Ολο το ζουμι η τελευταια σου φραση. Σε ευχαριστω πολυ γιατι με ανακουφιζειQuote:
Originally Posted by savatage
Εστάλη από iPhone στο E-Psychology.gr Mobile App
Printable View
Ολο το ζουμι η τελευταια σου φραση. Σε ευχαριστω πολυ γιατι με ανακουφιζειQuote:
Originally Posted by savatage
Εστάλη από iPhone στο E-Psychology.gr Mobile App
προσπαθησε να μη το βλεπεις αρνητικα αλλα θετικα. ευκαιρια να φερεις σπιτι καμια κοπελα ή φιλους.
Εχεις ενα δικιο φιλε. Το θεμα ειναι οτι δεν ξερω αν ειμαι μαμακιας ή απλα ειναι παχνιδι του μυαλου μου που εχει σαν αποτελεσμα να μου φερνει κρισεις πανικου? Θεωρω οτι ειναι το δευτερο. Απλα κατι το οποιο δεν μπορω να διαχειριστω ειναι οταν δεν εχω διεξοδο. Ετσι νοωθω κ τωρα. Δλδ αν τους θελησω τος γονεις μου ΤΩΡΑ , δεν. Πορω να τους εχω και θα πρεπει να περιμενω αλλους 2μιση μηνες...Quote:
Originally Posted by NoN
Εστάλη από iPad στο E-Psychology.gr Mobile App
Μα αυτο που λεμε "μαμακιας" ειναι αποτελεσμα φοβου, μη ρεαλιστικου φοβου.
Υπαρχουν παρα μα παρα πολλα πραγματα, καταστασεις, ανθρωποι, συναισθηματα που τα θελουμε ΤΩΡΑ και δεν μπορουμε να τα εχουμε. Τοσο απλα. Και καποια δε θα τα αποκτησουμε και ποτε. Εσυ απλα θα κανεις 2μιση μηνες να δεις τους γονεις σου, αλλοι κανουν χρονια να τους δουν, αλλοι τους εχουν ηδη χασει, αλλοι δεν τους γνωρισαν ποτέ. Δεν ισχυει για σενα τιποτα διαφορετικο απο ο,τι για ολους τους αλλους. Εκλογικευσε το αποστασιοποιημενα.
Εχεις απολυτο δικιο. Πρεπει να απομυθοποιησω καποιες κατεστασεις κ φοβιες στη ζωη μου. Επισης πρεπει να μεγαλωσω οσο περιεργο κ αν ακουγεται. Ξερεις,μπορει υποσυνειδητα να μην θελω να μεγαλωσω.Quote:
Originally Posted by savatage
Εστάλη από iPhone στο E-Psychology.gr Mobile App
Μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει φόβος να πάθεις κάτι από τις κρίσεις. Αυτό πάντως που περιγράφεις παραπέμπει ως ένα βαθμό σε αγοραφοβία.
Δεν διαφωνω φιλε μου ως προς την αγοραφοβια. Αλλα που ακριβως την εντοπισες στα λεγομενα μου;Quote:
Originally Posted by aeolus74
Εστάλη από iPhone στο E-Psychology.gr Mobile App
Σε αυτό που γράφεις για τον κινηματογράφο και το λεωφορείο γεμάτο με κόσμο. Πάντως κι εδώ πρέπει να διερευνηθεί το αν σου προκαλεί άγχος η παρουσία του κόσμου ή η δυσκολία διαφυγής σε περιβάλλοντα με συνωστισμό. Γενικώς από τα λεγόμενά σου προκύπτει μία δυσκολία στο να απομακρυνθείς από το οικείο οικογενειακό περιβάλλον γιατί όπως λες γιατί όπως λες δεν θα είναι εκεί αν τους χρειαστείς.Quote:
Originally Posted by raul7
Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να έχεις την άμεση και ανάγκη για την παρουσία των γονιών σου?Quote:
Originally Posted by raul7
Καλο ερωτημα φιλε μου. Δεν το εχω αποσαφηνισει ακομα. Αληθεια. Το δουλευω με τον ψυχολογο μου ομως. Θελει χρονο. Ισως το οτι ακομα δεν εχω «ενηλικιοποιηθει» μεσα μου βαθια. Δεν εχω απογαλακτιστει πληρως. Δεν εχω ζησει μονος να αναλαβω ευθυνες. Αυτο ολο μου προκαλει αισθημα ανασφαλειας ως προς τον ιδιο μου τον εαυτο μου. Πρεπει να μαθω να στεκομαι στα ποδια μου. Πρεπει να κανω το βημα και να ζησω μονος μου. Αυτο αυτοματα στα ματια μου σημαινει «ενηλικιωση». Και οσο κ να με φοβιζει τωρα θα ειναι καλο για μενα στο μελλον να γινει.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Εστάλη από iPhone στο E-Psychology.gr Mobile App
Επηρεαζει και εσας αυτη η κακοκαιρια στις φοβιες σας?
