Όλα Μπερδεύτηκαν.......

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα

Έχω μια σχέση περίπου 5 χρόνια...είμαι 25 και είναι 24...πρίν από μία εβδομάδα και χωρίς να το περιμένω..μου ζήτησε να τον παντρευτώ!Φυσικά και δέχτηκα γιατί τον αγαπάω και είμαι ευτυχισμένη μαζί του...

---

Τερεζα,

νομιζω - με τα δικα μου μυαλα- πως η ευτυχισμενη σχεση δεν ειναι η μονη προυποθεση για να οδηγηθουμε στο γαμο. Εννοω οτι η κατάλληλη στιγμη, ο χρονος που θα (αν) γινει εχει τη σημασια του. Δλδ μπορει τώρα να περνας καλα, αλλα να μη θες να προχωρησεις ακομα στο γαμο. Να μη σου ταιριαζει η ιδεα στο τώρα.

Κάποτε μου ηταν αδιαννοητο οτι ο χρονος μπορει να οριζει πραγματα, ομως ειναι αληθεια. Αν εσυ θες διαφορετικα πραγματα απο το συντροφο σου, στον ιδιο χρονο ειναι ενα σημαντικο προβλημα.

Αν υπάρχει καλη επικοινωνια, ειναι ενα θέμα ΤΟ θεμα για να δειτε τί θελει ο ενας απο τον άλλο κ τί σημαινει γαμος για τον καθενα....

εγω παλι, βρε παιδια, δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει να αντιμετωπισει καποιος τον γαμο σαν ενα πικρο φαρμακο που ομως δεν θα του κανει κακο, η που θα του κανει καλο......
λεει πχ η Μαρινα \"...επι της ουσιας δεν αλλαζει ουτε τους ανθρωπους ουτε τη σχεση\" κλπ...
και ρωτω εγω,γιατι να προβληματιστει καποιος αν το αρνητικο που νοιωθει για τον γαμο ειναι \"πλασματικο\" ενω στην ουσια δεν θα κανει κακο στην σχεση του???

εφοσον νοιωθεις ετσι αγαπητη φιλη, δεν βλεπω για ποιον λογο πρεπει να πεισεις τον εαυτο σου να προχωρησεις...
ειλικρινα δεν βλεπω κανεναν λογο...
μπορει να παιζει κατι κι απο τα παραπανω που ειπαν η μαρινα και ο αλεξανδρος,...οτι ισως δλδ δεν νοιωθεις πια ερωτευμενη...
αλλα κι αυτο να μην ισχυει, γιατι να πιεστεις για κατι που δεν ξερεις αν το θελεις?
ασε που μου φαινεται απιστευτα οπισθοδρομικος ο θεσμος του αρραβωνα...
ελεος δλδ... στο 60 βρισκομαστε και πρεπει να \"αλλαξετε δαχτυλιδια\" για να σε κυκλοφορει ο αρραβωνιαρης? προσωπικα αυτες οι συνηθειες μου φαινονται ξεχασμενοι μικροαστισμοι, κι αν σε ενοχλει η ιδεα του γαμου, απορω πως υιοθετεις τετοιες αρτηριοσκληρωτικες συνηθειες...
δλδ...θελω να πω...ολο αυτο το μιζερο πακετακι \"αρρεβωνας με του οικειους, περιοδος μνηστειας, και εις γαμου κοινωνια\" μου φερνει χασμουρητα και μονο που το διαβαζω...
και βεβαια, αν κατι τετοιο καποιον χαροποιει και τον αντιπροσωπευει, δεν εχω κανενα προβλημα και δεν μου πεφτει λογος, αλλα εχω την αισθηση οτι η κοπελα με τις φορμες με την παιδικη και free διαθεση που μας ειπες, δεν θα προχωρουσε σε αρρεβωνα .......ηπως δεν εισαι η ανεμελη κοπελα που νομιζεςι αλλα εισαι οντως η αρραβωνιαστικια του αρραβωνιαστικου σου?
μηπως...
σε καθε περιπτωση βρες ποια εισαι και τι τελικα θελεις και κανε ΑΥΤΟ....

Ο τίτλος πρέπει να αλλάξει από το \"όλα μπερδεύτηκαν\" στο \"όλοι μπερδεύτηκαν\"
:D

Quote:

---

Originally posted by Remedy
ελεος δλδ... στο 60 βρισκομαστε και πρεπει να \"αλλαξετε δαχτυλιδια\" για να σε κυκλοφορει ο αρραβωνιαρης? προσωπικα αυτες οι συνηθειες μου φαινονται ξεχασμενοι μικροαστισμοι, κι αν σε ενοχλει η ιδεα του γαμου, απορω πως υιοθετεις τετοιες αρτηριοσκληρωτικες συνηθειες...
δλδ...θελω να πω...ολο αυτο το μιζερο πακετακι \"αρρεβωνας με του οικειους, περιοδος μνηστειας, και εις γαμου κοινωνια\" μου φερνει χασμουρητα και μονο που το διαβαζω...

