Τελικα η ζωη δικαιωνει;

Ειμαστε ατελεις υπαρξεις σε εναν κοσμο που δεν ειναι τελειος.
Πιστευω πως αυτο που δικαιωνεται ειναι η Αληθεια για οποιον την κατεχει πραγματικα.
Η δικαιοσυνη ειναι ανθρωπινη εφευρεση γιατι απο οσο ξερω μονο ο ανθρωπος αισθανεται αδικημενος ειτε ηθικα ειτε για αλλο λογο. Ισως οι προσδοκιες κ οι επιθυμιες του που ματαιωνονται κ η προσπαθεια να τις κατακτησει να συντελουν σ'αυτο.
Παντως απο τους ανθρωπους υπαρχει συνηθως αγνοια κ μη κατανοηση της Ζωης.

Παρατηρω ενα παραδοξο σε τετοιου τυπου τοποθετησεις περι μη αποδοσης δικαιοσυνης σε ατομα που ''επρεπε'' να επιβληθει κ αυτο ειναι η αγνοια της ζωης του αλλου στο συνολο της.

ο μονος τροπος να πετυχεις τη τελειοτητα ειναι να βιωσεις το πως ειναι να μην εχεις τιποτα σε ενα θεμα

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Ειναι τοσο σκληρα αυτα που μου εχουνε κανει που μου πηραν τη χαρα. Με το να παθουν κατι τοσο χοντρο σιγουρα θα με κανει να παρω το αιμα μου πισω που λεει και το τραγουδι. Εχω περασει τοσα πολλα και καταφερα και ημουν αισιοδοξη χαρη στις δικες μου δυναμεις και μου τις πηραν και αυτες καποιοι "αδυναμοι" για να με καταφερουν εμενα να με κανουν αδυναμη και γεματη ψυχολογικα οπως ειπα, καθε μερα υποφερω απο το πρωι εως το βραδυ. Ε, εγω γιατι να μην ευχομαι το κακο τους; Αξιζω τουλαχιστον αυτη την ηθικη ικανοποιηση. Εν οιδα με το να με σταματας μου δημιουργεις περισσοτερα ψυχολογικα, δεν κανεις τιποτα καλο.

---

Να σε σταματάω από τι; Από το να εύχεσαι δικαίως ή όχι, τον θάνατο των εχθρών σου; Μετά από αυτό, πιστεύεις πως θα ηρεμήσεις ψυχικά και θα αλλάξει ριζικά η ζωή σου; Όχι, αυτό είναι στο χέρι μας, να κάνουμε καλύτερη την ζωή μας. Δεν θα μας έρθει ουράνια βοήθεια, καθιστοί χωρίς να πράττουμε. Χρειάζονται πράξεις. Ηθική ικανοποίηση θα σου προσφέρει, ως προς τι; Ηθική, είναι το αντίθετο από αυτό που λες. Μια δυνατή ψυχή, με αξιοπρέπεια, φιλοτιμία και προσωπικότητα, θα ευχόταν το καλό των εχθρών μας και όχι το κακό τους. "Αγάπα τον εχθρό σου, ως εαυτόν" λέει μια εντολή του Θεού. Θεωρητικά είναι εύκολο, πρακτικά είναι πολύ δύσκολο. Εγώ, ακόμη και σε εκείνους που με αδίκησαν, λέω καλά πράγματα για εκείνους, σε άλλους. Δεν μπορώ συνέχεια, να κάθομαι και να "τρώγομαι" και να τους "κυνηγάω". Έτσι δεν πρόκειται να ηρεμήσω γενικά, ενώ έτσι απλά είμαι πολύ καλύτερα. Η αγάπη, σπάει μέχρι και την πιο σκληρή καρδιά. Άσε να μπει το φως και η αγάπη, στην καρδιά σου και θα δεις αλλαγές. Ελπίζω, να μην παρεξηγηθείς από την απάντησή μου.

ολα αυτα ειναι σωστα αλλα ειναι στα λογια μονο στη πραξη οι αλλοι να θυμωνουν και συ να μη θυμωνεις ειναι μεγαλο κατορθωμα.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ολα αυτα ειναι σωστα αλλα ειναι στα λογια μονο στη πραξη οι αλλοι να θυμωνουν και συ να μη θυμωνεις ειναι μεγαλο κατορθωμα.

---

Είναι θέμα φιλοσοφίας, όπως λες και εσύ Αλέξανδρε...

Νομιζω η φραση αγαπα τον εχθρο σου εχει να κανει με την εξαλειψη του θυμου κ του μισους μεσα μας. Δεν νομιζω να εννοει απλα το να υπομενεις, μεσα του να βραζει καποιος κ υποκριτικα να δινει ευχες οταν καταπνιγει το μισος κ τον θυμο κανοντας τα δυνατοτερα.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Νομιζω η φραση αγαπα τον εχθρο σου εχει να κανει με την εξαλειψη του θυμου κ του μισους μεσα μας. Δεν νομιζω να εννοει απλα το να υπομενεις, μεσα του να βραζει καποιος κ υποκριτικα να δινει ευχες οταν καταπνιγει το μισος κ τον θυμο κανοντας τα δυνατοτερα.

