Printable View
Δεν τον έχω για τέτοιο άνθρωπο.. στο τέλος της βραδιάς αφού είχαμε τσακωθεί επειδή μου έλεγε ότι τον ελεγχω ενώ είχαμε συζητησει για εμπιστοσύνη και για το ότι πιέζεται μου έστειλε φωτογραφία με τον φίλο του που μου είχε πει.. Τώρα αν ήταν οι δύο τους η αν ήταν και με κάποια δεν μπορώ να το ξέρω... Μπορεί και να ξεχάστηκε όντως..Ούτε αυτό μπορώ να το ξέρω...
Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα νομίζω δεν έχει σημασία αν τελικά υπήρχε κάτι άλλο η όχι τώρα προς το τέλος...Απλά δεν ξέρω αν όλη αυτή η συμπεριφορά του οφείλεται στο θάνατο της μητέρας του και κάποια στιγμή ίσως δει καλύτερα και πιο καθαρα κάποια πράγματα... Η αν όντως η σχέση έχει φτάσει στο τέλος της...γιατί το δεύτερο εγώ δεν το νιώθω..
Καλησπερα και χρονια πολλα,ειμαι καινουργιο μελος διαβασα λιγο τα παραπανω...το πενθος ειναι μια πολλη δυσκολη περιοδος για καποιον...Εγω εχασα τον μπαμπα μου πολυ ασχημα και εδω και ενα χρονο κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου και φυσικα δεν εχω καμια σχεση.Νομιζω ομως οτι επειδη ειναι μια πολυ δυσκολη φαση για καποιον και ο καθενας το αντιμετωπιζει διαφορετικα,δεν νομιζω να ηταν το θεμα του αλλη κοπελα...Σε μια τετοια φαση ειναι λιγο περιεργο.Ο αδερφος μου που εχει μια σχεση δυο χρονια και επειδη και η κοπελα του ειναι λιγο ζηλιαρα και ετυχαν πολλα ασχημα μαζι και αυτοι ειχαν τσακωμους και δυσκολιες στη σχεση τους.Τωρα πώς ειστε?Παντως αυτο που σου συμβουλευω ειναι να τον αφησεις λιγο να σκεφτει καποια πραγματα,αν θες και μπορεις οσο σου επιτρεπει και ο ιδιος στασου διπλα του...Γιατι πραγματικα η απωλεια γονεα ποναει παρα πολυ...Ελπιζω να σε βοηθησα :) Καλη χρονια
Όλο αυτό γίνεται λόγο του γεγονότος της απώλειας της μητέρας του, αφού όπως λες ξεκίνησε από τότε. Σε κατηγόρησε πως έχεις ευθύνη που δεν έβλεπε τη μητέρα του, λανθασμένα, λόγο του πένθους. Από 'κει και πέρα, νομίζω πως υπήρχαν και πριν το χαμό της μητέρας του προβλήματα, αλλά εντάθηκαν λόγο του γεγονότος.
Δε θεωρώ σωστό από την πλευρά του που σου είπε ψέμματα, αλλά αυτό μάλλον συνέβει λόγο του ελέγχου από την πλευρά σου. Εφόσον δεν τον εμπιστεύεσαι, πάντα θα υπάρχει πρόβλημα.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι θέλει να περάσει ένα διάστημα μόνος και με φίλους λόγο του πένθους, αλλιώς θα το έκανε και πριν. Βλέπω πως έχεις ανάγκη από στήριξη γενικά και αυτο δεν είναι ότι καλύτερο, ειδικά όταν ο άλλος περνάει δύσκολη περίοδο.
Καλό είναι ν' αρχίσεις να πιστεύεις στον εαυτό σου και να μη σε γεμίζουν με ανασφάλειες έτσι απλά οι συμπεριφορές άλλων ανθρώπων. Νομίζω πως όταν θα καταφέρεις να τα βρεις σ' αυτό το κομμάτι με τον εαυτό σου, θα τα βρεις μετά και με το σύντροφο σου. Έτσι παν αυτά.
