Φιλε/φίλη elis σε ευχαριστώ για τη συμβουλή. Απλά φρικάρω με όλα αυτα... με τα φαρμακα, με τους γιατρους κλπ... Σόρρυ αν σε προσέβαλα. Σεβομαι την αποψη σου, και ας μην την ενστερνιζομαι.
Printable View
Φιλε/φίλη elis σε ευχαριστώ για τη συμβουλή. Απλά φρικάρω με όλα αυτα... με τα φαρμακα, με τους γιατρους κλπ... Σόρρυ αν σε προσέβαλα. Σεβομαι την αποψη σου, και ας μην την ενστερνιζομαι.
Εμένα η άποψη μου διαμορφώθηκε από τη ζωή η ζωή δε ρωτάει τι έχεις η ζωή λέει λογαριασμούς φαγητό κ δουλειά αν εσύ τα έχεις λυμένα όλα αυτά πολύ ωραία μπορείς να αντιδρασ κ να κανεισ ότι γουστάρεις νομίζω διαφωνούμε στη στάση ζωής
Νιώθω πως είμαι μπελάς. Αισθανομαι συνέχεια ένοχη. Πως φταιω για κατι, για ολα. Ακόμα και αν κάποιοι με ποδοπάτησαν και με εκμεταλεύτηκαν στυγνά, εγώ το επέτρεψα. Είναι δικό μου σφάλμα. Ακόμα και αυτά που περιέγραψα πως μου συμβαινουν, δικό μου λάθος πρεπει να είναι. Και σας ζητω συγγνώμη αν έγινα βάρος.... λυπάμαι. Κάθομαι και κλαιω ωρες-ωρες σα βλάκας... η σκεψη πως κανεις δε νοιαζεται πραγματικα για μένα, η σκέψη πως δεν αξίζω να αγαπηθώ πραγματικά, η σκέψη πως κανείς ποτε δε θα με αποδεχτει όπως είμαι..... μια σειρα σκεψεων λοιπον μου τρυπούν το μυαλο. Και οι φωνες μου, αυτα μου υπενθιμίζουν εξάλλου.
Ειμαι αχρηστη. Η κολλητη μου εχει καταθλιψη και δεν μπορω να την βοηθησω. Και αυτη αλλωστε μου λεει πως δεν μπορει να τη βοηθησει κανεις... Απο την αλλη νιωθω πως δεν ικανοποιω τον φιλο μου πια.... Το σπιτι μου πάλι, μοιαζει με αυτους τους πύργους που βλεπουμε στις ταινιες. Αν κάνεις το λάθος και μπεις, η πορτα σφαλιζει πισω σου και η εξοδος μοιαζει αδυνατη. Εγω δυστυχως δεν ειχα καν την επιλογη να μπω ή να μην μπω. Γεννηθηκα μεσα στον πυργο.
Υποτιθεται πως το σωμα μου δεν αιμορραγει. Πως ειναι απλα ψευδαισθησεις. Παιχνιδια του μυαλου μου. Κι ομως η καρδια μου αιμορραγει. Βαρυ φορτιο η καρδια.... Καλυτερα να ημουν ακαρδη, σκληρη. Αυτοι οι ανθρωποι δεν αποθαρρυνονται ποτε. Εγω μια ζωη παριστανω πως ειμαι δυνατη. Δεν ειμαι ομως παρα ενα αδυναμο παιδι που τρεχει να κρυφτει. Και οι φωνες που μου λενε "θα σε βρουν", μου το υπενθυμιζουν αυτο... και με ποναει παρα πολυ. Γαμωτο ποναει πολυ. Γιατι λοιπον να ζω; Αυτο σκεφτομαι συνεχεια.... ισως δε μου αξιζει να ζω.... απλα δεν ταιριαζω στον κοσμο αυτο. Ειμαι ανεπιθυμητη. Δεν υπαρχει θεση για εμενα.
?? Δεν καταλαβαινω... Ποιος ειπε οτι τα εχω λυμενα ολα αυτά;;;; Μα καλα γιατι θυμωσες μαζι μου φιλε/φιλη;Quote:
Originally Posted by elis
αυτες οι φωνες που αναφερεσαι θα ειναι καπιου συγγενικου σου προσωπου που απλα τις σκεφτεσαι.
μηπως ενοεις οτι βλεπεις τους αλλους σαν μπρουςλιδες και εσενα αδυναμη?Quote:
Υποτιθεται πως το σωμα μου δεν αιμορραγει
δε μπορουν να προσφερουν κατι καλυτερο.Quote:
Οι σκέψεις πως κανείς δε με αγαπά αληθινά και πως όλοι υποκρίνονται με τρομάζουν.