---

Δεν μιλάμε για κάτι υποκριτικό. Μιλάμε, να εννοείς αυτά που λες, για ανθρώπους που σε έχουν "βλάψει" και εκεί είναι η δύναμη της χριστιανικής αγάπης. Φυσικά εννοεί, όχι να λες υποκριτικά λόγια αγάπης, ενώ μέσα σου να "βράζεις" όπως λες, αλλά να είσαι ήρεμος μέσα σου και το καλό για τον άλλον, να το εννοείς, ακόμη και αν σου έχει κάνει κακό, αυτό σημαίνει να αφήσεις την αγάπη, να κυριεύσει την καρδιά σου. Είναι δύσκολο, θέλει πολύ μεγάλη υπομονή και προσευχή αυτό. Όμως και το αντίθετο να κάνεις, το να "κυνηγάς" δηλαδή συνέχεια, άτομα που σε έχουν βλάψει, περισσότερο κάνεις κακό στην ψυχή σού, δεν την ελαφρύνεις ίσα ίσα, που την επιβαρύνεις περισσότερο θεωρώ και αποκτάς έτσι περισσότερα κόμπλεξ, χωρίς να βλέπεις ουσιαστικές αλλαγές στην ζωή σου.

Εν οιδα...συμφωνω σε ολα! Εχω ακριβως την ιδια σταση με σενα.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Νομιζω η φραση αγαπα τον εχθρο σου εχει να κανει με την εξαλειψη του θυμου κ του μισους μεσα μας. Δεν νομιζω να εννοει απλα το να υπομενεις, μεσα του να βραζει καποιος κ υποκριτικα να δινει ευχες οταν καταπνιγει το μισος κ τον θυμο κανοντας τα δυνατοτερα.

---

δε ξερω αν καταλαβες τι ενοω οσο καπιος θυμωνει και κατ αυτο το τροπο φθειρει τον εαυτο του εσυ για πιο λογο να θυμωσεις? αρα δεν ειναι υποκριτικο ειναι μια εξυπνη τακτικη το να δινεις ευχες ειναι υποκριτικο ναι.

Quote:

---

Originally Posted by maria4

Εν οιδα...συμφωνω σε ολα! Εχω ακριβως την ιδια σταση με σενα.

---

Αυτή είναι η λύση, σχεδόν σε όλα μας τα προβλήματα, όμως είναι δύσκολη στην πράξη, ενώ ο άνθρωπος γενικά ψάχνει το εύκολο. Γι'αυτό υπάρχουν τόσα ψυχικοί προβληματισμοί, στον κόσμο. Ψάχνοντας το εύκολο, χάνεις τελικά την "μάχη", ενώ με τον δύσκολο δρόμο, κάποτε στην διάρκεια του βίου μας, θα δικαιωθούμε, ακόμη και αν μην το βλέπουμε ξεκάθαρα. Πίστη, προσευχή και υπομονή χρειάζεται. Αυτό είναι το "φάρμακο", σε κάθε δυσκολία στην ζωή μας...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

αντικειμενικα αμαρτια κατα του εαυτου σου ειναι να θυμωνεις να εκνευριζεσαι να φθειρεσε ετσι ψυχολογικα τοτε η ζωη οχι μονο δε θα σε δικαιωσει αλλα θα πας απ το κακο στο χειροτερο.

---

Μονο με τον Αλεξανδρο συμφωνω ολοι οι αλλοι λετε πραγματα που ειναι ασχημα.

Φενια, με εξαιρεση εσενα που ενω τα λες ολα σωστα οτι σε φορτωσαν ενα σωρο κομπλεξ και ανασφαλειες και αυτοι ζουνε μια χαρα, και ειναι και αδιορθωτοι αλλα για μενα οσο και να μετανιωσουν δεν αλλαζει τιποτα, στο μονο που κανεις λαθος ειναι στο οτι δεν πρεπει να πεθανουν, και ομως πρεπει, για να ξεβρωμισει ο τοπος. Αυτοι ειναι τα πραγματικα μιασματα της κοινωνιας και οχι οι τσιγγανοι η ξερω γω ποιοι. Καλυτερα να σου κλεβουν πραγματα παρα να σου κλεβουν την ψυχη.

Εγώ πιστεύω ότι κάποια στιγμή όλοι θα πληρώσουν το κακό που έκαναν είτε σ' αυτή τη ζωή είτε στην άλλη...στην άλλη σίγουρα δεν το γλιτώνουν!