Είμαστε δύο μήνες χωριστά.. επικοινωνουμε μόνο μετά από δική μου πρωτοβουλία, αλλά πάντα μου απαντάει έγκαιρα..ότι ώρα και να είναι, είτε πρωί είτε μεσημέρι η βράδυ και πιάνουμε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων αλλά για ώρες..τον είδα στις 31/12 για έναν καφέ πήγαμε και μιλήσαμε...το μόνο που μου έλεγε και ξαναλεγε είναι το ποσό πολύ θέλει να φύγει το 2017 και πόσο δύσκολη χρονιά ήταν για εκείνον.. και σε κάποια φάση μου είπε ότι τσακώθηκε με τον κολλητό του σε σημείο να μην του στείλει καν ο κολλητός ''χρόνια πολλά'' στη γιορτή του...μου είπε ότι δούλευε πολύ το τελευταίο διάστημα και δεν είχε προλάβει να πάει καθόλου στο χωριό του να δει τον κολλητό του και τον πατέρα του... και ότι γενικά τις γιορτές τις πέρασε πολύ μόνος του στο σπίτι να βλέπει Χριστουγεννιατικες ταινίες λόγω δουλειάς...προσπάθησα να μάθω γιατί τσακώθηκε με τον κολλητό του που τον έχει σαν οικογένεια αλλά δεν ήθελε να το συζητήσει οπότε δεν επεμεινα..στεναχωρηθηκα που δεν τον είδα τόσο καλά..στο τέλος της βραδιάς με χαιρέτησε..και πήγα και τον πήρα μια σφιχτή αγκαλιά, στην αρχή ήταν μαζεμένος αλλά όσο περνούσε η ώρα με αγκάλιασε κι εκείνος πιο σφιχτά..και μου ειπε να ξαναβρεθούμε αν είναι μετά τις γιορτές που θα έχει μειωθεί η δουλειά του.. σε κάποια φάση έβαλα τα κλάματα εκεί την ώρα του αποχωρισμου και μου είπε ότι ύστερα απ όλα αυτά μ αγαπάει.. του είπα "σε παρακαλω μη μου το λες αυτό" (και όντως με σκότωνε να μου λέει ότι με αγαπάει ενώ είμαστε χωρια με δική του πρωτοβουλία) και ευχηθηκαμε ο ένας στον άλλον καλή χρονιά και αποχωριστηκαμε...από τότε δεν ξαναμιλησαμε...(τον αγαπάω πολύ ακόμα και τον σκέφτομαι κάθε μέρα..όμως νομίζω ότι απλά πρέπει να το αφήσω εδώ...πέρασαν δύο μήνες και δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να είμαστε μαζί...)
Πριν 5 χρόνια πέρασα αντίστοιχη φάση, όταν ο σύντροφος μου έχασε τον πατέρα του. Δεν έχω βιώσει κάποια απώλεια η ίδια στη ζωή μου, και δεν μπόρεσα να του σταθώ όπως θα έπρεπε. Καταλάβαινα ότι περνάει πολύ δύσκολα, αλλά δεν μπορούσα να του πω τίποτα για να τον κάνω να αισθανθεί καλύτερα.
Στην περίπτωση που περιγράφεις μου δίνεται η εντύπωση ότι έχει ενοχές που δεν πήγαινε συχνά στο χωριό του, και μεταφέρει αυτές τις ενοχές σε εσένα, κατηγορώντας σε ότι έφταιγες που δεν πήγαινε στο χωριό του.
Τον εμπόδισες ποτέ να πάει στο χωριό για να δει τη μητέρα του; Αν όχι, τότε έχει πρόβλημα. Αν ναι, τότε ίσως έχει δίκιο που ήθελε να μείνει μόνος του...
Πάντως αποκλείω την πιθανότητα να υπάρχει άλλη κοπέλα.