---

LoL και πάλι LoL...ειδικα ο \"αρραβωνιάρης\" με τσάκισε!

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Ο τίτλος πρέπει να αλλάξει από το \"όλα μπερδεύτηκαν\" στο \"όλοι μπερδεύτηκαν\"
:D

---

ΣΥΜΦΩΝΩ!!! Βρε παιδιά ...μην μπερδεύετε την φίλη περισσότερο! το θέμα δεν είναι ο αρραβώνας ...αλλά ο γάμος που την καίει!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ!!!

Ζήτα του ένα μικρό διάλειμμα, όχι να χωρίσετε , απλά να μείνεις για λίγο μόνη σου , να μην τον βλέπεις καν . Το χρειάζεσαι για να σκεφτείς τι θέλεις πραγματικά και αν είσαι έτοιμη να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του . Αν δεις ότι πραγματικά σου λείπει, ότι έχεις ανάγκη την παρουσία του , ότι τίποτα δεν έχει νόημα για σένα χωρίς εκείνον , τότε έκανες την σωστή κίνηση .... Είμαι κι εγώ ακριβώς στην ηλικία σου , και αυτό πραγματικά λειτούργησε γιατί είχα παρόμοια περίπτωση , και ακόμη χειρότερη μπορώ να πω ...

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα

Quote:

---

Originally posted by krino
Ηδη απαντας μονη σου σε οτι ρωτας.
Δεν καταλαβαινω γιατι να το συζητας αλλο.
Χαλαρωσε και εσυ και ο φιλος σου.
Στα 25 σας, δεν σας πηραν και τα χρονια.

---

Δεν είναι τόσο εύκολο!Αν ήταν τόσο εύκολο θα μπορούσα να χωρίσω κι όλας,αλλά αυτή τη στιγμή έχει γίνει μια σοβαρή κίνηση!!!Όσο και να χαλαρώσουμε,η πρόταση έχει γίνει και εγώ \'χορεύω\' και αυτό είναι που με χαλάει!

---

Οποτε καταρχην ηρεμησε....
κατα δευτερον η μπλακντεζυ σου μιλησε για συγκατοικηση και συμφωνω απολυτα.
Ουτε να το σκεφτεις να κανεις τετοια κινηση χωρις να μεινεις με τον ανθρωπο που σκεφτεσαι να κανεις οικογενοια χωρις ενα τετοιο τεστ πχ 2 χρονων.
Το τεστ δεν αφορα μονο τον τυπο αλλα και εσενα εξισου.
Εκει θα δοκιμασετε αν δουλευει και πως το ολο θεμα.
Αλλιως κινδυνευεται να χαλασετε την ζωη σας και μετα ο πονος ειναι χειροτερος.

Σε καποιες περιπτωσεις ακομα και η συγκατοικηση δεν φανηκε αρκετη, μιας και εχω δει ατομα που το ειχαν κανει και μετα το γαμο αλλαξαν ολα.
Παρολα αυτα δεν βλεπω κατι παραπανω να κανεις...

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ.....και συγνώμη αν σας μπέρδεψα!Ειλικρινά και μόνο που το μοιράστηκα μαζί σας,με έχει βοηθήσει αρκετά!
Εχθές το βράδυ από μόνος του,μου ζήτησε να πάρω λίγο χρόνο μακριά του...να δω αρχικά αν θα μου λείψει και πώς θα αιστανθώ να είμαι μόνη μου μετά απο 5 χρόνια καθημερινής επαφής!Εκείνος από τη πλευρά του μου είπε ότι θα με περιμένει όσο χρειαστεί και το μόνο που θέλει είναι να με ξαναδεί σαν εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έχει ερωτευτεί!!!Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι η κίνηση αυτή έπρεπε να γίνει μετά απο κοινή κουβέντα και ότι αν η ψυχολογία μου καλυτερεύσει η επόμενη κίνηση θα είναι η συγκατοίκηση χωρίς παραπάνω δεσμεύσεις!
Αυτόν τον άνθρωπο τον θέλω στη ζωή μου,είναι το μόνο σίγουρο...και έχω εκτιμήσει το τι μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα,ήταν πάντα κοντά μου σε χαρές,σε λύπες και έχει ξενυχτύσει μαζί μου όταν χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο.Απλά εγώ δεν είμαι έτοιμη να πάω ένα βήμα παραπάνω τη σχέση μας...Σήμερα το πρωί που έβγαλα το δαχτυλίδι ήδη αισθάνομαι καλύτερα.......Ξέρω ότι μπορεί να τον χάσω γιατί και αυτός άνθρωπος είναι και έχει και τα όρια του...αλλά δεν μπορώ να υποκρίνομαι και να του-μας χαρίσω μια ζωή μίζερη.....!
Εχθές έκατσα και διάβασα μια-μια τις απαντήσεις σας και απάνταγα στον εαυτό μου!!Με βοηθήσατε αρκετά και ευχαριστώ!!!!!!!!!!

