ανεξηγητη συμπεριφορα

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα

Ποτέ δεν είναι αργά για να χτυπήσεις την πορτα της οικογενειάς σου....αρκεί εσύ να το αποφασίσεις!!!!!!!Μπορείς ακόμα και τώρα να διορθώσεις τα λάθη σου ή έστω να προσπαθήσεις!!!!!!

---

φευ..την χτυπησα..ηταν ηδη αργα... προσπαθω να διορθωσω κατι απο τα πολλα, δεν νοιωθω ομως να προσπαθω αρκετα. δεν μπορω να προσπαθησω, δεν εχω δυναμη. και σε τετοια περιπτωση θελει παρα πολυ, ειναι σαν να προσπαθω να κρατησω ορθιο ενα οικοδομημα που δεν εχει θεμελια και τοιχους. και ειναι τοσο βαρυ που και ενα υγιες ατομο (ποσο μαλλον εγω που νοιωθω ανημπορη) δεν θα αντεχε να κρατησει..

Συγνώμη για την παρεξήγηση ...δεν πήγαινα για διάγνωση..αλίμονο..! Ό,τι και να συμβαίνει με την φίλη δεν είμαστε ούτε εγώ..αλλά ούτε κι εσύ ικανή να κρίνουμε..!
Γιατί αν θες να το προχωρήσω..κάτι έγινε μέσα της, που ούτε η ίδια ξέρει..πόσο άλλωστε εμείς και της πρότεινα να πάει σε ειδικό. Λυπάμαι αν παρεξηγήθηκα..να βοηθήσω θέλω ...και όχι να βλάψω κάποιον !

blackdaizy, το καταλαβαίνω ότι έχεις όλη την καλή πρόθεση και δεν σε παρεξηγώ, αλλά ξέρουμε ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί αλμπάνηδες. Σκέφτεσαι να πάει κάπου να την γεμίσουν χάπια και τελικά να μην έχει τίποτα;
Μήπως λοιπόν πρέπει πρώτα να παλαίψει μόνη της με τον εαυτό της και αν δει πως δεν τα καταφέρνει τότε να απευθυνθεί σε ειδικούς;

ok ίσως έχεις δίκιο... απλά ήδη έχει χρόνια που την απασχολούν όλα αυτά τα γιατί μέσα της...και η ανεξήγητη για εκείνη συμπεριφορά, ίσως αν αποτανθεί τώρα σε ειδικό ....και όχι απαραίτητα ψυχίατρο... αλλά ψυχολόγο, να την βοηθήσει να ανακαλύψει πράγματα για εκείνη και να προλάβει οποιαδήποτε κατάσταση που μπορεί να επακολουθήσει που ίσως βγει εις βάρος της...

Μήπως πρέπει η ίδια να μας απαντήσει σε αυτό;
Θέλω να πω, αν βλέπει ότι έχει να κάνει με τα λάθη της, ή κάτι παθολογικό συντέλεσε σε όλο αυτό;

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Μήπως πρέπει η ίδια να μας απαντήσει σε αυτό;
Θέλω να πω, αν βλέπει ότι έχει να κάνει με τα λάθη της, ή κάτι παθολογικό συντέλεσε σε όλο αυτό;

---

Πρώτα όμως ... θα πρέπει εκείνη να το μάθει... για να μας απαντήσει!