Αλλά δεν είμαι τόσο ανώτερη ώστε να λέω καλά πράγματα για όσους με έβλαψαν, ειδικά αυτόν που μου ρήμαξε τη ζωή και μ' έφτασε στο σημείο να προσπαθώ να πεθάνω, τον μισώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου κι αν μπορούσα θα τον εκδικούμουν...και δεν το θεωρώ μόνο εγώ σωστό αυτό αλλά και κάποιος δικός μου άνθρωπος που προσφέρθηκε να με βοηθήσει κιόλας αλλά είναι τυχερός ο αλήτης που δεν ξέρω που να τον βρω αλλιώς θα μάθαινε απ' το δικά μας χέρια τι σημαίνει φόβος κι αυτό θα μου ξεπλήρωνε όλο τον πόνο που μ' έχει κάνει να βιώσω τόσα χρόνια και που δεν σταματάει...

Ορίστε, ταράχτηκα και μόνο που το θυμήθηκα...

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Φενια, με εξαιρεση εσενα που ενω τα λες ολα σωστα οτι σε φορτωσαν ενα σωρο κομπλεξ και ανασφαλειες και αυτοι ζουνε μια χαρα, και ειναι και αδιορθωτοι αλλα για μενα οσο και να μετανιωσουν δεν αλλαζει τιποτα, στο μονο που κανεις λαθος ειναι στο οτι δεν πρεπει να πεθανουν, και ομως πρεπει, για να ξεβρωμισει ο τοπος. Αυτοι ειναι τα πραγματικα μιασματα της κοινωνιας και οχι οι τσιγγανοι η ξερω γω ποιοι. Καλυτερα να σου κλεβουν πραγματα παρα να σου κλεβουν την ψυχη.

---

Εγώ τους τσιγγάνους δεν τους αντέχω καθόλου από τότε που ζούσε μια οικογένεια τέτοια στο από πάνω διαμέρισμα και δεν σταματούσαν τη φασαρία όλη τη μέρα...τρώγανε κυριολεκτικά στο πάτωμα τα ζώα κι ακούγαμε τους θορύβους από τα πιάτα και τα ποτήρια τους εκτός των άλλων...το παραδέχτηκαν οι ίδιοι, "δεν μπορούμε να ακουμπήσουμε ένα ποτήρι στο πάτωμα;" έτσι είχαν πει...ευτυχώς τους έδιωξαν κι από τότε ξαναβρήκα την ηρεμία μου...

Επίσης λουλούδι, μην ξεχνάς το παιδάκι που σκοτώθηκε στο Μενίδι Αττικής από αδέσποτη σφαίρα επειδή αυτοί πυροβολούν όποτε έχουν γάμους και χαρές...

Κι έχω κι άλλα παραδείγματα σχετικά μ' αυτούς, είναι οι χειρότεροι άνθρωποι κατά τη γνώμη μου και όπως είδες με το παιδάκι κλέβουν ακόμα και ζωές όχι μόνο ψυχές...

Πάντως θάνατο κι εγώ δύσκολα θα ευχηθώ, το θεωρώ πολύ βαρύ αλλά άλλου είδους τιμωρία ναι...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Εγώ τους τσιγγάνους δεν τους αντέχω καθόλου από τότε που ζούσε μια οικογένεια τέτοια στο από πάνω διαμέρισμα και δεν σταματούσαν τη φασαρία όλη τη μέρα...τρώγανε κυριολεκτικά στο πάτωμα τα ζώα κι ακούγαμε τους θορύβους από τα πιάτα και τα ποτήρια τους εκτός των άλλων...το παραδέχτηκαν οι ίδιοι, "δεν μπορούμε να ακουμπήσουμε ένα ποτήρι στο πάτωμα;" έτσι είχαν πει...ευτυχώς τους έδιωξαν κι από τότε ξαναβρήκα την ηρεμία μου...

Επίσης λουλούδι, μην ξεχνάς το παιδάκι που σκοτώθηκε στο Μενίδι Αττικής από αδέσποτη σφαίρα επειδή αυτοί πυροβολούν όποτε έχουν γάμους και χαρές...

Κι έχω κι άλλα παραδείγματα σχετικά μ' αυτούς, είναι οι χειρότεροι άνθρωποι κατά τη γνώμη μου και όπως είδες με το παιδάκι κλέβουν ακόμα και ζωές όχι μόνο ψυχές...

Πάντως θάνατο κι εγώ δύσκολα θα ευχηθώ, το θεωρώ πολύ βαρύ αλλά άλλου είδους τιμωρία ναι...

---

Μπορει να εχεις δικιο για τους τσιγγανους αλλα καποια εδω μεσα ειχε πει να μην κανουμε γενικευσεις και γι'αυτο το 'πα. Μπορει να εχεις δικιο κι εσυ βεβαια. Οσο για το θανατο αξιζει σε αυτους που καταστρεφουν ζωες, καιρος να καταστραφει η δικη τους.........εμεις δεν τους φταιξαμε σε τιποτα.......