Μπραβο Τερεζουλα μου!!!
Πολυ με χαροποιει αυτο που γραφεις... Αυτα που αποφασισατε.Το οτι κανεις μια κινηση που δεν σε βιαζει. Να σαι καλα!

Επιστρεφω στο θεμα που ανοιξα,για να σας πω τα νεα μου!!!Η αποφαση που ειχαμε παρει για να μεινουμε ενα χρονικο διαστημα χωρια...μας βοηθησε στην αρχη!Αφου μειναμε 3 εβδομαδες χωρια,καταλαβα οτι αυτο το ατομο μου ελειπε & ηταν σημαντικο για την ζωη μου...ετσι πηρα την αποφαση να τον συναντησω και να του προτεινω συγκατηκηση!Αφου μιλησαμε για αρκετη ωρα και του ανοιχτηκα αρκετα,προσπαθωντας να του εξηγησω το τι πραγματικα με εκανε να φυγω για λιγο μακρια του...πηραμε την αποφαση (αφου υπηρχε σπιτι ετοιμο)μεσα στην επομενη εβδομαδα να συγκατοικουσαμε!Τα πραγματα πηγαιναν καλα μεχρι και πριν απο 1 εβδομαδα....οταν ξαφνικα πηγα στην δουλεια του να του κανω εκλπηξη....την εκπληξη την πηρα εγω ομως...καθοταν με μια κοπελα πολυ κοντα και εκεινη του χαιδευε τα μαλλια!Εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και χωρις να πω κουβεντα...εφυγα!Φτανοντας σπιτι,αρχισα να μαζευω τα πραγματα μου και να κλαιω σαν τρελλη!Την στιγμη που εβαζα τα πραγματα μου στο αυτοκινητο...με προλαβε και μου ζητησε να μιλησουμε...Παρολη την ψυχολογικη μου κατασταση..εμεινα και τον ακουγα να μου λεει δικαιολογιες....Την ειχε γνωρισε λεει τις μερες που ημασταν χωρια και την στιγμη που τους ειδα μαζι εκεινος της ζηταγε να χωρισουν.....Ενω ηθελα να τον πιστεψω,μπηκα στο αυτοκινητο μου και απλα εφυγα....Μεχρι και σημερα δεν του εχω ξαναμιλησει και αποφευγω να τον δω...εκεινος μου τηλεφωνει συνεχεια και ερχεται κατω απο το σπιτι μου ζητωντας να με δει να μιλησουμε!Δεν ξερω τι να κανω και πως να το αντιμετωπισω αλλα για την ωρα δεν το εχω βαλει κατω και το παλευω μαζι με την ξαδερφη μου και την μαμα μου.Ισως να ευθυνομαι και εγω βεβαια που τον εβαλα σε μια ασχημη δοκιμασια με τις ανασφαλειες μου και τις φοβιες μου...περι γαμου.....Αλλα και χωρια που ημασταν εγω απεναντι του ημουν σωστη........Απο μερους μου επιστροφη δεν θα υπαρξει...η ιστορια εκλεισε....Δεν μπορω να τον συγχωρησω.....:(

Τερεζα
ειναι επωδυνο! Ξερω , διαλυεται το εδαφος κατω απο τα ποδια σου.
Σου εκανε προταση γαμου, του ζητησες χρονο, και προεκυψε κατι με αλλη....
Μην κατηγορεις εσενα για τον χρονο που ζητησες! Τον χρειαζοσουν. Αν δεν μπορει να σε περιμενει τωρα, να σου δωσει ολο το χρονο που χρειαζεσαι τοτε ποια η ενταση των αισθηματων του?
Και ποσο θα περιμενει αργοτερα?
Αν εστω απογοητευτηκε, με την πρωτη απογοητευση θα καταφευγει σε αλλην?
Ποση σοβαρη ηταν τελικα αυτη η προταση για δεσμευση με γαμο?
Νομιζω οτι σου δινεται μια καλη ευκαιρια να ανοιξεις τα ματια σου διαπλατα και να επαναπροσδιορισεις τι αισθανεσαι γι αυτον, να δεις πιο σφαιρικα και την ολη δικη του σταση και να βρεις τον δρομο που θα παρεις απο εδω και περα.