black daisy, και γω νομιζω οτι χρειαζομαι ψυχιατρο.
αυτο που βιωνω προσωπικα δεν νοιωθω οτι ειναι φυσιολογικο και ουτε μια απλη απαισιδοξια θεοφανια (κατα τη δικη μου κριση βεβαια που δεν αποκλειεται να ειναι και εντελως λανθασμενη).
αλλωστε αδυνατω να βρω λογικη εξηγηση οχι μονο για τις πραξεις του παρελθοντος αλλα κυριως για τα συναισθηματα μου: απο τρυφερη, προστατευτικη και αφοσιωμενη μητερα, μετατρεπομαι \"εν μια νυκτι\" σε αδιαφορη, εγωκεντρικη, απαραδεκτη. φευγω. ξεχνω. κατι θυμαμαι. το διωχνω. εχω να σκεφτω για μενα τωρα. ειναι τροπος μητερας αυτος; ουτε 15 να ημουνα..πως οδηγηθηκα εδω; και γιατι εχω χασει και ολα τα αλλα στοιχεια του χαρακτηρα μου; τα ειχα ολα και δεν εχω τιποτα. ουτε καν προσωπικοτητα ουτε αξιοπρεπεια. και το χειροτερο, δεν βλεπω φως. η διαθεση μου να \'επανελθω\', να ξαναβρω τον εαυτο μου δεν ειναι και τοσο ισχυρη. δεν ειμαι ετοιμη να κινησω γη και ουρανο., ειναι θα ελεγα στα ορια της επιθυμιας, οχι της πραγματικης θελησης. βολευτηκα σε μια κατασταση που δεν με καλυπτει πληρως και εξακολουθω να στρουθοκαμηλιζω. η λογικη μου αντιδρα αλλα μου λειπουν τα συναισθηματα που θα κανουν την επιθυμια πραγματικοτητα. δεν ξερω, ειμαι μπερδεμενη και μαλιστα για χρονια. ειναι λογικο αυτο; προκειται για τα παιδια μου και κατ\'επεκταση για την ιδια μου την ζωη που καταστρεφω ακομα και γω αντιδρω τοσο χλιαρα;;

a_neu μου, σου έχω στείλει u2u... με τις πληροφορίες που πιθανόν χρειάζεσαι.

Και όπως μου είχες πει ΕΣΥ να παλέψω...ανταποδίδω!

κουράγιο κ πάλεψε με ότι σε \'χει στοιχειώσει!
γράφοντας εδω, μου φαίνεται ότι αναγνωρίζεις τα λάθη που σε έφτασαν σε τούτο το σημείο
μέσα σου θα υπάρχει κ η απάντηση, όσο αδύνατο κ να σου φαίνεται
βρες το παραθυράκι κ δες την λύση σου να γίνεται πράξη
προσπάθησε τουλάχιστον
μόνοι μας μπαίνουμε στο αδιέξοδο κ πάλι μόνοι μας βγαίνουμε, όσο κ αν χάσουμε το δρόμο μας, όσο κ αν ταλαιπωρηθούμε
κ προσωπικά σε ψυχολογο που πήγαινα παλιότερα, δεν βοήθησα η ίδια τον εαυτό μου
κ το δρόμο να σου δείξει μόνη σου θα τον περπατήσεις

Μη κρίνεις τόσο σκληρά τον εαυτό σου,γιατί έτσι δεν πρόκειται να βρείς διέξοδο!!Έκανες κάποια λάθη,από δω και πέρα όμως κοίτα να συγχωρέσεις τον εαυτό σου και αυτό θα το κάνεις αν έστω και τώρα τα βρείς μαζί του!Όσο λές ότι δεν έχεις την δύναμη,ανθυποβάλεις τον εαυτό σου σε μια στάσιμη μη αποτεσματική κατάσταση!Αντί να λές ΄δεν μπορώ΄,λέγε ΄θα το παλέψω΄!Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τη δύναμη μέσα μας να αντιμετωπίσουμε τα πάντα...αρκεί να το θέλουμε και να το πιστέψουμε!Τπτ δεν είναι μη αναστρέψιμο!

να ξερατε ποσο εκτιμω το ενδιαφερον σας...
αν και δεν το αξιζω. σε οσα λετε παραπανω, και γω δεν ξερω ποιο ειναι η αληθεια. ειναι σαν να εχετε δικιο ολοι σας. και με τα λαθη μου εχουν να κανουν ολα οσα περνω αλλα ισως και με παθολογικη κατασταση. γιατι με καμμια δικη μου λογικη δεν μπορω να ερμηνευσω τον τροπο μου. τα λαθη απο μονα τους δεν μου αρκουν σαν εξηγηση για μια τοσο ακραια κατασταση και αντικειμενικα και συναισθηματικα. απο τη αλλη αν \'με κρινω\' με παθολογικα κριτηρια, τοτε γλυτωνω πολυ ευκολα ολες τις συνεπειες που επεφερα με τα λαθη μου και κατα συνεπεια τον καταδικασμο απο μενα την ιδια. και να πως νοιωθω τωρα¨: σαν να λεμε, η κοτα εκανε το αυγο ή το αυγο την κοτα; νομιζω οτι ασχετα απο τα αιτια πρεπει να δω την λυση. αλλα απο την αλλη, πως θα βρεθει η λυση αν δεν βρεθουν τα αιτια; θα \'διορθωσω\' ενα χαρακτηρα ή μια παθηση;
θα σας πω χαρακτηριστικα κατι που ισως και να εχει καποια σημασια. οταν τα διηγουμαι ολα αυτα, κατα βαθος πιστευω οτι δεν δεν μπορει, δεν γινεται αυτο το θριλερ να το ζω εγω..σαν να ειναι καποια αλλη, κατι σαν να μη με αφορα. και την επομενη στιγμη λεω, κοιτα εσυ εισαι χωνεψε το.
μαλλον δεν εχω αποδεχτει τιποτα στην ουσια. τα κατανοω, τα μισο-συνειδητοποιω, αλλα δεν μου φαινεται να τα αποδεχομαι

