Quote:
Originally posted by justme
...
...... αλλά από κάτι τόσο σπάνιο και μοναδικό όσο μία μαύρη μαργαρίτα δεν πιστεύω να παραιτηθείς ποτέ σου ε?
Προσπαθώ ....γίνεται πόλεμος αισθημάτων μέσα μου ....
Printable View
Quote:
Originally posted by justme
...
...... αλλά από κάτι τόσο σπάνιο και μοναδικό όσο μία μαύρη μαργαρίτα δεν πιστεύω να παραιτηθείς ποτέ σου ε?
Προσπαθώ ....γίνεται πόλεμος αισθημάτων μέσα μου ....
black daisy,
καλα εκανες και εκοψες απο οτι σε αγχωνει, χρειαζεσαι χρονο να δεις μεσα σου, να συζητησεις αν γινεται οτι μπορεις να πεις με το ετερον ημισυ, να χαλαρωσεις. βεβαια πιστευω, οπως και με τη δικη μο περιπτωση, οτι δεν ειναι μονο η ψυχολογικη φαση που μας φορτιζει. μηπως τα πραγματικα ΓΕΓΟΝΟΤΑ, οντως δισεπύλυτα, μας προβληματιζουν τοσο εντονα που πυροδοτουν και τις ψυχολογικες μασ εξαρσεις που ετσι κι αλλιως υποβοσλουν μεσα μας; το μονο καλο σ αυτο ειναι οτι ο πραγματικος φοβος (για πραγματικα γεγονοτα που συμβαινουν), μετριαζει καπως την ψυχολογικη μας αναστασωση γιατι μπαινει στη μεση το ενστικτο της επιβιωσης. αν ομως δεν ειναι καθολου στο χερι μας να ελεγξουμε τα γεγονοτα, ισως επιφερουμε και τον ψυχικο μας κλονισμο. προσεξε λοιπον τι περνα απο το χερι σου και κανε το ως εκει που σε παιρνει. και οταν εξασφαλισεις το ζην τοτε προνοησε και για το ευ ζην.
αυτα τα γραφω και σαν συνδυασμο και απαντηση και για το αλλο σου topic.
μην παραλειπεις κανενα οπλο απο τον αγωνα σου κοριτσι μου. το καθε ενα ειναι για τη δουλεια που ταιριαζει.
Ευχαριστώ όλους σας για την \"προσπάθεια\" που κάνετε να δώσετε απ\'το υστέρημα της δύναμης σας λίγο και σε μένα (όπως μου είχε πει μια καλή φίλη μέσα από\'δω).
Είναι \"άδικο\" γμτ να τα περνάω όλα σχεδόν μόνη μου!
Προσπαθώ ταυτόχρονα να παίζω ένα θέατρο σε όλους πως είμαι μια χαρά...αλλά κάποιες φορές μου είναι τόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο... Δεν θέλω να τους πληγώσω..δεν θέλω να τους τρομάξω ..δεν θέλω ! Αυτά που ζω αλλά και αισθάνομαι ..είναι τόσο μακρινά γι\'αυτούς ...είναι τόσο δυσνόητα και ακαταλαβίστικα ...τόσο εξωπραγματικά...
Κι αν εστιάσω μόνο στον σύντροφό μου... εκεί χάνω την μπάλα! Δεν μπορεί να διανοηθεί τι περνάω.... και ίσως να φοβάται να το ανακαλύψει...δεν ξέρω.
Ίσως φταίνε και τα χάπια που παίρνω ....και βρίσκομαι σχεδόν μονίμως σε έναν λήθαργο.. Όλοι αναρωτιούνται φαντάζομαι ...γιατί δεν γελάω τόσο συχνά πια, γιατί παράτησα την δουλειά μου....γιατί δεν βγαίνω απ\'το σπίτι σχεδόν καθόλου....γιατί είμαι αδιάφορη για όλα .....και πολλά γιατί ....αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν \"θέλει\" να αγγίξει την ψυχή μου για να μάθει το ΓΙΑΤΙ!
Πως λοιπόν ΕΓΩ να πάρω απόφαση να ζητήσω βοήθεια απ\'τους δικούς μου? Μένω λοιπόν και προσπαθώ να αρκούμαι στην βοήθεια του θεραπευτή μου και των χαπιών.... και ....στην δική σας...!