Στον καφέ ουσιαστικά ήταν λίγο σε φάση "πήγα εκεί και έκανα αυτό. Βγήκα με τον τάδε και πήγαμε εκεί. Στη δουλειά έγινε αυτό το συμβάν " και αντίστοιχα με ρωτούσε στη δουλειά μου πως πάω η πως πέρασα τις γιορτές και τέτοια... δεν έγινε καμία αναφορά ούτε στη σχέση μας, ούτε σε κάποια άλλη γυναίκα... το μόνο που μου είπε είναι για το μικρό του τον ανηψιο ότι με αναφέρει συχνά και του είπα να μη μου τον αναφέρει το μικρό, γιατί μου είναι πάρα πολύ δύσκολο επειδή μου λείπει πολύ...και ότι αν έχω καταφέρει να έχω σβήσει βιντεακια φωτογραφίες κλπ από εμάς ως ζευγαρι δεν μπορώ με τίποτα να σβήσω τον μικρό απ το κινητό μου... δύο μέρες μετά τη συνάντησή μας βρέθηκε με μια γνωστή μου στο μετρό.. και της έπιασε κουβέντα..και τη ρώτησε αν μιλάμε ακόμα (με την κοπέλα δεν έχω τρελή επαφή, δεν ήξερε καν ότι χώρισα) και της μίλησε..της είπε ότι χωρισαμε πολιτισμενα, χωρίς εντάσεις κλπ..και μιλούσε για εμένα με πολύ όμορφα λόγια..και σε κάποια φάση η κοπέλα αυτή του είπε "καλή κοπέλα είναι.." και γύρισε και είπε "όχι απλά καλή...τέλεια είναι σε πάρα πολλούς τομείς''
Όχι βέβαια!!! Ποτέ δεν του είχα πει "μην πας '' οπουδήποτε.. Μπορεί όταν πήγαινε να του γκρινιαζα επειδή ξεχνούσε να με πάρει τηλέφωνο καμιά φορά..Η μπορεί να μου έλειπε και να τσαντιζομουν για βλακειες..αλλά να του απαγορευσω να πάει οπουδηποτε? Ποτέ...Quote:
Originally Posted by mila
Καλή χρονιά και σε εσένα!! Δεν μπορώ καν να καταλάβω πως είναι να χάνεις κάποιον απ τους δύο γονείς.. ξέρω ότι τον είδα να σπάει μπροστά μου αρκετές φορές.. ξέρω πως είναι ένας πόνος που δεν περνάει σε μήνες, σε έναν χρόνο... Απλά ότι μαθαίνεις κάπως να το κουβαλάς... προσπάθησε να κρατήσεις δίπλα σου τα άτομα που αγαπάς και σε αγαπάνε..γιατί αν κλεινεσαι στον εαυτό σου θα ναι ακόμα πιό δύσκολο όλο αυτό..Είναι αλλιώς όταν έχεις κάποιον να μοιράζεσαι τον πόνο...Quote:
Originally Posted by takecareofyourself
αυτο που ξερω εγω κι απο προσωπικη εμπερια και απο φιλων, ειναι οτι οταν χανεις τον γονιο σου, η αρρωσταινει σοβαρα κλπ, τον ανθρωπο που αγαπας και θελεις να ζεις μαζι του τον θελεις διπλα σου. ολα τα αλλα τα ακουω βερεσε.
Δεν είμαστε ίδιοι όλοι οι άνθρωποι. Άλλος μπορεί να θέλει υποστήριξη, άλλος μπορεί να θέλει να μείνει λίγο μόνος. Ιδίως για έναν άντρα που το πιθανότερο να έχει μεγαλώσει με φράσεις του τύπου "οι άντρες δεν κλαίνε", ίσως να του είναι δύσκολο να μοιράζεται τέτοιες στιγμές αδυναμίας.Quote:
Originally Posted by Remedy
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.. να του πω να ξαναπάμε για καφέ; να τον αφήσω μόνο του κι αν θέλει να στείλει μην νιωσει πιεση παλι; θέλει να ναι μόνος του; θέλει να προσπαθήσω; Δεν ξέρω αν έχει προχωρήσει παρακάτω, δεν ξέρω αν είναι καλά η αν δεν είναι... Μακάρι για λίγο να μπορούσα να μπω στο μυαλό του...Quote:
Originally Posted by mila
Δεν τον βλεπω και τοσο μονο. . .Quote:
Originally Posted by mila
Αυτο που βλεπω ειναι οτι απομακρυνει την φιλη αλλα με αλλες παρεες βγαινει μια χαρα. Ο ελεγχος απο την φιλη τον ενοχλει, οχι οι παρεες.
Εκεινος τι σου ζητησε;Quote:
Originally Posted by giota2405
Ζητησε να συναντιεστε;
Εκείνος την ημέρα που βρεθήκαμε (31/12) μου είπε ότι θα ξανακανονισουμε για καφέ... δεν του απάντησα εκείνη τη στιγμή κάτι...από τότε δεν έχουμε επικοινωνησει ξανά.. Ούτε έστειλα ούτε έστειλε.. (να βγουμε για καφε εγω το ειχα προτεινει, 2 μηνες ειχαμε να βρεθουμε) Εγώ προσπαθώ να σεβαστώ την επιθυμία του να μείνει μόνος.. απλα όταν βρεθήκαμε αποχαιρετηθηκαμε με αγκαλιές και κλάματα..και μου είπε ότι "ύστερα απ όλα αυτά με αγαπάει ακόμα''... τα μηνύματα που μου στέλνει είναι λίγο αντιφατικα...Θέλω να πω, ποιος χωρίζει και έχει τον άλλο αγκαλιά και του λέει ότι τον αγαπάει;Quote:
Originally Posted by Remedy