Originally Posted by
Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
Το πρόβλημα είναι @Poet, ότι χρειάζεται να γράφουμε ποιήματα, για να λέμε τα αυτονόητα. Έχω γράψει ποιήματα, για διάφορα θέματα, μου αρέσει γενικά να γράφω, όπως για κοπέλες που μπορεί να μου αρέσουν ή για κάτι που με βασανίζει. Είμαι όμως τύπος την ομιλίας περισσότερο, παρά της γραφής, αλλά αποτυπώνω και στα δύο τις σκέψεις μου, εξίσου καλά. Ξέρεις όμως τι κατάλαβα; Ότι άνθρωποι ευαίσθητοι, καταλήγουν μόνοι και με κατάθλιψη. Ψάξε την ζωή διάσημων ποιητών και ποιητριών, λίγοι και λίγες, ήταν που χάρηκαν μέσα στην ζωή τους, γι'αυτό έβρισκαν παρηγοριά σε έναν πλασματικό κόσμο, που είχαν δημιουργήσει μέσα από την γραφή. Οι περισσότεροι, αποτελούσαν έναν στόχο για χλευασμό από την μάζα, επειδή ήταν διαφορετικοί και στο τέλος, πέθαναν μόνοι και καταθλιπτικοί. Αυτό δεν σημαίνει, πως πρέπει να μην υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι, που αποτυπώνουν τις σκέψεις τους, μέσα στα ποιήματά τους, αλλά ο κόσμος σιγά σιγά, να αρχίζει να αλλάζει και αυτό πιστεύω πως είναι ακατόρθωτο πλέον. Όποιος διαφωνεί, είναι λάθος και παράξενος, όποιος μιλάει για φιλοπατρία, για θρησκεία, για οικογένεια και για ηθικές αξίες, είναι φασίστας, παλιομοδίτης και κλειστόμυαλος. Όποιος λέει τα ίδια με την μάζα, είναι σωστός, μοντέρνος και πάνω από όλα "διαφορετικός"...