Ρε παιδεια αν είναι να το κάνει και αυτό δηλαδή να τη βγάλει τρελη στην αστυνομία Τότες μόνο πατέρας δεν ειναι.τωρα θα μου πείτε γιατί με αυτό που έκανε είναι πατέρας??ε όχι δεν θα το λέγα...
Αλλά αν την βγάλει και τρελή από πάνω για να τη σκαπουλαρι ε τι να πω...
Δεν μπορώ να καταλάβω τι πατεράδες υπάρχουν στο κόσμο..
Αυτός τέρας είναι...
Δυστυχώς τείνω να συμφωνήσω με την Ρεμεντυ, όταν ένα άτομο έχει ψυχολογικά προβλήματα δύσκολα μπορεί να αποδείξει ότι δέχτηκε επίθεση εκτός κι αν υπάρχουν φανερά σημάδια που ακόμα κι εκεί δεν ξέρω τι γίνεται αν ισχυριστεί ο άλλος δηλαδή οτι του επιτέθηκε πρώτη
ή οτι προσπάθησε να κάνει κακό στον εαυτό της και την σταμάτησε κτλ.
Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι αν αυτή είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορά του πατέρα σου Κύκνε. Συνηθίζει να φέρεται βίαια; Το συζητάς αυτό με τον ψυχολόγο σου, τι σου έχει πει; Με την μητέρα σου που μάλλον είστε πιο κοντά το έχετε συζητήσει; Τι θέση παίρνει;
Καλή χρονιά Remedy και σ' ευχαριστώ! :) Ο Τζέρυ φαίνεται καλά για την ώρα, την Δευτέρα θα τον πάω για επανεξέταση...Quote:
Originally Posted by Remedy
Κοίτα, θα σου πω με λεπτομέρειες τι συνέβη και μπήκα σε δημόσια ψυχιατρική κλινική... Πάλι λόγω του πατέρα μου ήτανε... Με είχε χτυπήσει πάλι, ήταν βράδυ, ήταν τότε που σας περιέγραψα ότι παραλίγο να με πνίξει, η τελευταία φορά που με χτύπησε δηλαδή...θυμάμαι ότι φώναζα "βοήθεια" τότε κιόλας, ξεσήκωσα τη γειτονιά με τις φωνές μου όπως έμαθα αργότερα, η μητέρα μου μου είπε ότι την επόμενη χτυπούσαν το κουδούνι οι γείτονες και ρωτούσαν τι έγινε...εγώ δεν ήμουν πια σπίτι γιατί την επόμενη το πρωί πήρα πολλά lexotanil επίτηδες για να πεθάνω γιατί θεωρούσα ότι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται ν' αλλάξει και δεν άντεχα άλλο...με είχε ξαναχτυπήσει μια φορά παλιότερα δηλαδή συνολικά είναι τρεις εκτός κι αν ξεχνάω καμία... Αλλά σε κάποια φάση με πήρε τηλέφωνο μια κοπέλα, μέλος από εδώ που όμως δεν γράφει πια, που είχαμε ανταλλάξει τα κινητά μας (δεν θα πω όνομα, δεν το θεωρώ σωστό) και κατάλαβε από τον τρόπο που μιλούσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά κι όταν της είπα ότι πήρα χάπια μου είπε ότι αν δεν πάω στο νοσοκομείο δεν θα μου ξαναμιλήσει και τα βρήκα σκούρα και βγήκα στον κοντινότερο μεγάλο δρόμο και κάλεσα ασθενοφόρο...εν τω μεταξύ ο πατέρας μου με ακολούθησε χωρίς να τον καταλάβω κι όταν ήρθε το ασθενοφόρο εμφανίστηκε και με ρώτησε γιατί το κάλεσα αλλά εγώ του είπα "τώρα σε νοιάζει;" και τον έδιωξα, τον πήρε ο ένας διασώστης παράμερα...πήγα στο νοσοκομείο, στο παθολογικό και μου έκαναν εισαγωγή...πλύση στομάχου δεν μου έκαναν γιατί δεν ήθελα και μάλλον ίσως να μην ήταν απολύτως απαραίτητο λόγω μη επαρκούς ποσότητας, δεν ξέρω κι ούτε θυμάμαι πόσα ακριβώς χάπια πήρα αλλά μου έδωσαν ένα άλλο χάπι για το στομάχι είπαν και μου έβαλαν ορό...Σε κάποια φάση ήρθε κι ένας ειδικευόμενος ψυχίατρος να με δει, μιλήσαμε και με ρώτησε αν ήθελα να μπω στην ψυχιατρική κλινική του ίδιου νοσοκομείου κι είπα ναι γιατί δεν ήθελα να γυρίσω στο σπίτι μου... Εν τω μεταξύ ο πατέρας μου ήρθε και στο νοσοκομείο κι έβαλε έναν εργαζόμενο εκεί να με ρωτήσει αν θέλω να μείνει αλλά είπα όχι...και στο παθολογικό δεν ήρθε ούτε καν η μάνα μου...ούτε την επόμενη μέρα...