Αν ήταν σκέψεις, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα... είναι σα να εχω μικρα ανθρωπακια μεσα στο κεφαλι μου που μου μιλουν... δε ξερω πως να το περιγραψω... ο θεραπευτης το αποκαλεσε "ακουστικες ψευδαισθησεις" και "παιχνιδια του μυαλου". Π.χ μου λενε πως με ψαχνουν και πρεπει να κρυφτω. Ή πως ειμαι αθλια. Ή γελανε μαζι μου.... Ειδικα το τελευταιο με τρομαζει.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Σκεψεις κανει καποιος συνειδητα. Όλα αυτα γεμιζουν το μυαλο μου, δίχως να το θελω.
Με κατακλυζουν ιδεες πως αιμορραγω ή πως μελη του σωματος μου δεν ειναι δικα μου.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
ναι καταλαβα τι θες να πεις ειναι συνηθισμενο αυτο παντως
συνηθως ετσι γινεται οταν ζεις με καπιον δυσκολα του εξομολογισαι πραγματα
Φιλε μου βοηθησε με λιγο.... ποιό ειναι συνηθισμένο; Οι φωνές ή αυτές οι ιδέες; Ή ότι σκέφτομαι συνεχώς πως πρεπει να πεθάνω και χαρακωνομαι και φτιαχνω θηλιές; Ή ότι κανείς δε με καταλαβαίνει; Ή ότι βγαινω στο δρόμο και πιστευω οτι με παρακολουθουν και αρχιζω κι τρεχω;Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Δε ξέρω τι να κάνω... Μου λεει και ο ψυχίατρος για αυτά τα αντι-ψυχωσικα και με αγχωνει χειρότερα....
το εσβησα πριν ελεγα συνηθισμενο ειναι να κερδιζεις τους αλλους σκεπτομενος οτι αυτα που λες δε σε εκφραζουν.
δεν ειναι αληθεια οτι κανεις δε καταλαβαινει τι λες
μηπως σκεφτεσαι πραγματα πολυ γρηγορα και γι αυτο το λογο χανεις το ελεγχο των σκεψεων σου?
ισως αν σκεφτοσουν πιο αργα να τα πηγαινες καλυτερα.
σαν αυτο που λες πχ οτι τρεχεις αντι να τρεχεις πηγαινε πιο σιγα.
Αυτο ισχυει οντως ;
Αξιοσημειωτο ακουγεται...
Εχεις περιοσσοτερες πληροφοριες / στοιχειο για αυτο ;
Αμα ειναι ετσι πρεπει ολοι να αρχισουμε να περπαταμε με τις ωρες..
Quote:
Originally Posted by pavlosla
Anares πρεπει να ζητησεις βοηθεια.
Η ψυχωση ή αλλιως σχιζοφρενεια που ειναι μια ψυχωση που διαρκει καιρο ειναι σοβαρη ασθενεια και δεν ειναι παιξε γελασε.
Ειναι η τριτη σοβαροτερη αναπηρια σε ενεργη φαση μετα τον καρκινο και την τετραπληγια συμφωνα με την ιατρικη.
Παρε φαρμακα να ηρεμησεις.
Μη φρικαρεις με φαρμακα. Ολοι παιρνουν ή θα παρουν φαρμακα καποια φαση της ζωης τους.
Επισης τα φαρμακα εχουν βελτιωθει.
Αμα εχεις ψυχωση δεν ειναι ουτε καταθλιψη ουτε αγχος ειναι κατι αλλο και λυνεται με χαπια πολυ αποτελεσματικοτερα.
Παρε χαπια να ηρεμησεις και να ορθοδοποδησεις.
Τι καθεσαι και βασανιζεσαι.
Ειναι σαν να σου εχει σπασει το ποδι και δε κανεις εγχειρηση.
Εχουμε μια ασθενεια σαν τον διαβητη ή την υπερταση.
Παιρνεις τα χαπακια σου και σε πολλους φτιαχνει με συντηρητικη αγωγη.
Δεν ειναι οπως παλια ή στις ταινειες...
Κοιτα να αποβαλλεις το πολυ αγχος σου και να ηρεμησεις και να βρεις γαληνη. Αυτο θα σε βοηθησει.
Δες το www.schizophrenia.com για βιταμινες / συμπληρωματα που βοηθανε στην ασθενεια.
Ψυχολογικα δε λυνεται ή θα παρει βασανιστικα χρονια και χρηματα για να βγει εστω κατι.
Ολα αυτα που βλεπεις ειναι παιχνιδια του μυαλου και υπερλειτουργια των οδων ντοπαμινης του εγκεφαλου.
Το θεμα ειναι ομως να ηρεμησεις.
Επισης και το κρατος προστατευει τους αναπηρους.
Για αυτες τις δουλειες ειναι το κοινωνικο κρατος.
Υπαρχουν κοινωνικα επιδοματα (προς το παρον) για αυτη την ασθενεια καπου 313 ευρω το μηνα.