνωριζει και απο ψυχοθεραπεια, θα μπορουσες να τους φερεις σε τηλεφωνικη επαφη ωστε να αποφασισουν απο κοινου ποια ειναι η καλυτερη επιλογη στην παρουσα φαση με βαση την προοδο που εχεις κανει αλλα και με βαση τα συμπτωματα που επανηλθαν. Η ψυχολογος σε παρακολουθει και γνωριζει τις επιθυμιες και τις ανησυχιες σου και ο ψυχιατρος πρεπει να ξερει τα συμπτωματα και την επιδραση των φαρμακων αναλογα τη δοσολογια.
Φερτους σε επαφη.
Σε θαυμαζω απεριοριστα παντως, εχεις τρομερη θεληση και τσαγανο. Εγω δεν ετυχε να το εχω αντιμετωπισει με δικο μου ατομο το προβλημα της ψυχωσης, αλλα διαβαζω πολλα νηματα απο ανθρωπους με ψυχωση και ας μην απανταω συνηθως, αφου δεν εχω εμπειρια. Η δικη σου περιπτωση παντως ειναι αξιοθαυμαστη.
Επισης, ψηφιζω κικ μποξινγκ! Θα σου κανει πολυ καλο!