Στην ψυχιατρική κλινική ήρθαν όμως κι ο πατέρας μου μου ζήτησε συγγνώμη και τελικά γύρισα σπίτι, δεν θυμάμαι με 100% σιγουριά αν ήταν την ίδια στιγμή ή αν έφυγαν και τους τηλεφώνησα εγώ ξανά να έρθουν με ρούχα για να φύγουμε, νομίζω όμως το δεύτερο γιατί η συμπεριφορά των νοσηλευτών εκεί μέσα ήταν απαράδεκτη κι άκρως προσβλητική κι ήταν κι ένα γιατρουδάκι εκεί που έκανε ειδικότητα που πουλούσε μαγκιά και δεν με άφηνε ούτε στο κινητό να μιλήσω, ασκούσε μεγάλη χρονική πίεση κι ήθελε να μιλάω εκεί μπροστά σε όλους τους υπαλλήλους κάτι που το αρνήθηκα και τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ υπέγραψα κι έφυγα... Κι όντως βγήκα χειρότερα ψυχολογικά απ' ότι μπήκα, έλεος δηλαδή, πάει ένα άτομο εκεί χτυπημένο σωματικά και ράκος ψυχολογικά και του φέρονται έτσι, σαν σκουπίδι...αλλά απ' το να τρώω ξύλο θα το προτιμούσα κι αυτό...
Τώρα μέχρι στιγμής έχει ξεπεραστεί το περιστατικό ναι, αλλά δεν αισθάνομαι εντελώς καλά ακόμα, δεν έχω ξεπεράσει το σοκ...
Παλιότερα πριν βγει η σύνταξη τους επιβάρυνα τους γονείς μου και τώρα που έχουμε ζόρια προσπαθώ να βοηθάω...
Μίλησα νωρίτερα με τη μητέρα μου και μου είπε εν μέσω άλλων πως του είπε ότι αν μου το ξανακάνει αυτό όχι μόνο θα τον διώξει απ' το σπίτι αλλά θα τον χωρίσει κιόλας...
Καλή χρονιά savatage! :)Quote:
Originally Posted by savatage
Κοίτα, δεν έχω λόγο να πω ψέμματα...άσχετα αν κάποιοι στο παρελθόν με έχουν κατηγορήσει άδικα ότι το έχω κάνει...
Ναι, εκτός από τις φορές αυτές τις τρεις που ανέφερα ότι υπήρξε βίαιος προς εμένα, έχουν υπάρξει και κάποιες όταν ήμουν παιδί, εγώ δεν τα θυμάμαι αλλά μου τα έχει πει η μαμά...μία φορά την είχε πιάσει κι αυτήν απ' το λαιμό και την έπνιγε, είχε γουρλώσει τα μάτια της η μαμά μου είπε κι αυτόν έγινε μπροστά στη γιαγιά μου, τη μητέρα της μαμάς μου, ο Θεός να την αναπαύσει...