αυτο που γράφεις a_neu
θα σας πω χαρακτηριστικα κατι που ισως και να εχει καποια σημασια. οταν τα διηγουμαι ολα αυτα, κατα βαθος πιστευω οτι δεν δεν μπορει, δεν γινεται αυτο το θριλερ να το ζω εγω..σαν να ειναι καποια αλλη, κατι σαν να μη με αφορα. και την επομενη στιγμη λεω, κοιτα εσυ εισαι χωνεψε το.
φαίνεται απο την αρχή, περιγράφεις το τι έγινε, όμως είσαι απέξω, σαν να περιγράφεις μια άλλη
απ\'την αρχη ηθελα να στο γράψω, ούτε τώρα το πέτυχα νομίζω
δινεις αυτή την αισθηση, έγινα όλα αυτά, δεν ξέρω πως

Ειλικρινά νομίζω ότι απο αυτά που σου λέμε κρατάς αυτά που σε συμφέρουν και ο,τι και αν πούμε απλά θα το διαβάσεις!!!Βγές από τον φανταστικό σου κόσμο και αντιμετώπισε την πραγματικότητα!Προσωπικά μου δείχνεις οτι δεν θές,όχι ότι δεν μπορείς!!!!!Κάνε τώρα μια καινούργια αρχή,την αξίζεις!!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by a_neu
θα σας πω χαρακτηριστικα κατι που ισως και να εχει καποια σημασια. οταν τα διηγουμαι ολα αυτα, κατα βαθος πιστευω οτι δεν δεν μπορει, δεν γινεται αυτο το θριλερ να το ζω εγω..σαν να ειναι καποια αλλη, κατι σαν να μη με αφορα. και την επομενη στιγμη λεω, κοιτα εσυ εισαι χωνεψε το.
μαλλον δεν εχω αποδεχτει τιποτα στην ουσια. τα κατανοω, τα μισο-συνειδητοποιω, αλλα δεν μου φαινεται να τα αποδεχομαι

---

Πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου.... να ανακαλύψεις ό,τι κρύβεται βαθυά μέσα σου για να μπορέσεις να αποδεχτείς την πραγματικότητα. Είναι άμεση προϋπόθεση για ό,τι επακολουθήσει.

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα
Ειλικρινά νομίζω ότι απο αυτά που σου λέμε κρατάς αυτά που σε συμφέρουν και ο,τι και αν πούμε απλά θα το διαβάσεις!!!Βγές από τον φανταστικό σου κόσμο και αντιμετώπισε την πραγματικότητα!Προσωπικά μου δείχνεις οτι δεν θές,όχι ότι δεν μπορείς!!!!!Κάνε τώρα μια καινούργια αρχή,την αξίζεις!!!!!!!

---

τερεζα δεν θα σε διαψευσω. πως να το κανω ομως αυτο, το ΄να θελω\'; πως να βγω απο ενα κοσμο που σε αυτον πλεον ζω και μονο αναλαμπες απο τον πραγματικο κοσμο εχω; γιατι αν ισχυει αυτο, που και εγω το υποψιαζομαι, τοτε βρισκομαι σε ακομα χειροτερη θεση απο οτι πιστευω. οπως εγραψα και πριν, το νοιωθω σαν απλη επιθυμια και δεν ειναι κατι που θελω με ολη την καρδια μου. ξερω οτι θα ήθελα να θελω με ολη τη καρδια και με ολη τη λογικη μου.. τον τροπο να το κανω ψαχνω