Sent from my iPhone using E-Psychology Forum
Καλησπερα φιλε μου,σε καταλαβαινω απολυτα σε ολο αυτο που νιωθεις.Εμενα μου ξεκινησε οταν πηγα να σπουδασω στα 19.Αναγκαστηκα να παρατησω τις σπουδες μου και να γυρισω πισω.Δεν ειχα το μυαλο και τις γνωσεις ωστε να το παλεψω καπως.Νομιζα πως θα παθω κατι.Αυτο το κατι που δεν ηξερα τι ηταν για να το περιγραψω.Νομιζα πως θα πεθανω.Και το χειροτερο ηταν οταν επεφτα για υπνο.Ειχα μεινει 4 μερες αυπνη πολλες φορες.Επαιξε το ρολο του και ενα αδιαγνωστο νοσημα στο θυροειδη μου που παιζει ρολο βεβαια.ΣΓια περιπου 3 χρονια συνεχισε αυτο.Οποτε ηταν να παω διακοπες με επιανε και δεν μπορουσα να περασω καλα.Οποτε ηταν να φυγουν οι δικοι μου με επιανε.Μετα το παλεψα και εφυγε.Εμεινα μονη σε δικο μου σπιτι για να παω κοντρα και ολα καλα.Γυρισα πισω λογω οικονομικων και επεστρεψε ολο αυτο.Μαζι με αλλα.Αρρωστοφοβια,υποτροπη στο θυροειδη,σε κατασταση που οταν εφυγαν οι δικοι μου διακοπες ειχα φτασει σε σημειο να πηγαινοερχομαι απο υπερενταση μεσα στο σπιτι και να μη μπορω να κατσω σε μια θεση.Να μην τρωω.Να μην κοιμαμαι.Φοβος,πανικος,ανε� �ασμενη πιεση μονιμα στο 16 με παλμους 129.Φαγητο καθολου.Αυτο το κατι που φοβομουν πως θα παθω.Αν θελεις να με ρωτησεις κατι εδω ειμαι.
Θελω να σε ρωτησω πραγματα, αλλα δεν ξερω τι. Η αληθεια ειναι οτι με αγχωσες λιγο. Δλδ το οτι τα παρατησες κ γυρισες, με φοβιζει λιγο και με κανει να φοβαμαι μηπως αντιδρασω κ εγω ετσι. Δλδ να αρχισω να χανω τον ελεγχο και να παραληρω και να φωναζω να γυρισουν πισω. Ειναι ενα κακο σεναριο που κανω στο μυαλο μου...Quote:
Originally Posted by its_me
Εστάλη από iPhone στο E-Psychology.gr Mobile App
Το θέτεις ωραία και φαίνεται ότι είσαι σε καλό δρόμο. Η ομαλή μετάβαση από την εφηβεία στην ενήλικη φάση της ζωής μας εξαρτάται κυρίως από δύο παραμέτρους: την ανεξαρτησία και την αυτονομία. Η ανεξαρτησία περιλαμβάνει το υλικό κομμάτι (οικονομική ανεξαρτησία) και το συναισθηματικό κομμάτι (συναισθηματική ανεξαρτησία). Η αυτονομία αναφέρεται στην συναισθηματική κατάσταση κατά την οποία μπορώ να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου. Οι έννοιες αυτές συνδέονται και επηρεάζουν η μία την άλλη καθώς δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτονομία αν πρώτα δεν έχουμε εξασφαλίσει την ανεξαρτησία μας. Εστίασε εκεί.