Όχι, δεν έχει ελεγχθεί από ψυχίατρο, είχε πει ότι θα πάει όταν ήρθε να με δει στο νοσοκομείο αλλά δεν πήγε ποτέ...
Η ψυχολόγος μου πέτυχε μόνο τη μία φορά που με χτύπησε, την τελευταία, πριν από αυτό δεν την είχα βρει...ίσως γι' αυτό δεν το έχουμε συζητήσει δραστικά, ίσως κι εγώ να μην ένιωθα εντελώς δυνατή για να το συζητήσω διεξοδικά επειδή πονάει πολύ αλλά πίστεψα και στη συγγνώμη του τότε...τώρα δεν ξέρω αν μπορώ να τον εμπιστευτώ...
Την αστυνομία δεν νιώθω καλά με την συνείδηση μου να την καλέσω, μου είχαν πει και στην παθολογική κλινική ότι αυτό διώκεται αυτεπάγγελτα αλλά τους είπα ότι δεν επιθυμώ δίωξη...
Savatage, εγώ ούτε εκείνη την τελευταία ούτε τώρα έχω σημάδια που να έμειναν για πολύ, τώρα π.χ. έχω μόνο κάτι ψιλοπράγματα...η μαμά που μπήκε μπροστά την τελευταία φορά είχε όμως, της καταμελάνιασε τα μπράτσα, τα είδα όταν γύρισα απ' το νοσοκομείο...Quote:
Originally Posted by savatage
Ο γιατρός κι η ψυχολόγος ναι, φυσικά και μπορούν να καταθέσουν αλλά ξέρετε τι μου είπε όταν συνέβη αυτό; Ότι θα πάει να την πιάσει και του είπα ότι έτσι και πάει εγώ θα σταματήσω τις συνεδρίες, ότι δεν θα μου το καταστρέψει και αυτό...
Η μόνη παρανοϊκή ιδέα που έχω είναι μερικές, ελάχιστες ευτυχώς πια φορές, που νομίζω ότι εκείνος ο άντρας που μου επιτέθηκε παλιά μπορεί να έρθει στο σπίτι μου και να μου ξανακάνει κακό...όταν το παθαίνω αυτό βασανίζομαι φριχτά και τρέμω από το φόβο μου...
Γιώργο, μου είπε σε κάποια φάση που του φώναξα ότι δεν θα με βγάλει τρελή για να δικαιολογήσει τις πράξεις του ότι "κανένας τρελός δεν παραδέχεται πως είναι τρελός"...Quote:
Originally Posted by giorgos35
Όταν ηρέμησε βέβαια ήρθε στο δωμάτιο μου να μου μιλήσει και μου είπε πράγματα του στυλ ότι με εκτιμάει κι ότι έχω πολλά χαρίσματα αλλά ότι με μερικά πράγματα "τρελαίνεται"...
Να πω και κάτι που δεν ξέρω αν είναι νορμάλ αλλά ακόμα και τώρα στεναχωριέμαι όταν ακούω να τον αποκαλούν με εκφράσεις όπως "τέρας"... Δεν σου τη λέω Γιώργο, εσύ να με υποστηρίξεις θέλεις, απλά εκφράζομαι, ελπίζω να μην τσατιστείς...
Η μαμα σου σε μια τετοια θεση, τι σταση θα κρατουσε? Θα επιβεβαιωνε στην αστυνομια οτι ο πατερας σου ειναι βιαιος? Οι γειτονες?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σε ρωτησα και παραπανω, η ψυχοθεραπευτρια σου τοσα χρονια τι σου λεει για ολη αυτη την κατασταση στο σπιτι? Μοιαζεις να κανεις κακο στον εαυτο σου για να κερδισεις τη φροντιδα τους και να γλιτωσεις τη σκληροτητα τους. Οταν εισαι ευθραυστη και σε κινδυνο μπορει να ειναι λιγοτερο επικριτικη και απολυτη η μητερα σου και λιγοτερο βιαιος και σκληρος ο πατερας σου, το εχεις συζητησει ποτέ αυτο στην ψυχοθεραπεια? Μετα απο τους μεγαλους τσακωμους με τον πατερα σου, ψαχνεις να κανεις κατι τρανταχτο για να τους ταρακουνησεις, οπως το περιστατικο που πηρες παραπανω χαπια απο το επιτρεπτο, χωρις ομως να θελεις οντως να πεθανεις.
Ελισάβετ, όπως είπα και πριν εμένα με έχει χτυπήσει σύνολο τρεις φορές...οι δύο κατέληξαν στο νοσοκομείο, στην πρώτη πολλά χρόνια πριν, σηκώθηκα κι έφυγα από το σπίτι και πήγα στην αγαπημένη μου γιαγιά απ' τη μεριά του πατέρα μου αλλά πονούσα τόσο πολύ που πήγα στο εφημερεύον νοσοκομείο όπου μου έκαναν ακτινογραφία στο χέρι και μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα...με ρώτησαν τι έπαθα αρχικά και τους είπα ψέματα πως έπεσα...Quote:
Originally Posted by elisabet
Όμως οι μέρες περνούσαν κι ο πόνος επέμενε και τότε δούλευα κι ούτε στον υπολογιστή δεν μπορούσα να γράψω οπότε πήγα στον ορθοπεδικό μου που μου είπε ότι είχα θλάση και μου έβαλε έναν μικρό νάρθηκα...
Ο πατέρας μου μια φορά είχε πιάσει και τη μαμά απ' το λαιμό κι είναι και κάτι άλλο που ξέχασα να γράψω πριν, η μαμά μου έχει πει ότι μια φορά όταν ήμουν μικρή και με διάβαζε ο πατέρας μου επειδή δεν έδινα σημασία στο μάθημα άρχισε να μου χτυπάει το κεφάλι στο γραφείο...αυτά ξέρω...
Με την ψυχολόγο μία φορά το συζήτησα γιατί μία φορά συνέβη όσο διάστημα κάνω συνεδρίες μαζί της, δεν μπορώ να θυμηθώ τι είχαμε πει, θα το συζητήσω ξανά στο επόμενο ραντεβού μας και θα σας πω τι λέει...
Η μητέρα μου από τη μία λέει ότι εγώ τον φτάνω στα άκρα επειδή βγάζω γλώσσα αλλά από την άλλη δεν τον δικαιολογεί να με χτυπάει...και μια φορά που είχα πει ότι θα φωνάξω αστυνομία μου είπε ότι αν το κάνω είμαι ξεγραμμένη απ' αυτούς...παλιά αυτό...
Δεν είμαι 100% σίγουρη για τη στάση της μαμάς γιατί όπως έγραψα πριν λίγο στην Ελισάβετ παλιά όταν απείλησα να φωνάξω την αστυνομία μου είπε ότι αν το κάνω θα με ξεγράψουν... Για τους γείτονες δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα, δεν το έχω συζητήσει με κανέναν...Quote:
Originally Posted by savatage
Η ψυχολόγος μου είπα ότι μία φορά με πέτυχε σε τέτοια κατάσταση και δεν μπορώ να θυμηθώ τι μου είχε πει γιατί έχουν περάσει χρόνια αλλά στο επόμενο ραντεβού μας θα το ξανασυζητήσουμε και θα σας πω τι λέει...
Όσο για τα χάπια εγώ τότε ένιωθα πως όντως ήθελα να πεθάνω...και δεν ήταν κι η πρώτη μου απόπειρα, έχω κάνει αρκετές αλλά για τις υπόλοιπες δεν έφταιγαν οι γονείς μου...κι ακόμα και τώρα που γράφω και χωρίς να έχει σχέση το χθεσινό συμβάν δεν έχω και μεγάλη επιθυμία για ζωή, δεν είμαι ευτυχισμένη κι ο θάνατος για μένα θα ήταν λύτρωση αλλά μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες έχω αποδεχτεί ότι είμαι τόσο άχρηστη που ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω...κι επίσης νομίζω ότι τα αυξημένα φάρμακα με κάνουν να αντέχω...Επίσης την Δευτέρα έχω εκτάκτως ραντεβού και με τον ψυχίατρο μου, θα σας πω τι λέει κι αυτός...
Μαλιστα... οποτε εισαι εκτεθειμενη απεναντι και στους 2. Μην απειλεις οτι θα καλεσεις την αστυνομια, ετσι μονο απαντηση αλλες απειλες θα δεχτεις. Μολις ξαναπλωσει χερι, καλεσε την κατευθειαν. Ξερω οτι δε θα το κανεις, αλλα αυτο που ζεις απλα συνεχιζεται και κανεις κακο μονο στον εαυτο σου για να σε λυπηθουν και να ειναι επιεικεις μαζι σου.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Εχεις αντεξει πολλα χρονια αυστηροτητας και εμειναν οι αναγκες σου πνιγμενες και καταπιεσμενες. Κανε την επανασταση σου με πραξεις μια φορα, αλλα με ψηλα το κεφαλι, οχι με αυτοκαταστροφη.
Να σε ρωτήσω κάτι...πες κι ότι το κάνω και την καλώ...εγώ μετά που θα πάω να μείνω; Με 300 κάτι ευρώ πώς θα ζήσω μόνη μου; Να πληρώνω ενοίκιο, ρεύμα, νερό κλπ;Quote:
Originally Posted by savatage
Δηλαδη πώς το φανταζεσαι? Οτι αυτος θα επιστρεψει ακομα πιο θυμωμενος και οτι θα σε διωξουν και απο το σπιτι, χωρις αυτος να εχει κυρωσεις?
Μπορεις να κανεις το εξης. Κλεισε ενα ραντεβου με ενα δικηγορο και ζητησε του να σου εξηγησει τα δικαιωματα σου και τις δυνατοτητες επιλογων σου και μολις συμβει το περιστατικο βιαιοπραγιας αλλα και μετα. Ισως παραμενεις τρομοκρατημενη λογω ελλειψης πληροφορησης. Δεν ειναι δυνατον οι μοναδικες σου επιλογες να ειναι ειτε να εισαι ομηρος τους και να αυτοκαταστρεφεσαι επειδη πιστευεις οτι σε εχουν στο χερι ειτε να κλειστεις σε ψυχιατρικη κλινικη.
Αν ξερει καποιος ακριβως ποια ειναι η νομικη οδος σε τετοια περιπτωση συγκατοικησης με γονεις, ας μας πει.
Ότι θα με διώξουν σίγουρα, εδώ με έδιωχνε και χθες και τον εμπόδιζε η μαμά αλλά σε τέτοια κατάσταση μπορεί και να συμφωνούσε...δεν ξέρω... Για κυρώσεις δεν ξέρω αλλά το σπίτι είναι δικό τους οπότε μπορούν να με διώξουν...Quote:
Originally Posted by savatage
Ναι, αν ξέρει κάποιος ας μας πει γιατί αυτό το μήνα δεν παίζει να κλείσω ραντεβού με δικηγόρο λόγω άθλιων οικονομικών, δεν έχω να πληρώσω την επίσκεψη...σκέφτηκα όμως κάτι, μπορώ κάποια στιγμή που θα είμαι μόνη μου για να μην με ακούσουν να πάρω τηλέφωνο στη γραμμή κατά της βίας ενάντια των γυναικών, είχα πάρει μια φορά για ψυχολογική στήριξη...
Κοιτα επειδη το γκουγκλαρα τωρα και διαβαζω τι παιζει σε διαφορα περιστατικα ενδοοικογενειακης βιας, καταλαβαινω οτι εχει αρκετα κενα ο νομος και ειδικα περιπτωσεις που καταληγουν σε δικη ενω θυτης και θυμα συνοικουν, ειναι χρονοβορα και δυσκολη διαδικασια.
Ωστοσο, αν δοκιμασεις σε γραμμες υποστηριξης για θυματα ενδοοικογενειακης βιας και βιας κατα των γυναικων, ισως σε πληροφορησουν αν καλεσεις την αστυνομια και παει αυτοφωρο, θα τον υποβαλλουν σε ψυχιατρικο ελεγχο? Μπορει ο ανθρωπος να ειναι αρρωστος και να εχει ανεξελεγκτα νευρα, μηπως αυτος πρεπει τελικα να παει στο ψυχιατρειο με εισαγγελικη? Δεν ξερω, ρωταω.
Γενικα περα απο τα περιστατικα που σε εχει χτυπησει, εχει γενικως προβλημα με τα νευρα του? Ειναι και οι δυο πολυ αυστηρων παλαιων αρχων? Βγαινει εκτος ελεγχου επειδη του αντιμιλας και θεωρει οτι ειναι ο αδιαμφισβητητος αρχηγος της οικογενειας ή εχει ουτως ή αλλως προβλημα με τα νευρα του και σε άλλα περιστατικα?
Θα καλέσω κάποια στιγμή που θα είμαι μόνη και θα σας πω τι μου είπαν...με την πρώτη ευκαιρία, ίσως κι αύριο...Quote:
Originally Posted by savatage
Κοίτα, έχουν υπάρξει και κάποια άλλα περιστατικά που δεν είχαν να κάνουν μ' εμένα, το ένα μου το έχει πει η μαμά μου ότι είχε πιάσει απ' το γιακά έναν υπάλληλο επειδή του μίλησε άσχημα...εγώ έχω γίνει μάρτυρας στο να μιλάει άσχημα όταν νευριάσει, για παράδειγμα όταν πηγαίναμε στο γάμο του ξαδέλφου μου παραλίγο να τρακάρουμε κι έφταιγε εκείνος αλλά επειδή ο άλλος οδηγός τον έβρισε τα πήρε κι όταν η μαμά του είπε να παρκάρει κοντά στην εκκλησία της είπε κάτι του στυλ "άσε μας που θα μου πεις και που θα παρκάρω" και κατέβηκε απ' το αμάξι κι άρχισε να λογομαχεί με τον άλλον και κατέβηκε ο αδελφός μου απ' το αυτοκίνητο να ηρεμήσει τα πνεύματα...μια άλλη φορά τσακώθηκε με τη μαμά μου ενώ οδηγούσε προς το νεκροταφείο κι εκείνη θύμωσε και του έλεγε να γυρίσουν σπίτι κι αυτός συνέχισε να πηγαίνει προς τα εκεί...θυμήθηκα και κάτι όταν ήμουν μικρή πάλι στο αμάξι διαφωνούσαν και της είπε "σκάσε μη σε πετάξω κάτω στην Τόσκα (Τόσκα είναι μια παραλία προς Καβάλα μεριά κι αν έριχνε το αυτοκίνητο εκεί από το ύψος που ήμασταν δεν θα ζούσε κανείς)...
Και ναι, βγαίνει εκτός ελέγχου όταν του αντιμιλάω γιατί θεωρεί ότι δεν του δείχνω σεβασμό (τα μυαλά του είναι εκατό χρόνια πίσω). Σημειωτέον ότι του μιλούσα χωρίς να βρίζω απλά αντιμιλούσα μέχρι που μου είπε να σκάσω κι απάντησα "να σκάστε εσείς"... Και μου είχε πει ότι θα με χτυπήσει πριν καν το πω αυτό κι εκεί τα πήρα κι εγώ άγρια γιατί όπως λες κι εσύ έχω καταπιεστεί αρκετά και δεν έχω άλλη υπομονή...
Τέλος ναι, είναι αρκετά παλαιών αρχών για παράδειγμα η μαμά μου μια φορά μου είπε "βρώμισες το σπίτι μας" λόγω της ερωτικής μου σχέσης με τον πρώην που φυσικά και δεν κάναμε ποτέ τίποτα στο σπίτι μου, ούτε καν μέσα δεν είχε μπει το παιδί...